محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826191856
رژيم صهيونيستي و جايگاه آن در سياست جديد منطقه اي تركيه
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: حمله به دفتر نمايندگي تركيه در «تل آويو» توسط فردي كه گفته مي شود طي سال هاي گذشته داراي روابطي با سرويس هاي اطلاعاتي رژيم صهيونيستي بوده و مشكوك بودن اين مساله به دخالت مقامات اسراييلي در آن، موجب طرح سناريوهاي گوناگوني شد كه در فضاي كنوني حاكم بر روابط آنكارا - تل آويو قابل توجه مي نمايد. با توجه به تحولات اخير در منطقه، روابط آنكارا - تل آويو كه گفته مي شود در زمره ي روابط راهبردي خاورميانه قرار مي گيرد، نيازمند بازتعريف مولفه هاي كنش خارجي از سوي تركيه و رژيم صهيونيستي است . به بيان ديگر فرآيند و نظام تعاملات دو طرف با توجه به فضاي جديد ايجاد شده و تحول در ديدگاه هاي سياست خارجي به خصوص در نزد مقامات ترك، ديگر كارايي گذشته را ندارد. توجه به نقاط عطف به وجود آمده در روابط دو طرف نشان مي دهد كه تركيه و رژيم صهيونيستي به وضوح در حال فاصله گرفتن از همديگر هستند. ** سناريوهاي مربوط به اهداف حمله به سفارت تركيه .............................................................................. آخرين نقطه ي عطف در روابط دو طرف موضوع حمله نيروهاي نظامي رژيم اشغالگر قدس به كشتي هاي كاروان آزادي بود كه پس از اعلان كشته شدن 9 نفر از اتباع تركيه در جريان اين حمله، با واكنش شديد مقامات ترك همراه شد. علاوه بر اين، تجمع خودجوش شماري از مردم مسلمان اين كشور و اعلان اعتراض شديد و همراه با سنگ پراني به ساختمان سفارت رژيم اشغالگر قدس، مقدمه ي به جوش آمدن دوباره ي ديگ خشم ترك هاي مسلمان از اقدامات صهيونيست ها بود. يكي از سناريوهايي كه در خصوص حمله به سفارت تركيه مطرح مي شود، اين فرضيه را قوت مي بخشد كه اين اقدام را مي توان به نوعي عملي تلافي جويانه به شمار آورد كه با هماهنگي مقامات اسراييلي و با هدف اعاده ي حيثيت براي صهيونيست ها صورت گرفته است. سفارت رژيم صهيونيستي در كشورهاي مختلف به خصوص در كشورهاي اسلامي همواره با بيشترين تهديد هاي امنيتي روبرو بوده و تجمع در مقابل سفارت اين رژيم در كشورهايي مانند تركيه تا حدي وجهه ي سياسي اين رژيم را متاثر از خود ساخته است. اقدام اخير مي تواند به عنوان اهرم فشاري براي در نظر گرفتن تدابير امنيتي بيشتر از سوي مقامات ترك در قبال نمايندگي هاي سياسي رژيم اشغالگر قدس مورد توجه قرار گيرد كه تا حدي احياي وجهه ي اسراييل در جامعه ي سياسي و مدني تركيه را دنبال مي كند. فرضيه ي ديگر در اين خصوص، به دست آمدن ابزار اعمال فشار بر آنكارا است كه رسانه هاي حامي رژيم صهيونيستي با استفاده ي تبليغاتي از موضوعات اين چنيني به دنبال فضا سازي در جهت بهبود و عادي سازي روابط با تركيه هستند. مقامات صهيونيستي به دنبال به وجود آوردن تب و تاب تازه در روابط با تركيه هستند تا به نوعي در فضاي تازه، روابط خود را بهبود بخشند. آن چه مشخص است اين كه راكد ماندن روابط بدين شكل و در فضاي تنش آلود كنوني باعث كهنه شدن اختلافات شده و با گذشت زمان روابط دو طرف را متاثر خواهد ساخت. سناريوي ديگر با اشاره به مساله ي به وجود آمدن «كمپين ها» يا جريان هاي حمايتي اجتماعي براي تاثيرگذاري بر رفتارهاي تركيه، هدف اين كمپين ها را اعمال فشار بر آنكارا براي تغيير در تاكتيك هاي سياسي اين كشور معرفي كرده است. پس از بالا گرفتن اختلافات آنكارا و تل آويو و گسترش سريع روابط ترك ها با تهران در جريان پرونده ي هسته اي و تحريم هاي ضد ايراني، از سوي منابعي مانند «فايننشال تايمز» به مساله ي اولتيماتوم آمريكا به تركيه اشاره شد كه از اين كشور خواسته شده تا موضع خود را به طور مشخص در قبال جمهوري اسلامي ايران مشخص كند كه در غير اين صورت با تحريم هاي تسليحاتي كاخ سفيد روبرو خواهد شد. در راستاي فشارهاي هدايت شده ي غرب در خصوص روابط با ايران و همچنين رژيم صهيونيستي، موضوع حمله به سفارت تركيه و بعد رسانه اي آن را مي توان تلنگري به آنكارا در نظر گرفت كه به دنبال متوجه ساختن مقامات ترك به جريانات سازمان يافته شبكه اي، رسانه اي و تبليغاتي عليه اين كشور است. وراي طرح اين فرضيات مي توان به جرات گفت كه در زمان حاضر يكي از مهمترين نگراني هاي سياست خارجي اسراييل نزديك شدن روابط با تركيه به نقطه ي غير قابل بازگشتي است كه اين رژيم را از تنها شريك منطقه اي اش جدا خواهد ساخت. البته نمي توان منكر اين مساله بود كه تركيه نيز طي سال هاي گذشته منافع ويژه اي در روابط با رژيم صهيونيستي داشته و كاركرد هاي به خصوصي را در اين روابط جستجو كرده است، اما به نظر مي رسد در سياست ها و راهبرد هاي جديد تركيه در منطقه، نقش كمرنگ تري نسبت به قبل براي تل آويو تعريف شده است. ** راهبردها و سياست هاي جمهوري تركيه در سال هاي گذشته ............................................................................................... پس از شكل گيري جمهوري تركيه، اولويت نخست سياست خارجي اين كشور حركت به سوي غرب بوده است. پس از جنگ جهاني دوم ، تركيه به عنوان عضوي از بلوك غرب و با توجه به موقعيت جغرافيايي در جنوب كشور ابرقدرت بلوك رقيب يعني شوروي، مورد توجه كشورهاي غربي به ويژه ايالات متحده قرار گرفت و به عنوان متحد استراتژيك غرب شناخته شد. اگرچه با فروپاشي اتحاد جماهير شوروي و پايان دوران دو قطبي در نظام بينالملل جايگاه تركيه در نزد كشورهاي غربي دچار دگرگوني ماهيتي شد، اما نفوذ و نقش اين كشور در تحولات مربوط به كشورهاي تازه استقلال يافته در قفقاز و آسياي مركزي، نقش تركيه در منطقه خاورميانه و روابط ويژه اين كشور با اسراييل و نيز عضويت تركيه در ناتو، همگي در بازتعريف جايگاه جديد آنكارا در نزد قدرتهاي جهاني موثر بوده و موجب تجديد اهميت اتحاد استراتژيك اين كشور با كشورهاي اروپايي و آمريكايي شده است . پس از حمله آمريكا به افغانستان و عراق در سال هاي 2001 و 2003 ميلادي، جايگاه آنكارا در نزد ايالات متحده ابعاد جديدي يافت. نقش تركيه و نفوذ فرهنگي اين كشور در افغانستان كه در امتداد فرهنگي كشورهاي آسياي مركزي قرار گرفته، حضور نيروهاي تركيه در چارچوب نيروهاي ناتو در افغانستان و نيز نقش اين كشور در بازسازي افغانستان در كنار همسايگي تركيه با عراق و وجود تهديدات عمده عليه آنكارا در عراق پس از اشغال، نظير وجود گروههاي تروريستي مانند پ.ك.ك در شمال اين كشور و امكان خودمختاري و استقلال كردهاي اين منطقه كه برانگيزاننده تهديدات جدي امنيتي عليه تركيه است، به رابطه آمريكا و تركيه در منطقه وجههاي جديد بخشيده است. به طور كلي نيز تركيه همواره در مناقشات و بحرانهاي بينالمللي، تكيهگاه مناسبي براي جهان غرب و آمريكا بوده است. بحث پيوستن تركيه به اتحاديه اروپا از عمدهترين مباحث سياست خارجي اين كشور محسوب شده و در سالهاي اخير مورد توجه بيشتري قرار گرفته است تا جايي كه پيوستن به اتحاديه اروپا به گفتمان حاكم در سياست خارجي تركيه در جهت حركت اين كشور به سمت اروپا تبديل شده است . به طوركلي تا پيش از اين همواره مسائل و روابط منطقهاي تركيه در مقابل رابطه با غرب، در درجه دوم اهميت سياست خارجي اين كشور قرار داشته است. در سال 1996، به دنبال شكلگيري جنبش فكري اسلامي در قالب حزب «رفاه» از يك طرف و سرخوردگي دولتمردان ترك و نخبگان سكولار از غرب به علت پذيرفته نشدن تركيه در جامعه اقتصادي اروپا، براي اولين بار مقامات رسمي ترك اذعان نمودند كه اين كشور با وجود پذيرش برخي ارزش ها و سنت هاي اروپايي، يك كشور خاورميانهاي و مسلمان است . به عبارت ديگر، براي اولين بار پافشاري بر هويت اروپايي تركها كنار گذاشته شد. اگرچه اين تغيير موضع مقطعي بود اما موجب توجه بيشتر اين كشور به منطقه خاورميانه شد. به دنبال نيازي كه اين كشور براي داشتن روابط منطقهاي در دهه 90 احساس نمود، به تدريج يك سلسله اصول در سياست خارجي به منظور تعريف سياست منطقهاي خود تدوين نمود كه مهمترين آنها عبارتند از: 1- پرهيز از مداخله در امور داخلي كشورهاي خاورميانه؛ 2- توسعه روابط دو جانبه با همه كشورهاي منطقه؛ 3- بيشينه كردن تجارت و روابط اقتصادي با كشورهاي منطقه؛ 4- تفكيك مساله روابط خاورميانه اي از نقش تركيه در ميان متحدان غربي خود؛ 5- حفظ موازنه و تعادل در برخورد با مساله فلسطين و اسراييل در جهت حمايت بيشتر از حقوق فلسطينيان خاورميانه همواره آبستن تحولات و رويدادهاي گوناگون و مهمي بوده است. به همين سبب موقعيت و مسائل منطقهاي نيز در سياست خارجي تركيه داراي جايگاه ويژهاي است. رابطه اين كشور با اسراييل تشكيل دهنده بخشي از سياست خارجي تركيه ميباشد. تركيه نخستين كشور مسلماني است كه اسراييل را در مارس 1949 به رسميت شناخت و از آن زمان تاكنون داراي يكي از پايدارترين روابط با اين رژيم در منطقه بوده است. روابطي كه در طول ساليان گذشته تعامل اين كشور را با كشورهاي عربي منطقه و نيز جمهوري اسلامي ايران متاثر ساخته است. اگرچه روابط تركيه و رژيم اشغالگر قدس از آغاز داراي فراز و نشيبهاي بسياري بوده است، اما ميتوان اين روابط را تا پيش از به وجود آمدن شرايط جديد، روابطي در حال گسترش دانست. چنانكه با وجود روي كار آمدن دولتهاي اسلامگرايي چون دولت حزب رفاه، جايگاه و وزن اسراييل در روابط خارجي تركيه دستخوش تغيير گسترده و چنداني نشد. ** راهبردها و سياست هاي منطقه اي تركيه در فضاي كنوني ........................................................................................ به قدرت رسيدن اسلامگرايان نوين تركيه در قالب حزب «عدالت و توسعه» از هشت سال پيش تاكنون، به تدريج تاثيرات خود را بر رويكردهاي گوناگون اين كشور نشان داده است. دولت كنوني تركيه با پي گيري هوشمندانه ترين سياست ممكن تا زمان تثبيت جايگاه حزب عدالت و توسعه در دستگاه حاكميت اين كشور در صحنه ي داخلي از به وجود آمدن كوچكترين حساسيت و اصطكاك با نهاد هاي ديگر در بدنه ي حاكميت مانند ارتش و دستگاه قضايي سكولار اجتناب ورزيد. در بعد خارجي، حزب عدالت و توسعه در برنامه اعلاني سياست خارجي ، اصول و اهداف رابطه خود با خاروميانه را چنين بيان مي كند: تركيه با دارا بودن قدرت درحال رشد اقتصادي و با رعايت دموكراسي و حقوق بشر در سياست هاي خود، يكي از عناصر ثبات در منطقه خاورميانه مي باشد و مي تواند براي متوقف كردن تنش در منطقه در بين همسايگان خود پيش قدم شده و مشاركت جدي تري در حل بحران هاي منطقه داشته باشد. جمهوري تركيه كه داراي روابط تاريخي و فرهنگي با اين منطقه است، از بحران موجود بين رابطه اعراب و اسراييل اظهار نگراني مي كند و تنها راه متوقف كردن اين رنج ها و خونريزي ها را ايجاد صلح بلند مدت و با دوام مي داند. در اين چارچوب تركيه از تلاش براي دستيابي به چنين صلحي حمايت مي كند. رهبران عدالت و توسعه بر اين اعتقادند كه شرايط امنيتي منطقه سهم مهمي در توسعه اقتصادي آن دارد. به اين خاطر تركيه، بايد براي تامين امنيت و ثبات در محيط پيراموني خود تلاش كند. در سالهاي اخير در سياست هاي منطقه اي تركيه شاهد پويايي جديدي هستيم. بعد از چند دهه بي توجهي به خاورميانه، ترك ها در دوران حكومت حزب عدالت و توسعه سعي كردند تا به عنوان يك بازيگر مهم ديپلماتيك در منطقه ظاهر شوند. به موازات گسترش روابط آنكارا با خاورميانه ي عربي، دولت جديد، با سوريه و ايران -دو كشوري كه طي دهه 1970 و1980 با آنها روابطي تنش زا داشت - روابط نزديكي برقرار كرد. ضمن اينكه آنكارا در مورد مساله تعارض اسراييل به اعراب رويكردي طرفدار فلسطين اتخاذ كرده و همين مساله روابط سنتي با رژيم صهيونيستي را متاثر ساخته است. رويكرد جديد به منطقه خاورميانه، نشان دهنده تغيير جهت گيري محسوسي در سياست خارجي سال هاي اخير آنكارا است. جمهوري تركيه، هميشه به جز دوره كوتاهي در دهه 1950، از سرمايه گذاري جدي در امور خاورميانه پروا داشته است. توجه بيشتر به خاورميانه به اين معنا نيست كه تركيه از غرب رويگردان شده است. اين كشور همچنان با غرب و سازمان هايي نظير ناتو رابطه نزديكي دارد. همينطور توجه بيشتر به خاورميانه، به معناي «اسلامي كردن» كامل سياست خارجي تركيه نيست . تغيير ديدگاه در سياست خارجي در درجه اول از تغيير ديدگاه رهبران جديد به منطقه و از اين اعتقاد آنان ناشي مي شود كه تركيه در صورتي به منافع خود دست خواهد يافت كه در محيط پيراموني خود صلح و امنيت برقرار كند. آنكارا با مجموعه هاي متفاوتي از چالش ها و تهديد هاي امنيتي رو به رو است كه منبع بيشتر آن ها فضاي امنيتي خاورميانه است. بنابر اين تركيه مجبور است تا توجه خود را به خاورميانه معطوف كند و در امور منطقه مشاركت بيشتري داشته باشد. براي نشان دادن توجه تركيه به خاورميانه، رويكرد اين كشور در قبال بحران لبنان در تابستان و پاييز 2006 نمونه خوبي است. تصميم دولت «رجب طيب اردوغان» براي اعزام هزار سرباز در قالب نيروهاي حافظ صلح سازمان ملل به لبنان، تغيير جهت گيري مهمي را از سياست سنتي تركيه - مبني بر اجتناب از درگيري در امور خاورميانه - به سياست ايفاي نقش فعال تر در منطقه نشان مي دهد كه چنين عملكردي تا سال ها پيش غير قابل تصور بود. پويش جديد تركيه در خاورميانه در گسترش روابط با ايران و سوريه بازتاب بيشتري داشته است. در سال هاي اخير سياست هاي ايالات متحده و تركيه در قبال جمهوري اسلامي ايران به طور روز افزوني، از هم فاصله گرفته است. در حاليكه ايالات متحده تلاش كرده تا تهران را منزوي سازد، تركيه روابط خود را با همسايه ي شرقي گسترش داده است. نقطه ي اوج اختلاف نظرهاي آنكارا با واشنگتن، حمايت صريح از موضع تهران در جريان پرونده ي هسته اي و مخالفت شديد ترك ها با تحريم هاي ضد ايراني بود. در كنار دغدغه هاي امنيتي مشترك و روابط تجاري، اقتصادي و فني رو به رشد و گسترده، انرژي عامل مهم ديگري در نزديكي تركيه به ايران يعني دومين تامين كننده بزرگ انرژي اين كشور مي باشد. روابط تركيه با سوريه نيز به طور قابل توجهي بهبود يافته است. عامل اصلي اين نزديكي، نگراني درباره تهديد ناسيوناليسم كردي و تلاش در جهت رفع تنش ها و حل وفصل اختلافات پيشين بوده است. همچنين تركيه تلاش كرده است تا روابطش را با كشورهاي مهم عربي بهبود ببخشد. روابط با عربستان سعودي گسترش يافته است، چنانكه ديدار «ملك عبدالله» از تركيه در اوت 2006 اولين سفر از نوع خود در طي 40 سال اخير بود. اين افزايش همكاري بين تركيه و كشورهاي سنتي عرب در خاورميانه نشان مي دهد كه سياستگذاران ترك به درك صحيحي از اهميت روابط فعال و با ثبات با همسايگان خاورميانه و همچنين مشاركت بيشتر در ايجاد صلح و ثبات در منطقه دست يافته اند. برگزاري دو دور كنفرانس صلح خاورميانه با موضوع محوري عراق كه آخرين آن در اكتبر 2007 در استانبول تركيه برگزار شد، در اين راستا قابل تحليل است. توجه بيش از پيش به روند تحولات عراق نيز، سياستي بوده كه از سوي دولت تركيه در قبال همسايه ي جنوبي اعمال شده است. ** رژيم صهيونيستي و نگاه جديد تركيه به خاورميانه .......................................................................... دولت تركيه، سياست فعال حمايت بيشتر از طرف فلسطيني را نسبت به دولت هاي قبلي در پيش گرفته است. نخست وزير تركيه به صراحت از سياست اسراييل در كناره ي رود اردن و نوار غزه، انتقاد مي كند و اعمال صهيونيست ها را « ترور دولتي » مي نامد. اردوغان حمله اسراييل به لبنان با هدف از بين بردن «حزب الله» را نيز با شدت مورد انتقاد قرار داده و در همين زمان، به دنبال برقراري روابط نزديك تر با جنبش مقاومت اسلامي فلسطين حماس است. چند هفته بعد از انتخابات در فلسطين، تركيه ميزبان هييتي به رهبري «خالد مشعل» رهبر شاخه نظامي حماس بود. اين ديدار كه بدون مشورت با واشنگتن و تل آويو ترتيب داده شده بود، به شدت آمريكا و اسراييل را كه به دنبال منزوي كردن حماس بودند خشمگين كرد. و اما در شرايط كنوني مي توان به نقاط عطفي اشاره كرد كه باعث فاصله گرفتن بيشتر آنكارا و تل آويو از همديگر شده است. حمله ي صهيونيست ها به نوار غزه كه در اوايل سال 2009 ميلادي موجب كشته و زخمي شدن شمار زيادي از ساكنان مسلمان اين منطقه شد، آتش خشم و كينه ي ملت تركيه را از اقدامات جنايتكارانه ي اين رژيم شعله ور ساخت به طوري كه اردوغان به طور بي سابقه اي در اجلاس مجمع جهاني اقتصاد در «داووس» سوييس اقدامات صهيونيست ها را مورد انتقاد قرار داد. اردوغان خطاب به «شيمون پرز» رييس رژيم صهيونيستي اقدامات نظاميان اسراييلي را نشانه ي خوي جنايتكارانه ي سران اين رژيم و مصداق كامل تروريسم دولتي برشمرد. نخستين پيامد آغاز فصل جديد چالش در روابط آنكارا - تل آويو، كنار گذاشته شدن رژيم صهيونيستي از مانور مشترك نظامي تركيه بود. از آغاز سال 2009 ميلادي تاكنون، جهت گيري ها و رويكردهاي تركيه در زمينه ي مسائل مربوط به فلسطين و جمهوري اسلامي ايران در كنار پخش برنامه هاي ضد اسراييلي در رسانه هاي تركيه، تنش هاي ديپلماتيك و اظهار نظر هاي تند مقامات اين كشور بر وخامت اوضاع در روابط دو جانبه افزوده است. حمله به كاروان كشتي هاي حامل كمك هاي بشر دوستانه براي مردم غزه و كشته و زخمي شدن شماري از اتباع تركيه در جريان اين حمله باعث شد تا آنكارا اعلان كند كه به دنبال تجديد نظر اساسي در روابط خود با تل آويو است. با گذشت نزديك به سه ماه از جريان حمله ي نظاميان صهيونيست به كاروان آزادي، اظهار نظرهاي مقامات تركيه در اين خصوص هنوز ادامه دارد. «عبدالله گل» رييس جمهوري تركيه در اواخر مرداد ماه اعلام نمود كه اسراييل هنوز مفهوم حمله به كاروان آزادي را از ديدگاه تركيه درك نكرده است. اين اظهار نظر را مي توان به عنوان نشانه اي از بروز تبعات منفي بيشتري از اين رويداد در آينده و در روابط دو طرف به شمار آورد. با توجه به تبديل تنش هاي موضعي و موقت به چالش هاي مزمن و گسترده در روابط آنكارا-تل آويو، بايستي به انتظار نشست كه تحولات و فرايندهاي جديد و بروز رويكردهاي نو در بين سياستگذاران دو طرف ، چه سمت و سويي را به روابط دو جانبه تركيه و رژيم صهيونيستي خواهد داد. تحقيق**م.م.ك**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 365]
-
گوناگون
پربازدیدترینها