محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803203283
تركيه، اهداف و ابزارهاي ديپلماتيك
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پس از آن كه در دي ماه سال گذشته در استانبول، روساي جمهور سه كشور افغانستان، پاكستان و تركيه در خصوص بازگشايي دفتر طالبان در خاك تركيه به توافق رسيدند، ابراز تمايل برخي از اعضاي بلند پايه گروه طالبان نسبت به اين موضوع باعث شد تا در 23 فروردين، خبر تاسيس اين دفتر در زمره مهمترين اخبار منطقه قرار گيرد. در اين زمينه روزنامه ملت چاپ تركيه اعلام كرد كه مقامات اين كشور از بازگشايي دفتر طالبان در خاك تركيه به عنوان يك كشور بي طرف براي پيشرفت روند صلح و خاتمه جنگ در افغانستان استقبال كرده و به احتمال زياد دفتر گروه طالبان در تركيه بازگشايي خواهد شد. پيش از اين احمد داود اوغلو وزير امور خارجه تركيه اعلام كرده بود كه وي در ماه گذشته در خصوص ميزباني كشورش از دفتر طالبان با برهان الدين رباني رييس شوراي عالي صلح افغانستان مذاكرات مفصلي داشته است. ايجاد دفتر نمايندگي گروه طالبان در يك كشور ثالث به جز افغانستان و پاكستان براي در دسترس بودن نمايندگان گروه مذكور و نيز ايجاد فضاي امن و مناسب براي پيشبرد روند گره خورده صلح صورت مي گيرد، چرا كه شوراي عالي صلح يكي از مهمترين دشواري هاي مذاكره با طالبان را نبود نشاني مشخص از اين گروه عنوان كرده است. اين شورا پيشتر اعلام كرده بود كه براي خروج مذاكرات صلح افغانستان از بن بست به دنبال وارد كردن كشور سومي به صحنه مذاكرات با طالبان است. با وجود حضور نيروهاي نظامي تركيه در تركيب نيروهاي عضو ناتو، انجام ماموريت هاي غير نظامي توسط ترك ها در افغانستان باعث شده تا ميانجيگري تركيه به عنوان يك كشور ثالث مورد پذيرش طالبان قرار گيرد. از سوي ديگر نقش آفريني فعال ترك ها در مسائل منطقه اي و رويكردهاي ويژه رهبران آنكارا در سياست خارجي، استقبال مقامات دولتي افغانستان از ميانجيگري تركيه در مذاكره با طالبان را به دنبال داشته است. به صورت كلي طرح ريزي سياست خارجي تركيه پس از به قدرت رسيدن حزب اسلامگراي عدالت و توسعه بر مبناي واقعيت هاي دروني اين كشور و محيط منطقه اي و جهاني برآيندي از توسعه اقتصادي و سياسي سال هاي اخير اين كشور بوده است تا جايي كه تركيه پس از زمامداري نسل جديد اسلامگرايان در جايگاهي غيرقابل مقايسه با تركيه دوران حكومت هاي لاييك زير سايه نظاميان قرار گرفته و مسير حركت اين كشور به سمت تبديل به يك كنش گر اصلي منطقه اي و جهاني هموار شده است. ** تركيه و زمينه هاي داخلي رويكردها و كنش هاي خارجي ..................................................................................... پس از فروپاشي امپراتوري عثماني و محدود شدن حاكميت ترك ها بر قلمروي كنوني كشور تركيه، نظام سياسي جديد به رهبري كمال آتاتورك بر ويرانه هاي امپراتوري پيشين بنا شد. تلاش هاي آتاتورك براي حفظ حاكميت ملي و تماميت ارضي كشور جديد موجب شد تا انديشه هاي سياسي و اجتماعي وي به عنوان اصول و آموزه هاي اساسي نظام سياسي اين كشور مطرح شده و حتي با گذشت نزديك به هشتاد سال از تاسيس تركيه جديد، چارچوب فكري و سنت سياسي آتاتورك با عنوان كماليسم بر عملكرد سياست گذاران اين كشور سايه افكند. در كنار تمامي اصول غير قابل چشم پوشي كماليسم، زدودن وجهه اسلامي از رويكردهاي سياسي داخلي و خارجي دولت هاي تركيه باعث شد تا نقش آفريني اين كشور در سطح جهان اسلام و منطقه خاورميانه به كمترين ميزان ممكن برسد تا حدي كه دوري گزيدن آنكارا از تحولات مربوط به جهان اسلام و خاورميانه به يكي از مهمترين ويژگي هاي سياست خارجي تركيه در سال هاي متمادي تبديل گشت. به قدرت رسيدن حزب اسلامگراي عدالت و توسعه در سال 1380 كه از طريق مجراها و سازوكارهاي سياسي دموكراتيك در تركيه و اقبال عمومي مردم نسبت به برنامه هاي حزب صورت پذيرفت موجب شد تا پس از گذار از دوران حكومت دولت هاي چپ و راست گراي سنتي، فضاي سياسي و اجتماعي جديدي در تركيه ايجاد شود و بحران هاي سياسي و اقتصادي ناشي از ناكارآمدي دولت هاي پيشين به حداقل ممكن كاهش يابد. پيش از راه يابي اسلامگرايان عدالت و توسعه به راس هرم قدرت، به علت نگاه امنيتي تنگ نظرانه نظاميان و نخبگان لاييك به عنوان پاسداران انديشه كماليسم نسبت به فعاليت هاي سياسي و اجتماعي گروه ها و شخصيت هاي اسلامگرا براي كسب قدرت و ايجاد اصلاحات در رويكردهاي نظام سياسي تركيه، تجربيات ناموفقي در اين زمينه به وقوع پيوسته بود. سقوط دولت حزب دموكرات به رهبري جلال بايار و عدنان مندرس طي كودتاي سال 1340 و انحلال دولت حزب رفاه به رهبري نجم الدين اربكان به واسطه فشار ارتش در سال 1376، تجربياتي بود كه نسل جديد اسلامگرايان تركيه را به درك جامع و كاربردي تر نسبت به واقعيات و فضاي سياسي و اجتماعي تركيه وادار كرد. با توجه به آنچه گفته شد رهبران اصلي حزب عدالت و توسعه چون رجب طيب اردوغان و عبدالله گل با استفاده از شرايط خاص جامعه تركيه در ابتداي هزاره سوم ميلادي و با تاكيد بر شعارهاي توسعه اقتصادي و اجتماعي توانستند پس از سال ها با تشكيل يك دولت غيرائتلافي و حداكثري قواي اجرايي و قانونگذاري كشور را در اختيار بگيرند و در ادامه راه با ارايه كارنامه اي درخشان در زمينه هاي گوناگون مانند ثبات سياسي، پيشرفت اقتصادي، توسعه اجتماعي و ... قدرت را حفظ كنند. تاكيد رهبران عدالت و توسعه بر لزوم رشد پاينده و فزاينده اقتصادي موجب شد تا در صحنه سياست خارجي نگاه اقتصاد محور جايگزين نگاه امنيتي به روابط خارجي تركيه شود و توسعه روابط با كشورهايي مانند جمهوري اسلامي ايران كه به طبع براي نخبگان لاييك و نظامي تركيه همواره حساسيت برانگيز بود با توجيهات تجاري و اقتصادي تسهيل گردد. از سوي ديگر بهره گيري از ديپلماسي فعال و اتخاذ سياست هاي هوشمندانه از سوي سياست گذاران جديد، روابط ناموزون تركيه با اروپا و آمريكا در دوران 10 ساله پس از پايان جنگ سرد تا روي كار آمدن اسلامگرايان را وارد مرحله جديدي كرد. تلاش تركيه در راستاي اقناع كشورهاي اروپايي براي پذيرش تركيه در اتحاديه اروپايي، از يك سو موانع داخلي براي توسعه دموكراسي و آزادي هاي فردي و اجتماعي را در نورديد و از سوي ديگر موجب ايجاد تعادل در روابط تركيه با اتحاديه اروپا از يك سو و ايالات متحده در سوي ديگر شد. با مطرح شدن دولت تركيه به عنوان الگوي دولتي سكولار و غير راديكال در يك كشور اسلامي با كمترين ميزان تهديدزايي براي منافع كاخ سفيد، حتي واشنگتن حمايت خود از تسري اين الگو به ديگر كشورهاي منطقه مانند عراق، عربستان،مصر و ... را اعلام و در عمل از موضع تركيه در مسائلي مانند ميانجيگري در مناقشه اعراب و اسراييل و پيوستن به اتحاديه اروپا حمايت كرد. رهبران حزب عدالت و توسعه در سطحي كلان تر از ايجاد تعادل در روابط خود با غرب، با پي گيري توسعه روابط با كشورهاي منطقه و جهان اسلام، قدرت مانور ديپلماسي خود را تا حد امكان افزايش دادند، علاوه بر اينكه ايجاد محورهاي فرامنطقه روابط با قدرت هاي نوظهور و رو به رشد جهاني مانند چين، روسيه، برزيل و... توانست تركيه را تا سطح يك قدرت منطقه اي و كشوري با جايگاه و منزلت بين المللي قابل اعتنا مطرح سازد. ** نگرش راهبردي رهبران تركيه به خاورميانه و جهان اسلام ...................................................................................... با وجود شراكت راهبردي تركيه و رژيم صهيونيستي كه همواره بر روابط آنكارا با كشورهاي مسلمان منطقه سايه گستر بود، رهبران جديد تركيه توانسته اند اين اطمينان را در ميان همسايگان مسلمان خود پديد آورند كه روابط آنكارا-تل آويو از جنس همكاري هاي نظامي و اطلاعاتي ارتش هاي دو طرف بوده و ناشي از الزامات نظام سياسي است كه نظاميان همچنان در آن نقش عمده اي دارند و از سوي ديگر يك سلسله توافقات و تعهداتي در اين زمينه وجود دارد كه دولت جديد تركيه نيز ناگزير و متعهد به انجام و اجراي آن است. در ديگر سوي روابط آنكارا-تل آويو مي توان به تنش هاي موضعي اشاره كرد كه نشان گر فاصله گرفتن تركيه از مواضع سنتي پيشين اين كشور در قبال رژيم صهيونيستي است. حمايت هاي مكرر دولت تركيه از مواضع فلسطينيان در سرزمين هاي اشغالي، اعتراض شديد اردوغان به كشتارها و اقدامات غير انساني اشغالگران صهيونيست در نشست مشترك با شيمون پرز رييس رژيم صهيونيستي در بهمن ماه 1387در حاشيه اجلاس داووس و ابتكار آنكارا در به راه انداختن كاروان آزادي براي كمك رساني به محاصره شدگان فلسطيني در نوار غزه، نشانه هايي آشكار در تغيير رويكردهاي تركيه نسبت به تل آويو بوده كه اين امر مورد استقبال كشورهاي اسلامي قرار گرفته است. دگرگوني قابل توجه در وجاهت منطقه اي و بين المللي تركيه، حتي به اين كشور در حل و فصل اختلافات مزمن با همسايگاني مانند سوريه و ارمنستان كمك كرده و تهديدها و چالش هاي پيراموني اين كشور را به كمترين ميزان ممكن رسانده است. پس از حل و فصل بسياري از اختلافات تركيه و سوريه، آنكارا در روند مذاكرات به بن بست رسيده سوريه و رژيم صهيونيستي پيش قدم شد و در حل مسالمت آميز منازعات رو به افزايش طرفين بطور موثر به ميانجيگري پرداخت. جنبه ديگر ديپلماسي فعال تركيه در مسائل منطقه اي، به نقش آفريني آنكارا در پرونده هسته اي جمهوري اسلامي ايران معطوف بوده است. تركيه با اثبات حسن نيت خود به مقامات جمهوري اسلامي ايران سعي كرد تا با ايفاي نقش واسطه در مذاكرات تهران با غرب از يك سو از اعمال فشار مضاعف بر ايران جلوگيري كرده و از سوي ديگر طرفين را به پي گيري مذاكرات ترغيب نمايد. نوع موضع گيري آنكارا در موافقتنامه سه جانبه تهران و راي منفي به قطعنامه ضد ايراني 1929 در سال گذشته با هر گونه انگيزه سياسي- ديپلماتيك در نزد مقامات تركيه، جايگاه آنكارا در روابط خارجي ايران را تا حد قابل توجهي متحول كرد. تركيه با فاصله گرفتن از رويكردهاي پيشين سياست خارجي خود، جايگاهي اساسي براي كشورهاي اسلامي و خاورميانه اي در روابط خارجي خود قايل است. توسعه روابط در زمينه هاي گوناگون با كشورهاي اسلامي، تلاش براي ارايه بازي موثر و مفيد در رفع بحران هاي موجود در منطقه و تحول در رويكرد هاي آنكارا در مجامعي مانند سازمان كنفرانس اسلامي مويد اين موضوع بوده است. با توجه به رويدادهاي روابط خارجي تركيه در طول نزديك به يك دهه گذشته مي توان بصورت جدي از تحولي عميق در سياست خارجي اين كشور سخن به ميان آورد. در اين راستا تركيه از يك كنشگر منطقه اي به سطح قدرت رو به رشد جهاني سوق يافته و در حال تبديل به پلي قابل اتكا در روابط و تعاملات منطقه اي و جهاني است. گذشته از منافع ملموس تجاري- اقتصادي، كاهش بسياري از چالش هاي سياسي و امنيتي و نيز كسب پرستيژ و وجاهت منطقه اي و بين المللي كه دستاورد ديپلماسي پوياي آنكارا در سال هاي گذشته بوده است، برخي از صاحب نظران از وجود نوعثماني گرايي در نزد رهبران تركيه سخن به ميان مي آورند. به گمان اين صاحب نظران آنچه در پس زمينه ذهني رهبران تركيه در خصوص احياي شكوه پيشين امپراتوري عثماني وجود داشته، روز به روز براي بروز عيني زمينه هاي مناسب تري نسبت گذشته مي يابد. ** تركيه در مسير دستيابي به منزلت آرماني ................................................................. به نظر برخي از صاحب نظران بازگشت به دوران امپراتوري گسترده پيشين كه هنوز از فروپاشي آن كمتر از صد سال گذشته، همواره در ميان مردم تركيه به شكل يك آرمان مطرح بوده است. به گمان برخي صاحب نظران اين آرمان در شرايط كنوني موتور محركه اسلامگراها و نيز جمهوري تركيه است و به عنوان عامل رواني پيش برنده اي به بسياري از رفتار هاي خارجي تركيه سمت و سو مي دهد. از اين رو تركيه تلاش مي كند در هر صحنه سياسي و ديپلماتيك به خصوص در منطقه و جهان اسلام به عنوان كنش گري موثر مطرح باشد. سير خيزش ترك ها به سمت اين هدف با ابزارهاي گوناگوني صورت مي پذيرد. از يك سو استفاده از نقاط مشترك مذهبي، زباني و قومي به ابزار نفوذ فرهنگي و اجتماعي تركيه در مناطقي مانند قفقاز و آسياي مركزي تبديل مي شود و از سوي ديگر فعاليت هاي بنگاه هاي اقتصادي اين كشور در مناطق تازه استقلال يافته مذكور تسهيل روند همگرايي سياسي و اقتصادي با تركيه به عنوان برادر بزرگتر را دنبال مي كند. علاوه بر حوزه كشورهاي آسياي مركزي و قفقاز كه در زمان حاضر به يكي از مهمترين محمل هاي روابط خارجي آنكارا بدل گشته، بسياري از كشورهاي عربي منطقه نيز به واسطه نقش ژئوپليتيك و ژئواستراتژيك تركيه، اين كشور را شاهراهي به سمت غرب مي دانند. گذشته از اينكه نوع بازي تركيه در مناقشه اعراب و اسراييل و حمايت از مواضع فلسطينيان جايگاه و نقش ويژه اي را در ميان كشورهاي اسلامي نصيب تركيه كرده است. اگرچه روند پذيرش تركيه در اتحاديه اروپا هنوز تكميل نشده و شايد هرگز به سرانجام مشخصي نرسد، اما اين كشور هم اينك عضو كميسيون اروپايي، پارلمان اروپا و سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) است و به مانند دولت امپراتوري گذشته، قطب سياسي مهمي در شرق قاره اروپا به شمار مي رود، علاوه بر اينكه رشد اقتصادي و توان ديپلماتيك تركيه، عضويت در مجمع بيست قدرت بزرگ اقتصاد جهاني را براي اين كشور به ارمغان آورده است. به پشتوانه توان بالا در تغيير و ارتقاي منزلت جهاني، سياست هاي ظريف و هوشمندانه رهبران ترك به طيف وسيعي از قلمروهاي ملي، مذهبي و اعتقادي در ميان كشورهاي منطقه و جهان اسلام معطوف شده است. در كنار نقش آفريني موثر در موضوعاتي مانند مساله فلسطين، از توسعه و نزديكي روابط با جمهوري اسلامي ايران به عنوان يك كشور شيعي در بالاترين سطوح ممكن گرفته تا استقبال از تاسيس دفتر يك گروه سلفي و افراطي چون طالبان در خاك تركيه براي پيشبرد روند صلح در افغانستان، همگي نشانه هايي از قدرت مانور و انعطاف پذيري بالاي ترك ها در تحولات مربوط به منطقه است. در سال هاي اخير رويكردها و سياست هاي جديد تركيه نمونه هايي از روش هاي اثبات شده سياست اصلاحي، بهبود رفاه اجتماعي و كمك به امنيت منطقه بوده است. در زمان حاضر مي توان گفت كه محدوديت هاي سرزميني براي مشاركت تركيه در خاورميانه به ويژه ارتباط ميان مرز و ماوراي مرزهاي اين كشور مرتفع شده است. سياست جديد تركيه تاثير فراواني در جغرافياي فرهنگي و امنيت ملي آن داشته و اين به معناي تداوم گشايش افق هايي براي سياستگذاران و ظهور عرصه هايي جديدتر و وسيعتر براي نقش آفريني و حركت تركيه به سمت اهداف ملي اين كشور است. تحقيق**م.م.ك**1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 787]
-
گوناگون
پربازدیدترینها