واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امروز، روز طبيعت و سيزدهمين روز از شكفتن شكوفه هاي درختي در بهار ايرانيان است، بهاري كه در آيين نياكان ما پس از دوازده روز جشن كه يادآور دوازده ماه سال است در سيزدهمين روز از فروردين ماه، براي بدرقه جشني 12 روزه براي پيوند با طبيعت پاس داشته مي شود. در باور اسطوره اي ايرانيان، مردم در اين روز همگام با طبيعت به همراه سبزه هاي برخاسته از سفره هاي عيد نوروز به دشت و بيابان مي رفتند و اين سبزه هاي نوروزي را به آب روان مي سپردند تا پيشكشي براي ايزد، بانوي آب ها باشد و با نيايش به درگاه اهورامزدا آرزوي بارش باران و سالي پر از فراواني و شادي را مي كردند. در گاهنامه ايراني، سيزدهمين روز از هر ماهي تير روز نام داشت كه متعلق به ستاره تيشر، ستاره باران آور است كه نياكان ما از روي خجستگي، اين روز را براي نخستين جشن تيرگان سال انتخاب كرده و به عنوان جشن سيزده بدر و روز طبيعت نام گذاري كرده اند. در بررسي متون و اسناد اينگونه بر مي آيد كه در باور ايرانيان باستان اين روز به عنوان روزي نحس ياد شده است كه مردم براي بيرون راندن نحسي از خانه و كاشانه خود، كنار جويبارها و سبزه ها مي رفنتد و به شادي مي پرداختند كه در جستجوي اين باور قديمي به حادثه اي در سيزدهمين روز از تير ماه، توسط آرش كمانگير، پهلوان ايراني برخورديم در اين روز وي با پرتاب تير، مرز ميان ايران و توران را جدا ساخت و در پي آن آشتي مردمي را ميان توران و ايران كه سالها در جنگ بودند، پايدار كرد، اما پس از اين حادثه آرش جان خود را از دست داد و اين روز به عنوان روزي نحس در باور ايرانيان گنجانده شد.هرچند از گذشته اين باور شكل گرفته بوده است اما مثلا در صفحهً 266 آثار الباقيه جدولي براي سعد و نحس آورده شده كه در آن سيزده نوروز كه تير روز نام دارد در مجموعه كلمهً (سعد) به معني فرخنده آمده و اين نشانگر آن است كه به هيچ وجه نحوست و كراهت در آن نيامده است. امروزه اين آيين با پاسداشت روز طبيعت كه نشان از قدرت بي كران الهي است، برگزار مي شود، روزي كه در پيوند با طبيعت، شكوفا مي شود. در فصلي كه طبيعت خسته از خزان زرد و سردي زمستان تن به بودن دوباره مي دهد و طراوت زندگي را با شكوفه هاي سپيد خود به رخ مي كشد. در اين روز رشد و نمو طبيعت صدايي شنيدني دارد كافي است كمي سكوت كنيد... مردم براي شنيدن اين صدا بر سر سفره سبز طبيعت حاضر مي شوند و از ميان آن همه تازگي و طراوت با گره زدن سبزه هاي تازه و دل سپردن به رويشي دوباره ، سعي در ايجاد مهرورزي، دوستي، پالايش روح و روان دارند و با عهد و پيماني كه با طبيعت مي بندند به حفظ و احترام به آن، خود را پايبند مي كنند. بنا به برخي نوشته ها در متون اساطيري ايران باستان، گره زدن سبزه رسمي كهن است و ريشه آن به پيوند جاودان آدم و حوا بر مي گردد، در سيزدهم فروردين ماه براي اولين بار در تاريخ بشريت اين دو نفر با گره زدن دو شاخهموُرد، براي نخستين بار در جهان پايهي پيوند جاودانه خود را بنا نهادند و طبيعت را بر آن گواه گرفتند، طبيعتي كه در بهترين ماه سال با مردم پيوند مي خورد. سيزده بدر به عنوان يك آيين باستاني بهانه اي است براي آشتي با طبيعت؛ ما كه وارث نياكان طبيعت مدار خود هستيم در اين روز به دامن طبيعت مي رويم تا غبار از چهره بشوئيم اما مراقب باشيم كه طبيعت و طبيعت گردي در ذات خود داراي اصول و نظمي خاص است، كوتاهي و سهل انگاري در رعايت اين نظم و انضباط ذاتي، موجب زيان رساني به انسان و طبيعت پيرامون آن مي شود به ياد داشته باشيم براي يك پيمان به دامان طبيعت روي آورديم پس تلاش كنيم به آن ظلم روا نداريم و با مهرباني و رعايت همه جوانب در جهت حفاظت از زيبايي اين رحمت خداوندي گام برداريم. بيائيد در اين روز كه ريشه اساطيري و باستاني دارد با طبيعت آشتي كنيم، روان پريشي و افسردگي را، كه حاصل دور بودن از طبيعت است، كنار بگذاريم؛ از اوآرامش بگيريم و با رعايت حالش به او آرامش دهيم. اطلاع**9128**1717
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 487]