محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803256213
اماكن زیارتی منتسب به امام زمان (عج) در ایران و جهان (1) مسجد سهله
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
اماكن زیارتی منتسب به امام زمان (عج) در ایران و جهان (1) مسجد سهله نويسنده:علی اكبر مهدیپورمنبع:مجله انتظار اشاره: مسجد سهله، در اطراف كوفه، در دو كیلومتری شمال غربی مسجد اعظم كوفه، كهنترین مكان منتسب به حضرت بقیةالله (عج) است . در احادیث ماثور از امامان نور، مسجد سهله، به عنوان اقامت گاه شخصی حضرت ولی عصر (علیهالسلام) در عصر ظهور معرفی شده است . در این نوشتار، به استناد بیستحدیث از پیشوایان معصوم (علیهمالسلام) جایگاه مسجد سهله از دید روایات بررسی شده و ویژگیهای آن مكان مقدس شمارش گردیده، و به چهل مورد از نیك بختان تاریخ كه در این پایگاه ملك پاسبان به حضرت دوست راه یافتهاند، اشاره شده است . جایگاه آن امام نور به هنگام ظهور در احادیث فراوانی، به صراحت، اعلام شده كه اقامتگاه شخصی حضرت بقیةالله، ارواحنافداه، در دوران ظهور مسجد مقدس سهله است . اینك شماری از این روایات آورده میشود . 1 - محدثان عالی مقام شیعه، با اسناد معتبر، در مجامع حدیثی خود، از راویان اخبار و ناقلان آثار، روایت كردهاند كه روزی در محضر مقدس رییس مذهب، حضرت امام صادق (علیهالسلام) از مسجد سهله گفت و شنود شد . فرمودند: اما انه منزل صاحبنا اذا قام باهله; (1) آن جا اقامت گاه صاحب ما است، هنگامی كه با خانوادهاش قیام كند . در برخی از منابع، به جای «قام» ، «قدم» تعبیر شده است; (2) یعنی، هنگامی كه تشریف بیاورد . و در نقل برخی از محدثان، به جای «اما انه» ، «مسجد السهله» آمده است; (3) یعنی، به جای ضمیر، اسم صریح آمده است . 2 - بیش از دو قرن، پیش از میلاد مسعود كعبهی موعود، وجود مقدس امیرمؤمنان (علیهالسلام)، به هنگام ترسیم خط سیر حضرت ولی عصر (علیهالسلام) در آستانهی ظهور، میفرماید: «كانی به قد عبر من وادی السلام الی مسجد السهلة، علی فرس محجل (4) له شمراخ (5) ، یزهو، و یدعو، و یقول فی دعائه: «لا اله الا الله حقا حقا . . . ; (6) گویی او را با چشم خود میبینم كه از وادی السلام عبور كرده، بر فراز اسبی كه سپیدی پاها و پیشانیاش همیدرخشد، به سوی مسجد سهله در حركت است، و زیر لب زمزمه دارد و خدا را این گونه میخواند: «لا اله الاالله حقا حقا . . .» . 3 - بیش از یك قرن پیش از ولادت خجستهی حضرت حجت (علیهالسلام)، امام صادق (علیهالسلام) خطاب به یار با وفایش ابوبصیر فرمود: یا ابا محمد! كانی اری نزول القائم (علیهالسلام) فی مسجد السهلة باهله و عیاله; ای ابا محمد! گویی فرود آمدن قائم (علیهالسلام) را با اهل و عیالاش در مسجد سهله، با چشم خود میبینم . ابوبصیر عرضه داشت: «آیا محل اقامت دائمی آن حضرت، در مسجد سهله خواهد بود؟» . حضرت فرمود: «آری .» . سپس فرمود: مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ادریس (علیهالسلام) بود . مسجد سهله، اقامتگاه حضرت ابراهیم خلیل الرحمان (علیهالسلام) بود . خداوند، پیامبری را مبعوث نكرده، جز این كه در مسجد سهله نماز گزارده است . مسجد سهله، پایگاه حضرت خضر (علیهالسلام) است . كسی كه در مسجد سهله اقامت كند، همانند كسی است كه در خیمهی رسول اكرم (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) اقامت كند . مرد و زن با ایمانی یافت نمیشود، جز این كه دلاش به سوی مسجد سهله پر میزند . در مسجد سهله، تخته سنگی است كه تمثال همهی پیامبران بر آن نقش بسته است . احدی در مسجد سهله نماز نمیگزارد كه با نیت راستین خدا را بخواند، جز این كه خداوند او را با حاجتبر آورده شده از آن جا بر میگرداند . احدی نیست كه در مسجد سهله به خدا پناهنده شود، جز این كه خداوند او را از آن چه بیم دارد پناه دهد . ابوبصیر عرض كرد: «فضیلتبسیار بزرگی است!» . امام صادق (علیهالسلام) فرمود: «آیا برایات بیفزایم؟» . عرض كرد: «بلی .» . فرمود: مسجد سهله، از آن بقعههایی است كه خداوند دوست دارد او را در آن جا بخوانند . شب و روزی نیست كه فرشتگان به زیارت مسجد سهله نشتابند و در آن جا به عبادت حق تعالی نپردازند . اگر من در آن سامان سكونت داشتم، هیچ نمازی را جز در مسجد سهله نمیخواندم . ای ابا محمد! اگر مسجد سهله هیچ فضیلتی جز فرود آمدن فرشتهها و اقامت پیامبران را نداشت، همین فضیلتبس بود، در حالی كه این همه فضیلت دارد . آن چه از فضایل مسجد سهله برای تو بازگو نكردم، بیش از فضایلی است كه برایات گفتم . ابوبصیر عرض كرد: «آیا مسجد سهله، اقامتگاه دائمی حضرت قائم (علیهالسلام) خواهد بود؟» . فرمود: «آری .» . (7) 4 - مفضل در ضمن حدیث مفصلی از محضر امام صادق (علیهالسلام) پرسید: «منزل حضرت مهدی (علیهالسلام) و مركز اجتماع شیعیان كجا خواهد بود؟» . امام صادق (علیهالسلام) در پاسخ او فرمود: دار ملكه الكوفة، و مجلس حكمه جامعها، و بیت ماله و مقسم غنائم المسلمین مسجد السهلة، و موضع خلواته الذكوات البیض من الغریین; (8) مركز حكومت او، كوفه، و مركز قضاوتاش، مسجد اعظم كوفه، و مركز بیت المال و محل تقسیم غنایم مسلمانان، مسجد سهله، و محل خلوت و مناجاتهایش تپههای سپید و نورانی نجف اشرف است . (9) 5 - ابوبكر حضرمی از محضر امام باقر (علیهالسلام) پرسید: «بعد از خانهی خدا و حرم رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) كدامین بقعه از همهی بقعهها با فضیلتتر است؟» . امام باقر (علیهالسلام) فرمود: ای ابابكر! كوفه است كه پاك و پاكیزه است، و قبور پیامبران مرسل و غیرمرسل در آن است، و قبور صالحان و صدیقان در آن است، و مسجد سهیل (10) در آن است كه: خداوند، هیچ پیامبری مبعوث نكرده، جز این كه در آن نماز گزارده است . و فیها یظهر عدل الله; عدالتخداوند در آن جا ظاهر میشود . و فیها یكون قائمه و القوام من بعده; (11) خلیفهی قائم به حق خداوند، و دیگر قائمان بعد از اونیز در آن جا خواهند بود . آن جا اقامتگاه پیامبران، و اوصیای پیامبران و صالحان است . (12) 6 - ابان بن تغلب، در سفری با امام صادق (علیهالسلام) هم سفر شد . در اطراف كوفه، در سه نقطه، امام صادق (علیهالسلام) از اسب پیاده شد، دو ركعت نماز گزارد . ابان، در مورد این سه نقطه، از آن حضرت پرسید . امام (علیهالسلام) توضیح داد . سومین مورد را «محل نزول قائم (علیهالسلام)» معرفی فرمود . (13) در این حدیث اگرچه به نام مسجد سهله تصریح نشده، ولی از بررسی مجموع روایات اطمینان حاصل میشود كه آن نقطه، مسجد سهله بوده است . 7 - محمد بن حسین بن عبدالله تمیمی، مشهور به «ابوسوره» از بزرگان زیدیه بود . روز عرفهای، به زیارت امام حسین (علیهالسلام) مشرف شد . شب عید را نیز در حائر حسینی بیتوته كرد . در پگاه عید اضحی، به هنگام خروج از حرم امام حسین (علیهالسلام) به پیشگاه مقدس حضرت بقیةالله، ارواحنافداه، شرفیاب شد . در محضر آن قبلهی موعود، به سوی مسجد سهله حركت كرد . معجزهای از آن حضرت مشاهده كرد . مستبصر شد و به آیین تشیع اثناعشری گروید . ابوسوره میگوید: «هنگامی كه به مقابر مسجد سهله (14) رسیدیم، آن امام همام فرمود: «هو ذا منزلی; (15) این جا خانهی من است .» . در این احادیث، از مسجد سهله به عنوان اقامتگاه حضرت بقیةالله، ارواحنا فداه، به هنگام ظهور سخن رفته است در احادیث فراوان دیگری، به ابعاد دیگری از ویژگیهای مسجد سهله اشاره شده، كه شماری از آنها را در این جا میآوریم: 8 - شیخ طوسی، با سلسله اسناد خود، در ضمن یك حدیث طولانی، از وجود مقدس امیرمؤمنان (علیهالسلام) روایت میكند كه به هنگام شمارش مساجد مباركهی كوفه فرمود: و مسجد بنی ظفر مسجد مبارك . والله! ان فیه لصخرة خضراء، و ما بعث الله من نبی الا فیها تمثال وجهه، و هو مسجد السهلة; (16) مسجد بنی ظفر، كه همان مسجد سهله است، مسجد مباركی است . به خدا سوگند! در آن، تخته سنگ سبز رنگی است كه خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نكرده، جز این كه تمثال صورتاش در آن هست . 9 - مرحوم كلینی، در همین رابطه، حدیثی با سلسله اسنادش از امام باقر (علیهالسلام) روایت كرده كه آن حضرت، در شمار مساجد مباركهی كوفه فرمود: و مسجد بنی ظفر و هو مسجد السهلة; (17) و مسجد بنی ظفر كه همان مسجد سهله است . 10 - امام صادق (علیهالسلام) خطاب به علاءبن رزین فرمود: «در نزدیكی شما، مسجدی هست كه شما آن را «مسجد سهله» مینامید و ما آن را «مسجد شری» (18) مینامیم، آیا در آن مسجد نماز میخوانی؟» . علاء گفت: «آری! جانام به فدایت! من، در آن جا نماز میخوانم .» . امام صادق (علیهالسلام) فرمود: ائته; فانه لم یاته مكروب الا فرج الله كربته - او قال: قضی الله حاجته - و فیه زبرجدة فیها صورة كل نبی و كل وصی; (19) آری، آن جا برو; زیرا، هرگز اندوهناكی به آن جا نمیرود، جز این كه خداوند، اندوهاش را میزداید [. و یا فرمود: حاجتاش را بر میآورد ]. و در آن جا زبرجدی هست كه تمثال همهی پیامبران و همهی اوصیای پیامبران در آن است . 11 - امیرمؤمنان (علیهالسلام) به مالك بن ضمره رواسنی - كه از خواص اصحاباش بود - (20) فرمود: «آیا به مسجدی كه در شتخانهات هست، میروی؟ و در آن نماز میگزاری؟» . مالك گفت: «ای امیرمؤمنان! معمولا، در این مسجد، خانمها نماز میخوانند .» . فرمود: یا مالك! ذاك مسجد ما اتاه مكروب قط، الا فرج الله عنه و اعطاه حاجته; (21) ای مالك! این، مسجدی است كه هرگز شخص اندوهناكی به آن جا نمیرود، جز این كه خداوند هم و غماش را برطرف میكند، حاجتاش را بر میآورد . در این حدیث، اگرچه به نام «مسجد سهله» تصریح نشده، جز این كه از بررسی احادیث، اطمینان حاصل میشود كه در مورد مسجد سهله است و لذا ابن مشهدی، آن را در باب احادیث مربوط به فضائل مسجد سهله نقل كرده است . (22) 12 - امام صادق (علیهالسلام) در این باره فرمود: [انه] (23) ما من مكروب یاتی مسجدالسهلة، فیصلی فیه ركعتین بین العشائین و یدعوالله تعالی، الا فرج الله كربه; (24) هیچ غمزدهای نیست كه به مسجد سهله برود و در آن دو ركعت نماز میان مغرب و عشا بخواند و خدای را بخواند، جز این كه خداوند غمهایش را زایل گرداند . 13 - از امام زین العابدین (علیهالسلام) روایتشده كه فرمود: من صلی فی مسجد السهلة ركعتین، زاد الله فی عمره سنتین; (25) هر كس در مسجد سهله دو ركعت نماز بگزارد، خداوند، دو سال بر عمر او میافزاید . 14 - امام صادق (علیهالسلام) در این باره فرمود: اذا دخلت الكوفة، فات مسجدالسهلة، فصل فیه واسال الله حاجتك لدینك و دنیاك . . . ; (26) هنگامی كه وارد كوفه شدی، به مسجد سهله برو و در آن جا نماز بگزار، آن گاه حاجتهای مادی و معنوی خود را از خداوند بطلب كه: مسجد سهله خانهی ادریس نبی بود . حضرت ادریس در آن جا لباس میدوخت و نماز میخواند . هر كس در مسجد سهله خدا را بخواند، برای هر حاجتی كه مورد علاقهاش باشد، خداوند، حاجتاش را بر میآورد، و در روز قیامت، او را تا رتبهی حضرت ادریس بالا میبرد، و او را از ناملایمات دنیا و نیرنگهای دشمنان پناه میدهد . 15 - مرحوم كلینی با سلسله اسنادش از امام صادق (علیهالسلام) روایت كرده كه فرمود: بالكوفة مسجد یقال له «مسجد السهلة» . لو ان عمی زیدا اتاه، فصلی فیه واستجار الله، لاجاره عشرین سنة . فیه مناخ الراكب و بیت ادریس النبی (علیهالسلام)، و ما اتاه مكروب قط فصلی فیه بین العشائین و دعا الله، الا فرج الله كربته; (27) در كوفه، مسجدی است كه «مسجد سهله» نامیده میشود، اگر عمویم زید به آن جا میرفت و به خدا پناهنده میشد، خداوند، بیستسال او را پناه میداد . آن جا جایگاه سواره و خانهی ادریس نبی (علیهالسلام) است . هیچ غم زدهای نیست كه به آن جا برود و میان مغرب و عشا نمازی بگزارد و خدا را بخواند، جز این كه خداوند غمهایش را بر طرف میسازد . در نقل شیخ طوسی آمده است كه پرسیدند: «منظور از «سواره» كیست؟» . فرمود: «حضرت خضر (علیهالسلام).» . (28) 16 - جعفر بن محمد بن قولویه (استاد شیخ مفید) با سلسله اسنادش از امام جعفرصادق (علیهالسلام) روایت كرده كه خطاب به ابوحمزهی ثمالی فرمود: ای اباحمزه! آیا عمویم زید را در شبی كه خروج كرد، دیدار كردی؟» . عرض كرد: «بلی .» .
فرمود: «آیا در مسجد سهیل نماز گزارد؟» . عرض كرد: «مسجد سهیل كجا است؟ آیا منظور شما مسجد سهله است؟» . فرمود: «آری .» . [عرضه داشت: «نه» . (29) فرمود: اما انه لوصلی فیه ركعتین، ثم استجارالله، لاجاره سنة; اگر در آن جا دو ركعت نماز میخواند، آن گاه به خدا پناهنده میشد، بی گمان، خداوند، تا یك سال او را پناه میداد . ابوحمزهی ثمالی گفت: «پدر و مادرم به فدای شما! آیا مسجد سهله این گونه است؟» . فرمود: «آری» ; مسجد سهله، خانهی حضرت ابراهیم بود، هنگامی كه به سوی عمالقه رفت . خانهی حضرت ادریس آن جا بود و آن جا لباس میدوخت . پایگاه سواره (حضرت خضر) آن جا است . آن جا، تخته سنگ سبز رنگی است كه تمثال همهی پیامبران در آن است . در زیر آن سنگ، تربتی است كه خداوند همهی پیامبران را از آن آفریده است . محل عروج آن جا است . (30) فاروق اعظم، آن جا است، كه در نقطهای از آن است . (31) آن جا، رهگذر مردمان است . آن جا، از سرزمین كوفه است . صور، در آن جا دمیده میشود . حشر و نشر، به سوی آن جا است . هفتاد هزار نفر از كنار آن محشور میشوند كه بدون حساب وارد بهشت میگردند . . . (32) 17 - مرحوم كلینی، در همین باره از عبدالله بن ابان روایت میكند كه گفت: روزی، در خدمت امام صادق (علیهالسلام) بودیم . خطاب به حاضران فرمود: «آیا كسی از شما، از سرگذشت عمویم «زیدبنعلی» (علیهالسلام) اطلاعی دارد؟» . یكی از حاضران گفت: «آری; من، تا حدی از مطالب ایشان خبر دارم . شبی، در خانهی معاویه بن اسحاق انصاری، در خدمت جناب زید بودیم كه گفت: «مهیا شوید به مسجد سهله برویم و در آن جا نماز بگزاریم .» . امام صادق (علیهالسلام) پرسید: «آیا انجام داد؟» . پاسخ داد: «نه . كاری پیش آمد و او را از رفتن به مسجد سهله بازداشت .» . امام (علیهالسلام) فرمود: «اما والله! لو اعاذالله به حولا لاعاذه; (33) به خدا سوگند، اگر در آن جا برای یك سال از خدا پناه میطلبید، خداوند به او پناه میداد .» . سپس فرمود: «آیا نمیدانید كه آن جا، خانهی ادریس نبی (علیهالسلام) بود، حضرت ادریس، آن جا خیاطی میكرد، حضرت ابراهیم (علیهالسلام) از آن جا به سوی عمالقه رفت، داوود از آن جا به جنگ جالوت رفت، در آن جا تخته سنگ سبز رنگی است كه تمثال همهی پیامبران در آن است، گل همهی پیامبران، از زیر آن سنگ اخذ شده است، آن جا، پایگاه سواره است؟» . پرسیدند: «سواره كیست؟» . فرمود: «خضر (علیهالسلام) است .» . (34) 18 - علامهی مجلسی از امام صادق (علیهالسلام) روایت كرده كه فرمود: مسجد السهلة مناخ الراكب; مسجد سهله، پایگاه سواره است .» . پرسیدند: «منظور از سواره كیست؟» . فرمود: «حضرت خضر (علیهالسلام).» . (35) 19 - ابن مشهدی، با سلسله اسنادش از علی بن ابراهیم (صاحب تفسیر قمی) روایت كرده كه در ضمن یك حدیث طولانی از پدرش ابراهیم بن هاشم نقل كرده، كه در مسجد سهله، به خدمتحضرت خضر (علیهالسلام) شرف یاب شده . در زاویهی شرقی مسجد، از آن حضرت پرسید: این جا چه نام دارد؟» . حضرت خضر (علیهالسلام) فرمود: انه مقام الصالحین والانبیاء والمرسلین; (36) این جا، مقام صالحان و پیامبران و رسولان است . 20 - ابن مشهدی، با چند طریق از «بشار مكاری» روایت میكند كه روزی به محضر امام صادق (علیهالسلام) شرفیاب شد، طبقی از خرمای طبرزد را در محضر امام (علیهالسلام) مشاهده كرد . امام (علیهالسلام) از آن خرما به بشار تعارف كرد . ایشان عذر آورد كه در مسیر خود با حادثهی دل خراشی مواجه شده است، لذا نمیتواند چیزی بخورد . امام (علیهالسلام) آن حادثه را جویا میشوند . بشار میگوید: «خانمی را در كوچه دیدم كه زمین خورده بود . به یاد حضرت زهرا (علیهاالسلام) افتاده، گفته بود: "لعن الله ظالمیك یا فاطمة! " . گزارش، به شرطه رسیده بود . شرطه، او را دستگیر كرد . به سوی زندان برد . مرتب، با تازیانه بر سرش كوبید . او نیز هر چه فریاد میزد و یاری میطلبید، كسی جرئت نمیكرد كه به یاریاش بشتابد .» . امام (علیهالسلام) دست از طعام كشید . اشك از دیدگان مباركاش سرازیر شد . آن قدر گریست كه محاسن و سینه و دستمالاش خیس شد . آن گاه به بشار فرمود: «بشار! برخیز به مسجد سهله برویم و خدای را بخوانیم و آزادی آن زن را از خداوند بخواهیم» . امام (علیهالسلام) كسی را به شرطه خانه فرستاد و به او فرمود: «آن جا بماند تا هنگامی كه از آن زن خبری دریافت كند .» . بشار میگوید: «در خدمت امام (علیهالسلام) به مسجد سهله رفتیم . هر كدام دو ركعت نماز گزاردیم . آن گاه امام (علیهالسلام) دستها را به سوی آسمان برافراشت و دعای: «انت الله لا اله الا انت . . .» را تا آخر خواند . آن گاه به سجده رفت . من، جز صدای نفسهایش را نمیشنیدم . پس از مدتی سر از سجده برداشت و فرمود: "برخیز كه زن آزاد شد" .» . بشار گوید: «در محضر امام (علیهالسلام) حركت كردیم . در كوچههای كوفه بودیم كه فرستادهی امام (علیهالسلام) آمد و آزاد شدن آن خانم را به امام (علیهالسلام) نوید داد . . . (37) » . ویژگیهای مسجد سهله
از بررسی مجموع روایاتی كه دربارهی مسجد سهله رسیده، به این نتیجه میرسیم كه برای مسجد سهله ویژگیهای فراوان و امتیازات بی شمار است كه به گوشهای از آنها در این جا اشاره میكنیم . برای رعایت اختصار، فقط به شمارهی حدیث و یا احادیثی كه به آن ویژگی دلالت میكند، در داخل كروشه اشاره میكنیم . 1 - آن جا، از سرزمین كوفه است [. ح 16 ]. 2 - آن جا، اقامتگاه پیامبران و صالحان است [. ح 5] 3 - آن جا، اقامتگاه جانشینان حضرت مهدی (علیهالسلام) است [. ح 5] 4 - آن جا، اقامتگاه حضرت ابراهیم (علیهالسلام) بود [. ح 3 و 16] 5 - آن جا، اقامتگاه حضرت ادریس (علیهالسلام) بود [. ح 3، 14، 15، 16 و 17] 6 - آن جا، اقامتگاه حضرت بقیةالله، ارواحنا فداه، است [. ح 1، 3، 5، 6 و 7] 7 - آن جا، اقامتگاه دائمی آن حضرت است [. ح 3] 8 - آن جا، پایگاه حضرت خضر (علیهالسلام) است [. ح 3، 15، 16، 17 و 18] 9 - آن جا، تربتی هست كه همهی پیامبران از آن آفریده شدهاند [. 16 و 17] 10 - آن جا، رهگذر راهیان بهشت است [. ح 16] 11 - آن جا، عبادتگاه حضرت ادریس بود [. ح 14] 12 - آن جا، كارگاه خیاطی حضرت ادریس بود [. ح 14 و 17] 13 - آن جا، مبارك است [. ح 8 و 9] 14 - آن جا، محل تقسیم غنایم در عصر ظهور است [. ح 4] 15 - آن جا، محل عروج است [. ح 16] 16 - آن جا، محل نزول فرشتهها است [. ح 3] 17 - آن جا، محل نیایش حضرت صاحب (علیهالسلام) است [. ح 19] 18 - آن جا، مركز بیت المال حضرت است [. ح 4] 19 - آن جا، مقام صالحان و پیامبران است [. ح 19] 20 - امام صادق (علیهالسلام) برای حوائج مهم به آن جا تشریف میبرد [. ح 20] 21 - تمثال همهی پیامبران در سنگ سبز رنگی در آن جا است [. ح 8، 10، 16 و 17] 22 - تمثال همهی پیامبران و اوصیای آنان نیز در آن سنگ است [. ح 10] 23 - حشر و نشر همگان، به سوی مسجد سهله است [. ح 16] 24 - حضرت ابراهیم (علیهالسلام) از آن جا به سوی عمالقه رفت [. ح 16 و 17] 25 - خانوادهی حضرت مهدی (علیهالسلام) در هنگام ظهور، در آن جا فرود میآیند [. ح 1 و 3] 26 - خدا، دوست دارد كه در آن جا نیایش شود [. ح 3] 27 - داوود، از آن جا به جنگ جالوت رفت [. ح 17] 28 - دل هر زن و مرد مؤمن به آن جا پر میكشد [. ح 3] 29 - دو ركعت نماز در آن جا، انسان را در پناه خدا قرار میدهد [. ح 16] 30 - دو ركعت نماز میان مغرب و عشا، در آن جا، موجب افزایش عمر است [. ح 13] 31 - دو ركعت نماز میان مغرب و عشا، در آن جا، موجب رفع غم میشود [. ح 12] 32 - صور، در آن جا دمیده میشود [. ح 16] 33 - عبادت در آن جا، همانند عبادت در خیمهی رسول اكرم (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) است [. ح 3] 34 - عدالت الهی، در آن جا ظاهر میشود [. ح 5] 35 - فاروق اعظم، آن جا است [. ح 16] 36 - فرشتگان، هر شب و روز، در آن جا فرود میآیند [. ح 3] 37 - فضایل ناگفتهی آن جا، بیشتر از آن چه بیان شد، است [. ح 3] 38 - گل همهی پیامبران، از آن جا برداشته شده است [. ح 17] 39 - مسجد بنی ظفر، همان مسجد سهله است [. ح 9] 40 - مسجد سهیل، همان مسجد سهله است [. ح 5 و 16] 41 - مسجد شری، ثری، بری نیز همان مسجد سهله است [. ح 10] 42 - نیایش در مسجد سهله، موجب قضای حوائج و تقرب به خدا است [. ح 14] 43 - نیایش در آن جا، موجب مصونیت از ناملایمات است [. ح 14] 44 - نیایش در آن جا، موجب مصونیت از نیرنگ دشمنان است [. ح 14] 45 - هفتاد هزار نفر از آن جا، بدون حساب، وارد بهشت میشوند [. ح 16] 46 - هیچ اندوهگینی وارد آن مسجد نشود، جز این كه غم و اندوهاش زدوده شود [. ح 10 و 11] 47 - هیچ پیامبر مبعوث نشد، جز این كه در آن جا نماز گزارد [. ح 3 و 5] 48 - هیچ كس در آن جا به خدا پناهنده نشود، جز این كه خدا او را پناه دهد [. ح 3، 15 و 17] 49 - هیچ كس در آن جا نماز نگزارد، جز این كه حاجت روا بر میگردد [. ح 3 و 12] 50 - هیچ كس در آن جا وارد نشود، جز این كه حاجتاش برآورده شود [. ح 10 و 11] باریافتگان مسجد سهله در طول یك هزار و نود و چهارسالی كه از آغاز غیبت كبرای حضرت بقیةالله، ارواحنا فداه، میگذرد، هزاران نفر از شیعیان شیفته و منتظران دل سوخته، به قصد دیدار یار، از اقطار و اكناف جهان، به سوی مسجد مقدس سهله میشتابند، شبهایی را در آن جا بیتوته میكنند، با كعبهی مقصود و قبلهی موعود مناجات میكنند . به دیدار جان جانان موفق میشوند، ولی به دلایلی دم فرو بسته، راز دل را به احدی اظهار نمیكنند . در این میان، شمار اندكی از این نیك بختان یافت میشوند كه علی رغم تحفظ و خویشتن داری كه در كتمان توفیقات خود معمول داشتهاند، راز شان بر ملا شده، به گوش دیگر دل سوختهها نیز رسیده است . تعداد بسیار نادری از این عزیزان، داستان تشرفشان، به آثار مكتوب راه یافته، در لابهلای كتب درج شده، به دست ما رسیده است . با توجه به مشكلات فراوانی كه در نقل این رویدادها هست، فقط اسامی شماری از این افراد سعادتمند كه در مسجد سهله به حضور یار بار یافته و یا مورد توجه محبوب قرار گرفتهاند، ثبت میشود، تا مورد بررسی و مراجعهی علاقهمندان قرار گیرد . آن عده از شیفتگان پژوهنده و خوانندگان ارجمند كه تمایل به مطالعهی متن كامل این رخدادها باشند، میتوانند به منابع یاد شده در پایان نوشتار مراجعه فرمایند . 1 - محمد بن ابی رواد رواسی، با محمد بن جعفر دهان، در یكی از ایام رجب، به قصد دیدار حضرت صاحب الامر (علیهالسلام) به مسجد سهله مشرف شدند . به هنگام بازگشت، در مسجد صعصعه، به محضر آن قطب دایرهی امكان شرف یاب شدند، دعای معروف: «اللهم یاذا المنن السابغة» را از آن حضرت استماع كردند . (38) 2 - افتخار قرون و اعصار، آیةالله سید مهدی بحرالعلوم (متوفای 1212 ه) بنا به تقاضای میرزای قمی (صاحب قوانین (متوفای 1231 ه) تشرف خود را در مسجد سهله به پیشگاه جان جانان و استماع مناجات گوشنواز آن امام دلنواز را بیان كرد، اما از اظهار گفتوشنود خود با آن حضرت امتناع كرد . (39) 3 - سید بحرالعلوم، یك بار دیگر در مسجد سهله، به محضر آن حضرت شرفیاب شد و در نماز جماعتی كه به امامت آن بزرگوار برگزار شده بود، شركت كرد . (40) 4 - سید جعفر قزوینی، در خدمت پدر بزرگوارش سید باقر قزوینی - كه صاحب كرامات فراوان بود (41) در مسجد سهله، به محضر خورشید فروزان امامتشرفیاب شده است . (42) 5 - سید مهدی عباباف نجفی كه هر شب چهارشنبه به مسجد سهله مشرف میشد، در نیمه شبی، به خدمتخورشید عالم تاب شرفیاب شد و مشاهده كرد كه در آن شب تار، در و دیوار مسجد، چون روز، روشن بود . (43) 6 - حاج سید احمد اصفهانی (مشهور به خوشنویس) كه در زمان میرزای شیرازی به سامرا مهاجرت كرده بود، روز جمعهای، در مسجد سهله، به پیشگاه پیشوای انس و جان شرفیاب شد و فرمان یافت كه همه روزه، صبحگاهان، به نیابت از سوی حضرت صاحب الزمان (علیهالسلام) زیارت عاشورا بخواند . (44) 7 - شیخ محمود عراقی (متوفای 1306 ه) از تبار جناب میثم تمار و از شاگردان شیخ انصاری، از مولی عبدالحمید قزوینی، بدون واسطه نقل میكند كه چهل شب چهارشنبه، به مسجد سهله مشرف شد . در چهلمین شب، جمال باهرالنور آن حضرت را مشاهده كرد، و صحن مسجد را بدون شمع و چراغ، از نور آن خورشید جهان افروز، روشن و منور دید . (45) 8 - وی، از سید باقر اصفهانی - كه او را به عنوان سید ثقهی جلیل و فاضل عادل نبیل ستوده است - بدون واسطه نقل كرده كه در شب چهارشنبهای، در مسجد سهله، به محضر مولا شرفیاب شد و از خوان كرماش برخوردار گشت . (46) 9 - سید عبدالله قزوینی در سال 1327 ه . در مسجد سهله، به دیدار آن حضرت توفیق یافت و مقام حضرت مهدی (علیهالسلام) را روشنتر از روز دید . (47) 10 - حاج علی نجفی با یك گروه یازده نفری، هر شب چهارشنبه، به مسجد سهله مشرف شد . در یك شب چهارشنبه كه مسئول شام فراموش كرده بود غذا بیاورد، بعد از اعمال مسجد، به مسجد كوفه رفتند و در حجرهای بیتوته كردند و از شدت گرسنگی، خواب شان نبرد كه ناگهان، خورشید جهان افروز، به داخل حجره تشریف آورده، چای و برنج داغ به آنان مرحمت فرموده است . (48) 11 - شیخ محمود عراقی، داستان تشرف شخص فلاح یزدی سهلاوی را در مسجد سهله، از حاج ملا باقر بهبهانی، و ادای قرضهایش را به فرمان حضرت، به دستسید اسدالله رشتی، نقل كرده است . (49) 12 - میرزا هادی بجستانی، از دوستاش سید حسن - كه او را به تقوا و دیانتستوده است - نقل میكند كه چهل شب چهارشنبه، به مسجد سهله مشرف شد و در شب چهلم، مورد عنایت قرار گرفت . (50) 13 - شیخ محمدتقی حائری مازندرانی، شب چهارشنبهای، در مسجد سهله، به محضر آن حضرت شرفیاب شد و دعای حضرتاش را در مورد شیعیان، به لفظ «شیعتی» استماع كرد . (51) 14 - محدث نوری، از شیخ باقر كاظمی - كه او را به داشتن ملكهی اجتهاد مطلق ستوده است - نقل میكند كه در شب چهارشنبهای، در وسط مقام آن حضرت در مسجد سهله، نور بسیار قوی همانند شعلههای آتش مشاهده كرده است . (52) 15 - وی، داستان یك سبزی فروش نجفی را نقل كرده كه در شبهای چهارشنبه، به مسجد سهله میرفته و در یك شب ظلمانی، در مقام حضرت، به محضر آن خورشید جهان افروز شرفیاب شده است . وجود حضرت، مقام را بدون شمع و چراغ، چون روز، روشن كرده بود . (53) 16 - سید جلیل القدری از علمای زاهدان، پس از چهل شب مداومتبر تشرف به مسجد سهله، شب چهارشنبهای، در مسجد سهله، خدمت مولا رسیده و مورد عنایت قرار گرفته است . (54) 17 - محدث نوری، از یك مرد صالح سلمانی نقل میكند كه چهل شب چهارشنبه، به مسجد سهله مشرف شده، در شب چهلم، به دیدار محبوب شرفیاب شده، حضرتاش او را به ملازمت پدر پیرش، توصیه فرموده است . (55) 18 - حضرت آیةالله حاج میرزا مهدی اصفهانی (متوفای 1365 ه) مكرر در مكرر، در مسجد سهله، برای ملاقات حضرت بقیةالله، ارواحنافداه، و رهایی از منجلاب افكار یونانی و التقاطی، استغاثه كرد . سرانجام، روزی به هنگام بازگشت از مسجد سهله، در مقام هود و صالح، به محضر آن حضرت شرفیاب شد و این جملهی نورانی را بر سینهی آن حضرت مشاهده كرد: طلب المعارف من غیر طریقنا اهل البیت مساوق لانكارنا; (56) طلب كردن معارف دینی، به جز از طریق ما اهلبیت، با انكار ما مساوی است . (57) 19 - محدث نوری، از طرق متعدد، از حاج عبدالله واعظ نقل كرده كه مكرر، در مسجد سهله، در مقام حضرت، نور درخشانی چون آتش مشتعل مشاهده كرده است . (58) 20 - مرحوم آیةالله مرعشی نجفی (متوفای 7 صفر 1411 ه) داستان تشرف سید جلیل القدری را در مسجد سهله به پیشگاه مقدس مولا، با دستخط خود نوشته، به مرحوم عمادزاده مرحمت كرده، ایشان نیز آن را عینا در كتاب خود آورده است . (59) پس از درگذشت آن مرجع عالیقدر، این داستان، به نام خود آن مرحوم ثبتشده است . (60) 21 - علامهی طباطبایی صاحب تفسیر المیزان .(متوفای 18 محرم 1402 ه) از استادش مرحوم آقا سید علی قاضی نقل میكرده كه برخی از افراد زمان ما، مسلما، به محضر مبارك آن حضرت رسیدهاند . یكی از آنان، حاج شیخ محمد تقی آملی بود كه در مسجد سهله، در مقام آن حضرت - كه به مقام صاحب الزمان معروف است - مشغول دعا و ذكر بود كه ناگهان آن حضرت را در میان نوری بسیار قوی میبیند كه میخواهد به او نزدیك شود، ابهت و عظمت آن نور، طوری او را میگیرد كه نزدیك بوده قبض روح شود، نفسهایش به شماره میافتد، حضرت را به اسمای جلالیهی خدا قسم میدهد كه نزدیكتر نشود . (61) 22 - سید جلیل القدری به عشق دیدار مولا، از مشهد مقدس به عتبات عالیات میرود . حدود یك سال، در كربلا اقامت میكند . چهل شب چهارشنبه به مسجد سهله میرود . در شب چهلم، در حجرهی حاج شیخ محمد جواد سهلاوی به آرزوی خود میرسد و جان جانان را دیدار میكند . مرحوم حاج شیخ محمود عتیق (مشهور به حاج ملا آقا جان) نیز در آن محفل نورانی، حضور داشته است، ولی به جهت عصبانی شدن و تندی كردن به یك طلبه، كه خیال میكرده، حضور او، مانع فیض است، از این سعادت محروم میشود . (62) 23 - حاج شیخ محمود كملهای (63) در ایام اقامتاش در نجف اشرف، چهل شب چهارشنبه، به مسجد سهله مشرف شد . در این مدت، تلاش زیاد كرده كه معصیت نكند و ضمنا از غذاهای حیوانی نیز اجتناب كرد . در شب چهارشنبه 34 یا 35 به محضر مقدس مولا میرسد . مولا، سفرهای پهن، و از او نیز برای صرف غذا دعوت میكند . او، عذر میخواهد و میگوید: «من، در شرایطی هستم كه غذای حیوانی نمیخورم .» . مولا میفرماید: «آن چه شنیدی، معنایش این است كه مثل حیوان نخور، نه آن كه غذای حیوانی نخور .» . (64) 24 - حاج صادق كربلایی، چند شب چهارشنبه، برای حاجتی، با پای پیاده، از كربلا به مسجد سهله مشرف میشود . در یكی از شبها، در مسیر مسجد سهله، به محضر مولا شرفیاب میشود . در بامداد همان روز، حاجتاش نیز روا گشته است . (65) 25 - عالم دلسوختهای، چهل شب چهارشنبه، به قصد دیدار یار، به مسجد سهله مشرف میشود، ولی به مقصود نمیرسد . سرانجام، او را به مغازهی پیرمرد قفل سازی در بازار آهنگران رهنمون میشوند . رختسفر بسته به آن شهر سفر میكند . مغازهی پیرمرد را پیدا میكند . رفتار صادقانه و منصفانهای از او مشاهده میكند . از دو لب جان جانان، این جمله را استماع میكند كه فرمود: «این گونه باشید، ما به سراغ شما میآییم .» . (66) 26 - از مرحوم آیةالله حاج شیخ محمد علی اردوبادی (متوفای 15 صفر 1380 ه) نقل شده كه یك تاجر تبریزی به نام حاج محمد جعفر اصفهانی، دچار تنگ دستی میشود . به عتبات میرود و در نجف اشرف رحل اقامت میافكند . چهل شب چهارشنبه، به عشق دیدار مولا به مسجد سهله میرود، پس از چهارشنبهی چهلم، به سوی سامرا حركت میكند . دچار گرسنگی میشود . در مسیر سامرا، به محضر مقدس مولا شرفیاب میشود . در وسط بیابان، نان گرم و تازه از دست مولا تناول میكند، آن گاه پیامی دریافت میكند كه در سامرا به خدمت میرزای شیرازی برساند و مامور میشود كه به این تعبیر بگوید: «كسی كه در شب نیمهی شعبان، به تو انگشتری داد، این پیام را به شما ابلاغ فرمود .» . پس از ابلاغ پیام، به شدت مورد عنایت مرحوم میرزا قرار میگیرد . (67) 27 - مرحوم آیةالله حاج سید محمد علی موحد ابطحی (متوفای 13 رجب 1423 ه) بدون واسطه، از مرحوم آیةالله حاج سید ابوالقاسم خویی، قدس سره، نقل كردند كه به مدت چهل شب چهارشنبه، از نجف اشرف به مسجد سهله مشرف شده است . در شب چهلم، مورد عنایت قرار گرفته است . 28 - آیةالله حاج شیخ محمد غروی، در ایام اقامتاش در نجف اشرف، در مسجد سهله، در مقام حضرت الیاس، به مدت دوازده روز، مشغول تهجد و تضرع و استغاثه میشود . شبی، مورد عنایت قرار میگیرد . در اطاق در بسته، احساس میكند كه آفتاب بالای سرش قرار گرفته است! به شدت عرق میكند . قطرات اشكاش با عرق سر و صورت، آمیخته، به سوی سینهاش سرازیر میشود . مدتی در این حال بوده تا به تدریجبه حال طبیعی بر میگردد . 29 - در همان ایام، مكاشفهای در مسجد سهله برای ایشان رخ میدهد . شخصی، در كسوت قندهاری برای او مجسم میشود . به سویش میآید . با ایشان معانقه میكند . در آن حال میبیند كه روی سینهی آن شخص با خط بسیار زیبایی از نور نوشته شده: «مامور صاحب الزمان» . (68) 30 - حجةالاسلام شریفی، مقیم كویتهی پاكستان را در محفلی دیدم . از مسجد سهله سخن رفت . فرمودند، در ایام اقامتام در نجف اشراف، به مسجد سهله مشرف میشدم . در آن جا، سیدی را از اهل بحرین دیدم كه به محضر مولا شرفیاب شده بود . از داستاناش جویا شدم . فرمود: یك سال تمام، در بحرین، به قصد دیدار مولا، هر شب، دعای توسل خواندم . سپس به زیارت عتبات عالیات مشرف شدم . به هنگام ورود به مسجد سهله، در قسمتشمالی آن، به آرزوی خود رسیدم . 31 - یكی از مراجع بزرگواری كه در تاریخ دوم شوال 1422 ه وفات كرد، چهل شب چهارشنبه، به مسجد سهله مشرف شد . در شب چهلم، به دیدار حجتخدا نایل شد و از زبان درربارش این فرمان را استماع كرد كه فرمود: «اكتب; بنویس .» . متوجه میشود كه الآن، وظیفهاش، نوشتن است . درس و بحث را تعطیل میكند، به تالیف و تحقیق روی میآورد و آثار ارزشمند فراوانی را از خود به یادگار مینهد . (69) 32 - آیةالله حاج سید محمد مفتی الشیعه فرمود، در ایام اقامت ما در نجف اشرف، یكی از وعاظ تهران به نام حاج سید عبدالله كروبی، با پسرش سید احمد، به عتبات مشرف شدند . چون با پسر عموی ما، آقای مرتضوی همسفر بود، در نجف، به منزل ما وارد شدند . تصادفا، در آن جا به شدت مریض شدند . شب چهارشنبهای، در معیت ایشان، به مسجد سهله رفتیم . اظهار كردند كه محل خلوتی میخواهند . به مقام امام زینالعابدین (علیهالسلام) رهنمون شدند . مدتی در آن جا به تضرع و استغاثه پرداختند . مورد عنایت قرار گرفتند و كاملا خوب شدند . پس از مراجعتبه ایران، به من نامه نوشتند كه ما، در آن شب، الحمدلله، به حاجتخود رسیدیم . 33 - ایشان، اضافه كردند كه ما، در ایام اقامتخود در نجف اشرف، هر وقتبا مشكلی مواجه میشدیم، به مسجد سهله پناه میبردیم و هرگز دستخالی بر نمیگشتیم . 34 - آیةالله حاج شیخ رضا توحیدی، از فقهای برجسته و علمای شایستهی مقیم تبریز (70) فرمودند، در مدرسهی ما، شخص فاضلی به نام شیخ محمد یا شیخ محمدرضا بود . او، اهل خوراسكان بود . همواره، مشغول بود و تا از مطالعه فارغ میشد، به نماز میپرداخت . او، هر شب چهارشنبه، به مسجد سهله مشرف میشد . هنگامی كه بر میگشت، حال بسیار خوشی داشت . روزی از او پرسیدم: «چه شده؟» . گفت: «یدرك ولایوصف .» . 35 - ایشان، از یكی از سادات معروف تبریز نام بردند كه به هنگام تشرف به عتبات، به من گفت: «مرا همراه خود به مسجد سهله ببر و مقداری از فضائل و اعمال آن را برایام بازگو كن .» . در معیت ایشان، به مسجد سهله رفتیم . من، به جهت درس و بحث، ناگزیر بودم به نجف برگردم . او، شب را در مسجد بیتوته كرد . وقتی به نجف آمد . مشخص بود كه مورد عنایت واقع شده است . استقرار نداشت . میخواست پرواز كند . به پشتبام میرفت و با مولایش راز دل میگفت . 36 - آیةالله غروی، از مرحوم حاج شیخ محمدجواد سهلاوی كه در مجاورت مسجد سهله اقامت داشت، نقل كردند كه گفت: روزی، چیزی برای خوردن نداشتیم . به حضرت عرض كردم كه «من، هیچ ولی برای بچهها چه كنم؟» . به دلام گذشت كه به مقام ابراهیم (علیهالسلام) بروم . چون به آن جا رسیدم، دیدم ظرف بزرگی پر از غذا آن جا است و هنوز بخار از آن متصاعد است . متوجه شدم كه از عنایت مولا است . آیةالله غروی فرمود، در ایام اقامت دوازده روزهام در مسجد سهله، روزی، مرحوم سهلاوی، در مقام امام زین العابدین (علیهالسلام) به من گفت: یك وقت، این جا را حفر كردند، به تخته سنگ سبز رنگ بسیار بزرگی رسیدند . روی آن سنگ، تصویرهایی نقش بسته بود . جنازههایی مشاهده شد كه قامتی بسیار رسا داشتند و مشخص بود كه به تاریخ قبل از اسلام مربوط بودند . (71) 37 - شیخ محمد كوفی شوشتری، مقیم شریعهی كوفه، از خوشبختترین انسانهای عصر در رابطه با حضرت بقیةالله، ارواحنا فداه، بود . او، مكرر، به محضر جان جانان شرفیاب شد . تشرفاتاش مورد قبول بزرگان نجف اشرف بود . یكی از تشرفاتاش به این صورت بود كه روزی، بعد از نماز، مشغول تسبیح بوده . صدایی میشنود كه «ای شیخ محمد! اگر میخواهی حضرت حجت را ببینی، به سوی مسجد سهله بشتاب .» . (72) به سرعت، به سوی مسجد سهله حركت میكند . در مسجد را بسته میبیند و مولا را مشاهده میكند كه از طرف مسجد زید، به سوی سهله در حركت است . در گوشهای میایستد و تماشا میكند كه آیا مولا در میزند یا در مسجد خود به خود باز میشود . هنگامی كه مولا به در مسجد میرسد، در، به روی او باز میشود . (73) 38 - آیةالله توحیدی - كه از نزدیكترین خواص شیخ محمد كوفی بود - فرمود، روزی دیدم كه مرحوم كوفی، خیلی متاثر است . از سبباش جویا شدم . گفت: «یك فرد افغانی، آقا را دید، ولی من ندیدم .» . 39 - شیخ محمد كوفی، داستان لطیفی دارد كه در مسجد كوفه برایاش اتفاق افتاده است . در آن داستان، یكی از خادمان حضرت، برای آن حضرت، آب میآورد . حضرت مقداری میل میفرماید و بقیه را به ایشان تعارف میكند . ایشان میگوید: «من تشنه نیستم .» . بعد از لحظاتی، از دیدگاناش غایب میشود . (74) هنگامی كه آن خادم، آب را میبرد، آقای كوفی مشاهده میكند كه از انگشتاناش شهد جاری است . آیةالله توحیدی فرمود، روزی، در خدمت مرحوم كوفی، در مسجد سهله بودیم . كوزه و كاسهای از آب پر كردیم، در كنار خود گذاشتیم . مرحوم كوفی، داستان تشرفاش را برای من شرح میداد . چون قسمت اخیر را میگفت، كاسه را برداشت و به من نشان داد و گفت: «همین طور كه كاسه را آن خادم میبرد، از دستاش شهد جاری بود .» . آیةالله توحیدی فرمود، هنگامی كه مرحوم كوفی، آن صحنه را ترسیم میكرد، من دیدم كه از انگشتان مرحوم كوفی نیز شهد سرازیر است! 40 - مرحوم حاج شیخ محمد كوفی، روزی، از مسجد كوفه به سوی مسجد سهله در حركتبود . یك مرتبه متوجه میشود كه خورشید جهان تاب نیز در كنار او در حركت است . (75) حضرت بقیةالله، ارواحنافداه، به او امر میفرماید كه به خدمت مرحوم آیة الله اصفهانی برود و از سوی حضرت به او، این پیغام را دهد: ارخص نفسك، واجعل مجلسك فی الدهلیز، واقض حوائج الناس! نحن ننصرك; (76) خودت را برای مردم ارزان كن، محل نشستن خود را در دهلیز خانه قرار بده، نیازهای مردم را برآور! ما، یاریات میكنیم . بی گمان، این پیغام، به صورت شفاهی بوده، ولی آیةالله اصفهانی، از مرحوم كوفی خواسته بودند كه آن را بنویسد و به صورت كتبی به او تقدیم كند . پس آن چه در برخی از منابع، به عنوان «توقیع» نقل شده، سهو القلم است . مرحوم آیةالله حاج شیخ مرتضی حائری (متوفای 24 جمادی الثانیه 1406 ه) از یكی از مراجع بزرگ تقلید نقل میكند كه از مرحوم آیةالله اصفهانی پرسیده بود: «آیا شما مطمئن هستید كه وجود مقدس حضرت بقیةالله، ارواحنافداه، در مورد این دست و دلبازی شما در صرف سهم مقدس امام (علیهالسلام) رضایت دارند؟» . مرحوم آیةالله اصفهانی، به این پیغام استناد كرده بود . (77) روی این بیان، همهی مراجع تقلید، صدور این پیام را به افتخار مرحوم آیةالله اصفهانی، تلقی به قبول كرده بودند . (78) آیةالله توحیدی فرمودند، برای یكی دیگر از مراجع بزرگوار پیغام آورده بود كه: «به منبرت بپرداز! عنایات ما به تو میرسد .» . و به یكی از فقهای برجسته، چنین پیغام آورده بود: «نماز حضرت ولی عصر (علیهالسلام) را ادامه بده!» . (79) در مورد یكی از علما كه ناماش را فاش نكرده بود، از محضر حضرت شنیده بود كه: «فلانی، بسیار خوب است، جز این كه گاهی به ذهناش میرسد كه من نیز كسی هستم. [یعنی حالت عجب بر او عارض میشود].» . آیةالله توحیدی فرمود، مرحوم كوفی، به هنگام تشرف به مسجد سهله، به اذن دخول و دیگر دعاهای رائجخیلی پا بند نبود، بلكه در هر مقامی هر دعایی بر زباناش جاری میشد، همان را میخواند و میگفت: «همهی اینها درست است، ولی خلوص چیز دیگری است.» . نگارنده گوید، روزی از محضر مرحوم آیةالله آقای میرزا كاظم تبریزی (متوفای 18 رجب 1416 ه) در مورد مرحوم كوفی پرسیدم، فرمود: «ما، روزی، از نجف اشرف عازم مسجد سهله بودیم . ماشین ایستاده بود . منتظر بودیم كه پر شود . مرحوم كوفی را با یكی دیگر از علما دیدم كه با پای پیاده عازم مسجد سهله بود . یكی از رفقا، به ایشان پیشنهاد كرد كه سوار ماشین شود . فرمود: «ما قدم زنان میرویم .» . وقتی به مسجد سهله رسیدیم، دیدیم آنان پیش از ما رسیدهاند و قسمت اعظم اعمال مسجد را نیز انجام دادهاند! مرحوم آیةالله تبریزی، با آن سختباوری، مطمئن بود كه ایشان با طیالارض رفته بودند . (80) چند نكته دربارهی مسجد سهله 1 - امام صادق (علیهالسلام) میفرماید: «هنگامی كه حضرت قائم (علیهالسلام) وارد كوفه شود، فرمان میدهد كه چهار مسجد آن را خراب كنند تا به پایههای نخستین برسد .» . (81) منظور از مساجد چهارگانه، مسجد كوفه، مسجد سهله، مسجد زید و مسجد صعصعه است . (82) 2 - امام صادق (علیهالسلام) در مورد پایههای اولیهی مسجد سهله میفرماید: حد مسجدالسهلة الروحا (83) ; حد مسجد سهله، «روحا» است . مرحوم كلینی، این حدیث را به این تعبیر نقل كرده: «روی ان مسجدالسهلة حده الی الروحا; (84) روایتشده كه حد مسجد سهله تا روحا است .» . علامهی مجلسی فرموده: «اكنون «روحا» جای شناخته شدهای نیست، ولی مفهوم حدیث آن است كه حدود مسجد سهله بیش از محدودهی فعلی است .» . (85) یاقوت مینویسد: «روحا، یكی از روستاهای رحبه است .» . (86) و در جای دیگر مینویسد: «رحبه، یكی از محلات كوفه است .» . (87) روی این بیان، مسجد سهله، در عصر ظهور، بسیار وسیعتر از وضع فعلی آن خواهد بود . 3 - اعمال مسجد سهله، بسیار فراوان است . مقداری از آنها از امام صادق (علیهالسلام) و مقداری دیگر از حضرت خضر (علیهالسلام) روایتشده است . (88) 4 - مهمترین عمل مسجد سهله، دو ركعت نماز تحیت مسجد است كه امر شده میان نماز مغرب و عشاء خوانده شود . (89) شیخ طوسی، به استحباب آن فتوا داده است . (90) 5 - در مورد شب چهارشنبه، سندی از معصوم (علیهالسلام) به دست ما نرسیده است (91) ، جز این كه سید ابن طاووس فرموده: اگر خواستی به مسجد سهله بروی، آن را در میان مغرب و عشاء قرار بده، در شب چهارشنبه، و آن، افضل از دیگر وقتها است . (92) سید ابن طاووس، برای فرمایش خود، سندی نقل نكرده، ولی هرگز احتمال این معنا نمیرود كه بدون سند آن را گفته باشد . لذا احتمال این معنا هست كه سندی در دست او بوده كه به دست ما نرسیده است . (93) 6 - محدث نوری فرموده: «اما مستند چهل شب، همان عمومات است .» . (94) منظور از عمومات، روایاتی هستند كه حكایت از قداست عدد چهل میكنند . (95) پینوشتها: 1) كافی، ج 3، ص 495; تهذیب الاحكام، ج 3، ص 252; اثبات الهداة، ج 3، ص 453; وسائل الشیعة، ج 5، ص 267; بحارالانوار، ج 100، ص 439; مرآت العقول، ج 15، ص 491; حلیةالابرار، ج 5، ص 339; گزیدهی كفایةالمهتدی، ص 279 . 2) ارشاد مفید، ج 2، ص 380; غیبتشیخ طوسی، ص 471; كشف الغمة، ج 3، ص 253; المستجاد، ص 264; بحارالانوار، ج 52، ص 331 . 3) مزار شیخ مفید، ص 25; المزار الكبیر، ص 134; نیز ر . ك: الصراط المستقیم، ج 2، ص 251 . 4) محجل، به اسبی گفته میشود كه قسمتی از پاهای آن، سفید و درخشان باشد [. لسان العرب، ج 3، ص 65 ]. 5) شمراخ، عبارت از سپیدی باریك هلال گونهای است كه از پیشانی اسب به سوی لب هایش كشیده شود [. فقه اللغه، ثعالبی، ص 67 ]. 6) دلائل الامامة، ص 458; نیز ر . ك: العدد القویة، ص 75; منتخب الاثر، ج 3، ص 250 . 7) المزارالكبیر، ص 134; بحارالانوار، ج 100، ص 436; مستدرك الوسائل، ج 3، ص 417; نیز ر . ك: قصص الانبیاء، راوندی، ص 80 . 8) بحارالانوار، ج 53، ص 11 . 9) ذكوات، جمع ذكات، به معنای سنگ ریزههای مشتعل و درخشان است [. مجمع البحرین، ج 1، ص 159 ]. به تپههای نجف اشرف، به جهتسنگریزههای شفاف و درخشناناش كه «در نجف» نامیده میشود، «ذكوات بیض» میگویند . امام صادق (علیهالسلام) به هنگام بیان انگشتریهایی كه دوست دارد همهی شیعیان داشته باشند، از در نجف چنین یاد میكند: «ومایظهره الله بالذكوات البیض بالغریین» ; و آن چه خداوند در تپههای شفاف و درخشان نجف پدید میآورد [. تهذیب
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 507]
-
گوناگون
پربازدیدترینها