واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > مجلس - امین حسین رحیمی مدتها پیش طرح استانی شدن انتخابات مجلس و طرح کارآمدی شوراهای استان مطرح شد. آن طرح برای ارتقای کارایی مجلس و نگاه ملی نمایندگان بود تا به وظیفه قانونگذاری و نظارت بپردازند و این وظایف خطیر را فدای مسائل بومی و منطقهای نکنند. البته در ادوار مختلف این مشکل وجود داشته و دارد که وقت زیادی از دوره نمایندگی افراد صرف پیگیری امور حوزوی و اجرایی میشود. این کار فینفسه بد نیست اما نمایندگان را از کار اصلی قانونگذاری و نظارت دور میکند. پیگیری امور استانی از جمله مطالبات مردمی فزایندهای است که هم نمایندگان موظف به توجه به آن هستند و هم چون در آرای انتخابات بعدی نمایندگان موثر است، انگیزه پیگیری را هم در نمایندگان میآفریند. در طرح استانی شدن انتخابات مجلس، برای ملی شدن نگاه مردم به نمایندگان و جایگاه مجلس شورای اسلامی و واگذاری امور استانی به شوراهای استانی برنامه ریزیهایی شده بود. اما متاسفانه آن طرح در کمیسیون شوراها تغیییرات اساسی یافت و خاصیت اولیه را از دست داد. به همین دلیل بسیاری از نمایندگان امضاهایشان را مسترد کردند و کار به جایی رسید که به نظر میرسد دیگر امکان ارائه آن طرح به صحن عانی به دلیل انصراف اکثر طراحان وجود نداشته باشد. مجموعه این روند سبب شد که تعدادی از نمایندگان، طرح دیگری را ارائه دهند. طرحی با این استدلال که سطح مجلس را از نظر کارشناسی بالا ببرند اما این موضوع چند ایراد اساسی دارد. نخست آنکه بالا بردن سطح تحصیلات نمایندگان در طرح استانی شدن انتخابات همزمان بود با تغییر ماهیت انتخابات و تغییر هویت مجلس و شوراها. در طرح استانی شدن انتخابات مجلس، ماهیت و جایگاه مجلس تغییر مییافت اما با طرح جدید چنین تغییری در ماهیت مجلس ایجاد نمیشود و نمایندگان همچنان ناگزیر از پاسخگویی به نیازهای مردمی در حوزههای انتخابیه شان هستند. ایراد دومی که به طرح اصلاح قانون انتخابات وارد است مربوط به زمان ارائه آن میشود. این طرح در زمان مناسبی ارائه نشده و شائبه انتخاباتی بودن آن را میآفریند که گویا نمایندگان فعلی به دنبال سخت تر کردن شرایط انتخابات برای رقبایشان در انتخابات مجلس آتی هستند. در حالیکه قصد طراحان این نیست. با این حال ارائه اینچنینی طرح اصلاح قانون انتخابات در این زمان وبا قید دو فوریت، این تردید را ایجاد کرده است که نمایندگان نمی خواهند رقبایشان در این عرصه حضور جدی بیابند. مضاف بر اینکه این شائبه انتخاباتی، وضعیت رقابت را نیز تشدید میکند. به نظر میرسد که اگر اصلاح قانون انتخابات مجلس و تعیین شرایط نامزدی، در جایی خارج از قوه مقننه انجام میشد، مثلا مجمع تشخیص مصلحت نظام وارد عمل میشد، بهتر از آن بود که مجلس راسا برای انتخابات خودش تصمیم گیری کند و به شائبههای انتخاباتی دامن بزند. البته این توصیه نافی حق قانونگذاری مجلس در این زمینه نیست. مجلس فی نفسه ذاته میتواند در تمامی مسائل از جمله انتخابات خودش، قانونگذاری کند ولی برای رفع شائبههای انتخاباتی بهتر است که اینگونه نباشد. یا لااقل هر اصلاحی در قانون انتخابات در اوایل هر دوره صورت بگیرد که نزدیکی به زمان برگزاری انتخابات، شائبه آفرین نباشد. فعال شدن برخی نامزدهای انتخاباتی دور بعد و تلاشهایشان برای جلب نظر موافق مردم، شائبههای انتخاباتی بودن طرح اصلاح قانون انتخابات مجلس را بیشتر میکند. الان خیلیها وارد عمل شدهاند و کارهایی کردهاند و مردم هم کم و بیش میدانند که آنها میخواهند نامزد انتخابات مجلس شوند. این افراد بر اساس قانون انتخابات فعلی برنامه ریزی کردهاند و تغییر این قانون، تمامی برنامه ریزیها و هزینههای آنها را نقش برآب میکند. ایراد دیگری که به نامناسب بودن زمان ارائه این طرح مطرح است، همزمانیش با بررسی لایحه بودجه 90 و درگیری ذهنی نمایندگان با موضوعی به این مهمی است. با توجه به برنامه کاری فشرده نمایندگان تا پایان سال جاری، واقعازمان ارائه این طرح مناسب نبود. چهارمین ایرادی که به طرح مذکور وارد است، آنکه اگرچه شرایط سختتر برای نامزدها به منظور بالاتر رفتن سطح کارشناسی مجلس خوب است اما مشروط بر اینکه کسانی از این قاعده کلی متمایز نشوند. اینکه نمایندگان ادوار مختلف از جمله نمایندگان همین دوره مجلس، مستثنی شوند، تبعیض ناروایی است که پذیرفته نیست. اینکه کسی بگوید، افراد به دلیل نمایندگی در مجلس سطح کارشناسی بالاتری یافتهاند، نیز قابل قبول نیست. چون کسانی مثل استانداران هم سطح کارشناسیشان بالا رفته است و کسب تجربه تنها مختص مجلس نیست. از این رو حتی اگر این طرح تصویب شود نیز باید این استثنا در آن حذف شود تا همه با مدرک فوق لیسانس و پنج سال سابقه مدیریت در این انتخابات رقابت کنند و حضور در مجلس نیز معادل سابقه اجرایی برای نامزدها محسوب شود نه معادل مدرک تحصیلی. لازم به یادآوری است که صرف داشتن مدرک هم برای نمایندگی مجلس، شرط کافی نیست. چه آنکه این روزها با وجود دانشگاههای متعددی که به کارخانه تولید مدرک تبدیل شدهاند، برخورداری از مدرک فوق لیسانس کار چندان سختی نیست. اما مساله اینجاست که نه تنها صرف مدرک تحصیلی، بلکه سابقه اجرایی و حتی محبوبیت منطقهای هم برای نماینده مجلس شدن، کافی نیست. با توجه به وظایف خطیر نمایندگان در مجلس، به نظر میرسد که بهتر است قبل از اینکه افراد برای انتخابات مجلس داوطلب شوند، از آزمونهای تخصصی مرتبط با قانون گذاری و نظارت موفق بیرون آیند. برای این منظور ما نیازمند کلاسهای آموزشی و یکسری آزمون برای کسب شرایط نمایندگی هستیم. سخنگوی کمیسیون قضایی مجلس /30111
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 332]