واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: چهارمين سال سقوط سي130 / پروازي كه در دل آسمان گم شد هر لحظه خبري ميآيد، سرنشينان هواپيما خبرنگار بودند، نه خبرنگار نبودند...، هواپيما نظامي بوده، نه! مسافري نداشته...، يكي ميگويد خلبان اصلي حاضر نشده با هواپيما بپرد...زنگ ميزنم تا خبري بدهم، آن طرف خط صداي گريه ميآيد. ايلنا: واكمن و دوربين بهدست به سمت دود ميدويم... اينجا جنگ شده انگار. آمبولانسها جبغ ميكشند، دودها آوار ميشوند بر سر، مردم فرياد ميزنند، آن گوشه عكاسي نشسته و زار ميزند.سوار بر موتور بهدنبال خبري داغ ميرويم. خبر رسيده كه يك هواپيما در سهراه آذري به ساختماني مسكوني برخورد كرده است، اما ميگويند، خيلي هم جدي نيست!موضوع جديتر از يك خبر داغ است اما، خيابانها قفل است. آمبولانسها پشت سر هم به محل ميروند. سردار طلايي هم ترك موتورسيكلت ميخواهد خودش را به محل حادثه برساند.بوي سوختگي و دود، هوا را گرفته است. نرسيده به سهراه آذري پياده ميشويم. ديگر موتور هم نميتواند جلوتر برود. اينجا همه سرگردانند، مردم ايستادهاند و تماشا ميكنند، كسي حق ورود به مجتمع مسكوني توحيد“ را ندارد.هر لحظه خبري ميآيد، سرنشينان هواپيما خبرنگار بودند، نه خبرنگار نبودند...، هواپيما نظامي بوده، نه! مسافري نداشته...، يكي ميگويد خلبان اصلي حاضر نشده با هواپيما بپرد... سردار را پيدا ميكنيم، ميگويد، در ميان سوختههاي هواپيا لنز دوربين پيدا شده است... ديگر بايد مطمين شويم به پرواز دوستانمان...زنگ ميزنم تا خبري بدهم، آن طرف خط صداي گريه ميآيد.ماموران نظامي هم درد ما را با فريادها و باتومهايشان بيشتر ميكنند، اما هر طور شده وارد مجتمع ميشويم، اينجا بوي سوختگي مغز را ميسوزاند. همه را بردهاند، ريزههاي باران پايان آن روز تلخ است...، بيرون صداي شيون ميآيد.آمبولانسها ديگر آرامتر جيغ ميكشند...و ما نيز برميگرديم، تنها و دست خالي برميگرديم...ساعت 13:45 پانزدهم آذر 84 هواپيماي نظامي C130 با 94 سرنشين و خدمه كه عمده آنها خبرنگاران رسانههاي گروهي بودند و از تهران براي پوشش خبري رزمايش نظامي عازم منطقه چابهار بود، پس از نقص فني، هنگام بازگشت به فرودگاه مهرآباد و فرود اضطراري، در مجتمع مسكوني توحيد سقوط كرد و همه سرنشينان آن بههمراه 11 نفر از ساكنان شهرك مسكوني جان خود را از دست دادند.امروز قطعه شهداي رسانه در بهشت زهرا جاي شهداي تهراني حادثه c130 است، بههمراه چند مقبره بينام...و دو سال و نيم بعد، سازمان قضايي نيروهاي مسلح خيال همه آنهايي را كه اميدي داشتند به كشف حادثه، راحت كرد و چهارم مرداد ماه 86 در اطلاعيهاي اعلام كرد: «دادگاه اقدامات انجام شده توسط هشت متهم پرونده را مغایر قانون و مقررات و دستورالعمل های محلی تشخیص نداد واهمال ، سهل انگاری و عدم رعایت نظامات دولتی متهمان از نظر دادگاه محرز نگردید لذا آنان را از اتهامات وارده تبرئه كرد. بدیهی است که رسیدگی به موضوع سوءمدیریت و عدم نظارت صحیح در حوزه وظایف اداری متهمان و تنبیه متخلفین در صورت اثبات تخلف، به لحاظ این که فاقد جنبه جزایی است ، به عهده مسئولین ذیربط در نهاجا و سازمان هواپیمایی کشوری است».حالا، امروز چهار سال پس از پرواز هنوز خانواده شهدا و دوستانشان نميدانند چه شد كه چنان شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 181]