واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: جای خالی شخصیت های ایران کهن در سریال های صدا و سیما چرا باید ما ایرانی ها، آریو برزن که لشکر ایران را تا آخرین لحظه در برابر ارتش اسکندر نگاه داشت و مقاومت نمود و سر آخر در راه دفاع از همین "ایران ما" جان داد را نشناسیم؟ عصرایران- یکی از رویکردهای قابل تحسین صدا و سیما، تولید فیلم ها و سریال های ایرانی است که روایتگر زندگی بزرگان دین اسلام و سایر ادیان آسمانی است.هم از این روست که میلیون ها بیننده تلویزیونی در ایران- و گاه در برخی کشورهای دیگر- سریال های پرمخاطبی چون امام علی (ع)، تنهاترین سردار، ولایت عشق، یوسف پیامبر، مریم مقدس، مردان آنجلس و ... را به تماشا نشستند.به علاوه سریال هایی درباره چهره های کهن علوم اسلامی مانند ملاصدرا و غیاث الدین جمشید کاشانی نیز در صدا و سیما ساخته شده است که نقش بسزایی در شناساندن مفاخر ایرانی- اسلامی به جهان و نسل امروز داشته است.
صدا و سیما، همچنین زندگی و زمانه برخی چهره های ماندگار معاصر را نیز به تصویر کشیده است که از آن جمله می توان به زندگی استاد شهریار، دکتر قریب و ... اشاره داشت.در مجموع می توان گفت که سریال های شخص محور رسانه ملی، در 4 گروه زیر قابل تقسیم بندی هستند:1- بزرگان دین اسلام: مانند سریال امام علی (ع) و تنهاترین سردار2- بزرگان ادیان الهی دیگر: مانند یوسف پیامبر (ع)، مریم مقدس(س)3- دانشمندان اسلامی: مانند ملاصدرا، غیاث الدین جمشید کاشانی4- چهره های ماندگار معاصر: مانند استاد شهریار و دکتر قریبهر چند توجه صدا و سیما به این مقولات، بسیار ارزشمند است و انصاف حکم می کند در کنار انتقاداتی که به روندهای سیاسی این سازمان وارد می شود، این نکات مثبت را نیز یادآور شویم، اما به نظر می رسد، فهرست چهارگانه فوق، هنوز کامل نیست و جای خالی یک عنوان، آن را می آزارد.شکی نیست که ما ایرانی ها، همانند برخی کشورهای نوظهور، ملتی برآمده از تصمیمات سیاسی استعمارگران در یکی دو قرن گذشته نیستیم و تاریخ و جغرافیای ایران، قدمتی به درازای تمدن بشری دارد و طبیعتا در تاریخ هزاران ساله ایران، شخصیت های بسیار بزرگ و ارجمندی نیز می زیسته اند که اگر آنان نبودند، ای بسا، امروز نامی از ایران نیز باقی نبود تا مثلا ملاصدرایی در آن پرورش یابد و شهریاری در آن شعری بسراید و دکتر قریبی به سر انگشتان معجزه آسای خویش، شفا به جان بیماران ببخشد.با این حال، به تاسف و تحیر باید گفت که تاریخ کهن ایران، در رسانه ملی جایی ندارد و هیچ کسی نمی تواند ولو با دیدن تمام سریال های تلویزیونی، حتی حدس بزند که ایران، هزاران سال قدمت تاریخی شخصیت های تاریخی پرشمار و پرافتخار دارد.فراموش نکنیم همانقدر که ایران بعد از اسلام تا لحظه کنونی، بخشی از تاریخ سرزمین ماست که باید آن را پاس بداریم، در روزگاران پیش از آن نیز، ایران سرزمین ما بوده و نیاکان خودمان در آن می زیسته اند و اتفاقا ایرانیان قبل از اسلام، برخلاف بسیاری از ملل آن روزگاران، یکتاپرست بودند و همین زمینه توحیدی نیز از علل گرایش آنها به دین اسلام بوده است.به هر حال، فارغ از این مسایل، آنچه مسلم و بدیهی است و متاسفانه نیاز به تکرار و تاکید دارد این است که "ایرانیان، تاریخی کهن دارند" ولی این تاریخ پرشکوه و شخصیت های تاریخ ساز آن، مجوز ورود به رسانه ملی را ندارند و یا اینکه اگر خوش بینانه به ماجرا نگاه کنیم، مشمول بی توجهی و غفلت مسوولان رسانه ملی شده اند.واقعا وقتی کشوری ماننده کره، افسانه هایی مانند جومونگ را می سازد و همه ایران را با آن فتح می کند، چرا باید ایرانیان نه افسانه که واقعیت های تاریخی عظیم تر و پرماجراتر از جومونگ و نظایر آن را به تصویر نکشند؟چرا افسانه های ملی و نیز واقعیت های کهن تاریخ ایران، اینگونه بی بها شده اند به گونه ای که حتی رستم افسانه ای ما نیز وقتی گذرش به خان صدا و سیما می افتد، مغلوب قصور و تقصیر صدرنشینان آن می شود و جای خود را به جومونگی می دهد که فقط به مدد رسانه و تصویر قهرمان شده است و لاغیر!چرا باید ما ایرانی ها، آریو برزن که لشکر ایران را تا آخرین لحظه در برابر ارتش اسکندر نگاه داشت و مقاومت نمود و سر آخر در راه دفاع از همین "ایران ما" جان داد را نشناسیم؟ یا سردار تاریخی ایران، "سورنا" که رومی ها را شکست داد و نام ایران را در دنیای آن روز، در جهان پرآوازه کرد، تا چه اندازه برای ایرانی ها شناخته شده است؟اگر سورنا، سرداری رومی یا از سرزمین چشم بادامی ها بود، آیا تاکنون دهها فیلم و سریال حماسی از او نساخته و با افتخار تمام به دنیا معرفی اش نکرده بودند!این فهرست را اگر بخواهیم ادامه دهیم به صدها مرد و زن بزرگ می رسیم که زندگی آنها، نه تنها می تواند دستمایه داستان ها و فیلمنامه های بسیار جذابی شود بلکه پرداختن به آنها باعث می شود "ایرانی امروز" به خوبی دریابد که او میراث دار یک تمدن فوق العاده، دوست داشتنی و کهن است و از این رو، مسوولیتی سترگ در حفظ و حراست از سرزمین اش و فرازمند کردن نامش دارد.امروزه، بسیاری از ملل دنیا، ولو شده با استناد به تکه کوزه ای شکسته یا جمجمه های بازمانده از سالهای دور، می کوشند برای خود تاریخ بتراشند و خویشتن را اصیل و کهن جلوه دهند. حال چرا ما نباید از آنچه واقعا داریم - و آنقدر هم داریم که مایه غبطه بسیاری از ملت هاست - بهره گیریم و پیشرفت امروز و سعادتمندی فردایمان را بر قله های افتخار گذشته بنا نکنیم؟از صدا و سیما، انتظار می رود در کنار رویکرد قابل تحسین اش نسبت به تولید سریال هایی با محور شخصیت های دینی و در کنار تقویت همین رویکرد، نگاهی به تاریخ غنی ایران نیز داشته باشند و سرفصل پنجم سریال های تاریخی اش را به شخصیت های کهن ایران اختصاص دهد و مطمئن باشد که با این کار ، انبوهی از بینندگان را مشتری خود خواهد نمود و البته خدمتی بزرگ به ایران و ایرانی.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 364]