تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821311527
لحظه های پر التهاب
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: لحظه های پر التهاب قسمت دوم:
با رسیدن صبحدم از شدت در گیری كاسته می شد و آهسته آهسته ، آتش فرو كش می كرد . دیگر بی سیم ها كمتر سر و صدا می كردند . تا ساعتی دیگر درخشش آفتاب صبحگاهی ارتفاعات منطقه را روشن می كرد و شبی دیگر سپری می شد و من هنوز سلام نماز صبح را نداده بودم كه متوجه شدم بی سیم مرا به نام صدا می زند :- ذبیح ، ذبیح ...محمود ... ذبیح ...از محمود صدا ، صدای گرفته محمود بود كه می گفت با فرمانده تیپ كار دارم ، بلافاصله گوشی بی سیم را به دست فرمانده دادم .- محمود جان چه خبر ، بچه ها در چه وضعیتی هستند ... .- الحمدلله وضعیت بچه ها خوب است به سلامتی به موضعشان برگشتند .... اما ما كه سه ، چهار نفر مجروحیم این جا نزدیك خاكریز عراقی ها ، بر زمین افتاده ایم ، شما نمی توانید به یاری ما بیایید ؟ ... در آن لحظه تمام خاطراتی كه از محمود در ذهن داشتم از جلوی چشمم می گذشت ، دلم از جا كنده شده بود و صدای محمود هر لحظه در ذهنم طنین می افكند : "شما نمی توانید به یاری ما بیایید ؟.... "در یك آن ، چهره فرمانده در هم شكست و اندوه از زوایای چهره مصممش نمودار می شد ، انگار هرگز این گونه درمانده نبوده است . چگونه می توانست وقتی كه تا روشن شدن هوا وقت چندانی نداشتیم كسانی را برای نقل و انتقال و كمك رسانی به آنها بفرستد صدای محمود دوباره طنین انداز شد : - ما شدیداً زخمی شده ایم عراقی ها هر لحظه به ما نزدیك می شوند ، شما نمی توانید ما را نجات دهید ؟اضطراب درد آلودی كه این سؤال با خود داشت فضای سنگر و دل ما را سنگین كرده بود ، نفس ها در سینه حبس شده بود و نگاه ها به چهره تكیده فرمانده دوخته شده بود كه گوشی بی سیم را در دست می فشرد ، برای دقایقی تنها صدای خش خش بی سیم ها شنیده می شد اما باز این صدای محمود بود كه می آمد:- هیچ كمكی از دست شما ساخته نیست ؟صدای محمود چون پتكی بر احساساتمان فرود می آمد ، اشك در چشمانمان حلقه زده بود و شانه هایمان در زیر بار بغضی تلخ تكان می خورد . احساس می كردیم خودمان مظلومانه در چنگال دشمن گرفتار آمده ایم . - "عراقی ها دارند به ما نزدیك می شوند ." عرق سردی بر پیشانی و چهره ی فرمانده كه عاجز و شكسته می نمود نشسته بود ، آخر چگونه می توانست وقتی دشمن صدای او را می شنود برای محمود توضیح دهد كه كاری از دست ما ساخته نیست . در این موقع فرمانده در حالی كه بغض خود را فرو می برد شاسی بی سیم را كه در دستش عرق كرده بود فشار داد :- محمود جان ... با خودت اسلحه نداری ؟ - دستم تیر خورده است و قدرت تیر اندازی ندارم و الا تا لحظه آخر با دشمن می جنگیدم .... . محمود با لحن معصومانه ای صحبت می كرد كه دل را آتش می زد . در این موقع صدای گریه بچه هایی كه صدایش را می شنیدند فضای سنگر را پر كرده بود و همه منتظر صحبت های بعدی او بودند ، اما دقیقه ها چون قرن ها ی طولانی می گذشتند و بر آتش بی صبری ما دامن می زدند . ناله ها وقتی اوج گرفتند كه فرمانده تیپ با صدایی كه آشكارا در اثر بغضی گلوگیر تغییر كرده بود گفت :- دوست داری برایت از شهادت حرف بزنم ؟...محمود با مكثی كوتاه پاسخ داد : آری فرمانده ....قطره ها ی درشت اشك ، چهره مردانه فرمانده را كه بر افروخته به نظر می رسید كاملاً خیس كرده بود . بقیه بچه ها بلند بلند گریه می كردند و با تمام وجودشان دعا می خواندند . فرمانده دهنی بی سیم را به خود نزدیكتر كرده و شمرده شمرده شروع به سخن گفتن كرد :- شهدا در نزد خداوند مقام بزرگی دارند و با ریخته شدن اولین قطره خونشان همه گناهانشان بخشیده خواهد شد و با شهدای كربلا محشور می شوند ... . فرمانده همچنان اشك می ریخت و درباره شهادت سخن می گفت كه محمود حرفش را قطع كرد :- نمی خواستم حرفهایت را قطع كنم ولی عراقی ها به ما رسیده اند والان به علی جعفری تیر خلاصی زدند و دارند به من اشاره می كنند ...لحظه ها همچنان سنگین و بی شتاب می گذشتند و حزنی عمیق بر سینه ها پنجه می كشید . عاقبت صدای محمود به سكوتی كه تنها چشمان ابر آلود در آن می بارید پایان داد . - باز هم بگو ، چه حرفهای زیبایی می زدی ... باز هم برایم از شهادت بگو ... . فرمانده ادامه داد : - شهدا به دیدارآقا و مولایشان سیدالشهدا می روند ... حضرت مهدی در آخرین لحظه سر آنها را بر زانوی محبت می گیرد و به آنها م‍‍‍ژده بهشت می دهند ... . فرمانده همچنان با همه وجودش حرف می زد و با هر كلمه ، انگار گره ای بر عقده بغض جان گدازی كه در گلو داشت افزوده می شد ... باز هم صدای محمود شنیده می شد :- حرفهای زیبایی می زنی ولی افسوس فرصتی باقی نیست ،تا چند دقیقه دیگر به دوستان شهیدم ملحق خواهم شد اگر پیامی برای آنها دارید بگویید ... . با شنیدن این كلام همه بچه ها بی اختیار ناله می كردند و ضجه می زدند ، خود فرمانده تیپ سرش را میان دو دست گرفته بود و با صدای بلند می گریست و رعشه های تند التهاب ، شانه هایش را تكان می داد اما ناگهان انگار فكر دیگری به ذهنش رسیده باشد با شتاب دهنی بی سیم را در دست گرفت و خطاب به محمود گفت :- چیزی غیر از اسلحه نداری ؟- چرا تنها یك نارنجك دارم - می توانی ضامنش را با یك دست بكشی ؟- می توانم - پس ضامنش را بكش و آماده نگهدار ، وقتی عراقی ها به نزدیكی تو رسیدند از آن استفاده كن . - چشم ، حتماً این كار را می كنم ... الان عراقی ها به چند قدمی من رسیده اند . -سلام ما را به شهدا برسان ، و با بی تابی افزود : نارنجك ... نارنجك یادت نرود ... - ...- ...دیگر صدایی جز همان خش خش بی سیم شنیده نمی شد كه آن هم در صدای گریه ی بی امان بچه های حاضر در سنگر گم شده بود ... منبع : مجله پاسدار اسلام خاطرات برادر طلبه ذبیح الله جعفری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 160]
-
گوناگون
پربازدیدترینها