واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - نشست فیلم«اخراجیها» مسعود کرمی: بعد از نمایش فیلم «اخراجیها 2» سالن نشست زودتر از همیشه پراز جمعیت شد. ظاهراً اهالی مطبوعات انتظار یک نشست داغ و جنجالی را داشتند همچنان که علی معلم (مجری برنامه) همان ابتدی کار با اشاره به نشستهای مطبوعاتی روزهای گذشته، گفت: بعضی مطبوعاتیها از دعوای خوششان میآید. شاید امشب هم چند نفر دعوایی نفری توی جلسه باشند.» و بعد با جملهای رندانه خودش آتش دعوا را روشن کرد: «این هم از عجایب روزگار است که در جشنواره امسال بهرام بیضایی پوزیسیون نظام و مسعود دهنمکی اپوزیسیون نظام است. فیلم بیضایی در بخشهای مختلف جشنواره حضور دارد و فیلم دهنمکی تنها در یک بخش» معلم این زیرکی را ادامه داد و بعد از اپوزیسیون خواندن فیلم دهنمکی، «اخراجیها» را از معدود فیلمهایی برشمرد که تعداد زیادی از مسئولان مملکت در پشت صحنهاش حضور داشتهاند. *دهنمکی درباره ضرورت ساخت «اخراجیها2» گفت: من ازمدتها پیش چند موضوع را برای فیلمسازی مدنظر داشتم که به ترتیب اجراییشان کردم «فقر فحشا»، «کدام استقلال، کدام پیروزی؟» و «اخراجیها» این موضوعات حول و حوش ده تاست یعنی باید من را تا ده فیلم دیگر تحمل کنید. * علی معلم «اخراجیها» اولین فیلم تاریخ سینمای ایران دانست که دنبالهای برایش ساخته شده و گفت: «میتوان آن را در کتاب رکوردهای گینس ثبت کرد.» هنوز حرفهای معلم درباره رکورد فیلم تمام نشده بود که حبیبالله کاسهساز خبر از ساخته شدن «اخراجیها 3» داد و گفت: «از اولش هم قرار بر ساختن یک سهگانه بود.» *یکی دیگر از ویژگیهای «اخراجیها2» را منحصر به فرد میکند استفاده از دوربین دیجیتالی است که برای اولینبار در سنیمای ایران مورد استفاده قرار گرفته تورج منصوری در اینباره گفت: دوربین SI2K حدود 2 سال است که ابداع شده و در حال حاضر سینمای مستقل اروپا و آمریکا از این دوربین برای فیلمسازی استفاده میشود. ما برای اولینبار ریسک کردیم و این فیلم را در ایران به فیلم 35 تبدیل کردیم درحالی که امکان اصلاح رنگ نداشتیم. *منصوری به یکی دیگر نکات عجیب این فیلم که البته چندان هم در سینمای ایران عجیب نیست اشاره کرد در همه جشنوارهها چهارم یا پنجم فیلم را نمایش میدهند و یکی صفر یک برای غلطگیری است درحالی که نسخهای که دیروز در سینما آزادی نمایش داده شد کپی صفر و نسخه امروز کپی یک است. *یکی از نکاتی که اکثر عوامل فیلم رویش تأکید داشتند بحث تولید فیلم بود که به اعتقاد شریفینیا«اخراجیها 2» در این زمینه رکوردشکنی کرده: «فیلمبرداری از 11 مهر شروع شد و با یک گروه صدنفره از بازیگران و عوامل پشت صحنه پانصد سیاهی لشگر، صدنفر مهمان روی هم رفته روزی هزار نفر، فیلم را در پنجاه و نه روز جمع کردیم و اینکار با این حجم سنگین در سینمای جنگی ایران یک رکورد محسوب میشود. *حسام نواب صفوی درباره تفاوت نقش رسول کاوازاکی، با مجید سوزوکی گفت: من آخرین بازیگری بود که به پروژه اضافه شدم و اصلاً فکر نمیکردم نقش رسول به من پیشنهاد شود. البته این نقش جایگزین مجید سوزوکی نیست دهنمکی اشاره به کامبیز دیرباز که در جلسه جاضر بود گفت:«سوزوکی واقعی اینجاست و در هر جامعه هوندا، سوزوکی و کاوازکی، همهجور آدمی پیدا میشود» سیدجواد هاشمی در وصف نقشش رسول گفت: حسام عزیز گفت نقش من مشکل بود اما به نظر من خوشگل بود. *سؤالهای حاضرین بیشتر از آنکه درباره خود فیلم باشد به شخص مسعود دهنمکی و حواشی فیلمش مربوط میشد: «اگر یک نفر اخراجیها» را در دهه شصت میساخت شما با او چه میکردید؟ و مسعود دهنمکی که حاضر نبود در مقابل کمبیاورد گفت: همان دیالوگ خانم لرستانی را اجرا کردم (لرستانی در فیلم خطاب به رباینده هواپیما گفت: «باید به آقای دهنمکی بگم چوب تو آستینت کنه») *سؤالی درباره نقش مهراوه شریفینیا آغاز یک شوخی میان محمدرضا شریفینیا و علی معلم بود معلم سؤالی را که از دهنمکی شده بود به شریفینیا حوال داد و شریفینیا هم گفت: از همان اول من تأکید داشتم نقش هواپیما را امیریل ارجمند بازی کند و نقش مقابل را دخترم. حالا چرا؟ میگویم. سر فیلم ازدواج به سبک ایرانی داریوش ارجمند یک مشت محکم به من زد اما خبر نداشت که من چندسال بعد تلافی میکنم سر این فیلم مهراوه به امیریل سیلی محکمی میزند و من برای آن که آن مشت تلافی شود این صحنه را چندبار تکرار کردم. بههرحال دلایلی از این قبیل در انتخاب نقشها مؤثر بود. *دهنمکی که در طول نشست سعی میکرد وارد بحثهای حاشیهای نشود و بهخصوص درباره پذیرفته نشدن فیلمش در بخش مسابقه سینمای ایران استراتژی سکوت پیشه کرده بود بالاخره در مقابل سؤالات متعدد طاقت نیاورد و لب به شکوه و شکایت گشود. ده نمکی در جواب این سؤال که ایا فیلمش برای دفاع از ارزشها ساخته شده یا برای تجارت و خنداندن مخاطب، گفت: «این فیلم هم برای تجارت ساخته شده و هم خنداندن. ما برای مخاطب عام فیلم میسازیم و باید تلاش کنیم حرفهای روشنفکری را جوری بزنیم که عامه بفهمدش. مردم حرفهای عمیق این فیلم را میفهمند ولی انگار این روزها جای عام و خاص عوض شده» اخراجیها اولین فیلم جنگی سینمای ایران است که با پول بخش خصوصی ساخته شده و هیچ نهادی نه فارابی، نه ارشاد یک ریال به ما ندادهاند که اگر هم میخواستند بدهند من مخالفت می کردم. من میخواستم این فیلم، فقط با پول بخش خصوصی ساخته شود تا صنعت سینمایی که آقایان میگویند، محقق شود. تا به حال کدام فیلم توانسته کاری بکند که روزنامه «لسآنجلس تایمز» آمریکا تیتر بزند: « اخراجیها محاسبات آمریکا را درباره نسل جوان ایران را به هم ریخت» ما باید چقدر خرج میکردیم تا در روزنامه دشمن در تحلیلش بگوید که ما فکر میکردیم اگر در ایران جنگ شود، فقط یک عده میروند، اما با این فیلم معلوم شد که در جنگ همه ایرانیها درکنار هم قرار میگیرند حالا به جای اینکه از «اخراجیها» تجلیل شود، هی توی سرش میزنند. اگر یک هفتهنامه درِ پیت آمریکایی درباره فیلم دیگری چنین حرفی میزد تیتر اول همه روزنامههای داخلیمان میشد، اما در مود فیلم من، نه راستیها و نه چپیها به این خبر نپرداختند. یک امریکایی فیلمی ساخته بود درباره یکی از سازمانهای ترورستی، یک دانشجوی ایرانی به او گفته بود «چرا اینقدر سیاهنمایی میکنی؟» در حالت خوشبینانه این دانشجو از آمار بمبگذاریها و هواپیمارباییها و ترورها خبر ندارد و الا چطور میشود یک ایرانی به آمریکایی در قبال این همه جنایت بگوید سیاهنمایی نکن. «اخراجیها» قرار است به مخاطبش درباره دشمن آگاهی بدهد. اگر فقط همین چکی که مهراوه شریفینیا توی گوش امیریل ارجمند (به عنوان نماد این جریان) میزند، آنقدر اثرگذار باشد که مردم در سینماها هورا بکشند، برای من بس است. من هی میخواستم خودداری کنم و از این حرفها نزنم، اما میبینم که سال بعد هم قرار است بلای دیگری سر فیلم من درآورند. همه جشنوارههای دنیا سیاسی هستند و برای رسیدن به مقاصدشان پول خرج میکنند. یک سال با آقای معلم در جشنواره کن بودیم، داوران به یک فیلم ضعیف جایزه دادند فقط به این خاطر که موضوع فیلم علیه اسلامگرایی در ترکیه بود ودر همان ایام اتحادیه اروپا با ترکیه مشکل داشت. آن وقت ما درست در سالی که اروپاییها سازمان منافقین را از لیست سیاهشان خارج می کنند، با اینهمه زحمت فیلمی علیه منافقین فیلم می سازیم، یک آدم کمتدبیر حتی اجازه نمیدهد این فیلم در بخش مسابقه جشنواره باشد تا لاقل مشتی باشد بر دهان دشمن. همه فکر میکنند اینهمه وزیر و وکیل پشت صحنه فیلم من میآیند تا «اخراجیها» همه جایزهها را درو کند، در حالیکه اینجور نیست. من میخواستم همه این آدمها بیایند تا بفمند فیلم ساختن چقدر مشکل است و به این راحتیها درباره فیلم قضاوت نکنندف و الا این کار برای من نفعی نداشت که هیچ دردسر هم داشت؛ روزی صد نفر مهمان، مهمانداری و پذیرایی هم میخواهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 289]