واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
بشر، موجودي اجتماعي است. از اينرو، ما در جامعه زندگي ميکنيم و ناگزير، روابط معيني با ديگران داريم. پدران و مادران، فرزندان، زن و شوهرها، با هم روابطي دارند و ممکن است در اين ارتباطها درگير شوند و مخالفتهايي بروز دهند. از اين درگيريها و مخالفتها نميتوان پرهيز کرد ولي ميتوان براي حل آنها اقدام نمود. نتيجهي تلاش ما به چگونگي گفتوگو، بخشش و ميزان استفادهي ما از مکانيزمهاي اصلاحي، بستگي دارد. البته ميدانيم که گاهيوقتها درگيريها و اختلافها بهطور تقريبي، راهحلي ندارند. در اين مورد، نتيجهي مطلوب به اين بستگي دارد که ما تا چه حد، قدرت کنارآمدن و ساختن با يکديگر را داريم. گاهيوقتها درگيريها و اختلافها بهطور تقريبي، راهحلي ندارند، در اين مورد، نتيجهي مطلوب به اين بستگي دارد که ما تا چه حد، قدرت کنارآمدن و ساختن با يکديگر را داريم. از طرف ديگر، هر نوع رابطه، تقاضا، خواسته و وظيفههايي را در هر دوطرف رابطه بهوجود ميآورد و ميبايست تا آنجا که امکانپذير است، تحقق پيدا کند و به اجرا درآيد. هر دوطرف حق دارند خواستههاي خود را داشته باشند. اگر يکي از آنان، اين خواستهها را برآورده نسازد، طرف ديگر، آگاهانه يا غيرآگاهانه، دست به گله و شکايت، انتقاد و اهانت ميزند که ما انتقاد و اهانت را شکل ناسالم ارزيابي ميکنيم. بنابراين، درگيري و حتي رنجيدن پيشميآيد که بهطور کامل عادي و طبيعي است ولي خردمند ميکوشد آنها را حل کند، اشتباه را تصحيح کند و به جبران خطا بپردازد. البته همه ميدانيم که حل مسائل، اغلب آسان نيست و ما نياز داريم به مهارتهايي تسلط پيداکنيم و فنوني را بياموزيم. فرض کنيم از مهارتها و فنون هم آگاه شديم، بايد بدانيم که آگاهي کافي نيست، ما زمان لازم داريم و به تمرينهايي نيازمنديم تا بتوانيم آنها را به اجرا بگذاريم. ما به جرأت، قدرت، اراده و اعتماد متقابل نيازمنديم، بهويژه وقتي احساس ميکنيم آسيب ديدهايم، عصباني هستيم و قرباني شدهايم، اگر اين مهارتها و فنون را بهکار ببريم، رفتهرفته آنها به عادت تبديل ميشوند و هر وقت ضرورتي پيشآيد، بدون آگاهي حاضر ميشوند. در زير به برخي از مکانيزمهاي اصلاحي در اين زمينه اشاره شده است: اصلاح ارتباطات با حل مساله آرام بگيريد: تقاضاي زنگ تفريح يا بهاصطلاح، فاصلهاي بکنيد. پيشنهاد کنيد بحث و مجادله تا مدت معيني به تأخير بيفتد. توضيح دهيد که قصد پشت گوش انداختن بحث را نداريد و فقط ميخواهيد فاصلهاي داشته باشيد تا آرام بگيريد. در اينصورت، بهتر ميتوانيد حرف طرف مقابل خود را بشنويد و نقطهنظرهاي او را بهتر درک کنيد. يادگيريِ آرامشدن بهويژه براي مسائل خاصي، کارساز است. نياز به حالت دفاعي يا قهر کردن را کاهش ميدهد و ضدعصبانيت ميباشد. در طول اين فاصله، هر کاري که شما را آرام ميسازد، انجام دهيد. برخي با ترک مکان، آرام ميگيرند، گروهي سوار ماشين ميشوند و دوري ميزنند، برخي دوش ميگيرند، به موسيقي گوش ميدهند، به دوستي تلفن ميزنند و... وقتي احساس کرديد آرامگرفتهايد و تنش نداريد، بازگرديد و به گفتوگوي خود ادامه دهيد. غيردفاعي حرف بزنيد: غيردفاعي شنيدن و حرفزدن، کمک ميکند با برخي از عادتهاي ويرانکننده مقابله کنيم. با اين شيوه، طرف مقابل را وادار ميکنيد کمتر حالت دفاعي به خود بگيرد. ميتوان به روشهاي زير نيز عمل کرد: الف- قدرداني و تحسين کنيد: هر شخصي به قدرداني و تحسين واقعي و اصيل و تعريف صميمي، واکنش مثبت نشان ميدهد. قبل از شروع هر بحثي، نقاط مثبت طرف خود را به زبان آوريد و قسمت پر ليوان آب را ببينيد. مراقب حالتهاي بدن خود باشيد. هرگز با زبان بدنتان، کسي را دستنيندازيد و مسخره نکنيد. ب- خشم طرف مقابل را بپذيريد: خشم بهطور معمول، نوعي تأکيد است. معناي آن، اين است که به خواستهي من توجه کن. به آنچه ميگويم، گوش بده و به آنچه که نياز دارم، توجه کن. ج- حالتهاي زبان بدن را بخوانيد: شما ميتوانيد با چشمانتان هم بشنويد. مراقب حالتهاي بدن و چهرهي طرف مقابل خود باشيد. هرگز با زبان بدنتان، کسي را دستنيندازيد و مسخره نکنيد. نکتههاي زير را رعايت کنيد: - احساس خود را نشان دهيد. - روراست باشيد. - تنها روي يک مورد معين، انگشت بگذاريد. - از عبارتهاي خود، انتقاد و اهانت را حذف کنيد. - از شخصيت طرف مقابل انتقاد نکنيد. - توهين نکنيد، دستنيندازيد و نيش و کنايه نزنيد. - شخصيت طرف مقابل را تحليل نکنيد. - ذهنخواني نکنيد. اعتباربخشي: منظور از اعتباربخشي، اين است که خود را به جاي طرف مقابل بگذاريد. درک احساس او به شما کمک ميکند تا مسأله را بهتر حل کنيد. وقتي طرف مقابل احساس کند که ما براي فکر و خواستهاش اعتباري قائل هستيم، به ما اعتماد بيشتري خواهد داشت و کمتر حالت دفاعي يا قهر به خود خواهد گرفت. در اين زمينه، نکتههاي زير را بيشتر رعايت کنيم: - مسؤوليت خود را بپذيريد. اگر اشتباهي کردهايد، آنرا قبول کنيد. اصلاح ارتباطات با حل مساله - عذرخواهي کنيد. تنها ميتوان گفت: «من به احساس يا خواستهي تو توجهي نکردم، کارم اشتباه بود، از تو عذر ميخواهم.» از عذرخواهي شرمي نداشته باشيد. هرکسي گاهبهگاه خطايي دارد. عذرخواهي، کسي را کوچک نميکند بلکه به بزرگي او ميافزايد و ميتوان آنرا نوعي بزرگمنشي بهحساب آورد. منبع: شادکامي و موفقيت
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 176]