محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855204894
نتیجه بازیگوشی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نتیجه بازیگوشی
مادر پیراهنم را که دید، فریادش بلند شد: «خدا بگم چی کارت کنه! آخه تو با این پیراهن چه کار میکنی؟ مگر پدرت چقدر در میآورد که نصفش را بدهم ماهی دو- سه تا پیراهن واسه تو بخرم.»بعد قیافه جدیدی به خودش گرفت که تازگی داشت؛ یعنی نه آرام شده بود و نه عصبانی بود. یک جور تهدید بود. گفت: «باشه، بلایی به سرت بیاورم که دیگر تا آخر عمر هیچ لباسی را سوراخ نکنی.»توی دلم خندیدم که: «مثلا چه کار میکند؟ فوق فوقش به بابا میگوید و بابا هم یک سیلی آبدار میزند توی گوشم. مگر میشوداز خیر گردوهای درخت توی حیاط مدرسه گذشت. یا با بچهها مسابقه بالا رفتن از درخت نداد؟»اما شب هم وقتی بابا آمد، مامان لام تا کام درباره من حرفی نزد. از همه چیز گفت، مگر سوراخهای پیراهن من.صبح فردا، مثل همیشه دیرم شده بود. با عجله کیفم را درست کردم و صبحانه را نصفه کاره خوردم. بعد هم پیراهن مدرسه را از روی چرخ خیاطی قاپیدم و در حالیکه به طرف در میدویدم، توی راه آن را پوشیدم. توی کوچه و خیابان دو- سه بار چند نفری پشت سرم قاه قاه شروع به خندیدن کردند. ولی تا من برگشتم، قیافه حق به جانبی گرفتند و ساکت شدند. به مدرسه که رسیدم، صفها بسته شده بود. با عجله رفتم و سرجایم در صف ایستادم که ناگهان صدای خنده پشت سریها بلند شد، همه سرها به طرف ما برگشت. آقای ناظم از پشت بلندگو داد زد: «آنجا چه خبره؟»
بچهها سعی کردند خندهشان را بخورند، ولی گویا نمیشد. کمال از پشت سرم گفت: «آقا رضا! مد جدیده؟» گفتم: چی مده بابا ؟ چرا الکی میخندی؟» با خنده گفت: یعنی جدی جدی نمیدونی؟» گفتم: «نه!»یک آن گوشم سوخت و همراه گوشم که توی دستهای آقای ناظم بود، به طرف بالا رفتم. آقای ناظم که صدایش از عصبانیت تیز شده بود، گفت: «چه مرگتونه؟ مگر نمیگویم ساکت؟!» کمال گفت: «آقا! پیراهن رضا را ببینید.»اقای ناظم نگاهی به پشت پیراهن من کرد و چهره عصبیاش خندان شد، گفت: «این چیه پوشیدی پسر؟ با اینکه نمیشه بنشینی سرکلاس. کلاس به هم میریزد.»باز هم نفهمیدم قضیه از چه قرار است. تا اینکه آقای ناظم مرا به دفتر فرستاد و آقا یحیی، بابای مدرسه برایم یک پیراهن چروکیده آورد. وقتی پیراهن سفید را در آوردم، تازه فهمیدم که چرا همه به من میخندیدند. مادرم جای سوراخ دیروز را با یک پارچه سرخ که گلهای سبز و آبی ریز داشت وصله کرده بود.همشیره شما «شوربا»تنظیم: بخش کودک ونوجوان**********************************مطالب مرتبط بار خر روی دوش قاطر کلاغ و کوزه دریس، مسئولیت حمل میکند رسول اکرم و دو حلقه جمعیت بازی پدربزرگ و نوه
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 225]
-
گوناگون
پربازدیدترینها