تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816506268
مرگ؛ عامل تغيير در جهان عرب
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
جام جم آنلاين: سرنوشت دو كشور از مهمترين كشورهاي جهان عرب در دستهاي حكام خودكامه و كهنسال آنها قرار دارد. حسني مبارك، ژنرال 82 ساله نيروي هوايي كه از سال 1981 بر مصر حكومت كرده براساس گزارش‌هاي مكرر بشدت بيمار است. ملك عبدالله پادشاه عربستان سعودي كه 5 سال پيش سكان رهبري ثروتمندترين كشور جهان عرب را در دست گرفت، 86 سال دارد. به هر حال دست اجل بزودي تغييراتي در اين دو كشور ـ و به تبع آن در منطقه ـ به وجود خواهد آورد. شايد اين پيرمردان بتوانند جريان جانشيني خود را كنترل كنند. مبارك سال‌هاست كه زمينه را براي پسرش، جمال، فراهم مي‌سازد تا جاي او را بگيرد. شاهزاده سلطان، وليعهد و جانشين احتمالي ملك عبدالله ، يكي از 18 برادر بازمانده او، از مدت‌ها پيش بيمار بوده است اما برادران بسيار ديگري هم هستند. دهه‌ها سركوبي تضمين كرده است كه مخالفت با رژيم در مصر ساكت شده و در عربستان سعودي عملا به گوش نمي‌رسد. اما آنان با اقدامات سركوبگرانه خود اين كشورها را در برابر حركت هاي خشونت‌آميز آسيب‌پذير كرده‌اند. انتقال در حكومت‌هاي مستبد و خودكامه معمولا به معناي بي‌ثباتي است. سرنوشت اين دو كشور، به دو علت بزرگ براي غرب مهم است: انرژي و امنيت. مصر و عربستان متحدان قابل اعتماد (اگر چه غير دموكرات) غرب بوده‌اند كه اگر رژيم‌هاي آنها سرنگون شوند منافع غرب در منطقه به خطر خواهد افتاد. به اين دليل لازم است اين رژيم‌ها تشويق شوند تا نظام‌هاي سياسي و اقتصادي كشورهاي خود را ليبرال‌تر كرده و آنها را به محل‌هايي تبديل كنند كه تغيير اميد به بار مي‌آورد نه‌وحشت و هراس. مشكل چيست؟ مشكل حكومت‌ها در جهان عرب به هيچ وجه به اين دو كشور محدود نمي‌شود. اعراب، در چند قرن گذشته شاهد ركود و فساد جوامع (هيات‌هاي حاكمه) خود بوده‌اند. اين كشورها گرچه از نعمت منابع طبيعي فراوان، بويژه نفت برخوردار بوده‌اند كه فرمانروايان و نخبگان سرسپرده آنان را به ثروت رسانده اما غالبا اين ثروت‌ها از توده مردم دريغ شده است. با اين حال فقط چند كشور عرب اقتصاد غيرنفتي خود را شكوفا ساخته يا مردم آنها از خدمات عمومي يا آزادي‌هايي برخوردار شده‌اند كه در كشورهاي ديگر اموري مسلم و بديهي به حساب مي‌آيند. از 22 كشور عضو اتحاديه عرب حتي يك كشور باثبات نيست كه از مردم‌سالاري كامل برخوردار باشد. لبنان، شكننده اما پيچيده، علي‌رغم رقابت‌هاي مرگبار بين فرقه‌ها و قبايل و ناكامي در تشكيل ارتش ملي واحد براي كنترل تمام كشور، شايد نزديك‌ترين نمونه دلخواه باشد. عراق بعد از صدام، چند بار انتخابات سالم چند حزبي برگزار كرده اما غرق در فساد، خشونت و درگيري‌هاي فرقه‌اي است. مردم فلسطين در سال 2006 انتخاباتي عادلانه داشتند اما به برندگان آن يعني اسلامگراهاي حماس، اجازه حكومت داده نشد. چند كشور ديگر، مانند مغرب (مراكش) و كويت، نظام‌هاي چند حزبي دارند اما هنوز پادشاهان خودكامه حكومت مي‌كنند و در كشورهايي كه نظام‌هاي پادشاهي جاي خود را به جمهوري‌ها داده‌اند، سلسله‌هاي جديد، مانند سوريه امروز و ليبي احتمالا فردا، همچنان مهار امور را در دست دارند. حتي منطقه جنوب صحراي آفريقا از نظر آزادي انتخابات سابقه بهتري دارد. حكام مصر و سعودي، با همه كهنسالي خود، بهبودي هايي به وجود آورده‌اند. اقتصاد مصر، اگرچه با تاخير، بسرعت شروع به رشد كرده است. پادشاه سعودي در حال آموزش مردم خويش، حتي زنان است اگرچه هنوز به آنان اجازه نمي‌دهد رانندگي كنند. او بيش از 12 ميليارد دلار براي ايجاد فقط يك دانشگاه جديد در نزديكي شهر بندري جده صرف كرده و ميلياردها دلار ديگر براي اجراي طرح‌هاي بلندپروازانه‌اي مانند خط آهن سريع‌السير اختصاص داده است. اما در نظام‌هاي سياسي بسته مصر و سعودي، بي‌ثباتي‌هاي ناشي از قدرت‌طلبي در خانواده‌هاي سلطنتي و فساد ذاتي حكومت‌هاي خودكامه سرشار از تباني و اعمال نفوذ، هنوز غالبا به توطئه‌گري در سطوح بالا و سرخوردگي و ياسي منجر مي‌شود كه مي‌تواند به صورت خشم در پايين جلوه‌گر شود. احتمال اين امر در شرايطي كه اينترنت، تلفن‌هاي همراه و سفر آسان‌تر كنترل كردن مردم را بسيار دشوارتر مي‌كنند، بيشتر مي‌شود. خواستن يا انتظار داشتن از هر يك از اين دو كشور كه در يك چشم بر هم زدن تبديل به دموكراسي كامل شوند، كاري ساده‌لوحانه است. هر كشوري ممكن است دچار آشوب شود و تحت كنترل بنيادگراهاي اسلامي درآيد كه رژيم‌هاي كنوني در مقايسه با آنها براي غرب حسرت‌آميز شود. بسياري از مصري‌ها، از جمله حرفه‌اي‌هاي اصلاحگرا بيم دارند اخوان‌المسلمين، گروه مخالف غيررسمي، وقتي در انتخابات به قدرت برسد ديگر هرگز حاضر به رها كردن آن نباشد. سعودي‌ها مي‌دانند كساني كه طرفدار هموطن عربستاني خود يعني اسامه بن لادن هستند در صورت تصاحب قدرت، رژيمي بسيار كثيف‌تر و خطرناك‌تر از رژيم كنوني بر مردم تحميل خواهند كرد. سركوبي اخوان‌المسلمين مصر‌كه طرفداران فراواني دارد، غيرعاقلانه و ناعادلانه بوده است. هزاران نفر از آنان زنداني هستند و بسياري از آنان شكنجه شده‌اند. رهبران اخوان بارها خشونت و جهاد را رد و تاكيد كرده‌اند در صورتي كه به قدرت برسند مانند اسلامگرايان معتدل تركيه انتخابات چند حزبي برگزار مي‌كنند و در صورتي كه راي‌دهندگان آنان را نخواهند، قدرت را واگذار خواهند كرد. مبارك بايد اجازه دهد اعضاي اخوان‌المسلمين در سطح پارلمان و شايد حتي در سطح وزير فعاليت كنند و صداقت آنان را امتحان كند و اين كار را در مرحله اول با دادن امكان شركت در انتخابات شوراهاي محلي به آنان شروع كند. در انتخابات رياست جمهوري كه قرار است سال بعد برگزار شود، بايد همه موانعي را كه رقابت فردي مانند محمد البرادعي، رئيس سابق آژانس بين‌المللي انرژي اتمي سازمان ملل را تقريبا محال مي‌سازد از پيش پاي او بردارد. اما در مورد عربستان، پادشاه اين كشور بايد حداقل كميسيون وفاداري خود را تشويق كند به جاي وفاداري به پسران باقيمانده بالاي 80 ساله پادشاه بنيانگذار اين كشور يك نسل از آنان را ناديده بگيرد. چه بايد كرد؟ برگزاري انتخابات، اگرچه در پايان حياتي است، نوشدارويي زودهنگام نيست. آنچه اعراب بيش از همه و خيلي سريع نياز دارند، حكومت قانون، دادگاه‌هاي مستقل، رسانه‌هاي آزاد، تامين حقوق زنان و كارگران، بازاري كه به دوستان حكام محدود نباشد، بخش مدني حرفه‌اي و نظامي آموزشي است كه مديون و مرهون دولت، چه در حكومت سلطنتي يا جمهوري نباشد. به عبارت ديگر آنان نيازمند ايجاد جامعه مدني و نهادهاي استوار و قدرتمند هستند. نخستين وظيفه پادشاه جديد عربستان بايد تدوين و ايجاد مجموعه قوانين كيفري مناسب باشد. در قاموس عرب اهميت عدالت بيشتر از دموكراسي است. اگرچه در پايان اولي را بدون دومي نمي‌توان داشت. اما مشكل اينجاست كه نظام‌هاي حاكم كنوني در جهان عرب براي هيچ‌يك آمادگي ندارند. مجله اكونوميست مترجم : علي كسمايي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 312]
-
گوناگون
پربازدیدترینها