تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816661175
دگر باره خیاط باد صبا
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دگر باره خیاط باد صبا
دگر باره خیاط باد صبا (1) براندام گل دوخت رنگین قبا یكی را بر ارغوانی سَـــلَب یكی را به تن خسروانی ردا! (2) ز اصحاب بستان كه یكسر بُدند برهنه تن و مفلس و بینوا (3) به دست یكی بست زیبا نگار به پای یكی بست رنگین حنا (4) بیاراست بر پیكر سرو بن یكی سبز كسوت ز سر تا به پا (5) برافكند بر دوش بید نگون ز پیروزه دراعه ای پر بها (6) بسی ساخت بازیچه و پخش كرد به اطفال باغ از گل و از گیا (7) به دست یكی پیكری خوب چهر به چنگ یكی لعبتی خوش لقا (8) یكی بسته شكلی به رخ بلعجب یكی هشته تاجی به سر خوش نما (9) یكی را به بر، طرفه ای مشك بیز یكی را به كف حقه ای عطر سا (10)
پس آن گه بسی عقد گوهر ز هم گسست و پراكندشان بر هوا (11) درخت شكوفه دَه انگشت خویش فرا پیش كرد و ربود آن عطا سیه ابر توفنده كز جیش دی جدا مانده در كوه، جفت عَنا (12) بر آن شد كه آید به یغمای باغ بتاراجد آن ایزدی حلّه ها (13) برآمد خروشنده از كوهسار بپیچید از خشم چون اژدها كه ناگه باد صبا در رسید زدش چند سیلی همی بر قفا (14) بنالید از آن درد ابر سیاه شد آفاق از ناله اش پر صدا (15) تو گفتی سیه بنده ای كرده جزم دهد خواجه اكنون مر او را جزا ببارد ز مژگان سرشك آن چنان كز آن تر شود باغ و صحن سرا (16) گه از خشم دندان نماید همی بتابد ز دندانش نور و ضیا (17) ببالید چمن زان خروش و غریو بخندد سمن ز آن فغان و بُكا (18) چنان كز خروشیدن كوس رزم بخندد همی لشكر پادشاه (19) ملك الشعرای بهار سپید رود کلمات کلیدی : سپید رود - بهار - ملك الشعرای بهار
هنگامِ فرودین كه رساند ز ما درود بر مرغزارِ دیلم و طرفِ سپید رود كز سبزه و بنفشه و گل هایِ رنگ رنگ گویی بهشت آمده از آسمان فرود دریا بنفش و مرز بنفش و هوا بنفش جنگل كبود و كوه كبود و افق كبود جایِ دگر بنفشه یكی دسته بدروَند وین جایگه بنفشه به خرمن توان درود كوه از درخت گویی مردی مبارز است پرهایِ گونه گونه زده چون جنگیان به خود اشجار گونه گون و شكفته میانشان گل هایِ سیب و آلو و آبی و آمرود چون لوحِ آزمونه كه نقاشِ چربدست الوانِ گونه گون را بر وی بیازمود شمشاد را نگر كه همه تن قد است و جعد قدّی ست ناخمیده و جعدی ست نابسود آزاده را رسد كه بساید به ابر سر آزاد بُن ازین رو تارك به ابر سود بگذر یكی به خطـ? نوشهر و رامسر وز ما بدان دیار رسان نو به نو درود
آن گلسِتانِ طُرفه بدان فرّ و آن جمال وان كاخ های تازه بدان زیب و آن نمود از تیغِ كوه تا لبِ دریا كشیده اند فرشی كش از بنفشه و سبزه است تار و پود آن بیشه ها كه دستِ طبیعت به خاره سنگ گل ها نشانده بی مددِ باغبان و كود ساری نشید خوانَد بر شاخـه بلند بلبل به شاخِ كوته خوانَد همی سرود آن از فرازِ منبر هر پرسشی كند این یك ز پایِ منبر پاسخ دَهَدش زود یك جا به شاخسار، خروشان تذروِ نر یك سو تذروِ ماده به همراهِ زاد و رود آن یك نهاده چشم، غریوان به راهِ جفت این یك ببسته گوش و لب از گفت و از شنود بر طَرف رود چون بوزد باد بر درخت آید به گوش نالـ? نای و صفیرِ رود آن شاخ هایِ نارنج اندر میانِ میغ چون پاره هایِ اخگر اندر میانِ دود بنگر بدان درخش كز ابرِ كبود فام برجَست و رویِ ابر به ناخن همی شخود
چون كودكی صغیر كه با خامـه طلا كژمژ خطی كشد به یكی صفحـه كبود بنگر یكی به رودِ خروشان به وقتِ آنك دریا پیِ پذیره اش آغوش برگشود چون طفلِ ناشكیبِ خروشان ز یادِ مام كاینك بیافت مام و در آغوشِ او غنود دیدم غریو و صیحه دریایِ آسكون دریافتم كه آن دلِ لرزنده را چه بود؟ بیچاره مادری ست كز آغوشش آفتاب چندین هزار طفل به یك لحظه در ربود داند كه آفتاب، جگر گوشگانش را همراهِ باد بُرد و نثارِ زمین نمود زین رو همی خروشد و سیلی زند به خاك از چرخ بر گذاشته فریادِ رود رود ! بنگر یكی به منظرِ چالوش كز جمال صد ره به زیب و زینتِ مازندران فزود زان جایگه به بابُل و شاهی گذاره كن پس با ترن به ساری و گرگان گرای زود بزدای زنگِ غم به رهِ آهنش ز دل اینجا بوَد كه زنگ به آهن توان زدود ملك الشعرای بهار پانوشتها: 1. باد صبا: بادی خنك كه از جانب شمال شرقی وزد. 2. سلب: نوعی جامه ی درشت كه هنگام جنگ پوشند ـ خسروانی: شاهانه. 3. مفلس: بی چیز، تهیدست. 4. نگار: نقش5. كسوت: لباس 6. نگون: خمیده ـ پیروزه: فیروزه ـ دراعه: جامه ی دراز كه زاهدان و شیوخ پوشند، جبه. 7. گیا: گیاه 8. لعبت: معشوق، محبوب و زیبارو ـ خوش لقا: زیبارو9. بلعجب: عجب ـ هشته: گذاشته10. طرفه: نو، شگفت، عجیب، زیبا ـ مشك بیز: معطر ـ حقه: ظرف كوچكی كه در آن جواهر یا اشیاء دیگر گذارند ـ عطر سا: معطر كننده. 11. عِقد: گردن بند12. جیش: سپاه، لشكر ـ عنا: اندوه، رنج، زحمت 13. حُلّه: جامه ی نو14. قفا: پشت گردن.15. آفاق : افق ها، كرانه های آسمان.16. صحن: عرصه، ساحت.17. ضیا: نور و روشنایی.18. سمن: یاسمن ـ بُكا: گریه.19. كوس: طبل. بخش ادبیات تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 376]
-
گوناگون
پربازدیدترینها