محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845391623
هندی ها در راهِ ماه
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: هندي ها در راهِ ماه
بالاخره پس از مدت ها انتظار، نخستين فضاپيماي هندوستان در مدار ماه قرار گرفت. "مادهاوان نائير" (Madhavan Nair) کسي است که اين دستاورد بزرگ علمي را براي هندوستان به سرانجام رساند و آن را محصول 40 سال کار علمي مداوم مي داند. اما چرا فضانوردي به يکي از اولويت هاي مهم اين کشور در حال توسعه تبديل شده است؟ 22 اکتبر گذشتنه (اول آبان ماه امسال)، نخستين فضاپيماي هندوستان براي کاوش ماه از مرکز فضايي "ساتيش زاوان" (Satish Dhawan) با موفقيت به فضا پرتاب شد. "مادهاوان نائير" مدير اين پروژه سنگين علمي، حدود 40 سال است که مراحل مختلف اين پروژه را از يک مهندس ساده تا مديريت سازمان معظم فضايي هندوستان، پيموده است. اما در تمام اين 40 سال، حتي يک بار نيز از نزديک شاهد يک پرتاب هم نبوده است و همواره از اتاق کنترل دستاوردهاي خود را نگريسته است. او در چند سال گذشته به اندازه اي مشغول بوده که ملاقات وي براي بسياري از خبرنگاران به يک آرزو تبديل شده است. البته، گروه عظيمي از پژوهشگران و مهندسان در اين راه وي را ياري کرده اند. تا پيش از اين، هيچ ماهواره هندي نتوانسته بود بيش از 36 هزار کيلومتر از زمين فاصله بگيرد، و قرار دادن يک ماهواره در مدار ماه از آرزوي ديرين آقاي نائير و سازمان فضايي هندوستان (ايسرو، (ISRO بوده است. نائير در اين باره مي گويد: "بسياري از مسائل براي ما حکم ناشناخته ها را داشت: تاثير خورشيد، ميدان گرانشي ماه و چاله هاي مسير حرکت." بنابراين اگر چه هندي ها در ابتدا مي خواستند به مدار اول ماه نفوذ کنند، اما بعدها با درک چالش هاي پيش رو، برنامه را تعديل کرده و مدار دورتري را انتخاب کردند.
هندوستان در اوايل دهه 70 ميلادي، نخستين دستگاه پرتاب ماهواره خود را تهيه کرد. در آن زمان، عبدالکلام که بعدها به مقام رئيس جمهوري اين کشور رسيد، دنبال کسي مي گشت که بتواند سيستم برق مناسب اين سکوي پرتاب را طراحي کند. در آن روزگار، نائير جواني بود ناشناخته و البته با انگيزه که مورد توجه يکي از سران ارشد سازمان فضايي هندوستان قرار گرفت. هنوز بسياري، بر اقدامات هندوستان در فرستادن فضاپيمايي در اين حد، خرده مي گيرند؛ چرا که هندوستان اساسا کشوري است در حال توسعه. اما امثال آقاي نائير با بهره گرفتن از تجربه چندين دهه اي، پيشرفت هاي خوبي را صورت داده اند و از پرتاب موشک هاي بسيار ساده به مراحل پيچيده ي نزديکي به ماه رسيده اند. در سال 1980، هندوستان با پرتاب موشک 17 تني SLV به ششمين کشوري تبديل شد که ماهواره اختصاصي خودش را در مدار زمين قرار داده است.پس از آن نائير به رياست طرح پرتاب ماهواره عظيم تر رسيد و پروژه پرتاب PSLV يعني نمونه قطبي ماهواره قبل کليد خورد. از سال 1994 فضايي هندوستان توانست 13 پرتاب موفق را از اين ماهواره به نمايش بگذارد و PSLV به محور فعاليتن هاي فضايي هندوستان تبديل شد؛ موشکي با وزن 300 تن که مي تواند تا 5/1 تن بار را در مدار زمين قرار دهد. قابليت هاي فراوان آن باعث شد که به بستر فعاليت هاي "ايسرو" براي نزديکي به مدار ماه تبديل شود. در سال 2003، نائير به رياست ايسرو رسيد؛ درست در زماني که پروژه "چاندرايان" يعني مأموريت حضور در مدار ماه تازه در حال شکل گيري بود. با وجود خصلت عام هندي ها و علاقه آنها به کاغذبازي، نائير اکثر وقت خود را به جنبه هاي فني اين پروژه اختصاص داد.اغلب هندي ها او را مردي آرام، سخت کوش و کم حرف مي دانند که بيشتر اهل کار است و کمتر حرف مي زند. اواسط دهه 90، بعد از يک پرتاب ناموفق، نائير و همکارانش توانستند يک ماهواره يک تني را در مدار زمين قرار دهند و آرزوي ديرينه خودکفايي در اين حوزه را براي مردم هندوستان محقق کنند. اما نائير از کار ننشست و براي تکميل پروژه خود همچنان به فعاليت ادامه داد.
همه اين ها در شرايطي است که هندوستان پس از آزمايش هسته اي معروف خود در سال 1998، مورد تحريم آمريکا و ساير دولت هاي غربي قرار گرفت و معاملات تسليحاتي و نظامي با اين کشور محدود شد. اين محدوديت و کمبود تجهيزات، هندي ها را بر آن داشت تا در راه خودکفايي فضايي تلاش بيشتري انجام دهند و موتورهاي و دستگاه هاي مورد نياز را خود توليد کنند. نائير معتقد است تحريم ها نقش مهمي در پيشرفت او و همکارانش داشته است.در کنار ارتقاي حس خودکفايي ملي، هندي ها با عطش بسيار براي توسعه ي فعاليت هاي خود در فضا تلاش کرده اند و هم اکنون اين کشور يکي از بزرگ ترين ناوگان ماهواره هاي مخابراتي و سنجش از دور را در جهان در اختيار دارد. اين مسئله، نقش مهمي را در توسعه اين کشور پرجمعيت ايفا کرده است؛ هندي ها توانسته اند به کمک اين ناوگان، ارائه خدمات در بسياري از مناطق روستايي دورافتاده را تسهيل و خدمات بهداشتي، درماني، آموزش و کشاورزي را به ساکنان اين روستاها عرضه کنند. هندي ها از سفر به ماه نيز اهداف خاص خود را دنبال مي کنند. آنها ذخاير هليوم ماه و ترسيم دقيق نقشه هاي آن را براي آينده راکتورهاي هسته اي خود حياتي مي دانند. علاوه بر اين، نائير و همکارانش توانسته اند با بودجه اي بسيار اندک، پروژه سفر به ماه را اجرايي کنند؛ يعني تنها چيزي حدود 100 ميليون دلار و به عبارتي، تنها يک دهم کل بودجه سازمان فضايي هندوستان. البته به نظر مي رسد نتايج اين طرح، ده ها برابر اين ميزان سرمايه گذاري را به آنها بازخواهد گرداند. منبع: مجله دانشمندتنظيم براي تبيان:محسن مرادي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 349]
-
گوناگون
پربازدیدترینها