واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ارتقای سلامت هیجانی
ارتقای سلامت هیجانی علاوه بر استفاده از کمکهای حرفه ای، راههای بسیاری وجود دارد که بتوانیم بر سلامت روان خود تأثیر مثبت داشته باشیم. با پایش احساسات و رفتار خودمان می توانیم انواع اعمال و موقعیت هایی را که باعث رنجش ما می شود یا مشکلاتی برای ما ایجاد می کند و نیز بیشترین منفعت را به ما می رساند بشناسیم. با سعی در تحلیل انگیزه ها و توانایی هایمان می توانیم ظرفیت خود را برای انتخاب های فعالتر در زندگی بالا ببریم و به هرچه پیش آید تن ندهیم.مشکلاتی که مردم با آن روبرو هستند بسیار باهم متفاوت است و از لحاظ روان شناختی هیچ دستورالعملی کلی برای سالم ماندن وجود ندارد. البته، پیشنهادهایی کلی که ناشی از تجارب درمانگران است وجود دارد. که به برخی از آنها اشاره میکنیم.- احساسات خود را بپذیرید: خشم، اندوه، ترس و احساس دست نیافتن به آرمانها یا اهداف همگی هیجانهای ناخوشایندی هستند و ممکن است با انکار آنها از اضطرابی که در نتیجه آن پیش می آید فرار کنیم. گاهی سعی می کنیم با موقعیتها برخورد غیرهیجانی کنیم که منجر به نوع کاذبی از دلگسستگی یا سردی می شود. ممکن است همه هیجانهایمان را سرکوب کنیم، بنابراین توانایی پذیرش شادیها و غمهایی را که در ارتباط برقرار کردن با دیگران داریم، از دست می دهیم.در بسیار از اوقات عواطف ناخوشایند عکس العمل طبیعی است. دلیلی برای خجالت کشیدن از احساس غربت، یا احساس ترس به هنگام یادگیری اسکی یا احساس خشم نسبت به کسی که سر قرار حاضر نشده وجود ندارد. اینها عواطف طبیعی هستند و بهتر است که به جای انکار کردنشان، آنها را بشناسیم. وقتی عواطف نتوانند مستقیماً بیان شوند پیدا کردن راهی برای برون ریزی آن تنش، کمک کننده است. پیاده روی طولانی، کوبیدن یک توپ تنیس یا شرح موقعیت یا یک دوست (البته دوست رازدار) می تواند به فرونشانی خشم شما کمک کند. اگر بپذیرید که احساس هیجان حق شماست، وقتی که راههای بیان مستقیم آنها بسته است می توانید آنها را بصورت غیر مستقیم یا به شیوه های جانشین ابراز کنید.- آسیب پذیری خود را بشناسید:شناختن انواع موقعیت هایی که شما را عصبی می کند یا واکنش شدیدی در شما ایجاد می کند می تواند به محافظت شما در برابر فشار روانی کمک کند. شاید افراد خاصی شما را خشمگین کنند. می توانید از آنها دوری کنید یا سعی در شناخت آن چیزی در آنها کنید که شما را خشمگین می کند. شاید آنها به دلیل اینکه بسیار متعادل و مطمئن به خود هستند و در شما احساس ناامنی به وجود می آورند. با سعی در روشن کردن دلیل ناراحتی خویش به خودتان در بررسی آن موقعیت از یک چشم انداز جدید کمک کنید. شاید وقتی مجبور به صحبت در کلاس یا خواندن یک مقاله هستید، خیلی مضطرب می شوید. باز هم می توانید از چنین موقعیت هایی دوری کنید یا کلاسی در زمینه صحبت در جمع بگذرانید. (بسیاری از دانشکده ها درسهایی خاص با هدف آموزش کنترل اضطراب در سخنرانی دارند) همچنین می توانید موقعیت را از دیدگاه دیگری تفسیر کنید. بجای آنکه فکر کنید "همه منتظرند تا به محض بازکردن دهانم انتقاد کنند" می توانید به خودتان بگویید "کلاس به آنچه که من باید بگویم علاقه مند است و اگر چند اشتباه کوچک کردم نباید نگران شوم".بسیاری از افراد زمانی که تحت فشار هستند احساس اضطراب زیاد دارند. طرح ریزی دقیق و فاصله گذاری زمانی برای کار می تواند به شما در اجتناب از احساس ازپادرآمدگی در دقایق پایانی کمک کند. در نظر گرفتن زمان بیشتر از آنچه فکر می کنید برای رفتن به کلاس یا رسیدن به یک قرار لازم است، می تواند یکی از منابع فشار را کاهش دهد.- استعدادها و علائق خودرا گسترش دهید:افرادی که کسل و نا خشنودند، بندرت علائق متعددی دارند، امروزه، دانشکده ها و برنامه های محلی اغلب فرصتهای نامحدودی در اختیار تمام گروههای سنی قرار می دهد تا استعدادهای گوناگون خود را شکوفا کنند؛ برنامه هایی مانند ورزش، علائق علمی، موسیقی، هنر، تئاتر و صنایع دستی. اغلب هرچه بیشتر در مورد یک موضوع خاص بدانید، بیشتر به آن (و زندگی) علاقه مند می شوید. علاوه برآن با رشد مهارتها احساس شایستگی بدست آورده که نقش بسیار مؤثری در بالابردن اعتماد به نفس دارد.- با دیگران ارتباط برقرار کنید:احساس گوشه نشینی و تنهایی هسته مرکزی اغلب اختلالات عاطفی است. ما موجودات اجتماعی هستیم و نیاز به حمایت، راحتی و اطمینان ایجاد شده از سوی دیگران داریم. توجه بیش از حد به مشکلات، خود می تواند منجر به یک دل مشغولی ناسالم در مورد خودتان شود. نگرانی هایتان را با دیگران در میان بگذارید. این کار به شما در نگاه کردن به مشکل از یک چشم انداز روشن تر کمک می کند. همچنین توجه به رفاه و آسایش دیگران می تواند احساس ارزشمندی شما را تقویت کند.- موقع کمک گرفتن از دیگران را بشناسید:گرچه این پیشنهادها بر سلامت عاطفی شما می افزایند، اما خودشناسی و خودیاری محدودیتهایی هم دارد. برخی مشکلات را به تنهایی نمی توان حل کرد. تمایل به خودفریبی باعث می شود که نتوانیم مشکل خود را بصورت عینی ببینیم و ممکن است همه راه حلهای محتمل را نشناسیم. وقتی احساس می کنید که در غلبه بر یک مشکل پیشرفتی ندارید، باید از متخصصانی مانند روان شناس مشاوره یا بالینی، روانپزشک یا درمانگر آموزش دیده دیگری کمک بگیرید. کمک خواستن ارادی از دیگران مشخص کننده پختگی عاطفی شخص است نه نشانهء ضعف. نباید آنقدر صبر کنید که از پا درآیید. کمک گرفتن از متخصصان علوم روان شناختی در مواقع لزوم باید مثل رفتن نزد پزشک برای مشکلات طبی، مورد قبول باشد. برگرفته از کتاب زمینه روانشناسی هیلگارد تنظیم برای تبیان: پایدارجهت خرید کتب روانشناسی نمایید.جهت خرید کتب خانواده کلیک نمایید.جهت خرید اشتراک کتاب کلیک نمایید.جهت خرید اینترنت تبیان کلیک نمایید.جهت خرید نرم افزارهای تبیان کلیک نمایید.جهت خرید نرم افزارهای چند رسانه ای کلیک نمایید.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 326]