واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: آموزش - همشهری آنلاین: گلوکوم یا آب سیاه عارضهای است که در ان افزایش فشار داخل چشم رخ میدهد و در صورت عدم درمان میتواند باعث آسیب وارد کردن به عصب بینایی و کوری شود. مايعى شفاف و صاف به نام "زلاليه" مرتباً در چشم در گردش است، اگر خروجی مايع زلاليه به طريقى مسدود شود، فشار مايع درون چشم بالا رفته و اين امر باعث مى شود به عصب بينايى صدمه وارد شود. انسداد اين مجارى به چهار حالت ممكن است: 1- شايع ترين حالت هاى انسداد يكى تنگ شدن مجارى تخليه به دليل افزايش سن و ديگرى انسداد مجارى تخليه در اثر تجمع رسوبات زائد در محل است. اين بسته شدن تدريجى باعث افزايش آرام فشار داخلى چشم مى شود. به اين حالت به دليل ايجاد تدريجى آن "گلوكوم مزمن با زاويه باز" مى گويند و اكثر بيماران بزرگسال مبتلا به اين نوع گلوكوم هستند. گلوكوم مزمن با زاويه باز چنان آرام بينايى را تحلیل میبرد كه بيمار تا زمانى كه صدمه اساسى به عصب بينايى اش نخورده باشد، از وجود آن باخبر نمى شود. 2- حالت دوم نقص مجراى تخليه چشم است. اين نوع نقص در گلوكوم مادرزادى ديده مى شود كه در آن دهانه مجراى تخليه از بدو تولد غيرطبيعى است. از آنجا كه چشم يك کودک نسبت به چشم بزرگسال از انعطاف بيشترى برخوردار است، لذا زمانى كه فشار داخلى چشم زياد شود، چشم به آسانى متسع شده و بزرگ مى شود. در اين حالت تاری دید به وجود میآید،ممكن است کودک نسبت به نور حساسيت نشان داده و اشك ريزش شديد داشته باشد. 3- عنبيه چشم میتواند با فشار آرودن به محدوده مجرای خروجی آن را مسدود کند. در اين صورت جلوى خروج زلاليه گرفته شده و فشار داخلى چشم را به سرعت زياد مى كند. اين انسداد كامل و ناگهانى مجراى خروج و در نتيجه جلوگيرى از ادامه جريان به گلوكوم حاد با زاويه بسته معروف است. ديد محو، درد شديد، به وجود آمدن هاله اطراف منبع نور، تهوع و استفراغ عواملى هستند كه بيمار را به چشم پزشك مى كشانند. در صورتى كه اين عوامل به سرعت از بين نروند، كورى در يكى دو روز بعد حاصل مى شود. 4- شرايط ديگرى چون جراحات، برخى داروها، خونريزى ها، تومورها و التهابها در بعضى مواقع مى توانند باعث بسته شدن مجرا و جلوگيرى از جريان در چشم شوند، اين امر باعث افزايش فشار داخلى چشم شده و منجر به گلوكوم ثانويه مى شود. تشخيص سريع با مراجعه متناوب به چشم و معاينه چشم امكان پذير است. چشمپزشک در هنکام مراجعه بیمار فشار داخلى چشم را اندازه میگيرد و استفاده از دستگاهى به نام افتالموسكوپ پشت چشم (ته چشم) را مى بيند و بدين وسيله مى تواند تشخيص دهد كه آيا عصب بينايى سالم است و آسيبى به آن نرسيده است. گاهى ديد جانبى آن و يا وجود نقاط كور مورد آزمايش قرار مى گيرد و در صورت لزوم آزمايش هاى ديگرى هم انجام مى پذيرد. براى اثربخش بودن درمان، اين شيوه بايد به طور دائمى ادامه يابد. بيماران با هر نوع گلوكوم بايد تحت معاينه دورهاى قرار دارد. قطره هاى چشم، قرص و جراحى به عنوان وسيله اى براى پيشگيرى صدمات آتى و حفظ ديد فعلى مورد استفاده قرار مى گيرند. اگر درمان دارويى توسط بيمار عملى نشد و يا در كنترل گلوكوم موثر نبود آنگاه جراحى ضرورى مى شود. بر روى برخى از بيماران جراحى تقريباً بى درد و بدون شكافتن مى تواند به وسيله اشعه ليزر انجام پذيرد. در ديگر موارد ايجاد شكافى در چشم براى باز كردن راه جديد تخليه الزامى است. پيشگيرى اگر شما بيش از ۳۵سال داريد، چشمان شما بايد هر دو يا سه سال براى تشخيص گلوكوم معاينه شوند و چشم پزشك شما بايد در ارتباط با هرگونه كاهش ديد، درد مكرر و يا هر نوع علائمى که در بالا ذکر شد، مورد مشورت قرار گيرد. زمانى كه تشخيص سريع انجام شود، فشار داخلى چشم مى تواند تحت كنترل قرار گيرد و از حملات بعدی گلوكوم جلوگيرى شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 4495]