تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834940642
ژنتيك چاق ميكند!
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: محققان ميگويند آن طور كه همه فكر ميكنند، رژيم غذايي نقش مهمي در كاهش وزن افراد ندارد. همشهری آنلاین سال 1959 جولزهيرزچ، پزشك و استاد دانشگاه راكفلر بر روي افراد چاقي كه تحت رژيم غذايي براي كاهش وزن قرار داشتند به تحقيق و بررسي پرداخت. او يك آزمايش ساده انجام داد و با اين آزمايش، عقيده دانشمندان را در خصوص چاقي بيش از حد افراد براي هميشه تغيير داد. جولز هيرزچ مي‌دانست كه افراد چاق داراي سلولهاي چربي بزرگ و مستعدي هستند كه حاوي چربي انبوهي است. او براي اينكه بفهمد هنگامي كه افراد چاق وزن بدن‌شان را كم ميكنند چه اتفاقي براي سلولهاي چربي مي‌افتد، تحقيقاتش را شروع كرد. آيا پس از رژيم غذايي سلولهاي چربي جمع و منقبض مي‌شوند يا اينكه ناپديد مي‌گردند؟ دكتر هيرزچ به مطالعه 8 نفر از افرادي كه در دوران كودكي يا بلوغ چاق بودند و در بيمارستان دانشگاه راكفلر به مدت 8 ماه بستري بودند پرداخت. دانشمندان ضمن اينكه رژيم غذايي اين افراد را كنترل مي‌كردند، به بررسي و كنترل سلولهاي چربي آنها نيز مي‌پرداختند. اين تحقيقات با يك رژيم غذايي سخت به مدت 4 هفته شروع شد. تنها غذايي كه افراد مجاز به مصرف آن بودند، يك نوع غذاي مايع بود كه روزانه 600 كالري لازم بدن آنها را تأمين مي‌كرد. با اين رژيم غذايي آنها شروع به كم كردن وزن بدن‌شان كردند و در اين مدت 45 كيلوگرم كاهش وزن داشتند. اما براي اينكه وزن بدن‌شان را ثابت نگه دارند، 4 هفته ديگر نيز به رژيم غذايي ادامه دادند. دكتر هيرزچ تصور مي‌كرد افراد هنگامي كه بيمارستان را ترك كنند براي هميشه لاغر مي‌مانند. اما اين فرضيه اشتباه بود. آنها بعد از مدت كوتاهي مجدداً به وزن اوليه خود بازگشتند و چاق شدند. دكتر هيرزچ فكر كرد كه شايد آنها براي حفظ و ثابت نگه داشتن وزن بدن‌شان نياز به تقويت روحيه دارند و بايد از نظر روانشناسي نيز تحت كنترل قرار بگيرند. بنابراين دكتر هيرزچ و همكارش، دكتر رادولف ليبل كه اكنون در دانشگاه كلمبيا مشغول به كار است آزمايش را مجدداً تكرار كردند و نتيجه آن با دفعات قبلي هيچ تفاوتي نمي‌كرد. وزني كه آنها با زحمت و سختي كم مي‌كردند، موقتي بود و آنها مجدداً دچار اضافه وزن مي‌شدند. با اين وضعيت محققان تصميم گرفتند، تغييرات متابوليكي بدن بيماران، وضعيت روحي و رواني آنها و همچنين نبض و درجه حرارت بدن آنها را مورد بررسي قرار دهند. نتيجه تحقيقات و بررسيها نشان داد افرادي كه به مقدار زيادي وزن بدن‌شان را كاهش مي‌دهند ممكن است در ابتدا شبيه افرادي كه هميشه وزن متعادلي داشتند به نظر برسند، اما فيزيولوژي بدن آنها كاملاً متفاوت است. در حقيقت، با هر اقدام متابوليكي كه سيستم بدن انجام مي‌دهد، آنها احساس گرسنگي ميكنند. قبل از اينكه رژيم غذايي افراد مورد مطالعه شروع شود، سوخت و ساز بدن افراد چاق و فربه كاملاً طبيعي به نظر مي‌رسيد. يعني تعداد كالري‌هايي كه سطح بدن در هر مترمربع مي‌سوزاند با افرادي كه وزن متعادلي داشتند يكسان بود و تفاوتي نمي‌كرد، اما هنگامي كه آنها رژيم غذايي را شروع كردند و وزن بدن‌شان كاهش پيدا كرد، بدن آنها به ميزان 24 درصد كمتر كالري نسبت به افرادي كه وزن طبيعي داشتند و لاغر بودند مصرف مي‌كرد. رژيم ديوانه كننده! نكته ديگر اين بود كه افرادي كه در دانشگاه راكفلر مورد مطالعه قرار گرفتند، مبتلا به يك سري علائم بيماري روحي و رواني به نام «اختلالات عصبي ناشي از گرسنگي» شدند، كه اين موارد به هنگام گرسنگي بيشتر در افرادي كه وزن طبيعي داشتند مشاهده ميشد. با ادامه اين رژيم، افراد مورد مطالعه دچار افسردگي و بيماري اعصاب شدند و تصميم به قطع كردن رژيم خود گرفتند. حتي بعضي از آنها تصميم به خودكشي گرفتند. به اين ترتيب محققان دانشگاه راكفلر، نتايج تحقيقات خود را در يك نشريه اين چنين توضيح دادند: كاهش وزن به جاي اينكه منجر به ايجاد يك وضعيت طبيعي در افراد چاق شود منجر به ايجاد يك ناهنجاري مي‌گردد، كه معمولاً افراد لاغر در اثر گرسنگي دچار آن مي‌شوند. سرانجام بيش از 50 نفر از افرادي كه در بيمارستان تحت رژيم غذايي بودند و وزن كم كردند، دچار اختلالات روحي و جسمي ناشي از گرسنگي شدند و تنها يك عده كمي از آنها توانستند وزن بدن خود را ثابت نگه دارند و مجدداً چاق نشوند. با مطالعه و تحقيقاتي كه دكتر هيرزچ و دكتر ليبل انجام دادند مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه يك فرد هنگامي كه چاق مي‌شود، بدن او خود را با اين شرايط وفق مي‌دهد و براي اينكه اين وضعيت، بدن را تنبل و ناتوان مي‌سازد، فرد را در از دست دادن وزن و ثابت نگه داشتن آن عاجز ميكند. پدر، مادر، شما مقصريد! دانشمنداني كه در زمينه وزن بدن افراد تحقيق ميكنند سؤالات زيادي را مطرح نموده‌اند، از جمله اينكه آيا وزن بدن فرد با ژنتيك او ارتباط مستقيم دارد؟ آيا چاقي يك فرد بر اثر سهل انگاري و بي توجهي بيش از حد اوست؟ يا اينكه چاقي يك فرد به علت ارزان بودن، فراوان بودن و يا هوس‌انگيز بودن مواد غذايي است؟ كارشناسان اقتصاد سلامت ميگويند براي مصرف هر 100 كالري اضافي در روز بايد به مبلغ 10پوند هزينه كرد كه در عرض 5 سال اين مبلغ به 50 پوند مي‌رسد. البته دانشمندان به اين نتيجه رسيده‌اند كه محيط زيست هم در تعيين كردن وزن افراد مؤثر است. اما دكتر آلبرت استانكارد استاد دانشگاه پنسيلوانيا مي‌پرسد اگر اين موضوع صحيح باشد، تا چه حدي محيط مي‌تواند بر روي وزن بدن افراد تأثيرگذار باشد؟ او ابزار بسيار دقيقي را براي تحقيق و بررسي در اين خصوص در نظر گرفت. يك دفتر ثبت دانماركي براي بچه‌هايي كه بعضي از والدين تكفل آنها را پذيرفته بودند افتتاح شده بود براي اينكه تشخيص دهند آيا بيماري اسكيزوفرني ارثي است يا خير. در اين دفتر ثبت سوابق پزشكي بسيار دقيق از هر فرزند خوانده دانماركي بين سالهاي 1927 تا سال 1947 وجود داشت، اين سوابق نام والدين اصلي كودكاني كه به فرزندي قبول شده بودند، قد و وزن كودكان، و همچنين قد و وزن والدين اصلي آنها و قد و وزن والدين كودكاني كه به فرزندي قبول شده بودند را شامل ميشد. دكتر استانكارد، افرادي را پيدا كرد كه ميانگين سن آنها 40 سال بود. 55 درصد از آنها در اولين ماه زندگيشان و 90درصدشان در اولين سال زندگيشان به فرزندخواندگي يك خانواده پذيرفته شدند. استنباط او كه در نشريه‌اي پزشكي در سال 1986 به چاپ رسيد بسيار واضح و روشن بود. تمام بچه‌هايي كه به عنوان فرزندان يك خانواده پذيرفته شده بودند به حد و اندازه والدين اصلي‌شان چاق بودند و ميزان چاقي آنها هيچگونه ارتباطي به والديني كه آنها را به فرزندي قبول كرده بودند نداشت. با اين توصيفات و تحقيقاتي كه انجام شد، دانشمندان به اين نتيجه رسيدند كه رابطه مستقيمي بين وزن بچه‌هايي كه به فرزندي يك خانواده پذيرفته مي‌شدند و وزن والدين اصلي آنها وجود داشت. آنها همچنين نشان دادند عوامل ژنتيكي در چاقي يك فرد بسيار مؤثر است و هيچگونه رابطه‌اي بين وزن بدن بچه‌هايي كه به فرزندي يك خانواده پذيرفته مي‌شدند و والدين غيرواقعي آنها وجود ندارد. به عبارت ديگر زمينه اصلي چاقي يك فرد، مربوط به مسائل ژنتيكي است. دكتر استانكارد، به اين نكته اشاره كرد كه اقدامات كنوني براي جلوگيري از چاقي افراد همگي به سوي والدين و فرزندان آنها معطوف شده است. حدود 80درصد از بچه‌هايي كه والدين چاقي دارند، به دليل مسائل ژنتيكي چاق مي‌شوند و تنها 14 درصد از فرزندان اين والدين وزن نرمال و طبيعي دارند. چند سال بعد در سال 1990 دكتر استانكارد مطلب ديگري را در نشريه پزشكي(NEW ENGLAND) به چاپ رساند. در اين مقاله او با همكاري دانشمنداني كه بر روي ژنتيك افراد مطالعه مي‌كردند به تحقيق و بررسي دوقلوها پرداختند. اين بار او از دوقلوهاي سوئدي براي تحقيقاتش استفاده كرد. اين دوقلوها شامل 93 جفت دوقلوي همسان و 218 جفت دوقلوهاي غير همسان بودند كه جدا از هم بزرگ شده بودند، علاوه بر اين موارد ذكر شده، شامل 154 جفت دوقلوهاي همسان و 28 جفت دوقلوهاي غير همساني بودند كه با يكديگر بزرگ شده بودند. دوقلوهاي همسان چه آنهايي كه با همديگر بزرگ شده بودند و چه آنهايي كه جدا از هم پرورش يافته بودند تقريباً هم وزن بودند. اما دوقلوهاي غيرهمسان، به دليل تقسيماتي كه در بعضي از ژن‌هاي آنها ديده ميشد، وزن يكساني نداشتند. محققان به اين نتيجه رسيدند كه 70درصد از نوسانات وزن افراد ممكن است ارثي باشد. به عبارت ديگر در چاقي و نوسان وزن افراد عوامل ارثي بيشتر از عواملي مثل بيماريهاي روحي، سرطان سينه و يا بيماريهاي قلبي نقش دارد. دكتر استانكارد گفت، نتايج تحقيق به اين معنا نيست كه مردم براي كنترل كردن وزن بدن‌شان عاجز و ناتوان هستند. او به اين مطلب تاكيد كرد كه آنهايي كه سيستم بدن‌شان مستعد چاقي است اگر بخواهند به يك وزن متعادل و ايده‌آل برسند، مجبورند دائماً با مسائل ژنتيكي و ارثي بجنگند و دست و پنجه نرم كنند. يويويي به اسم وزن تحقيقات جديد نشان مي‌دهد كه وزن بدن هر فردي داراي نوسانات است و ممكن است تغيير كند. اين تغيير وزن ممكن است به 5/4 تا 9 كيلوگرم برسد، يك فرد ممكن است قادر باشد وزن بدنش را به راحتي از 54 كيلوگرم به 64 كيلوگرم بدون هيچگونه تلاش و كوششي تغيير بدهد. اما افزايش يا كاهش وزن بدن به مقدار زياد بسيار مشكل است. با اين حال بدن با افزايش يا كاهش اشتها و تغييرات متابوليسمي جهت ايجاد يك وزن ايده‌آل و متعادل براي يك فرد مقاومت ميكند. دكتر جفري فريدمن محقق چاقي مفرط در دانشگاه راكفلر سعي كرد طرحي را ايجاد كند تا بتواند به وسيله آن مطلبي را در خصوص عوامل بيولوژيكي بسيار قوي كه موجب مقاومت بدن در برابر كاهش وزن مي‌شود را مطرح سازد. او اين موضوع را كه به شرح ذيل است در نشريه‌اي كه در سال 2003 چاپ شد عنوان نمود. دكتر فريدمن مي‌گويد، افرادي كه به قدرت سلسله عصب‌هايي كه موجب تحريك بدن مي‌گردد، اعتقادي ندارند به اين نكته توجه كنند كه گرچه يك فرد مي‌تواند نفس خود را براي يك مدت كوتاهي نگه دارد، اما اين عمل به دليل فشاري كه به او وارد مي‌سازد مدت زمان زيادي طول نمي‌كشد و فرد بي‌اختيار به نفس كشيدن ادامه مي‌دهد. او مي‌گويد حس گرسنگي در يك فرد بسيار شديد است، اما اگر اين حس به اندازه حسي كه فرد نياز به نفس كشيدن دارد قوي نباشد كمتر از آن نيز نيست. حسي كه فرد نياز به نفس كشيدن دارد دقيقاً مثل حسي است كه يك فرد چاق در مقابل گرسنگي دارد و بايد بعد از آنكه حجم زيادي از وزن بدن خود را كاهش داد در مقابل گرسنگي مقاومت كند. لاغرهاي خوشبخت از آنجا كه بيماري چاقي يك مشكل بزرگ است، راه حلي كه براي جلوگيري از شيوع اين بيماري پيشنهاد ميكنند اين است كه مردم بايد بدانند افزايش وزن شرايط غير‌قابل برگشت و جبران ناپذيري است كه همه بايد از آن در حذر باشند. اما مطالعات و بررسيها نشان داده كه اين فرضيه غلط است. تحقيقات و بررسي‌هاي دكتر اتهان سيمس در دانشگاه ورمونت شاهد مثال خوبي است. او افراد لاغر را مورد تحقيق و بررسي قرار داد، بدين معنا كه اگر افراد لاغر تحت يك رژيم خاصي چاق بشوند چه اتفاقي مي‌افتد. او افراد يك بازداشتگاه را مورد مطالعه قرارداد كه داوطلب شدند وزن خود را افزايش‌دهند. علي رغم مشكلات بسيار آنها موفق شدند وزن بدن‌شان را بين 20 تا 25 درصد افزايش دهند. افزايش وزن آنها به مدت 4 تا 6 ماه طول كشيد و در اين مدت آنها هر روز به وفور مواد غذايي مورد علاقه خود را مي‌خوردند. بعضي از آنها به ميزان 10 هزار كالري در روز كه يك حجم غذايي شگفت و باور نكردني بود مصرف مي‌كردند. به محض اينكه آنها چاق شدند، متابوليسم بدن آنها (سوخت و ساز بدن آنها) به مقدار 50درصد افزايش پيدا كرد و آنها براي اينكه وزن كنوني خود را حفظ كنند به بيشتر از 2700 كالري در هر مترمربع از سطح بدن‌شان نياز داشتند. نكته جالبي كه مشاهده شد اين بود كه هنگامي كه تحقيقات به اتمام رسيد، افراد لاغري كه اين همه چاق شده بودند، هيچگونه مشكلي براي كم كردن وزن بدن شان نداشتند و در عرض چند ماه وزن بدن‌شان به راحتي به حالت طبيعي برگشت. دانشمندان ميگويند يك دليل براي اينكه افراد چاق و افراد لاغر بعد از يك رژيم غذايي نمي‌توانند وزن بدن‌شان را ثابت نگه دارند وجود دارد. فردي كه تحت رژيم غذايي، وزن بدنش را كاهش مي‌دهد سرعت متابوليسم بدن او به ميزان چشمگيري كاهش پيدا ميكند و فردي كه با رژيم غذايي وزن بدنش زياد مي‌شود، سرعت متابوليسم بدنش دو برابر مي‌گردد. اين موضوع دقيقاً بر خلاف چيزي بود كه اكثر دانشمندان فكر مي‌كردند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 319]
-
گوناگون
پربازدیدترینها