واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نویسنده کلیدهای بهشت
سال روز رحلت محدث عالی قدر، حاج شیخ عباس قمی حاج شیخ عباس قمی در سال 1294 ق. در شهر قم به دنیا آمد. وی دوران كودكی و نوجوانی را در زادگاهش شهر قم گذراند و دروس مقدماتی را فراگرفت. بیشترین بهره را از محضر آیة الله حاج میرزا محمد ارباب قمی برد.در سال 1316 ق. برای فراگیری دانش عازم نجف اشرف گردید. از همان ابتدا در درس محدث و محقق بزرگ، حاج میرزا حسین نوری شركت کرد. # آثار جاودان محدث قمی بسیار پركار و با اخلاص بود و آثار او در علوم مختلف، تاریخ، رجال، تراجم، علوم قرآن، اخلاق، عقاید و علم حدیث نشان از روح تلاشگر و عظمت علمی ایشان دارد. در اینجا تنها با بیان نام محدودی آثار از دامنه گسترده معلومات ایشان در علوم مختلف یاد می كنیم:کتاب ارزشمند «مفاتیح الجنان» شامل بسیاری از دعاها و زیارات ائمه اطهار علیهم السلام؛ «منتهی الامال» درباره زندگانی چهارده معصوم علیهم السلام و «منازل الاخرة» که در آن به بررسی مراحل دشوار سفر آخرت بر اساس روایات پرداخته است، از آثار برجسته این بزرگوار می باشند.1. كلمات لطیفه: (در علم اخلاق).2. الدّر النظیم فی لغات القرآن العظیم.3. كحل البصر فی سیرة سید البشر.4. كتاب نقد الوسائل شیخ حر عاملی.5. تقسیم بدایة الهدایة شیخ حر عاملی.6. شرح الوجیزه شیخ بهائی.7. فیض القدیر فیما یتعلق بحدیث الغدیر.8. علم الیقین (خلاصه حق الیقین علامه مجلسی).9. مقالید الفلاح فی عمل الیوم و اللیلة.10. مقلاد النجاح (خلاصه كتاب مقالیدالفلاح).11. خلاصة جلد یازده بحارالانوار علامه مجلسی.12. شرح كلمات قصار حضرت علی علیه السلام كه در آخر نهج البلاغه آمده است.# خصوصیات اخلاقی و روحی محدث قمی درس خواند و عمل كرد و پیش رفت. محدث قمی در زمان خود یكی از مربیان بزرگ و معلمان اخلاق اسلامی در میان مردم و حوزه های علمیه شناخته میشد و خصوصیات اخلاقی فراوانی داشت كه در این فصل به پاره ای از آنها اشاره می كنیم:الف – انس با كتاب یكی از ویژگیهای محدث قمی علاقه فراوان به نوشتن و مطالعه كتاب بود. ایشان یا در كتابخانه بود یا با كتاب. فرزند ایشان میگوید: «با پدرم هر وقت از شهر بیرون میرفتم او از اول صبح تا به شام مرتب به نوشتن و مطالعه مشغول بود.» زمانی كه برای زیارت به كشورهای دور مسافرت میكرد اوقات فراغت خود را با كتاب سپری میكرد. ب – تواضع و اخلاص از دیگر ویژگیهای ایشان تواضع بسیار و همه جانبهای بود كه از خود نشان میداد. در خانه، مدرسه و خیابان هر كسی را كه میدید – چه كوچك و چه بزرگ – احترام میكرد. در نزد علما و از بین آنان بویژه در حضور كسانی كه با حدیث و اخبار اهل بیت علیهم السلام سر و كار داشتند، اوج فروتنی و تواضع را به نمایش میگذارد. هیچ گاه در مجالسی كه وارد میشد در صدر نمی نشست و هرگز خود را بر دیگران مقدم نمیداشت. وی از خودستایی و خودپسندی احتراز میكرد. محدث قمی حدیث اخلاص بود و آیه زهد. مسیری كه میرفت اگر كوچكترین شبهه ای در دلش رخنه میكرد كه قدمش برای خدا نیست یا وسوسه ای قلبش را میلرزاند بدون هیچ تأمل، از آنجا باز میگشت. محدث قمی پس از عمری تلاش و خدمت به اسلام و مسلمین و تحمل سختیها و مرارات زمان بویژه در اواخر عمر كه مصادف با توطئه های دشمنان اسلام و دین زدایی رضاخانی بود، در شب سه شنبه بیست و دوم ذیحجه سال 1359 ق. بدرود حیات گفت و پس از تشییع در صحن مطهر علی علیه السلام (نجف اشرف) در جوار استادش مرحوم حاجی نوری به خاك سپرده شد.عبدالله زاده، خلیل، كتاب دیدار با ابرار، بااندکی تصرف.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 421]