واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: مجله نوروز > ورزش - گفت و گو با محمد بنا ، سرمربی محبوب تیم ملی کشتی فرنگی ایران. محمد بنا ، حالا محبوب ترین مربی ایرانی است. او چون پدری بچه های تیم ملی کشتی فرنگی ایران را زیر بال و پر می گیرد و برای شان حرص و جوش می خورد. گاهی این قدر شاکی می شود که همه از قلب درد هایش می ترسند. بنا اما بی تفاوت به همه اتفاقات ، تمام زندگی اش را در کمپ تیم های ملی کشتی می گذراند تا با بچه هایش باشد. به لطف تلاش های اوست که حالا کشتی فرنگی ایران بر بام دنیا ایستاده و اقلا برای اولین بار در تاریخ حضورهای مان در المپیک در سه وزن می توانیم در لندن شانس مبارزه برای طلای المپیک از این رشته ورزشی را داشته باشیم. گفت و گو با این مربی دوست داشتنی ، هیچ وقت خالی از لطف نیست. - وقتی عملکرد مربیان ملی را در چند سال اخیر بررسی می کنیم می بینیم که در بیشتر مواقع یا شاید هم همیشه کشتی فرنگی بالاتر و موفق تر از دیگر تیم ها بوده، که این مساله نشان می دهد محمد بنا با عشق و علاقه ای که به کشتی و البته به ایران دارد تاثیر بیشتری در تیم اش داشته و توانسته افتخارات خوبی را برای کشورمان کسب کند. شما امسال هم در نظر سنجی مردمی که خبرآنلاین انجام داده توانستید عنوان بهترین و موفق ترین مربی ورزشی را به دست بیاورید... خب این لطف مردم است که من را به عنوان بهترین مربی انتخاب کرده اند. البته من خودم را لایق چنین عنوانی نمی دانم چون مربیان زیادی هستند که زحمت می کشند اما شاید کمتر به آن ها توجه شده. به هر حال به خاطر لطفی که مردم و البته رسانه شما به من داشته ممنونم و امیدوارم به دعای خیر مردم عزیز کشورمان همچنان شاهد موفقیت های در خور توجهی باشیم. - خیلی ها فکر می کنند عشق و علاقه ای که محمد بنا به کارش دارد باعث شده که کشتی فرنگی کشورمان متحول شود و به چنین موفقیت هایی برسد. من فکر می کنم همه مربیان با عشق و علاقه کار می کنند. به عنوان مثال رضا مهماندوست که اتفاقا یکی از دوستان خوب من هم هست با وجود مشکلاتی که دارد با عشق کار می کند و موفق هم می شود. شاید تنها فرق من با دیگر مربیان این باشد که من وقت آزاد بیشتری دارم که آن را هم صرف عشق ام که همان کشتی است می کنم. - اما واقعا شور و هیجانی که از شما در مسابقات دیدیم با همه مربیان متفاوت بود. آن قدر زیاد بود که حتی دستیارن تان هم نگران شده بودند که نکند خدایی نکرده بلایی سرتان بیاید.. (با خنده) نه این طور هم نیست. بالاخره مسابقه وقتی حساس باشد استرس و هیجان هم بیشتر می شود. من خودم آن لحظه این قدر غرق مسابقه می شوم که حال خودم را متوجه نمی شوم. حالا اگر مربیان اظهار نگرانی کردند ممنونم و سعی می کنم دیگر کمتر نگران شان کنم. - اما شاید همین شور و هیجان باعث شده کشتی فرنگی کشورمان موفق و به ورزش اول کشورمان تبدیل شود. لطف دارید اما من فکر می کنم کشتی فقط در بیان ورزش اول ایران است و واقعیت این است که فوتبال ورزش اول کشورمان است چون به این ورزش بیشتر توجه می کنند. - به هر حال کشتی فرنگی به لحاظ مدال آوری و موفقیت الان در صدر ورزش ها قرار دارد. خب این لطف خدا بود که ما به چنین موفقیتی برسیم. البته زحمات بچه ها را هم نباید نادیده گرفت. بچه ها واقعا تلاش می کنند و در روزهایی مثل مناسبت های مختلف که اکثر هم سن و سالان شان در کنار خانواده هستند آن ها در اردو هستند و برای افتخار آفرینی تلاش می کنند. عشق و علاقه بچه ها به کشتی و ایران باعث شده شاهد موفقیت های خوبی در کشتی باشیم. - کمبود امکانات و کم توجهی باعث نشده کشتی گیران تان دلسرد شوند... نه، چون آن ها یاد گرفتند که افتخار آفرینی برای ایران مهم تر از همه چیز است. بچه ها واقعا با تعصب هستند و برای بالا رفتن پرچم ایران تمام تلاش خود را می کنند. ما سعی کردیم این حس را در بچه ها به وجود بیاوریم تا حداقل از کنار مشکلاتی مثل کمبود امکانات و کم توجهی به راحتی بگذرند. اما مسئولان ورزش کشورمان باید این مشکلات را برطرف کنند و اگر مدال المپیک می خواهند باید امکانات هم المپیکی باشد. پس امیدواریم این مشکلات هر چه زودتر حل شود تا آماده المپیک شویم. - ظاهرا از الان به فکر المپیک هستید... ما خیلی وقت است که به المپیک فکر می کنیم. - فکر می کنید اگر امکانات لازم در اختیار تیم قرار بگیرد در المپیک کشتی فرنگی کشورمان چند مدال می تواند به دست بیاورد؟ وقتی امکانات در اختیار تیم قرار گرفت می شود در این مورد صحبت کرد اما من فکر می کنم امکانات به صورت ایده آل باشد 3-4 مدال رنگارنگ می توانیم بگیریم. - حتما یکی از آن مدال ها برای حمید سوریان است. هنوز چیزی در مورد تیم مشخص نیست و باید دید تا آن وقت چه اتفاقاتی می افتد. چون همان طور که همه دیدیم محسن حاجی پور در جام جهانی خیلی خوب کار کرد و توانست همه حریفانش را شکست بدهد. البته تجربه سوریان هم خودش نکته مثبتی است که می تواند به تیم کمک کند. به هر حال الان زود است در این مورد صحبت کنیم. - راستی از حمید سوریان همچنان ناراحت هستید؟ ناراحت؟! نه چرا؟ - برای عملکردش در بازی های آسیایی گوانگ ژو. نه من هیچ وقت به خاطر این مساله از حمید ناراحت نشدم. شاید در این ناکامی من هم مقصر باشم پس دلیلی ندارد که از او ناراحت باشم. استرسی که حمید سوریان در این مسابقات تحمل می کرد را هیچ کس نمی توانست تحمل کند. همه از او انتظار مدال طلا داشتند و همه مسئولان در همه جلسات و مصاحبه های شان از مدال طلای سوریان می گفتند که این مساله باعث شد استرس حمید بالا برود که نتیجه اش را هم دیدیم. حالا ممکن است آنجا کمی اخم هایم را برایش در هم گره کرده باشم یا کمی داد و بی داد اما حمید همیشه برای من عزیز و دوست داشتنی است. - به هر حال همه از کشتی گیری که شما از او به عنوان استثنای ورزش کشور اسم می برید انتظار مدال طلا داشتند. من هنوز هم می گویم حمید سوریان یک استثناست و واقعا خوشحالم که این استثنا نصیب کشتی فرنگی شده. اما مگر می شود یک ورزشکار شکست ناپذیر باشد. اگر این طور بود که اسمش را ورزشکار نمی گذاشتند. به هر حال برای هر ورزشکاری شکست و پیروزی وجود دارد مهم این است که از شکست ها درس بگیرد و از پیروزی ها تجربه کسب کند. - ظاهرا شما حمید سوریان را خیلی بیشتر از بقیه بچه های تیم دوست دارید. نه اصلا این طور نیست. من قبلا در یکی دیگر از مصاحبه هایم هم گفتم که من مرده شورم. برایم فرقی نمی کند شاه بیاید زیر دستم یا گدا. من فقط مرده را می شورم و به آن کافور می زنم که خوشبو شود. دور از جان بچه ها در تیم ملی هم همین طور است. برای من فرقی نمی کند که کشتی گیر چه کسی باشد. تحصیلات و اوضاع مالی اش چطور باشد. برای من کشتی مهم است و این که به حرف هایم گوش کند. من هم وظیفه دارم کشتی گیر را آماده کنم و به مسابقات بفرستم تا روی سکو برود. برای من بالا رفتن پرچم کشورم مهم است، مهم تر از هر چیزی. - به خاطر همین عشق و علاقه به ایران هم خانواده تان را در اروپا رها کردید؟ خب من خیلی دوست داشتم که هم خانواده ام را در کنارم داشته باشم و هم در ایران باشم تا به کشتی کشورم خدمت کنم اما یک سری مشکلات اجازه نداد که این اتفاق بیفتد. من هم از میان خانواده ام و عشقم که کشورم و کشتی است ترجیح دادم عشقم را انتخاب کنم. به همین دلیل هم مدت هاست که خانواده ام را ندیدم. - چند وقت است که خانواده تان را ندیدید؟ حدود 5-6 سالی می شود. - چرا؟! به خاطر این که وقتی می رفتم دخترم را می دیدم دیگر نمی توانستم برگردم. از طرف دیگر نمی توانستم از کشورم و کشتی هم بگذرم. به همین دلیل یکی را باید انتخاب می کردم و ترجیح دادم کشورم و کشتی را انتخاب کنم. مطمئنم خود دخترم هم می داند که چقدر دوستش دارم. - فکر می کنید سال 90 برای کشتی فرنگی چطور باشد؟ سخت. چون سال قبل از المپیک است سال سختی می شود اما ما کشتی گیران خوبی داریم که می توانیم باز هم به افتخارآفرینی فکر کنیم. البته در کنار بچه ها، نباید زحمات مربیانی که در اردو به صورت شبانه روزی تلاش می کنند را نادیده بگیریم. مربیان کشتی فرنگی واقعا خیلی به من کمک کرده اند و زحمات زیادی کشیدند که از آن ها تشکر می کنم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 400]