واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > معینی، علیرضا - نمیدانم در کدام روزنامه یا مجله خواندم که در دنیا شغلهای خیلی کمی هستند که با درون انسانها و فکرشان سر و کار دارند و البته اولین شغل در این زمینه، روانشناسی است. نگارنده آن مقاله خیلی فکر کرده بود تا نمونه دوم و سومی از این دست مشاغل بیابد که به اعتراف خویش نتوانسته بود!به نظر من از دیگر مشاغلی که با فکر و اندیشه مردم سر و کار دارد «گویندگی، تهیه کنندگی، گزارشگری، برنامه سازی و برنامه ریزی و مدیریت رسانه های دیداری و شنیداری» است. صاحبان این شغلها ضمن این که باید با کارشان رابطه برقرار کنند بایستی با مخاطب و دل و دلخواه او نیز دوستی کنند و از همه مهمتر این که یک گوینده، تهیه کننده و حتی گزارشگر باید هدایت کننده و سازمان دهنده و سامان دهنده باشد. از میان رسانه های دیداری و شنیداری، رادیو سریعترین وسیله انتقال پیام است و هنوز هیچ رسانه ای نتوانسته است تا این حد، باورکردنی، مستند و قابل اعتنا و اتکا باشد و بتواند جای رادیو را بگیرد. رادیو فقط صداست که گاهی در مقابل سکوت، فضایی جادویی خلق میکند؛ رادیو صدای صرف است و در آن از تصویرهای بصری خبری نیست و به همین سبب به شدت، قدرت تخیل، تصور و تصویرسازی شنونده را بالا میبرد؛ مثلا اگر از رادیو صدای رودخانهای بشنویم و ضمن آن، گزارشگر نیز بگوید اکنون در کنار زاینده رود هستم... به تعداد تک تک شنوندگان تصویرهایی متنوع و متفاوت از زاینده رود و زیباییهای خیال انگیزش در ذهنها شکل میگیرد و حتی آن دسته از شنوندگانی که زاینده رود را ندیدهاند نیز تصویر منحصر به فردی از این رودخانه را به فراخور توانایی ذهنی خویش بازسازی میکنند و شاید به همین دلیل است که بیشتر مردم نسبت به رادیو حسی عاطفی و نوستالژیک دارند، حسی که هیچگاه در مورد تلویزیون حتی در بهترین شرایط نیز نمیتواند به وجود آید. با بررسی این مسئله درمییابیم که بیجهت نیست که کارشناسان، تلویزیون را رسانه ای «سرد» نامیدهاند.رادیو در حافظه تاریخی مردم همچنان باقی مانده و باقی خواهد ماند و البته این را هم خوب می دانیم که پیدایش تلویزیون و پخش برنامههای دیداری مختلف، سبب ریزش مخاطبان و شنوندگان رادیو در تمام جهان شده است اما خوشبختانه هنوز در ایران، بحران مخاطب به طور جدی اتفاق نیفتاده است و بسیارند تهیه کنندگان و گویندگانی که با دل و درون انسانها رابطه دارند و میدانند که وقت آن رسیده تا به صورت جدیتر به جایگاه رادیو بیندیشند و آن را احیا و حفظ کنند و رادیو را به عنوان یکی از قدیمیترین رسانه ها به سرآمدی و طلایه داری برسانند. به همین دلیل است که باید به رادیو بیشتر بها دهیم و بهای افزونتری برای اوج گیری این وسیله ارتباطی بپردازیم و از هیچ کوششی برای روشن ماندنش دریغ نورزیم. 60
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 271]