واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: شعر معاصر ایران
آشنایی با ستون شعر معاصر ایران در صفحه ادب و فرهنگ سایت تبیان با شروع جنبش مشروطهخواهی ایرانیان بینشی تازه رواج یافت که بر طبق آن عصری تازه فرا رسیده بود که با همه دورههای تاریخ ملی ایران تفاوت داشت. روشنفکران این دوران معتقد بودند که عصر استبداد سیاسی به پایان رسیده است و همه احساس میکردند که باید در عرصه فرهنگ نیز تحولی مشابه اتفاق بیفتد. شاعران و نویسندگان این عصر در پی زیباشناسی جدیدی بودند و میخواستند شعری تازه بسرایند که با شعر گذشته فارسی فرق داشته باشد.شاید یکی از عوامل موثر دیگر در تحولات ادبی این دوران آشنایی روشنفکران ایرانی با ادبیات اروپایی بود. به باور آنان انقلاب مشروطیت با انقلاب فرانسه مشابهت داشت و قادر بود فضای تازهای ایجاد کند که در آن چهرههای برجستهای پرورش یابند که با شاعران و نویسندگان برجسته اروپا قابل مقایسه باشد. علاقه و توجه روشنفکران به ادبیات اروپا و بخصوص ادبیات فرانسه باعث شد تا برخی آثار نویسندگان بزرگ آن زمان اروپا مانند ویکتور هوگو، لامارتین، ژان ژاک روسو، آلفونس دوده و شاتو بریان ترجمه شود که بر نوشتههای بسیاری از ادیبان ایرانی تأثیر گذاشت.اولین بارقه تغییر در نظام سرایش فارسی در شعر نیما یوشیج خود نمایی کرد. تحولی که نیما انجام داد در دو حوزه فرم و محتوای شعر کلاسیک فارسی بود. با انتشار شعر افسانه نیما مانیفست شعر نو را مطرح کرد که تفاوت بزرگ محتوایی با شعر سنتی ایران داشت. این شیوه سرودن شعر به سرعت جایگزین شعر کلاسیک فارسی گردید و سپس با ایجاد تفاوت هایی در فرم شعر نو، آنرا به شیوه های نیمایی ، سپید، حجم ، آزاد و ... دسته بندی کردند.تلاش نیما یوشیج برای تغییر دیدگاه سنتی شعر فارسی بود و این تغییر محتوا را ناگزیر از تغییر فرم و آزادی قالب می دانست. آزادی که نیما در فرم و محتوا ایجاد کرد، در کار شاعران بعد از وی، مانند احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری به نقطه های اوج شعر معاصر ایران رسید. شعر نو به لحاظ محتوا و جریانهای اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص، استفاده از قافیه در شعر نو آزاد است. همانطور که اشاره شد شعر نو فارسی را به چند دسته اصلی تقسیم میکنند که این سه از همه مشهور تر است : شعر نیمایی و شعر سپید و موج نو.در دوران ابداع قوالب شعری نو سرودن شعر به سبک و در فرم شعر کهن هرگز قطع نشد و شاعران نام آوری چون قیصر امین پور و ه.الف. سایه و همین طور استاد شهریار کما کان در قوالب قدیم اما با محتوایی متفاوت شعر می سرودند.در ستون شعر معاصر ایران ما به زمان سرایش اشعار فارسی توجه داریم یعنی اشعاری که از قرن 14 به بعد سروده شده اند را به علت تغییر محتوا و فرم و همچنین قرابت زمانی ، شعر معاصر محسوب می کنیم . از آنجا که اطلاق شعر نو تنها به اشعاری صحیح است که بعد از نیما یوشیج و به سبک او سروده شده اند و بنابر این ، اشعار شاعران زبردستی مثل ابتهاج ، امین پور و حسینی را در بر نمی گیرد ، این ستون را "شعر معاصر ایران "-و نه نو- نام نهادیم تا مجالی برای بررسی غزل های جدید و زیبا و مثنوی های موثر معاصر را نیز داشته باشیم . تبیاد
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 740]