واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: "کميک استريپ" در ايران
شايد تماشاي نقاشيهايي از يک پسر بچهي خياباني کچل و زشت با گوشهاي بزرگ و لباس خواب گشاد براي خوانندهي امروزي چندان جذاب نباشد. حتي نوشتههاي طنزآميزي که بر روي لباس زرد پسرک نوشته شده نيز ممکن است اکنون لوس به نظر برسند. ولي همين پسر زشت بيش از يک قرن پيش پايهگذار پديدهاي شد که در دوران طلايي خود در دههي پنجاه يکي ازبزرگترين صنايع سرگرمي در آمريکا محسوب ميشد و امروزه نيز - اگرچه در مقياس کوچکتر - از جايگاه قابل توجهي برخودار است.پسر زرداگرچه کميک استريپ امروزه در اقصي نقاط دنيا به اشکال و سبکهاي مختلف توليد ميشود و طرفداران زيادي دارد، ولي در هيچجاي دنيا به اندازهي زادگاهش، در اعماق فرهنگ عمومي مردم جا خوش نکرده است. بسياري، پيدايش نخستين کميک را به "ريچارد اتکالت" پديد آورندهي کميک «خيابان هوگان» نسبت ميدهند. او که کار هنري خود را به عنوان يک تصويرگر در روزنامهي «نيويورک ورلد» متعلق به جوزف پوليتزر آغاز کرده بود، زماني که روزنامه پوليتزر فروش خوبي نداشت، کشيدن کارتوني را شروع کرد که تقريبا به تنهايي توانست روزنامه را از ورشکستگي نجات دهد. اين کارتون که شخصيت اصلي آن همان پسر بچهي کچل بود، با چنان استقبالي روبرو شد که در مدت کوتاهي تيراژ روزنامه را از 20 هزار به يکصد هزار افزايش داد. موضوع اين مجموعه کارتوني که در روزهاي يکشنبه منتشر ميشد؛ شوخي و انتقاد به آداب و رسوم طبقهي مرفه جامعه امريکايي بود که در قالب کارها و سخنان کنايه آميز اين پسر بچه خياباني - سخناني که روي لباس يکسره و گشاد او نوشته شده بود - بازگو ميشد.شايد تماشاي نقاشيهايي از يک پسر بچهي خياباني کچل و زشت با گوشهاي بزرگ و لباس خواب گشاد براي خوانندهي امروزي چندان جذاب نباشد. حتي نوشتههاي طنزآميزي که بر روي لباس زرد پسرک نوشته شده نيز ممکن است اکنون لوس به نظر برسند. کمي بعد، چاپگران روزنامه «ورلد» ــ که آن روزها براي نخستين بار چاپ رنگي را تجربه ميکردند ــ رنگ زرد را براي لباس اين پسر انتخاب کردند، و اين کارتون به «پسر زرد» شهرت يافت. عبارت «روزنامه نگاري زرد» نيز با توجه به نقش محوري «پسر زرد» در اين ماجرا بر سر زبانها افتاد.يکشنبهي اين هفته، گردهمايي "کميک استريپ" به کوشش مرکز مطالعات و تحقيقات انيميشن حوزه هنري برگزار شد.به گزارش واحد خبر حوزه هنري، در اين گردهمايي محمدرضا زائري، مدير مسوول مجله "جديد"، کميک استريپ را پايه هنرهاي سينما، انيميشن و بازيهاي رايانهاي ناميد و با اشاره به بازده اقتصادي آن، گفت: "ما از اينکه حوزه کميک استريپ فعال شود استقبال ميکنيم چرا که عقيده داريم پتانسيل آن هنوز کشف نشده و اگر راه بيفتد براي همه حوزهها مفيد خواهد بود."در ادامهي اين نشست، حميد شريفي گرافيست و هنرمند مرکز هنرهاي تجسمي حوزه هنري گردهمايي هنرمندان کميک استريپ را نشانهي قوام يافتن اين هنر در آيندهاي نزديک توصيف کرد و با اشاره به حرفهاي بسياري که ايران در اين عرصه براي گفتن دارد، افزود: "خاستگاه کميک استريپ در جوامع غربي است و در سينما نقش به سزايي داشته اما در جامعهي ما هنوز با مخالفتهاي جدي روبه روست و گسترش آن مستلزم حوصله زياد و کار بسيار است."کميک استريپ "300"سعيد رزاقي در ادامه اين گردهمايي و درباره موانع گسترش اين هنر در ايران اظهار کرد: "کميک استريپ هنري است که 30 سال مورد بي توجهي قرار گرفته است و به گمان من کساني که به اين عرصه وارد ميشوند بايد روياپرداز باشند و کار را جدي بگيرند."اگرچه کميک استريپ امروزه در اقصي نقاط دنيا به اشکال و سبکهاي مختلف توليد ميشود و طرفداران زيادي دارد، ولي در هيچجاي دنيا به اندازهي زادگاهش، در اعماق فرهنگ عمومي مردم جا خوش نکرده است. بزرگمهر حسينپور نيز در اين باره گفت: "هر چند که مسوولان در اين مورد مقصر هستند؛ اما من عادت دارم تقصيرها را به گردن خودم بيندازم. ما هيچ وقت آدمهاي جاهطلب و بلندپروازي نبودهايم. به چيزهاي کوچک راضي بوديم و نخواستيم با ستارههاي جهان رقابت کنيم که نتيجه اين شده است."اين انيماتور گفت: "ما در ايران استادي که با دنيا رقابت کند نداريم و آنها هم که حرفهاي هستند در ايران زندگي نميکنند، بنابراين از چه کساني بايد انرژي بگيريم؟ شايد به خاطر اين نتوانستيم در کنار بزرگان دنيا قد علم کنيم چون نخواستهايم از آنها چيزي ياد بگيريم. سعي من اين است که از کار هر بزرگي چيزي بياموزم و آن قدر کار کنم که به بهترين برسم."پرويز اقبالي، خالق کميک استريپ عاشورا (البته بهتر است در اين مورد از عنوان داستان مصور عاشورا استفاده شود) به عنوان ديگر هنرمند حاضر در اين گردهمايي، بحران مديريت فرهنگي، بحران درک مسايل اقتصادي اين حرفه، تربيت نيرو و ناآشنايي با قواعد و چند و چون کميک استريپ را از جمله موانع گسترش اين هنر قلمداد کرد و گفت: "معمولا مديران فرهنگي کشور با زبان اين هنر آشنايي ندارند؛ در حالي که اين از ضروريات است و علاوه بر اينکه از تربيت نيرو که از وظايف اصلي آنهاست غافل هستند، از ثمرات اقتصادي اين حرفه نيز بي خبرند و توجه ندارند که اگر کميک استريپ بازده اقتصادي نداشت، تا اين ميزان در اروپا و آمريکا مورد توجه نبود." به گزارش کتابنيوز؛ بالاترين دستمزدها در دنياي کاريکاتور و کارتون، مربوط به طراحان کميک استريپ است؛ به عنوان مثال دستمزد يک هنرمند کميک استريپ عضو سنديکاي ايالات متحده سالانه 1/4 ميليون دلار است. در آمريکا ، حدود 17000روزنامه منتشر ميشود که تنها 80 روزنامه کاريکاتوريست تمام وقت دارند. امروزه، کارتونيستها و کاريکاتوريستها در عين حال بهترين و بدترين دوران خود را تجربه ميکنند! در حالي که کميک استريپيها بيشتر از بيش مورد توجه عموم و رسانهها قرار گرفتهاند و فيلمهايي که بر مبناي اين داستانها توليد ميشوند جزو رکورداران فروش سينمايي است؛ ولي کاريکاتور بدان صورت بازار خود را به دست نگرفته است.منبع : هفتان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 289]