محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845516567
سازمان تبلیغات اسلامی نماد مظلومیت فرهنگ در کشور
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سازمان تبليغات اسلامي نماد مظلوميت فرهنگ در کشور
سالهاست از تاکيدات مقام معظم رهبري(مدظله العالي) درمورد توجه به حوزه فرهنگ و گوشزد کردن خطر هجمه و شبيخون فرهنگي دشمن مي گذرد. اما هر چقدر بر اهميت اين موضوع تاکيد بيشتري مي شود، همزمان بر عمق مظلوميت فرهنگ نيز افزوده مي شود. به گونه اي که معظم له در ديدار رئيس جمهور و اعضاي هيئت دولت با ايشان در مورخ 4/6/86 صراحتاً از «ضرورت جديتر گرفتن بخش فرهنگ» و« اهميت حياتي آن براي زندگي انسانها»و« رفع مظلوميت از فرهنگ» سخن گفتند. سفارش صريح رهبر معظم انقلاب مبني بر «رفع مظلوميت از فرهنگ» نشاندهنده فاصله گرفتن از مسير صحيح پشتيباني از اين حوزه بسيار مهم ا ست.در تبيين و تدليل علل و دلايل اين مظلوميت، سه نکته اساسي حائز اهميت مي باشند.اين سه نکته عبارتند از:1- کمبود شناخت 2- کمبود احساس نياز3- کمبود بردباري فرهنگي 1- کمبود شناخت فرهنگ امري فراگير است. هم در سطح توده مردم، هم کارگزاران و مسئولين اين کمبود وجود دارد. اين مساله از يک سو، شامل موضوعات فرهنگي، حريم و جايگاه فرهنگ و نسبت آن با ديگر حوزه هاي حيات انساني و از ديگر سو،شامل اهداف، ماموريتها و امکانات و محدوديتهاي نهادها و دستگاههاي فرهنگي مي باشد.اين نقيصه در سطح توده هاي مردم نيز به نوعي به نخبگان، دستگاهها و مسئولين فرهنگي، سياسي و رسانه ها و نهادهاي آموزشي مرتبط با اين حوزه برمي¬گردد. چرا که وظيفه آگاه کردن جامعه با آنهاست.فرهنگ به دليل ماهيت سيال و پررنگ بودن وجه انتزاعي، به جهت ارتباط داشتن با ذهن انسانها، باورها، ارزشها، ايستارها و هنجارها، کمتر شکل عيني و ملموس به خود مي گيرد. اين موضوع، مهمترين مشکل در راه شناخت فرهنگ است. بعلاوه فرهنگ غالباً امري کيفي است و تسلط و غلبه کميت گرايي(کميت زدگي) در مجامع علمي و در محافل برنامه ريز و تصميم گير کشور منجر به کمبود شناخت نسبت به اثرات فرهنگ و ارزيابي غير واقعي از فعاليتهاي فرهنگي شده است. همچنين ناآگاهي نسبت به وظايف و مسئوليتهاي دستگاههاي مختلف فرهنگي، که موازي کاريها در مسئوليت نيز بر آن افزوده، مزيد بر اين علت شده است.2- کمبود احساس نياز امري نسبي است. يعني به نسبت ديگر نيازهاي زندگي، سهم فرهنگ کمرنگتر است. اين نقيصه علي رغم تاکيدات زباني بر اهميت فرهنگ است. چرا که در عرصه عمل جايگاه و ضرورت آن کمتر مورد اهتمام و عنايت مردم و مسئولين است. در سبد هزينه کرد خانوارهاي ايراني، سهم فرهنگ سهمي ناچيز است. در مورد مردم و جامعه بايد متذکر شد که هر وقت مسئولين و نخبگان جامعه توانسته اند ضرورت حضور مردم را به خوبي توجيه نمايند و حساسيت آنها به درستي برانگيخته شده حضوري فراتر از حد انتظار را به نمايش گذاشته اند. تجربه هاي گويايي نظير انقلاب اسلامي و دفاع مقدس و ... گواهي روشن بر چنين ادعايي مي باشند. بنابراين در اين مورد ايراد به دستگاهها و رسانه ها و نيز گرفتاريهاي ملموستري نظير نارساييهاي اقتصادي و معيشتي وارد مي باشد. در نزد تصميم گيرندگان نيز سهم فرهنگ از جهت توزيع ارزشهاي مادي و معنوي مناسب و متناسب شاَن و اهميت آن نيست.ريشه اين موضوع يکي غلبه تفکرات اقتصادي و سياسي در مباحث توسعه و ديگري شخصيت، ارزشهاي ذهني و باورهاي مردم و کارگزاران کشورمي باشد. تئوريهاي وارداتي توسعه که متاثر از تفکرات چپ(کمونيستي) و راست(ليبراليستي) بودند با تقليل مناسبات انساني به وجوه اقتصادي و يا سياسي آن نسخه هاي نامناسبي را براي تحقق توسعه در کشورهاي غير غربي تجويز مي نمودند.در مواردي که از فرهنگ و نقش آن در توسعه سخن مي رفت، بيشتر از مسير غرب بعنوان مسير توسعه الگو برداري مي شد ويا غالباً ضرورتهاي کشورهاي استعمارگر مد نظر قرار مي گرفت.انقلاب اسلامي که انقلابي با خصلتهاي غالب فرهنگي بود، نقطه عطف و شروعي در تاريخ ايران بود. اين انقلاب با حفظ و تقويت درونمايه هاي فرهنگ بومي و مذهبي الگوي جديدي را در زمينه رسيدن به توسعه فراوري ايرانيان قرارداد. با اينحال رسوبات آن نوع تقليل گرايي در پس ذهن بخشهاي زيادي از مردم، مسئولين و حتي اصحاب قلم باقي است، و در غالب موارد نقش و جايگاه فرهنگ به طور کلي و فرهنگ بومي به طور اخص در تحقق توسعه ناديده گرفته مي شود.اين بي اعتقادي در نزد مردم احساس بي نيازي را موجب شده و در نزد مسئولين موجب بي مهري هايي نسبت به فرهنگ شده است. يکي از مصاديق اين بي مهري عدم اختصاص اعتبارات لازم و مکفي به دستگاههاي فرهنگي است. مساله اي که رهبرمعظم معظم انقلاب در همان ديدار نسبت به اهتمام به آن توصيه اکيد فرمودند.3- تاثيرات فرهنگسازي در بلند مدت مشخص مي شود. اين موضوع باعث شده تا کسانيکه از تحمل و بردباري فرهنگي مناسبي برخوردار نيستند، اعتقادشان را به کار فرهنگي ازدست بدهند، يا حداقل آن را در اولويت اول قرار ندهند و با تقليل امر فرهنگي به امر سياسي فشارهايي را بر دستگاهها و متوليان امور فرهنگي وارد نمايند. فعاليت فرهنگي بيشتر خصلتي انباشتني دارد بايد به مرور زمان و به تدريج به اهداف فرهنگي نزديک شد. اين به معناي انکار تاثير نوآوري در شتاب بخشيدن به توسعه فرهنگي و جهش هاي فرهنگي نيست بلکه ادعا اين است که نوآوري نيز در فضاي امن و آرام فرهنگي بهتر و بيشتر بروز مي کند يا لااقل از وضعيت نخبه گرايي و اتکاء به تک چهره ها رهايي مي يابد. امري که لازم است اتفاق بيفتد جريان معکوس اين نوع تقليل گرايي است. يعني اينکه بايد امر سياسي به امر اجتماعي و فرهنگي ارتقاء يابد. يعني سياست بايد چهره فرهنگي به خود بگيرد و نه بالعکس.جايگاهي که سياست در گفتمان امام(ره) بدست آورد دقيقاً ارتقاء آن بعنوان يک امر فرهنگي و ديني بود. امام خميني(ره) با تعريف سياست بعنوان «هدايتگري انسان و جامعه» آن را از حصار تعريفهاي تنگ رهايي دادند و الگو و تعريف جديدي را ارائه فرمودند.اين مهم امروز هم بايد در سرلوحه کار قرار گيرد. امري که مورد عنايت ويژه مقام معظم رهبري نيز مي باشد.سازمان تبليغات اسلامي که در اول تيرماه 1360 به فرمان امام(ره) و با هدف« اعتلاي فرهنگ پربار اسلام و تبلور حيات معنوي وتعيين شاخصهاي اعتقادي در داخل و خارج کشور» کار خود را آغاز کرد، در سير تطور 27 ساله تحولاتي را شاهد بوده که اين تغيير و تحولات متاثر از اقتضائات زمانه و نيز سياستهاي کلي نظام بوده است. پيرو چنين تحولاتي که لازمه وجودي يک نهاد پوياست، وبا عنايت خاص مقام معظم رهبري، از سال 1380 محورهاي اساسي آموزش، تحقيق و پژوهش، نشر و گسترش فرهنگ و معارف اسلامي و انس با قرآن، با بهره گيري از ابزارهاي جديد و فناوري روز در سرلوحه فعاليت اين سازمان قرار گرفت.در دوره جديد، سياستگزاري، برنامه ريزي، نظارت، ايجاد هماهنگي، آموزش و پژوهش و تاسيس مراکز اطلاع رساني تخصصي، تبليغي و ديني عمده ترين ماموريتهاي سازمان هستند. آنچه از جميع اين ماموريتها ملاحظه مي شود آن است که نقش اين دستگاه بيشتر تعين بخشي و هدايتگري است و نه اجرا. البته پشتيباني و اجرا نيز به کلي از ماموريتهاي سازمان حذف نشده اما نسبت به دوره هاي پيشين، اينگونه فعاليتها به صورت حداقلي درنظر گرفته شده است.اين امر باعث شده تا کسانيکه با اين تغيير رويکرد نا آشنا هستند، به اشتباه تصور کنند که سازمان تبليغات« احساس وظيفه نمي کند» چرا که سازمان مانند سابق در امور اجرايي مراسم و جشنها و اعياد مذهبي ميدانداري نمي کند. علاوه بر اين تغيير رويکرد، مضيقه هاي شديدمالي و کمبود ملموس نيروي انساني را نيز نبايد از نظردور داشت. با اينهمه از اين که سازمان راساً امور اجرايي حوزه ماموريت خودرا انجام نمي دهد نبايد استنباط شود که اجراي چنين مناسبتهايي در کشور کمرنگ شده است. بلکه برعکس و آنچه مربوط به سازمان بوده،عبارتند از: استفاده از پتانسيل هاي مردمي و ايجاد هماهنگي ها جهت آزادسازي پتانسيل هاي ساير ادارات ودستگاهها.يک علت ديگر داوريهاي ناروا نسبت به فعاليتهاي سازمان، عدم آگاهي نسبت به حوزه هاي فعاليت اين دستگاه در حوزه اطلاع رساني و تبليغ است. چند وقت پيش نويسنده محترمي مدعي شده بود که عملکرد سازمان تبليغات در امر اطلاع رسالني«غيرحرفه اي» است. اين تصور ريشه در بعد ديگري از کمبود شناخت دارد. نگاهي به موسسات اطلاع رساني مرتبط با سازمان نظير موسسه اطلاع رساني تبيان، سايت اطلاع رساني سازمان تبليغات (ido)، خبرگزاري مهر، تبيان استانها، مؤسسات انتشاراتي وابسته، ميزان استفاده سازمان از امکانات رسانه اي موجود و ... نشان دهنده توجه جدي سازمان به ابزار ها و فضاهاي نوين اطلاع رساني است. اتفاقاً سازمان مدعي پيشروي در استفاده از اين فضاهاست. در سطح استان فارس اداره کل تبليغات اسلامي با دارا بودن سايت اطلاع رساني تبيان فارس، توسعه شبکه اينترانت و اينترنت، راه اندازي کافي نتهاي ديني در سطح استان، راه اندازي پژوهشکده ديني، راه اندازي وبلاگ تخصصي در درون سايت تبيان با نام تبلاگ فارس، تلاش در جهت راه اندازي سامانه پاسخگويي به سوالات ديني مردم، برگزاري دوره هاي آموزش متنوع براي مخاطبين اصلي خود و نيز در سطح ادارات، حمايت از پژوهش هاي حوزه دين و ... ادعاي پيشرو بودن را تحققق عيني بخشيده است. بعلاوه، در کنار اين شيوه هاي نوين، روشهاي سنتي تبليغ را نيز احياء نموده و توسعه داده است. اعزام بيش از 1500 مبلغ و مبلغه در ايام ويژه تبليغي استقرار حدود 200 روحاني در نقاط مختلف روستايي،انجام مشاوره هاي گسترده خانوادگي، هدايت و نظارت بر فعاليتهاي هيئات مذهبي، کانونهاي فرهنگي – ديني، انجمنهاي اسلامي ادارات، ائمه جماعات مساجد و ساماندهي امور مساجد استان، ساخت خانه هاي عالم و ... بخشي از فعاليتهاي گسترده اين اداره کل مي باشد.به اين ترتيب اتهام«وظيفه نشناسي» و «غير حرفه اي بودن» ريشه در کمبود شناخت عزيزان يا خداي نکرده خارج شدن آنها از دايره انصاف دارد.موازي کاري درميان دستگاههاي فرهنگي غير قابل انکار است اما سازمان تبليغات تمام تلاش خود را براي ايجاد هماهنگي انجام مي دهد.حال برگرديم به اين موضوع که چرا سازمان تبليغات اسلامي نماد مظلوميت فرهنگي است؟هماهنگونه که اشاره شد، در بحث کمبود شناخت، دامنه مظلوميت سازمان تبليغات اسلامي، بويژه دراستان فارس، اصحاب قلم و کارگزاران را نيز در برگرفته است. در موضوع احساس نياز، خوشبختانه در سطح و سهم مردم، افقهاي روشني پيش رو است. افزايش ميزان استقبال و در خواستهاي مردمي از برنامه هاي فرهنگي سازمان گوياي افزايش احساس نياز فرهنگي آنهاست هر چند اين ميزان نسبت به وضعيت مطلوب فاصله زيادي رانشان مي دهد. اما ايجاد تنگناهاي مالي واتخاذ سياست انقباضي در تخصيص اعتبارات مالي به بخش فرهنگ و بويژه سازمان تبليغات اسلامي وبي مهري هاي گاه و بي گاه نشانه جدي نگرفتن برنامه هاي فرهنگي اين سازمان از جانب تصميم گيران اجرايي است. همچنين فشارهاي غير فرهنگي و غالباً از سوي افراد غيرمتخصص در حوزه فرهنگ، ريشه در کمبود بردباري فرهنگي عزيزان دارد. چرا که امور فرهنگي زمان بر و تدريجي است. شايسته است به جاي اتخاذ چنين رويکردي، براي اصحاب فرهنگ و تبليغ دين فضاهايي امن مهيا شود تا هم خلاقيتها بارور گردند وهم توجه مسئولان عزيز از حوزه کاري و تخصصي خود معطوف حوزه هاي غير تخصصي آنها نشود وان شاءا... با احترام به تفکيک و تقسيم مسئوليتها هر يک از دستگاهها وظايف خود را با توجه به دستور العملها و اهداف تعريف شده انجام دهند و به تقويت يکديگر بپردازند تا دشمن نتواند از غفلتها سوء استفاده کند و حوادثي همچون حادثه تروريستي انفجار در حسينيه سيد الشهداء(ع) را بوجود آورد و فرهنگ و امنيت شهر و کشور را يکجا هدف قرار دهد و بر فشارهاي رواني جامعه بيفزايد.مقاله: عباد اله همتي دشتکي مسئول تبيان فارسدفتر تبيان فارس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 474]
-
گوناگون
پربازدیدترینها