محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830602133
جوانان ايرانی دنباله رو مد لباس هستند؟
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: آیا جوانان ايرانی دنباله رو مد لباس هستند؟ "من، شخصا دنبال مد نيستم، چون دوست ندارم شبيه ديگران باشم. برای همين هم تمام لباسهايم مارک دار هستند؛ البته از هر مارکی هم خريد نمی کنم. ترجيح می دهم به جای جيوردانو و بوسينی، از بنتون يا ورساچه خريد کنم."، "ماه پيش يک پالتو پوست منگو خريدم ، چون به نظرم خوشگل آمد و فکر کردم که می ارزيد؛ قيمتش شد يک ميليون تومان." معمولا کسانی که دنبال مد هستند، نسبت به سايرين هزينه بیشتری برای لباسشان می پردازند به گزارش سلامت نیوز به نقل از بی بی سی،ا ين ها را اردشير، جوان ۲۴ ساله، ساکن جردن می گويد. تعريف او از مد، هر چيزی است که همه گير شده، برای همين ترجيح می دهد، تک پوش باشد. اما اين تعريف برای همه یکسان نیست و به همین خاطر گروهی از جوانان ايرانی با مد زندگی می کنند، عده ای تلاش می کنند مطابق آن باشند و برخی ديگر از آن دوری می کنند. مريم، دختر بيست ساله ساکن محدوده ميدان فاطمی، درباره اين که مد از کجا شروع می شود و چطور رواج پیدا می کند، معتقد است: "مد ها در ايران، هميشه از طريق ماهواره و برنامه های تلويزيونی آنها، رواج داده می شوند. بعد مغازه دارها و توليدی ها دنبال اين طرح ها می روند و تا جايی که بتوانند آنها را پياده می کنند، يعنی تا جايی که صدای اکثريت جامعه بلند نشود." او در ادامه تاکيد می کند :"بعد از رواج اوليه مد، آن قدر اين نوع لباس ها در جامعه زياد می شود که اکثر مردم مجبور می شوند از آنها استفاده کنند. مثلا من خودم، هميشه وقتی می خواهم لباس بخرم، دچار مشکل می شوم." اردشير هم فکر می کند مد از طريق کمپانی های بزرگ مطرح می شود و می گويد: "اين مدها، همان لباس هايی است که کانال های fashion نشان می دهند. کم کم طراح های ديگر هم از آنها کپی برداری می کنند و مدها به وجود می آيند." اما برخی نيز مخالف این نظریه اند که مد از طريق ماهواره ها يا به طور کلی از خارج مرزها، وارد ايران می شود. ياسمن، دانشجوی ۲۲ ساله ساکن سعادت آباد، درباره نحوه رواج مد در ايران عقيده دارد: "در ايران مد با اروپا و آمريکا تفاوت دارد. در اينجا، خود جوانها هستند که از يک سبک خاص شروع می کنند و آن قدر آن را رواج می دهند تا همه به همان شکل لباس می پوشند. اما مد در اروپا و آمريکا، از طريق کمپانی های بزرگ و طرحی که آن ها می دهند و نمايشگاه های سالانه ای که برگزار می کنند، شروع می شود." مهری، محصل ۱۵ ساله ساکن نارمک، با اين که اعتقاد ندارد مد لباس در ايران، از خارج کشور وارد جامعه می شود، اما تاثير ماهواره را کم نمی داند: "يکی از دوستانم می گفت وقتی در آرايشگاه بوده، همه از يک مدل خاص مو حرف می زدند که در ماهواره تبليغ شده بود. ولی چون مارک های لباسی که در ماهواره مطرح می شود، خيلی گران است، تاثير پذيری جامعه از مد لباس ماهواره کمتر است." شیرین جوان هفده ساله ساکن میدان بهارستان با اینکه خودش ماهواره ندارد، مد ها را از آنچه شنیده یا در خانه اقوامش دیده، به کانال های ماهواره ای نسبت می دهد. سیروس هم که ساکن خیابان نواب است، روند رواج مد در تهران را این طور توصیف می کند: "تولیدی ها دنباله روی ماهواره ها هستند. مغازه ها هم که فقط به فکر فروش خودشان هستند، این اجناس را می آورند و جوان ها هم استفاده می کنند." کدام مارک، چه کسانی ، کجا؟ مدها، علاوه بر طرح های متفاوت، بر اساس مارک های مهم نيز شناخته می شوند. برای برخی حتی اين که لباس را از کجا خريده اند نیز اهمیت دارد. مريم، که به گفته خودش، مارک های معروف لباس را خيلی نمی شناسد، درباره کسانی که از مد پيروی می کنند معتقد است: "به نظرمن کسانی که دنبال مد هستند، عقلشان به چشمشان است و فقط می خواهند با ظاهرشان مطرح شوند. مد برای کسانی مهم است که چيزی برای عرضه به جامعه ندارند." او درباره خودش می گويد: "من نه اون قدر پول دارم که خرج لباس کنم، نه دوست دارم جلف و انگشت نما باشم." اردشير، مارک های خوب لباس را بنتون، ورساچه، باس، زارا، شانل و منگو معرفی می کند و می گويد: "قيمت ها، بستگی به مارکی که انتخاب می کنی و اينکه از کجا بخری دارد." او در حالی که معتقد است "مغازه های کوچک، دنباله روی شرکت های بزرگ" هستند، درباره پاساژهای بزرگ و تاثير گذار در تهران می گويد: "در جامعه ما، پاساژ ها، شيک تر از مغازه های کنار خيابان هستند و ويترين هايشان، جذابيت بيشتری دارند." ياسمن هم پاساژها را در تعيين مسير مد در ايران مهم می داند: "پاساژهايی تعيين کننده ترند که همه جور آدمی از آن ها خريد می کند؛ هم پولدارها، هم کسانی که سطح مالی متوسط دارند." مهری وقتی می خواهد در مورد مغازه های مهم تاثير گذار در مد حرف بزند، از محله خودشان، نارمک می گويد: "در محل ما، مغازه ها خيلی مهم هستند و معمولا همه از مغازه های کنار خيابان خريد می کنند و داخل پاساژ ها نمی روند، اما در ونک، فرق می کند، همه از پاساژها خريد می کنند." شیرین، خودش به پیروی از مد علاقه دارد، اما می گوید: "خانواده ام اجازه نمی دهند لباس هایی را که مد شده بپوشم. آن ها می گویند یک دختر خوب باید سنگین باشد و ساده لباس بپوشد." از نظر او، نوع لباس ها و نحوه دوخت آن ها که به عنوان مثال در مانتوهای کوتاه و بلند خودش را نشان می دهد، به عنوان مد لباس مطرح است. اما سیروس در مورد کسانی که از مد پیروی می کنند نظر متفاوتی دارد: "به نظر من کسانی که دنباله روی مد هستند، آدم های بی فکری هستند. یک نفر نیست به آن ها بگوید تو فردا می خواهی زن بگیری، باید طوری بگردی که زنت ازت حساب ببرد." گرچه هزينه پيروی از مد، مارک تا مارک و مغازه تا مغازه متفاوت است اما معمولا کسانی که دنبال مد هستند، نسبت به سايرين هزينه های بيشتری برای به روز نگه داشتن پوششان بايد بپردازند. مثلا شلوار جين، مارک ماوی؛ کفش آلستار و روسری تی تی از جمله مارک های معروف و البته گران به شمار می روند. يک روسری تی تی تا ۱۵ هزار تومان يا يک شلوار ماوی ۵۰ هزار تومان قيمت دارند. هزینه لباس های طرح جدید هم بیشتر از لباس های از مد افتاده است. بسیاری، پاساژها را در تعيين مسير مد در ايران مهم می دانند آنچه در ظاهر جوانان ايرانی ديده می شود، نوعی از پوشش تقريبا مشابه است که می توان نام مد را روی آن گذاشت، اما برخورد خانواده ها با اين پديده، تفاوت های زيادی با يکديگر دارد. "کسی که عاقل باشد، پولش را خرج لباس و کفش و اينجور چيز ها نمی کند. اما جوان ها، از اينکه دنبال اين چيزها بروند، لذت می برند و از وقت و درس و کار و زندگی می زنند تا يک ربع بيشتر به سر و وضعشان برسند." حسينی که شغل آزاد دارد، با اين که مد را قبول ندارد، با گفتن این نکات، می افزاید: "امروز ديگر نمی توان به بچه ها امر و نهی کرد و در همه چيز نمی شود جلوی آن ها را گرفت." او درباره نحوه برخوردش با موضوع مد در خانواده خودش می گويد: "اگر نخواهيم همين قدر هم به بچه هايمان آزادی بدهيم که ديگر نمی توانيم کنترل شان کنيم. در جامعه امروز اگر با بچه ات دوست باشی، نتيجه بهتری می گيری. من هم چون در موارد ديگر حرفم را می خوانند، در اين زمينه، آزادشان می گذارم. خوب وقتی هم که بچه ام دلش می خواهد تند و تند کفش و لباس بخرد، مسلما هزينه ها زياد می شود." خانم عظيمی، کارمند ۵۰ ساله، درحالی که تنوع طلبی را از ويژگی های جوان ها می داند، معتقد است که مد، راه دستيابی به اين نياز است: "مد ابزاری است که به جوان ها اين امکان را می دهد تا در مکانهای عمومی جلب توجه کنند. البته اين، به معنای جلف يا سبک بودن يک دختر يا پسر نيست." "اگر هم می خواستم در مورد مد، مستقيما مداخله کنم و جلوی شان را بگيرم، نمی توانستم و اين کار فقط فاصله ای را بين من و بچه هايم به وجود می آورد." او گرچه قبول دارد که به خاطر دنباله روی بچه ها از مد، هزينه سبد خانواده، تا حدی سنگين تر شده، اما می گويد: "ما سعی کرديم که به بچه ها ياد دهيم درست خرج کردن يعنی چی و چطور تعادل را درخواسته هايشان به وجود آورند." اما همه خانواده ها نسبت به رفتارهای فرزندانشان، با مسامحه برخورد نمی کنند. خانم علوی، خانه دار ۴۸ ساله، يکی از اين افراد است. او نسبت به مد مخالفت جدی دارد: "همه بچه ها اينطور نيستند که به دنبال اين مسائل بروند، معمولا کسانی دنبال مد هستند که از تربيت درستی برخوردار نيستند و نمی توانند تشخيص بدهند که چطور بايد لباس بپوشند." او درباره کنترل دنباله روی جوان ها از مد، کاملا به ايجاد مانع معتقد است و می گويد: "کنترل بايد باشد، در غير اين صورت ديگر هيچ ارزش پوششی در جامعه باقی نمی ماند. البته امروز اين قدر اين موضوع درجامعه عادی شده، که شما اگر بخواهيد جلوی بچه تان را بگيريد، همه فکر می کنند شما داريد اشتباه می کنيد."
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 520]
-
گوناگون
پربازدیدترینها