محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846484341
مشکلاتی که خانواده ها با آن دست به گریبان هستند
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: ●ٓ ارتباطات روشن به فرزندپروری موثر کمک می کند ارتباطات روشن و مستمر میان شما و همسرتان به فرزندپروری موثر کمک می کند. همچنین، ارتباطات روشن میان شما و کودکتان، برای کمک به او جهت بهبود رفتارش، ضروری می باشد. ارتباطات خوب، مستلزم حرف زدن و گوش دادن فراوان از سوی تمامی اعضای خانواده است. کودک شما به ارتباط خوب، انضباط و عشق نیاز دارد. ● والدین باید بر سراهداف، اتفاق نظر داشته باشند شما و همسرتان باید تعیین نمایید که کدامیک از رفتارهای فرزندتان خوب و مطلوب و کدامیک از آنها بد و نامطلوب است. ارزش های اساسی شما، اهداف و معیارهای رفتاری موردنظر شما برای کودکتان را تعیین می کند. رفتار خوب کودک خود را پاداش داده و تقویت کنید و رفتار غیرقابل قبول او را با عدم پاداش دادن، حذف نموده یا تضعیف نمایید. ● حل مسأله توسط والدین هنگامی که دیوید ۴ ساله چیزی می خواست و یا فقط درصدد جلب توجه بود. اغلب از «زبان بچگانه» استفاده می کرد. اگر او تشنه بود، به شیرآب آشپزخانه اشاره کرده و می گفت: «آ.آ.آ» مادر دیوید که این زبان بچگانه را شیرین و ملیح می دانست، اغلب آن را پاداش می داد. (هرگاه که او می گفت: «آ.آ.آ» لیوانی آب بهاو می داد». اما پدر دیوید که این زبان بچگانه را زننده می دانست، او را سرزنش می کرد و او را «بچه ننه» می نامید. چنانچه شما به عنوان تک والد، مسئولیت تربیت فرزند خود را برعهده دارید، با گفتگوی فراوان با بزرگسال دیگری که با کودک شما ارتباط دارد، اهداف خود را روشن نموده و انتظارات واقع بینانه ای را برای رفتار کودک خود تعیین نمایید. ممکن است پدربزرگ و مادربزرگ یا پرستار بچه به صورت روزمره شما را در تربیت کودک یاری دهند. اگر چنین است، اطمینان حاصل کنید که شما و این افراد انتظارات و اهداف هماهنگی را در رابطه با کودک داشته باشید. ● گفتگوی روشن میان والدین و کودک شما و همسرتان باید با کمک همدیگر قوانینی را که می خواهید کودکتان به آنها عمل کند، تعیین نمایید. در صورت امکان کودک خود را برای مشارکت در تعیین و تعدیل قوانین تشویق کنید. چنانچه او در تعیین یک قانون مشارکت نماید، احتمالاً بیشتر از آن تبعیت می کند. با این وجود، هنگامی که یک قانون تعیین گردید، شما باید از او انتظار تبعیت داشته باشید. او باید بداند که شما کدامیک از رفتارهایش را دوست دارید و کدام رفتارها ناپذیرفتنی هستند. البته، هیچ گاه به کودک خود نگویید که او «بچه بدی» است. بلکه به او بگویید که فلان رفتار او را نمی پذیرید. هنگامی که شما قانونی را تعیین می کنید، باید کودکان شما به خوبی با آن آشنا شوند به طوری که بتوانند در صورت درخواست آن را بازگو کنند. والدین گرگ و آدام با در میان گذاشتن قانون با این دوقلوها به آنها کمک کردند تا آن را یاد بگیرند. پدر ومادر می توانند از آنها سوال کنند: «قانون مربوط به کشتی گرفتن چه بود؟» و گرگ یا آدام پاسخ می دهند: «قانون این بود که کشتی گرفتن در هر جای خانه، به جز در هال ممنوع است!» ● چگونه دستورات موثر بدهیم «لطفاً اسباب بازی هایت را بردار». یک درخواست ساده است. «غذا را روی زمین نریز». یا «بیا اینجا و کتت را از روی زمین بردار و آن را به چوب لباسی آویزان کن» همگی دستور هستند. والدین کودکانی که بی توجه اغلب قادر نیستند که آموزش ها یا دستورات روشن و قاطعی به کودکان خود بدهند. تمام والدین، به ویژه والدین کودکان دشوار، باید قادر باشند که آموزش ها یا دستورات روشن و موثری را به کودکان خود بدهند. هنگامی که شما از محرومیت زمان مند یک روش تربیتی بسیار موثر استفاده می کنید، باید قادر باشید که به کودک خود بگویید «بلافاصله به آن اتاق برو!» یاد گرفتن دستوردادن به این معنا نیست که شما باید همانند یک گروهبان مشق نظامی یکریز با فریاد دستور بدهید. با این وجود، چنانچه کودک شما معمولاً بی توجه است و حتی هنگامی که او را به دلیل بی توجهی سرزنش می کنید، به شما بد و بیراه می گوید، باید قادر باشید که دستورات روشن و موثری به او بدهید و از دستورات خود حمایت کنید. چه زمانی دستور می دهیم؟ زمانی به کودک خود دستور بدهید که از او می خواهید یک سوءرفتار خاص را متوقف سازد و شما اعتقاد دارید که او از یک درخواست ساده برای متوقف ساختن آن سوءرفتار، سرپیچی خواهد کرد. همچنین، هنگامی که از کودک خود می خواهید که رفتار خاصی را شروع کند و شما اعتقاد دارید از یک درخواست ساده برای شروع این رفتار، سرپیچی می کند، به او دستور بدهید. چگونه باید دستور بدهید؟ فرض کنید که شما وارد اتاق نشیمن می شوید و جنیفر، دختر هفت ساله و دشوار خود را می بیند که بر روی کاناپه جدیدی که تازه خریداری کرده اید در حال بالا و پایین پریدن است. شما باید مستقیما به طرف او بروید و با حالت چهره جدی به چشمان او نگاه کنید و تماس چشمی با او را حفظ کنید. او را با نام صدا بزنید، سپس با تن صدای محکم به صورت روشن و مستقیم به او دستور بدهید. «جنیفر، بالا و پایین پریدن بر روی مبلمان برخلاف قانون ماست. از کاناپه بیا پایین!» در این صورت شما دستور روشنی به او داده اید. دستور باید روشن و صریح باشد نه مبهم و نامفهوم. در صورتیکه بگویید «بیا اینجا و این اسباب بازی ها را یکی یکی در قفسه بگذار!» کودک شما به احتمال بیشتری به دستور شما توجه خواهد کرد، اما اگر به صورتی مبهم بگویید«یه کاری با این اسباب بازی ها بکن!» احتمال اطاعت او از این دستور شما کمتر خواهد بود. به هنگام دستور دادن، از سوال کدرن یا بیان اظهاری غیرمستقیم مانند «بالا و پایین پریدن بر روی کاناپه کار خوبی نیست!» خودداری کنید. به جنیفر نگویید «چرا بر روی کاناپه بالا و پایین می پری؟» زیرا ممکن است در اینصورت او لبخندی به شما تحویل دهد و بگویید «آخر، خیلی بامزه است!». همچنین، هنگامی که رفتار بد در حال اتفاق افتادن است، برای قانون خود استدلال نیاورید، زمان توضیح دلایل، قبل از قانون شکنی کودک و یا زمانی است که رفتار نامناسب او پایان رفته است. در حالیکه، جنیفر هنوز مشغول بالا و پایین پریدن بر روی کاناپه است، به او نگویید «تو نباید روی کاناپه بالاو پایین بپری. پول زیادی برای آن داده ام. هنوز قسط های آن تمام نشده است. فنرهایش در می رود». بلکه فقط بگویید «از کاناپه بیا پایین!» پس ازآنکه دستور خود را دادید، احتمالاً جنیفر به دستور شما توجه کرده و از کاناپه پایین خواهد آمد. با این وجود، بیایید فرض کنیم که جنیفر تصمیم می گیرد که از دستور شما سرپیچی کند. شاید او بخواهد که شما را بیازماید و ببیند آیا شما برای حمایت از دستور خود، چیزی در اختیار دارید؟ برای حمایت از دستوری که داده اید، لازم نیست که به شدت جنیفر را تنبیه کرده و یا او را به تنبیه تهدید نمایید. این کار ممکن است موجب پیچیدگی بیشتر یک مساله دشوار میان والد و کودک شود. شما یک راه بسیار ساده و موثر برای حمایت از دستور خود، در اختیار دارید. و آن هم «محرومیت زمان بند» است. بعداً در بخش دو، نحوه استفاده از محرومیت زمان مند را در چنین مقابله ای و بدون خشم شدید مورد بحث قرار دهیم. فعلاً، گام های ساده زیر را برای دادن دستورات موثر به یاد داشته باشید. این گام ها را به خاطر سپرده و در صورت لزوم آنها راتمرین نمایید. ● کودکان به انضباط و عشق نیاز دارند تربیت به معنای آموزش خود کنترلی و بهبود رفتار به کودک است. کودک با دریافت عشق و انضباط از سوی شما، احترام به خود و خودکنترلی را یاد می گیرد. ما به کودکان خود انضباط را یاد می دهیم زیرا آنها را دوست داریم و می خواهیم که آنها به بزرگسالانی مسئول و توانا تبدیل شوند. والد موثر بودن، مستلزم داشتن عشق و محبت، دانش، تلاش و زمان است. این کتاب اصول اساسی تغییر رفتار و مهارت های عملی برای کمک به کودک را به شما آموزش می دهد. با این حال برای کمک واقعی به کودکتان، شما باید به طور مستمر این مهارت ها را تمرین کرده و تلاش، زمان و همچنین عشق خود را به این کار اختصاص دهید. ● «دلایل»، والدین برای عدم انضباط دادن کودک خود والدین به دلایل مختلف، از انضباط دادن به کودک خود، اجتناب می کنند. این والدین باید از علت تردید خود در مورد انضباط دادن کودکشان آگاه بوده و بر مقاومت خود برای انجام این کار غلبه نمایند. شما نمی توانید بدون اینکه نخست خودتان خواهان تغییر رفتارتان باشید، از کودک خود انتظار داشته باشید رفتارش را تغییر دهد. گاهی اوقات والدین به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر تغییر رفتار خود را دشوار می یابند: ▪ والد ناامید: چنین والدی احساس می کند که کودک او برای تغییر رفتار خود ناتوان است و همیشه بدین صورت، رفتار ضعیفی خواهد داشت. چنین والدی تسلیم کودک خود شده است. ▪ والد غیرمواجهه ای: چنین والدی از مواجه با کودک خود اجتناب می کند. او واقعاً از کودک خود انتظار ندارد که به او توجه کند و کودک هم این را درک می کند. گاهی اوقات این والد از این می ترسد که اگر درخواستی از کودک خود بکند، او را از دست می دهد. شنیدن جملاتی مانند «من تو را دوست ندارم»، «تو پدر وحشتناکی هستی» یا «ای کاش پدر جدیدی پیدا می کردم» از زبان کودک، به طور کامل چنین والدی را مبهوت کرده و اراده او را برای انضباط دادن به کودکش خنثی می کند. ▪ والد کم انرژی: به نظر می رسد که چنین والدی فاقد انرژی فرزندپروری لازم برای برابری کردن با یک کودک فعال یا بدرفتار باشد. گاهی اوقات یک مادر یا پدر به تنهای مسئولیت کودک را برعهده دارد و در همین حال به یک شغل تمام وقت هم مشغول است. گاهی اوقات یک والد کم انرژی از افسردگی کوتاه مدت یا مزمن هم رنج می برد. ▪ والد گناهکار: چنین والدی خود را برای مشکلات کودکش سرزنش کرده و به ویژه زمانی که برای انضباط دادن به کودکش تلاش می کند، احساس گناه دارد. سرزنش خود و احساس گناه، او را از آموزش اصلاح رفتار به فرزندش باز می دارد. چنین والدی سهل گیر یا منفعل می شود. ▪ والد عصبانی: بسیاری از والدین، همیشه در حین انضباط دادن به کودک خود به لحاظ هیجانی ناراحت و عصبانی می شود. از آنجایی که انضباط دادن بدون عصبانیت و ناراحتی و یا احساس بیچارگی، برای آنها امکان پذیر نیست، آنها به سادگی سوءرفتار کودک خود را نادیده می گیرند. روش محرومیت زمان بند به شما کمک می کند تا در زمان تنبیه نمودن کودک می کند تا در زمان تنبیه نمودن کودک خود، آسوده خاطر باشید. ▪ والد بازداری شده: گاهی اوقات یک والد به هنگام تلاش برای انضباط دادن به کودک، توسط همسر خود بازداری می شود. چنانچه این اتفاق برای شما می افتد، با همسر خود در مورد اهداف مطلوب در مورد کودکتان، گفتگو کنید. پس از توافق بر سر اهداف پذیرفتنی، بر روی حصول توافق در مورد روش های مناسب انضباط دادن، کار کنید. گاهی اوقات، بستگان یا دوستان در زمانی که شما به کودک خود انضباط می دهید در کارتان دخالت می کنند. برخی از افراد خاص به طور مکرر در صورتیکه شما به کودک خود انضباط بدهید از کار شما ناراحت خواهند شد! اجازه ندهید که دیگران، شما را از اینکه والدی موثر و با اعتمادبه نفس باشید، ناامید سازند. ▪ والد ناراحت: مشکلات مادی، مسایل مالی و سایر موقعیت های دشوار زندگی، گاهی اوقات تبدیل به باری سنگین بر دوش والد، می شوند. اغلب اوقات این والد فاقد انرژی، زمان و انگیزه کافی برای کمک کردن به کودک خود است. تربیت یک کودک و در عین حال اداره کردن یک خانواده، وظیفه ای دشوار و چالش برانگیز است. روان شناسان و سایر متخصصان می توانند والدین را برای افزایش درک از خودشان و از خانواده شان یاری دهند و می توانند آنها را جهت بهبود مهارت های فرزندپروری شان کمک نمایند. فصل ۲۲ به شما می گوید: که چه زمان و چگونه کمک حرف های در مورد خود و یا کودکتان کمک حرفه ای دریافت کنید. این نکات عمده را به یاد داشته باشیم: ▪ والدین باید در مورد اینکه کدام رفتارهای فرزندشان مطلوب و کدام رفتارها نامطلوب است، به توافق برسند. ▪ با کودک خود ارتباط روشنی داشته باشید. ▪ توانایی دادن دستورات روشن و موثر به کودک خود را کسب کنید. ▪ کودک شما به انضباط دادن هم همانند عشق و محبت نیاز دارد. چنانچه مسأله ای شما را از انضباط دادن به کودکتان باز می دارد، ماهیت آن را مشخص کرده و در جهت اصلاح آن اقدام نمایید. خانواده
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 579]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها