تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816387287
مصايب، افسردگي خودكشي
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: همشهری-هر از گاهي اخباري از خودكشي در رسانهها منتشر مي‌شود. آنچه مسلم است اينكه هر انساني كه به‌هر دليلي دست به خودكشي مي‌زند حتماً به نقطه نااميدي مطلق رسيده و به‌نظرش تنها راه نجات، خاتمه‌دادن به زندگي خودش بوده است. ولي باعث تأسف است كه كسي نتوانسته به اين افراد كمك كند.در بين جوانان و نوجوانان خودكشي بعد از تصادفات رانندگي، دومين دليل مرگ است. متخصصين معتقدند كه معمولاً با بالارفتن سن، خطر خودكشي هم كاهش مي‌يابد. مقاله زير به بررسي پديده خودكشي مي‌پردازد. خودكشي بالاترين درجه اعتراض است؛ درواقع شخص عليه هستي خويش و بودنش اعتراض مي‌كند. اين فرد نه‌تنها به زندگي «نه» مي‌گويد بلكه به جامعه و كلاً به زنده‌ماندن «نه» مي‌گويد. دلايل خودكشي متخصصين در درجه اول، خودكشي‌ها را نتيجه ناراحتي‌هاي روحي، خصوصاً افسردگي عميق، مي‌دانند و در دومين درجه، اعتياد و اختلالات شخصيتي را باعث خودكشي مي‌شناسند. مرحله سوم نيز مربوط به مشكلات موقتي زندگي است؛ مثل جدايي، عدم‌موفقيت، ورشكستگي و بيكاري كه البته اين نوع خودكشي‌ها 5 تا 10درصد كل خودكشي‌ها را تشكيل مي‌دهند. در حقيقت اين هم ناشي از افسردگي است زيرا شرايط زندگي نامناسب، افراد افسرده را در افسردگي عميق‌تري فرومي‌برد.خودكشي به علت اعتراض، بيشتر جنبه سياسي دارد. در دنيا افرادي يافت شده‌اند كه به علت اعتراض، خودشان را زنده‌زنده آتش زده‌اند. علائم قصد خودكشي معمولاً افرادي كه تصميم به خودكشي دارند به نحوي قصد خودشان را اعلام مي‌كنند البته بايد اطرافيان را حساس كند تا اين علائم را جدي بگيرند. آمار نشان مي‌دهد كه 70 تا 80درصد كساني كه فكر خودكشي دارند قبل از هر اقدامي به دكتر خانوادگي خود مراجعه مي‌كنند؛ معمولاً به يك بهانه غيرواقعي! علائم خطري كه اطرافيان بايد به آنها توجه كنند در گفته‌هاي اين افراد نهفته است؛ مثلاً آنها مي‌گويند: «اگر من اين‌دفعه موفق نشوم بهترين كار اين است كه خودم را بكشم.» «در هر صورت كسي مرا دوست ندارد، چون من ارزشي ندارم؛ بنابراين بهترين كار اين است كه خودم را بكشم.» «براي خانواده بهتر است كه من ديگر وجود نداشته باشم.» روان‌درمان اتريشي، اروين رينگل طي تحقيقاتي كه روي 700 بيماري كه بعد از خودكشي نجات يافته بودند انجام داده به اين نتيجه رسيده است كه خودكشي 3مرحله دارد: 1- فرد احساس مي‌كند كه در تنگنا قرارگرفته است و شرايط زندگي به‌حدي به او فشار مي‌آورد كه تصور مي‌كند براي نجات، تنها راه خودكشي است. البته بايد اضافه كرد كه اين حالت فقط در افكار و رفتار يك انسان افسرده يا افرادي كه دچار اختلال رواني هستند پيش مي‌آيد. آنها وقتي با يك واقعيت ناراحت‌كننده زندگي مثل جدايي، بيكاري، تنهايي و بيماري برخورد مي‌كنند، فكر مي‌كنند دنيا به آخر رسيده و راه رهايي خود را فقط در خودكشي مي‌بينند. 2- خشونت عليه خويش: فرد دچار عصبانيت شديدي است ولي آن‌قدر دچار سردرگمي است كه نمي‌تواند آن را عليه اطرافيان به‌كار ببرد؛ بنابراين براي رهاشدن از اين خشونت آن را عليه خود به‌كار مي‌برد و البته در بعضي موارد اين خشونت را عليه خانواده هم به‌كار مي‌برد. 3- روياي خودكشي: شخص احساس مي‌كند كه تحمل واقعيت، بيشتر از توانايي اوست. اين احساس باعث مي‌شود كه فرد به دنياي غيرواقعي روي بياورد و براي خودش يك دنياي رويايي بسازد كه در آن مرگ و خودكشي نقش بزرگي دارد. به نظر دكتر رينگل، خودكشي در حقيقت پايان يك بيماري پيشرفته است. بنا به گزارش وزارت بهداشت 75درصد‌خودكشي‌ها به‌عنوان خودكشي اعلام نمي‌شود و به همين دليل هم متأسفانه آمار دقيقي از خودكشي در ايران وجود ندارد. سازمان بهداشت جهاني اعلام كرده كه در هر 100هزار نفر، 3 زن و يك مرد خودكشي مي‌كنند در حالي كه شواهد گوناگون اين آمار را به واقعيت نزديك نمي‌داند. در تمام كشور، استان ايلام بالاترين آمار خودكشي را دارد. در سال1382 سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور، تعداد خودكشي‌ها را در زنان 2484نفر و در مردان 1481نفر اعلام كرد. آمار وزارت بهداشت از انجام حداقل 13خودكشي در روز با ميانگين سني 29سال گزارش مي‌دهد. حتي در آخرين گزارش يعني در سال1387 تعداد خودكشي‌ها 14هزارنفر اعلام شده است؛ يعني حدود 190نفر در هر 100هزارنفري كه در مقايسه با ساير كشورها رقمي غيرعادي به نظر مي‌آيد. تفاوت كلي‌اي كه ايران، هند و چين با ساير كشورهاي دنيا دارند، اين است كه در اين 3 كشور، زنان بيش از مردان خودكشي مي‌كنند. خودكشي، فقير و غني نمي‌شناسند. تنها طي چند ماه اخير كه بحران اقتصادي دنيا را به لرزه درآورده، مردان بزرگي دست به خودكشي زده‌اند زيرا آنها از خودشان انتظار نداشته‌اند كه چنين فاجعه‌اي را پيش‌بيني نكنند و اين هم نوعي افسردگي به‌وجود مي‌آورد. آنها تصور كرده‌اند كه آنچه تاكنون انجام داده‌اند، غلط بوده و در حقيقت، عدم‌موفقيت و شكست را نتوانسته‌اند تحمل كنند. شايد اگر آنها هم به‌موقع كمك مي‌شدند الان زنده بودند! پيشگيري از خودكشي با تمام تجزيه و تحليل‌هايي كه از خودكشي مي‌شود آنچه مسلم است اينكه انسان سالم، اسير شرايط زندگي نمي‌شود؛ او مي‌تواند شرايط بد زندگي را به ميل خود و با توانايي‌هايي كه دارد تغيير دهد. هر انساني قادر است براي خودش انگيزه‌هاي متفاوتي جهت ادامه زندگي بيابد تا بتواند يك زندگي باارزش را ادامه دهد.اما در مورد افرادي كه دچار افسردگي هستند، اطرافيان بايد هشيار باشند و به علائم خطري كه معمولاً كساني كه قصد خودكشي دارند نشان مي‌دهند، توجه كنند و ضمناً اين علائم را جدي بگيرند. در اين حالت بايد اطرافيان با فرد مورد نظر بيشتر حرف بزنند، او را تنها نگذارند و ضمناً بايد كمك كنند كه فرد به معالجه خود بپردازد. كساني هم كه از خودكشي جان سالم به‌در برده‌اند بايد بعد از معالجات جسمي حتماً تحت مراقبت‌هاي ويژه رواني بمانند تا پزشك معالج تشخيص دهد كه شخص، ديگر تفكر خودكشي ندارد. روشهاي پيشگيري بنا به نظر متخصصين، دنياي امروز دچار افسردگي همه‌گير شده است. تحقيقات انجام‌شده در اين زمينه نشان مي‌دهد كه در اروپا و آمريكا 15 تا 30درصد بزرگسالان در طول زندگي‌شان حتماً يك‌بار به افسردگي عميق مبتلا شده‌اند. بنا به گزارش سازمان بهداشت جهاني تقريباً 100ميليون نفر در دنيا از بيماري افسردگي رنج مي‌برند؛ به همين دليل در بسياري از كشورهاي دنيا توجه زيادي به بيماري افسردگي مي‌شود و براي به‌روز‌كردن آگاهي مشاورين خانوادگي، مددكاران و حتي پرستاران و پزشكان خانوادگي، آنها را به دوره‌هاي آموزشي مخصوصي دعوت مي‌كنند تا آنها را با روشهاي تشخيص به‌موقع افسردگي و علل خودكشي‌ها و چگونگي مقابله با آن آشنا كنند.ضمناً بروشورهاي اطلاعاتي هم در مورد افسردگي و علائم آن در اختيار همه خانواده‌ها و خصوصاً والدين قرار مي‌گيرد. معمولاً اين بروشورها در اكثر اتاق‌هاي انتظار مطب‌هاي پزشكان و در مدارس و حتي مهدكودك‌ها به صورت مجاني در دسترس است. در ايران اين وظيفه سازمان‌هاي مسئول است كه براي شاغلين خدمات اجتماعي و آموزش و بخش سلامتي همانند معلمين، استادان‌دانشگاه، مشاورين و مددكاران، پرستاران و حتي پزشكان خانواده كه به‌طور مستقيم با ارباب‌رجوع سروكار دارند دوره‌هاي آموزشي مخصوصي براي تشخيص به‌موقع افسردگي همانند ساير كشورها پيش‌بيني كنند و ضمناً بايد براي والدين و كلاً عموم مردم بروشورهاي اطلاعاتي تهيه شود تا شناخت مردم نسبت به اين بيماري افزايش يابد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 325]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها