واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: امام ابوالحسن علي النقي الهادي پيشواي دهم شيعيان، در نيمه ذيحجه سال 212 هجري در اطراف مدينه در محلي به نام صريا ديده به جهان گشود. پدرش پيشواي امام جواد(ع) و مادرش بانوي گرامي سمانه است که کنيزي با فضيلت و تقوا بود. مشهورترين القاب امام دهم، نقي وهادي است و به آن حضرت ابوالحسن الثالث نيز مي گويند. در تاريخ نقل شده است دوران امامت حضرت هادي عليه السلام همزمان بود با سلطهي شش تن از حاکمان عباسي، و همين موضوع، شرايط ويژهاي را براي او ايجاد کرد. از طرفي امام مي بايست در شرايط خفقان و ارعاب حکومت عباسي، به رسالت الهي خويش عمل کند که ارتباط با ياران و دوستان و هدايت آنان گوشهاي از اين رسالت مهّم محسوب ميشد؛ و از طرفي به گونهاي عمل کند که حساسيّت حاکمان عباسي برانگيخته نشود . بر اين اساس دوران سي و چهار ساله امامت امام هادي اگر چه طولاني است اما وي به علت محدوديتهاي ايجادشده از ناحيه حاکمان عباسي، پيوسته در مراکز نظامي تحت نظر و مراقبت ويژه بود و کمتر امکان ارتباط علني و آزاد با يارانش را داشت. گويا عصر زندگي امام هادي عصر اختناق و استبداد بود و امام براي فعاليت فرهنگي در سطح گسترده آزادي عمل نداشت اما آن حضرت در همان شراط نامساعد، علاوه بر فعاليتهاي فرهنگي از طريق مناظرات ، مکاتبات، پاسخگويي به سوال ها و شبهات و تبيين بينش درست در برابر مکاتب کلامي منحرف،راويان و محدثان و بزرگاني از شيعه را تربيت کرد و علوم و معارف اسلامي را به آنان آموزش داد و آنان اين ميراث بزرگ فرهنگي را به نسل هاي بعدي منتقل کردند. قابل ذکر است تدبير و نگرش توحيدي و نحوه برخورد صحيح امام در زمان حکومت عباسيان موجب گرديد تا دقيقترين معارف توحيدي و اعتقادي را به مسلمانان بشناساند. در اين زمينه شيخ طوسي، دانشمند نامدار اسلام، تعداد شاگردان آن حضرت در زمينه هاي مختلف علوم اسلامي را 185 نفر مي داند. همچنين پاسخ امام هادي عليه السلام به پرسشهاي گوناگون مردم ، احتجاجات آن حضرت در زمينههاي مختلف و زيارت معروف به جامعه کبيره که معرفي و تبيين مقام رفيع امامان معصوم (عليهم السلام) است نيز از سخنان ارزشمندي است که از ايشان به يادگار مانده است. گويا در ميان اين گروه چهره هاي درخشان علمي و معنوي و شخصيت هاي برجسته اي مانند: فضل بن شاذان،حسين بن سعيد اهوازي،ايوب بن نوح ابوعلي(حسن بن ارشد) حسن بن علي ناصر کبير،عبدالعظيم حسني (مدفون در شهر ري) و عثمان بن سعيد اهوازي به چشم مي خورند که برخي از آنان داراي آثار و تاليفات ارزشمند در زمينه هاي مختلف علوم اسلامي هستند و آثار و خدمات علمي و فرهنگي آنان در کتاب هاي رجال بيان شده است . فضايل برجسته ايشان اين بود که نمونه انسان کامل و مجموعه سترگي از اخلاق اسلامي بود. ابن شهرآشوب درباره حضرت مي نويسد: «امام هادي عليه السلام ، خوش خوترين و راست گوترينِ مردم بود. کسي که او را از نزديک مي ديد، خوش برخوردترين انسان ها را ديده، و اگر آوازه اش را از دور مي شنيد، وصف کامل ترين فرد را شنيده بود. هرگاه در حضور او خاموش بودي، هيبت و شکوهش تو را فرا مي گرفت و هرگاه اراده گفتار مي کردي، بزرگي و بزرگواري اش بر تو پرده درمي انداخت. او از دودمان رسالت و امامت، ميراث دار جانشيني و خلافت، شاخساري از درخت پربرگ و بار نبوت و ميوه سرسبد درخت رسالت بود». از ديگر خصوصيات برجسته وي درک و بينش عميق که موجب ارتباط و انس هميشگي با خداوند بود آن گونه که سزاوار مقامش بود، بيش از همه معاصران خود به عبادت و تهجّد مي پرداخت. قطب راوندي نيز در اين زمينه مي گويد: «حضرت علي بن محمد هادي عليه السلام مانند پدران بزرگوارش با فرا رسيدن شب، رو به قبله مي کرد و به عبادت مي پرداخت و لحظه اي از عبادت دست نمي کشيد». در گوشه ديگر تاريخ آمده است دهمين ستاره تابناک آسمان امامت و ولايت، مسلمانان را به پاکيزگي و آراستگي فرا مي خواند و مي فرمايد: «خداوند، زيبايي و آراستگي را دوست دارد و آلودگي و آشفتگي را براي مؤمن نمي پسندد. خداوند دوست دارد اثر نعمت خود را بر بنده اش ببيند و او بايد جلوه هاي عطاي خدايي را نشان دهد.» دهمين سپهر نوراني امامت، با دوري از خود برتربيني و اميال نفساني، براي تأمين نيازهاي خود و خانواده اش سخت تلاش مي کرد و به کشاورزي مي پرداخت. ک/4 /7406/380/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]