واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > ایوبی، حجت الله - اساسا هنگامی که از سیاست گذاری فرهنگی سخن می گوییم در واقع از حضور دولت در فعالیت های فرهنگی دم زده ایم . اگرچه میان فرانسه و ایران تفاوت هایی وجود دارد اما شباهت هایی هم به چشم می خورد . شباهت های زیادی که در خلق و خوی دو ملت ایران و فرانسه بسیار واضح است و اصلا وجود همین شباهت ها منجر به تالیف کتاب « سیاست گذاری فرهنگی در فرانسه / دولت و هنر » شده است. در فرانسه هم شاهد وجود دغدغه های فرهنگی توسط دولت هستیم و این واقعیت بسیار به آنچه در کشورمان وجود دارد نزدیک است . اگرچه سمت و سوی فرهنگی در میان دو ملت یکی نیست ولی وجود مشترکات ، غیر قابل انکار است. اگر در عرصه ی فرهنگ ، دولت حضور نداشته باشد بدلیل هزینه ی غیر قابل بازگشت کارهای هنری صرف ، کار فاخر و هنری خلق نخواهد شد . چرا که اینگونه آثار محتاج حداقل حمایت مالی هستند . در بین کشورهای اروپایی فرانسه بیشترین اهتمام را به مسائل فرهنگی دارد و وزارت خانه ای با این نام یعنی وزارت فرهنگ توسط آندر مالرو در این کشور تاسیس شده است . دخالت دولت در عرصه فرهنگ در فرانسه را می توان به چند سیاست گذاری کلی همچون : تمرکز زدایی ، دموکراسی فرهنگی و دفاع از تنوع فرهنگی در فضای بین المللی و نقد پلورالیسم فرهنگی در عرصه ی داخلی تقسیم نمود . در مورد تمرکز زدایی باید گفت، شعار تمام وزرای فرهنگ فرانسه و سازمان های فرهنگی شهرداری ها در این کشور این است که فرانسه پاریس نیست. یکی از سیاست های فرهنگی دولت فرانسه آن است که محصولات فرهنگی را به تمام نقاط فرانسه برساند و قدرت از نمایندگان مجلس به شوراهای شهر و شهرداری ها برسد و با این عمل فرانسه تنها و تنها پاریس نمی شود و تمام فرانسه همزمان با هم رشد می کنند . از آندره مالرو تا به امروز یکی از دغدغه های فرهنگی در این کشور دموکراسی فرهنگی یا مردمی کردن آن است . اگرچه از این واژه دو استفاده کاملا متفاوت در فرانسه شد . این دو نگاه توسط دو جریان مطرح گشت . دسته اول که از محصولات فاخر و کلاسیک حمایت می کرد و گروه دیگر که دارای عقاید سوسیالیستی بود و به هنر های عامیانه توجه بیشتری داشت . اما اصل بعدی اقدامات دولت در پذیرش تنوع فرهنگی در عرصه ی بین المللی و مبارزه با تنوع گرایی در داخل کشور است . فرانسه تنها کشوری بود که در مقابل جهانی شدن فرهنگ ایستاد و نخواست تا فرهنگش در دیگر کشور ها ادغام شود . فرانسه کاملا درصدد برآمد تا خرده نظام های فرهنگی اش و هویتش را در کشاکش جهانی شدن حفظ کند . از این رو فرانسه در مجامع بین المللی از شعار تنوع فرهنگی و پذیرش فرهنگ های دیگر سخن به میان می آورد در حالی که در فضای داخلی خویش کاملا از این موضوع جلوگیری می کند . فرانسه اگرچه مخالف پلورالیسم سیاسی نیست اما جلوگیری از تنوع فرهنگی و آمریکایی شدن به خصوص در حوزه سینما در فضای داخلی از اصول بلا تردید آنهاست . حوزه مطالعات سیاست گذاری فرهنگی بکر بوده و مطالعه در این موضوع برای کشورمان بسیار حیاتی و سرنوشت ساز است. امیدوارم کتاب من بهانه ای باشد برای اینکه دانشجویان ما به این رشته علاقه مند بشوند و در این باره دست به تحقیقات وسیع تر و کاملتری بزنند .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 351]