محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840672741
آرزوی دست نیافتنی
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: آرزوي دست نيافتني
گفت و گو با حسين فرخي طراح، نويسنده و کارگردان نمايش "سمفوني بيداري" حسين فرخي کارگرداني تجربه‌گراست و همواره در طول سال‌هاي گذشته آثار مختلف و متنوعي را روي صحنه برده است. "سمفوني بيداري" آخرين کار فرخي است که به صورت فرم و حرکات موزون روي صحنه برده است.سير توالي تاريخي برخي اتفاقات ازلي-ابدي که تا دوران معاصر هم ادامه دارد، موضوع "سمفوني بيداري" است که فرخي قصد داشته بيداري انسان‌ها در برابر حق و باطل در طول تاريخ را در اين اثر به تصوير بکشد. گفت و گوي ما را با او مي‌خوانيد.
عنوان "سمفوني بيداري" براي اين نمايش، بزرگترين سؤالي بود که پس از تماشاي نمايش ذهن مرا مشغول کرده بود. چرا اين عنوان را براي نمايش خود انتخاب کرديد؟ - به نظر من اين عنوان خيلي پيچيده نيست. سمفوني که يک واژه موسيقيايي است و به مجموعه‌اي از موسيقي و اصوات اطلاق مي‌شود که قرار است روايتي را تعريف کند. سمفوني داراي يک نقطه آغاز و پايان است. نمايش "سمفوني بيداري" هم از يک نقطه آغازي شروع مي‌شود که بيانگر خلقت آدم است و درگيري‌هاي بين حق و باطل در طول تاريخ را در ادامه به تصوير مي‌کشيم.
از زمان آدم به دوران پيامبران مي‌آييم و سپس به ايران مي‌رسيم و با جنگ و آزادي خرمشهر نمايش به سرانجام و انتظار مي‌رسد. تعبيري که من از اين پازل‌ها دارم نوعي بيداري بشر است. درست است که درگيري بين حق و باطل مسأله‌اي ازلي-ابدي است اما هيچ گاه نمي‌شود که اين درگيري کاهش يافته و به وحدت کلام برسد و اين آرزو بسيار دست نيافتني است. "سمفوني بيداري" هم به نوعي اداي دين به اين نگرش است و تابلوي پايان هم که انتظار است در واقع نوعي انتظار براي رسيدن به مفهوم بيداري در جامعه است.
به دليل همين فرايند ازلي-ابدي بودن موضوع نمايش است که صحنه آخر کار به صحنه ابتدايي نمايش رجعت داده مي‌شود؟ - دقيقاً. صحنه آخر يک نوع روايت مجدد در عصر آهن و دود است که اميدواريم باران ببارد و همه چيز سرسبز شده و عشق و محبت و دوستي در همه جا پديدار شود. اين تابلو، تابلويي جهان‌شمول است و مفهومي جهاني دارد. در صحنه آخر يک بار ديگر گويي آدم خلق مي‌شود و اين ذهنيت را داريم که يک بار ديگر خلق شويم و با آرامش زندگي کنيم. به نظر من اين کار يک سمفوني تصويري است. در آن سمفوني‌ها ما با يک اثر دراماتيک روبه‌رو هستيم که مي‌تواند توضيح يک جريان تاريخي، مفهومي و ... باشد که آهنگساز با موسيقي اين سمفوني را طراحي و براي ما قصه تعريف مي‌کند.
اين وحدت رويه در تصوير به وفور ديده مي‌شود اما خط داستاني در نمايش ديده نمي‌شود. به نظر مي‌رسد خيلي شيفته تصاوير شده و از داستان و خط کلي اثر غافل مانده‌ايد. در حقيقت خط داستاني هيچ ثباتي ندارد. - خط داستاني از چه جهت ثبات ندارد؟ در ابتدا حضرت آدم مطرح مي‌شود. سپس روند تاريخي شکل مي‌گيرد. در ادامه نوبت به دين و مذهب مي‌رسد تا اين که به دوران معاصر مي‌رسيم و جنگ ايران و عراق و مسأله خرمشهر شکل مي‌گيرد و باز به يکباره به سراغ حضرت آدم مي‌رويم. در اين روند هيچ گونه خط داستاني ثابتي پديد نمي‌آيد.
- خودم دوست داشتم که يک وحدت کلي در قصه حاکم باشد که البته معتقدم اين مقوله هم تا حدودي وجود دارد. در حقيقت به صورت کلي ما با پديده‌اي به عنوان انسان و بشر روبه‌رو هستيم. ما اين انسان را در يک سير تاريخي در دوره‌هاي مختلف به تصوير مي‌کشيم. البته خيلي دوست داشتم به نوعي شرايطي فراهم مي‌شد که بازيگر نقش آدم در صحنه‌هاي مختلف به انسان مورد نظر در صحنه بعدي تبديل مي‌شد. البته تا حدودي سعي کردم اين مسأله را رعايت کنم.
بحث اين نمايش، بحث انسان است و داستان خاصي وجود ندارد. اجراي قطعات پراکنده‌اي از زندگي انسان در طول تاريخ مد نظرم بود که در خلال آن درگيري‌هاي بين حق و باطل پديدار مي‌شود.خودتان هم به اجراي "قطعات پراکنده" اشاره کرديد، اما... - منظور من از "قطعات پراکنده" زمان‌هاي تاريخي است. بله! از نظر زمان‌هاي تاريخي. اگر همان طور که گفتيد يک شخصيت در طول نمايش به طور مستمر حضور داشت، رابطي مي‌شد بين صحنه‌ها و آن وقت بود که تداوم و انسجام بين صحنه‌ها به خصوص در زمينه خط داستاني به وجود مي‌آمد.
- حضرت آدم يکي از پيامبران ماست و ما با او شروع مي‌کنيم و سپس به سراغ ساير پيامبران مي‌رويم. فقط در 4 تابلوي اول است که اين مسأله را تا حدي گسترش داده‌ايم و سپس بقيه قتل‌ها و جنايت‌ها آغاز مي‌شود که باز به اولين موضوع در اين رويداد يعني قضيه هابيل و قابيل پرداخته‌ايم.يکي از نقاط قوت نمايش "سمفوني بيداري" طراحي لباس کار است که علاوه بر زيبايي بصري که با خود به همراه دارد، نوعي خنثي بودن را آشکار مي‌کند.
- قصد ما هم همين بود و قرار بود که لباس کاملاً خنثي باشد. اشيا و لباس و... قرار نبود متنوع باشند. براي کاري که قرار است در طول يک ساعت تابلوها به صورت پي در پي اجرا شوند، تعويض لباس مفهومي ندارد. قرار بود پوشش تا حدي نشانگر دوره خاصي باشد و در عين حال داراي جغرافيا نباشد. حتي از نشانه هم استفاده نکرديم. به همراه خانم ادنا زينليان طراح لباس تلاش کرديم تا به سمت نوعي استليزاسيون برويم و در فضاها اين لباس‌ها را در طراحي بگنجانيم.
از ويدئو پروجکشن براي جبران فقدان طراحي صحنه استفاده کرده‌ايد يا در نقش اصلي ويدئوپروجکشن، يعني براي ايجاد مکمل در صحنه‌ها، آن را به کار گرفتيد؟- در نمايش‌هايي از اين دست که مرتب و به سرعت از يک صحنه به صحنه ديگري وارد مي‌شويم تغيير دکور معنا و مفهومي ندارد. به خصوص در تئاتر معاصر. اسلايدها و تصاوير بهانه‌اي بود براي برطرف کردن مشکل دکور. بخش مهم پس زمينه است و بخشي هم به کولاژ تصويري کار برمي‌گردد. نمايش "سمفوني بيداري" در حقيقت يک نمايش چندرسانه‌اي و مولتي مديا است. در برخي صحنه‌ها بازيگر در لانگ شات است ولي ما کلوزآپ او را در تصوير مي‌بينيم.
اين تلفيق و تکنيک کمک مي‌کند تا صحنه‌هاي موردنظرمان را بزرگ‌نمايي کنيم. که البته مديوم تئاتر اين اجازه را نمي‌دهد و فقط از اين روش است که مي‌توان به اهداف اين چنيني دست پيدا کرد. به نظر من رسيدن به اين مرحله که بازي بازيگران بر روي صحنه را با تصاوير سينمايي ادغام کنيم، نوعي بزرگ‌نمايي پديد آورده‌ايم که تأثير زيادي در القاي مفاهيم به مخاطب دارد. مهرداد ابوالقاسميمنبع: تئاتر
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 440]
-
گوناگون
پربازدیدترینها