واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: علل در زنان به ترتيب شيوع عبارتند از : ۱ ـ اختلالات مربوط به لوله هاي رحمي ۲ ـ عدم تخمك گذاري (اختلالات مربوط به تخمدان( ۳ ـ اختلالات گردن رحم ۴ ـ آندومتريوز ۵ ـ علل رحمي نيمي از موارد نازائي به علت اختلال در کار تخمک گذاري تخمدانها است . اگر زن به طور منظم قاعده شود ، دليل بر تخمک گذاري مناسب است و اگر قاعدگي او نامرتب باشد ، تخمک گذاري مناسبي وجود ندارد که بايد علت آن بررسي شود . فقط حاملگي نشان قطعيت تخمک گذاري است. دسته بندي اختلالات تخمك گذاري بر اساس طبقه بندي WHO بدين ترتيب مي باشد: گروه (I) Hypothalamic amenorrhea Hypogondotropic hypogonadal anovulation اين گروه، 5 تا 10 درصد موارد را شامل مي شود. در اين افراد سطح سرمي FSH پايين يا طبيعي و سطح سرمي استراديول پايين مي باشد كه ناشي از كاهش ترشح هورمونهاي GnRH (هورمون آزاد كننده گونادوتروپين) و يا بي تفاوتي هيپوفيز در پاسخگويي به GnRH مي باشد. افراد اين دسته معمولاً آمنوره دارند. گروه (II) Normogonadotropic normoestrogenic anovulation گروه دوم، 60 تا 85 درصد موارد را شامل مي شود. ممكن است ترشح گونادوتروپين ها و استروژنها در اين زنان طبيعي باشد ولي ترشح FSH طي مرحله فوليكولي چرخه، زير مقدار طبيعي آن باشد. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك در اين گروه قرار مي گيرند. تعدادي از افراد اين گروه تخمك گذاري طبيعي دارند به خصوص آنهايي كه اليگومنوره دارند. گروه (III) Hypergonadotropic Hypoestrogenic anovulation گروه سوم، 10 تا 30 درصد موارد را شامل مي شود. از علل اصلي آن نارسايي زودرس تخمدان (فقدان فوليكول هاي تخمداني به خاطر يائسگي زودرس) و مقاومت تخمداني (شكل فوليكولي) مي باشد. اكثر اين زنان آمنوره دارند و معمولاً به درمان پاسخ نمي دهند. گروه (IV) Hyperprolactinemic anovulation اين گروه، 5 تا 10 درصد موارد را شامل مي شود. به علت هيپرپرولاكتينمي، گونادوتروپين ها و در نتيجه ترشح استروژن مهار مي شود. اين افراد ممكن است داراي چرخه هاي بدون تخمك گذاري منظم باشند اما اكثراً داراي اليگومنوره يا آمنوره هستند. غلظت سرمي گونادوتروپين هاي اين گروه معمولاً طبيعي مي باشد. علل اختلالات تخمك گذاري شامل موارد زير مي باشد: * نشانگان تخمدان پركيستي (PCOS يا Polycystic Ovary Syndrome) نشانگان تخمدان پركيستي(PCOS) وضعيتي است كه تخمدانهاي زنان و در برخي موارد غدههاي فوقكليه بيش از اندازهي عادي هورمونهاي آندروژن توليد ميكنند. مقدار بالاي اين هورمونها در فرآيند آزادسازي تخمك از تخمدانها تداخل ايجاد ميكند و كيسههايي پر از مايع به نام كيست(سيست) درون تخمدانها پديد ميآيد. چون زنان داراي تخمدانهاي پركيستي در جريان تخمكگذاري نميتوانند تخمك آزاد كنند، اين وضعيت عامل بسياري از نازاييها در زنان است. در زناني كه دچار تخمدانهاي پركيستي شدهاند، فوليكولهاي نارس به هم ميپيوندند و كيستهاي بزرگتر يا تودههايي از كيست ميسازند. درون فوليكولهاي به هم پيوسته، تخمكها ميرسند، اما فوليكولها نميتركند تا آنها آزاد شوند. در نتيجه، زني با تخمدانهاي پركيست اغلب بينظميهاي قاعدگي، مانند قطع خونروش(آمنوره) يا خونروش گاهگاهي(اليگومنوره)، را تجربه ميكنند. اين دسته از زنان به دليل آزاد نكردن تخمك اغلب باردار نميشوند.زناني كه چاق هستند خطر دچار شدن به تخمدان پركيستي در آنها بيشتر است.گرچه باردار شدن براي زناني با تخمدان پركيستي دشوار است، برخي از آنها به طور طبيعي يا با كمك روشهاي درماني پيشرفته، باردار ميشوند. البته، احتمال سقط چنين در اين زنان از زنان ديگر بيشتر است. خطر دچار شدن زني با تخمدان پركيستي به وضعيتهاي زير نيز بالاست: · ديابت(بيماري قند( · شانگان سوخت و سازي(Metabolic syndrome) كه گاه پيشساز ديابت ناميده ميشود. اين نشانگان نشان ميدهد كه بدن نميتواند مقدار هورمون انسولين را در خون به خوبي تنظيم كند. · بيماريهاي قلب و عروق و فشار خون بالا منبع : nurse2012.blogfa.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 767]