محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829275296
جامعه تلویزیونی شده
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > آشنا، حسام الدین - جامعه تلویزیونی شده یک پدیده اجتماعی است که دیر به سراغ ما آمده ؛ این تجربه را آمریکایی ها در دهه 60 شروع کردند و از دهه 80 به بعد به اوج خودش رسید . به این معنا که تلویزیون وقت زیادی ازبینندگان خودش را می گیرد به طور متوسط تماشای تلویزیون در آمریکای شمالی بین 6-4 ساعت وقت مردم را می گیرد . معروف است که مرد معمولی امریکایی پس از پایان کار و ورود به خانه مانند سیب زمینی روی کاناپه پهن می شود و با تلویزیون وقت می گذراند. جامعه تلویزیون زده اولویت اولش نه برنامه های سنگین بلکه برنامه های سبک است . تغییر فرهنگ از خواندن به تماشا کردن یکی از آثار این جامعه تلویزیون زده است . خواندن نسبت به تماشاکردن یک فعالیت کاملا دشواراست و احتیاج به مصرف انرژی فکری زیادی دارد . شبکه های خصوصی برای فروختن بینندگان به آگهی دهندگان در رقابت با هم هستند. آنها سعی می کنند برنامه پر بیننده تولید کنند تا قیمت آگهی بالاتر رود . اگر بخواهیم برنامه های تولید کنیم که سلیقه افراد فرهیخته را هدف قرار دهد . چون تعداد افراد فرهیخته کم است آن برنامه دیده نمی شود و بیننده معمولی برنامه را ترک می کند . ساخت برنامه های تلویزیونی با الگوی فست فودی شکل گرفت ؛ غذاهایی که بیشتر شکل دارد تا خاصیت ،بیشتر ظاهر دارد تا محتوا . مسئله دیگر اعتیاد رسانه ای است . یعنی معتاد کردن بینندگان . در دهه 70 سریالهای بی پایان کارش گرفت تا ما هر شب و هر روز منتظر پخش برنامه ای باشیم که نتوانیم از آن دل بکنیم و این سریالهای بی پایان فرهنگ بین نسل را هدف قرار می دهد . در این سبک سریال سازی شما با زندگی مردم کار می کنید و روابط مردم را مد نظر قرار می دهید .چه روابط بین فردی چه بین خانواده ها . مثلا تولید کننده به فضولی و روابط افراد و فضاهای خاله زنکی می پردازد از ضعفهای ما استفاده می کنند و بدان می پردازند و این اعتیاد رسانه ای است . تلویزیون ایران بعد از انقلاب این روند را کنار گذاشت تا رسیدیم به سریال سالهای دور از خانه یا همان اوشین . در این مورد تحقیقی توسط دکترمحسنیان راد انجام شد که نشان می داد که مردم چگونه اسامی سخت ژاپنی را یاد گرفتند . حتما به یاد می آورید که در مصاحبه ای رادیویی هم دختر خانمی اشاره کرده بود به الگوبودن اوشین نه فاطمه زهرا س . بنابراین تب مصرف رسانه ای سبک و قصه گو و روایت پردازانه در جامعه اوج گرفت . این جنبه مصرفی و اعتیاد آور آن بود . از سویی دیگر ما باید قبول کنیم که تلویزیون ارزان ترین تفریح موجود است . یک تفریح خانگی است که به نسبت جذابیت و لذتی که می دهد هزینه اندکی دارد و جای تفریحات برون خانگی را پر می کند . تلویزیون ما در ایران به عنوان یک تلویزیون و پاستوریزه از دو عنصر شهوت و خشونت عریان کاملا پاک و پالایش یافته است . برخی از رسانه ها در این دو مورد فضا ی بازی دارند و طبیعی است که مخاطبین بسیاری را به خود جذب کنند . سریالهای صدها قسمتی جایگاه ویژه ای در رژیم مصرف رسانه ای مخاطبان دارند . جمهوری اسلامی ایران و رسانه ملی آن گشته و کم خطرین ،پاک ترین و بی آلایش ترین رژیم را برای مخاطبان خود پیدا کرده ولی سعی می کند این مجموعه خوراک ، ساعات و دفعات مصرف و چینش غذا ها را به صورت انحصاری برای مصرف کنندگان تجویز کند. خلاء محتوای تامینی را در برنامه رسانه ای داریم و باید آن را پر کنیم . 40 در صد تلویزیون ایران محتوای تامینی است و البته از این بابت یکی از مستقل ترین تلویزیون جهان است . اتفاقی که افتاده این بود که به سمت تولید رفته ایم . مجموعه های 90 قسمتی طنز و رمضانی و سریالی که دائم باید بیننده ببیند . همه حرف من این است که این الگوی مصرفی است در جهان از رسانه . شبکه سریال و یا فیلم سینمایی . اینطور شبکه ها در دنیا راه افتاده . صدا وسیما هم اعلام کرده است که می خواهد شبکه فیلم وسریال اختصاصی داشته باشیم . یا در رادیو هم تصمیم گرفتند علی رغم همه مخالفتهایی که شد شبکه موسیقی وجود داشته باشد و این کار امکان پیدا کرد . دقیقا مسئله این است که ما این اقدامات را با تاخیر انجام می دهیم . هر لحظه از اجرای این کار بگذرد ما مخاطب خود را ازدست داده ایم و به شبکه های خارجی واگذار کرده ایم . دیگر مخاطب از دست ما خارج می شود ومخاطب ما نیست . می شود مخاطب آنها و برای جذب مخاطب آنها باید مراحل سخت تری را طی کرد .اینطور نیست که فارسی وان یک ساله راه افتاده باشد وما یک سال عقب افتاده باشیم .مهم آن است که مخاطب را از دست داده ایم و برگرداندن مخاطب بیشتر از یک سال زمان می خواهد . همانطور که گفتم حالا مخاطب ،مخاطب فارسی وان است و باید زحمت زیادی برای برگرداندن آن بکشیم . حال باید ببینیم که آینده نگری رسانه ای داریم یا نه .دقیقا مسئله ،مسئله پیشگیری و درمان است . پیشگیری همیشه کم هزینه تر از درمان است . حال ما برای جامعه خود در مرحله درمان هستیم و باید هزینه بیشتری را صرف نماییم . که زحمت متفاوت دارد و آثار متفاوتی را هم به دنبال خواهد داشت .
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 477]
-
گوناگون
پربازدیدترینها