تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه میتواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1849940329
اگر بخواهیم هم نمی شود
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > فروتن، پیام - چند سالی است صحبت از واگذاری سالن های تئاتر تهران و شهرستان ها به گروه های نمایشی به میان آمده است. سیاستی که ظاهرا بر مبنای حرکت به سمت خصوصی سازی تئاتر شکل گرفته است. این بار در آغاز جشنواره تئاتر فجر، معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بازهم این قضیه را مطرح و آن را ازجمله فعالیت های اصلی این معاونت در آینده نزدیک دانسته است. سیاست واگذاری سالن های تئاتر به گروه های نمایشی از چند سال پیش مطرح بود. اما هیچوقت به سرانجام نرسید و عملی نشد. با این حال بازهم قرار است این سیاست دنبال شود و به سرانجام برسد. آیا چنین اتفاقی به وقوع خواهد پیوست و اصولا علت اصرار معاونت هنری بر انجام این رویکرد چیست؟با مراجعه ای کوچک به خانه تئاتر و بروشورهای اجراهای بر صحنه رفته در چند سال اخیر می توان دریافت که تعداد گروه های فقط تهرانی به بیش از ده ها و شاید صدها گروه برسد. به این تعداد اضافه کنید گروه های دانشجویی را که هر سال فارغ التحصیل می شوند و در جستجوی اجرای آثار خود به انتظار می نشینند. حال نگاهی به تعداد سالن های مستعد اجرا در تهران بیندازیم. با ارفاق می توان تعداد آن ها را به بیست یا شاید سی سالن رساند. آن هم سالن هایی که غالب آن ها از کمترین امکانات به روز تئاتر بی بهره اند و نیازمند ده ها میلیون تومان هزینه بازسازی یا نوسازی اند. حال معاونت هنری چگونه می خواهد این حجم از متقاضی منسجم را در این تعداد سالن محدود جای دهد خدا می داند! از سوی دیگر موانع متعدد دیگری نیز بر سر تحقق این سیاست وجود دارد. بسیاری از گروه های تئاتری پس از چند سال فعالیت حرفه ای انشقاق می کنند و گروه های جدیدی را به وجود می آورند. این اتفاق در تئاتر و اصولا هنرهای گروهی طبیعی و منطقی به نظر می رسد. تفاوت های سبکی، فکری و شیوه های متفاوت کاری باعث می شود اعضای گروه های حرفه ای از یکدیگر جدا شده و مسیر شخصی خود را ادامه دهند. مانند گروه هایی چون گروه تئاتر امروز یا گروه تئاتر تجربه. تکلیف معاونت پس از واگذاری سالن ها به گروه های دیگر، درباره این گروه های جدید چه خواهد بود؟ گروه هایی که تازه تشکیل می شوند چه کار خواهند کرد؟ گروه های دانشجویی در حالی که سالن ها خصوصی شده اند چه بر سرشان خواهد آمد و آثارشان را در کدام سالن ها به روی صحنه خواهند برد؟ در حالی که بدین ترتیب ظاهرا تئاتر، خصوصی خواهد شد، سازوکار نظارت و ارزشیابی چگونه خواهد بود؟ حمایت های دولتی از تئاتر چگونه انجام می شود؟ و هزار و یک مشکل کوچک و بزرگ دیگر که بر سر تحقق این امر قرار خواهد داشت. به طوری که سال ها قبل خصوصی سازی با حذف کارگاه های دکور و لباس صورت گرفت و نتیجه اسف بار آن را دیدیم.به نظر می رسد معاونت هنری با اصرار بر تحقق این امر تلاش دارد تا از بار فشارهای حاشیه ای که بر حوزه تئاتر وارد می شود بکاهد. تمام مسئولیت ها را به رغم حضور شورای نظارت و ارزشیابی، بر دوش خود هنرمندان بگذارد؛ اما از عواید و منافع وقوع چنین سیاستی برخوردار شود. منافعی چون حذف هزینه های تعمیر و نگهداری از سالن های تئاتر، حذف هزینه های پرسنلی و ...اما آن چه بدیهی به نظر می رسد آن است، در زمانی که همه بنیان های اجتماعی به شدت دولتی هستند یا تحت نظارت مستقیم دولت فعالیت می کنند، تئاتر نمی تواند از این سیاست تخطی کرده و به سمت خصوصی شدن پیش برود. حتی اگر بخواهیم هم نمی شود. تجربه سال های گذشته موید چنین ادعائیست.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 312]
-
گوناگون
پربازدیدترینها