تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865955848
حکمت ادب و ادب حکیم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > صالحی، سید عباس - در روزگاران قحطی تواضع و ادب، سخنان آیتالله مصباح در جمع مسؤولان همایش روز جهانی فلسفه، اشک شوق را بر دیدگان می‌آورد و حکمت عملی را می‌آموزند: ایشان در این دیدار با تعابیر زیر از جایگاه شامخ حضرت آیتالله جوادی آملی تجلیل داشته‌اند: - اگر ما اینجا برای چند طلبه بحث فلسفی مطرح می‌کنیم؛ معنایش این نیست که نام بنده در کنار حضرت آیتالله جوادی برده شود. من این را واقعاً از ته دل می‌گویم و ایشان را از مفاخر اسلام می‌دانم و مفتخرم که دست ایشان را ببوسم. به طور معمول هر وقت خدمت ایشان شرفیاب می‌شوم؛ سعی می‌کنم این کار را انجام بدهم.- خوب است ایشان [آیتالله جوادی آملی] به دنیا هم شناسانده شود؛ ایشان واقعاً مجاهدت نمود و عمر شریف خود را وقف فلسفه کردند. در تفسیر کار مرحوم آقای طباطبایی را ادامه دادند... و این افتخار نصیب ایشان می‌شود که یک دوره کامل تفسیر را با این عظمت، با این وسعت و با این شکوه بیان کنند.- تنها چیزی که می‌تواند مجوز این باشد که مثلاً بنده هم شرکت بکنم این است که قدر بزرگان شناخته شود از باب تعرف الاشیاء باضدادها معلوم شود که واقعاً آقای جوادی یعنی چی.- با این تلاش مستمر و پیگیر و عاشقانه‌ای که ایشان [آیتالله جوادی آملی] درباره کار علمی و تحقیق دارد؛ واقعاً اصل در ریاست فلسفه اسلام در این عصر با آقای جوادی است... عنصری با این صداقت، با این فهم، با این استعداد، با این پشتکار، با این تقوا کجا می‌توان یافت؟- متأسفانه دنیا ایشان را نمی‌شناسد و نمی‌تواند هم بشناسد. اصلاً چون در این فضا نیستند؛ فرصت مناسبی است که ما اقلاً چنین شخصیت‌هایی را که نعمت‌های خدایی هستند برای جامعه معرفی کنیم.- این افتخار باید شامل شاگردانشان و امثال بنده هم بشود که وقتی چنین استادی داریم پَر «اکرم العلما» آن ما را هم می‌گیرد و الا این که ما لایق باشیم در کنار ایشان بگوئیم اول ایشان و دوم فلانی،این تضییع حق ایشان است. * * * عبارات فوق، گوشه‌ای از ذکر جمیل استاد عالی مقام آیتالله مصباح از حکیم مفسر و فقیه آیتالله جوادی آملی است. این یادکرد فروتنانه، از شأن و مرتبت حضرت استاد نمی‌کاهد بلکه آن را افزون‌تر و افزون‌تر می‌سازد و ادب و سلوک عالمان دینی را در زیست مؤمنانه و عالمانه تعلیم می‌دهد. شیوه‌ای که بیش از صدها و هزاران درس اخلاق، در جان مشتاقان دانش در حوزه و دانشگاه اثر می‌گذارد و بر مخاطبان روزنه‌ای از «تلک دار الآخره نجعلها للذین لایریدون علواً» را باز می‌گشاید. از دوران نوجوانی، این داستان تاریخی و یا افسانه‌ای از شیخ بهایی و میرداماد بر جانم نشسته بود که: «شاه عباس به قصد امتحان و یا با سوء نیت تلاش می‌کرد که روابط آن دو عالم بزرگ عصر خویش را بازیابی کند. در سفری با آنان بود و میرداماد با جثه‌ای سنگین بر مرکبی آهسته می‌راند و شیخ بهایی با قامتی نحیف بر مرکب خود می‌تاخت؛ شاه عباس به حکیم میرداماد نزدیک شد و گفت که حضرتتان با وقار حرکت می‌کنید ولی شیخ سبکسرانه می‌راند. میرداماد به سرعت پاسخ داد که مرکب شیخ از شادمانی است که به پرواز درآمده است! چه این که شیخ بر آن نشسته است! شاه عباس از میرداماد فاصله گرفت و به شیخ بهایی نزدیک شد و به طعنه گفت که مرکب میر، تحمل بار خود را ندارد و آهسته می‌آید! و شیخ بهایی فرصت را از شاه گرفت و گفت که مرکب میرداماد، طاقت آن را ندارد که کوه دانش و حکمت را حرکت دهد!» این روایت تاریخی یا اسطوره‌ای، هم‌چنان در جان و روان مردمان این مرز و بوم است. دانشورانی که خود بیش از همگان، قدر و قرب دانش را می‌دانند و با تکریم عالمان، بر منزلت علم می‌افزایند.متأسفانه در چرخه دانش کشور، گاه این سلوک و آداب در محاق می‌رود و رقابت‌های کاسب‌کارانه وتجاری، جای تواضع علمی را پر میکند. این یادداشت کوتاه، به نیت آن نگاشته شد که به خاطر آوریم شعله این سلوک دینی، هنوز با فروغ است و در میان دانشوران روشن‌ضمیر، این سنت پا برجاست.دورادور، به سهم خویش و به عنوان یکی از شاگردان کوچک حضرت استاد، بر دست و دهان استاد بوسه می‌زنم و یادگیری این شیوه کریمه را از ایشان و دیگر عالمان ربانی، از خداوند منان آرزو می‌دارم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 410]
-
گوناگون
پربازدیدترینها