واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > تهرانی، مهدی - سینما روایت زندگی با استفاده از تصویر است . حال اگر بخواهید این روایت شعرگونه باشد ، و اثر قابل از کار درآید کار بسیار سخت خواهد شد . یکی از مهمترین فیلمسازان تاریخ سینما که در فیلم هایش تصاویر ناب و غنی با روایتی شعر گونه لحاظ می شد ، اینگمار برگمان فیلمساز سوئدی است . اینگمار برگمان که در 1918 بدنیا آمده بود پس از 79 سال زندگی هنری سرانجام در 30 جولای 2007 درگذشت . و هفته ی آینده سومین سالگرد درگذشت وی به شمار می آمد . برای نسل قدیمی منتقدان و سینما دوستان ایرانی برگمان هم پای اسطوره هایی مانند هیچکاک دارای قدر و احترام بود و این روند وقتی مهم جلوه گری می کند که آن سالها بین دهه 40 تا 50 عمدتا وسایل ارتباط جمعی آنقدر وسیع و سریع نبود که بتوان فیلمسازان غیر مقیم هالیوود را شناسایی کرد . فیلم های مهمی از او در طی آن سالها در تهران اکران شد که مهمترین اش مهر هفتم ( 1957) و توت فرنگی های وحشی ( 1958) بود. اگرچه سونات پائیزی ، سکوت و یکی دوفیلم دیگر نیز از او به سینمای پایتخت راه یافته بودند.از نسل جدید اما آنچه به دست سینما دوستان رسید یا کارهای دهه ی 60 و 70 او بود ، بصورت نوار ویدیو و متاخرا سی دی ،و چند کار جدیدش که مهمترین آنها شاید فانی و الکساندر باشد. برگمان اگرچه ردای نویسندگی و کارگردانی برازنده اش بود و طی 50 سال حضور در سینما حدود 70 فیلم در مقام نویسنده و کارگردان در کارنامه حرفه اش به ثبت رسانید اما جنبه استادی و آموزشی او نیز بر بدنه سینمای هنری واقعا غیرقابل کتمان است . بیش دو 2 جین کارگردان و فیلمساز سرشناس که برخی از آنها صاحب سبک نیز شده اند به نوعی از شاگردان برگمان به حساب می آیند . به این اسامی توجه کنید : وودی آلن ، رابرت آلتمن ، تاد فیلد ، استنلی کوبریک ، اریک رومر ،آندره تارکوفسکی و مهمتر از همه کریشتف کیشلوفسکی ( خالق سه گانه رنگها : سفید ، آبی و قرمز ) این ها خود را شاگرد مسلم اینگمار برگمان می دانند و جالب اینجا است که آثار هرکدام از این کارگردان ها به نوعی کم یا زیاد رگه های از همان شعر تصویری را برخود دارد. فیلم های کیشلوفسکی را به یاد بیاورید . عمده آثار او شعر تصویری بودند. در نظر داشته باشید که اینگمار برگمان در اوج شهرت و اقتدار بازهم حاضر نبود فیلمی به زبان غیر اسکاندیناوی بسازد و این روند را که سال 1945 در پیش گرفته بود تا سال 1971 ادامه داد . چنین سبک کاری به سینمای اسکاندیناوی و به ویژه به سینمای سوئد این فرصت طلایی را داد تا بهترین بازیگران بومی بتوانند در فیلم های او به کار گرفته شده و تربیت شوند . فریاد ها و نجواهاCries and Whispers محصول 1972 اما اولین فیلم انگلیسی زبان اوبود که پس از نمایش غوغا کرد و با بیشترین استقبال روبرو شد . و پس از آن برگمان چند فیلم انگلیسی زبان دیگر نیز ساخت. برگمان در مجموع 9 بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد که اولینش مربوط به توت فرنگی های وحشی در سال 1960 و آخرینش برای فانی و الکساندر در سال 1984 بود . جایزه بافتا و شیر طلایی برلین و یک دوجین جایزه سینمایی از فستیوال های معتبر فیلم در طی این سالها به برگمان رسید او عطش او برای نوشتن و ساختن هرگز خاموش نمی شد . پس از مرگ او در سال 2007 ، آنچه از کتابخانه و فیلم خانه شخصی او به جا مانده بود ، به تنهایی کفاف تاسیس یک آکادمی فیلم را داشت و از اینرو هم در زادگاهش و هم در پایتخت سوئد انیستیوی فیلم برگمان تاسیس گردید که از معتبرترین ، مراکز پژوهشی سینمایی شناخته می شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 425]