واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: هرالد تریبیون: با نفس های حبس شده در سینه ، منتظر تصمیم ایران و آمریکا می مانیم در هر صورت این نگرانی ها نباید رئیس جمهور آمریکا را از پیشنهاد گفت و گوی بدون پیش شرط در مورد روابط دوجانبه تهران و واشنگتن مایوس و دلسرد کند. صرف نظر از اینکه واکنش ایرانی ها به چنین حرکت بدیع و بی سابقه ای چگونه خواهد بود اوباما در هر حالت پیروزی را در آغوش خواهد گرفت. عصر ایران؛ وحید جعفریان- روزنامه آمریکایی «اینترنشنال هرالد تریبیون» در مقاله ای به بررسی پیشنهاد اوباما برای مذاکره بدون پیش شرط با ایران و موانع پیش رو در این خصوص پرداخته است که متن آن از نظرتان می گذرد: «رئیس جمهور اوباما به طور بسیار عاقلانه پیشنهاد مذاکره مستقیم بین ایران و آمریکا بدون پیش شرط را با هدف تلاش در جهت بهبود روابط بین دو دشمن قدیمی مطرح کرده است. این ابتکار شایسته تحسین است. اگر رئیس جمهور بوش توانست برغم فاجعه هوایی لاکربی و حمایت گذشته لیبیایی ها از تروریسم نسبت به عادی سازی روابط با معر قذافی، رهبر لیبی اقدام کند پس دلیلی وجود ندارد که آمریکا و ایران نتوانند به نتایج مشابهی دست پیدا کنند. با این وجود قذافی دلایل خوبی برای رهایی کشورش از بند تحریم ها و انزوای بین المللی داشت. او از دوستان معدودی برخوردار بود و به دنبال هجوم نظامی (آمریکا) به عراق نگران این بود که گزینه بعدی واشنگتن برای تغییر رژیم های دشمن باشد. این در حالی است که ایرانی ها چنین احساسی ندارند. در واقع برخی از مسوولان ایرانی شاید احساس کنند که به شیطان بزرگ (آمریکا) و ادامه دشمنی با این کشور به منظور توجیه اقدامات خود در داخل کشورشان نیازمندند. در این میان حتی برخی مقامات میانه روتر ایرانی نظیر اکبر هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی ممکن است از گفت و گو و نرمال سازی احتمالی روابط با آمریکا استقبال کنند اما شاید حاضر نباشند آرمان های هسته ای کشور خود را فدای دستیابی به این هدف کنند. نهایتاً اینکه دوستی آمریکا با یک ایران مجهز به سلاح هسته ای می تواند به عنوان گزینه ای محسوب می شود اما حتی اوباما نیز نمی تواند آن را در ذهن خود هضم کند. در هر صورت این نگرانی ها نباید رئیس جمهور آمریکا را از پیشنهاد گفت و گوی بدون پیش شرط در مورد روابط دوجانبه تهران و واشنگتن مایوس و دلسرد کند. صرف نظر از اینکه واکنش ایرانی ها به چنین حرکت بدیع و بی سابقه ای چگونه خواهد بود اوباما در هر حالت پیروزی را در آغوش خواهد گرفت. اگر ایرانی ها علاقه مند جدی این پیشنهاد (مذاکره) باشند و مذاکرات به عادی سازی تدریجی روابط بیانجامد آنگاه مرحله بعدی گفت و گوها می تواند یافتن راه حلی در مورد بحران تسلیحات هسته ای باشد و اگر ایرانی ها پیشنهاد سخاوتمندانه اوباما در مورد روابط دوجانبه را رد کنند در این صورت نیز اوباما در موضع قوی تری در موضوع تسلیحات اتمی قرار خواهد گرفت و انتظار می رود از حمایت بین المللی برای تشدید تحریم های اقتصادی و سایر تحریم ها علیه ایران برخوردار شود. با این حال یک نگرانی بسیار جدی تری وجود دارد که این نگرانی تنها محدود به کسانی که درباره ابتکار اوباما تردید دارند، نیست. این دغدغه وجود دارد که ایرانی ها از ورود به مذاکرات طولانی و دامنه دار با آمریکا، نه در جهت حصول نتایج، بلکه صرفاً به منظور خرید زمان برای ادامه برنامه غنی سازی اورانیوم خود بدون نگرانی از تحریم ها یا حمله نظامی آمریکا استفاده کنند. تا زمانی که مذاکرات به طول بیانجامد ایرانی ها می توانند برنامه غنی سازی اورانیوم را تکمیل کنند، به اهداف استراتژیک هسته ای خود دست یابند و از مذاکره با آمریکا به منظور پیشگیری از تشدید تحریم ها استفاده کنند. دغدغه های ذکرشده به هیچ عنوان خیالی نیست اما این نگرانی ها از طریق راه هایی که مانع برسر راه دیالوگ مستقیم بین تهران و واشنگتن ایجاد نکند، قابل حل است. یکی از راه های مهم این است که آمریکایی ها به طور شفاف بیان کنند: پیشنهاد آنها مبنی بر دیپلماسی مستقیم با ایران بدون درنظر گرفتن پیش شرط در مورد کاهش فعالیت های هسته ای این کشور، لزوماً به این معنا نیست که در صورت آغاز مذاکرات مستقیم، این گفت و گوها مانعی برسر راه تشدید تحریم ها علیه تهران باشد. در همین راستا سوزان رایس سفیر جدید آمریکا در سازمان ملل اخیراً مذاکره مستقیم برسر برنامه هسته ای ایران را مشروط به پیروی تهران از درخواست شورای امنیت سازمان ملل مبنی بر تعلیق فعالیت های هسته ای کرد. بنابراین موضوع هسته ای در مذاکرات مستقیم پیشنهادی آمریکا با ایران جای نخواهد گرفت و این مساله ای خواهد بود که بررسی آن در حیطه مسوولیت سازمان ملل قرار می گیرد. در مقابل آمریکایی ها در خصوص مسائل دوجانبه پرشماری که دو کشور برسر آن اختلاف نظر دارند مذاکره خواهند کرد که از آن جمله می توان به ازسرگیری روابط دیپلماتیک، مسائل کنسولی، آغاز روابط تجاری و منافع مشترک در عراق و افغانستان اشاره کرد. واقعیت امر این است که پیشرفت در مورد هریک از این مسائل یا همگی آنها باعث برطرف شدن جو بی اعتمادی و سوءظن دوجانبه ای می شود که از سال 1979 تاکنون ادامه داشته است. این موضوع به نوبه خود تاثیر «غیرمستقیم و قوی» بر مساله هسته ای خواهد داشت. در این راستا دولت اوباما ممکن است سیاست بوش مبنی بر تغییر رژیم ایران را کنار بگذارد و به این نکته اذعان کند که تعیین آینده سیاسی ایران تنها بر عهده مردم این کشور است. همچنین امکان دارد آمریکا رسماً لفظ «محور شرارت» را در مورد ایران کنار بگذارد. بخشی از تمایل ایران به برخورداری از انرژی هسته ای در واقع ناشی از یک احساس ناامنی است که بر اثر خصومت های آمریکا و تمایل آن به سرنگونی حکومت فعلی ایران ایجاد شده است. بنابراین اگر موضع آمریکا در نتیجه مذاکرات مستقیم پیشنهادی اوباما تغییر کند آنگاه ممکن است ایرانی ها حاضر به سازش بر سر سیاست هسته ای شوند. سئوالاتی در مورد زمان مذاکرات مستقیم و طرف مذاکره کننده ایرانی باقی مانده است. هیچ راهی به نظر نمی رسد که اوباما حاضر به مذاکره با احمدی نژاد شود. آمریکایی ها هیچ تمایلی برای تحکیم موضع احمدی نژاد در انتخابات پیش روی ریاست جمهوری ایران ندارند چرا که او را به عنوان مرکز اصلی قدرت تلقی نمی کنند. برقراری هرگونه روابط حسنه بین ایران و آمریکا، تدریجی و آرام خواهد بود. سی سال خصومت عمیق بین این دو کشور ناشی از تعارض شدید در منافع دو طرف بوده و در نتیجه رفع این مسائل به صبر و حوصله نیاز دارد. اما نه فقط این دو کشور بلکه کل خاورمیانه و جامعه بین الملل از منافع بزرگ این روابط بهره مند خواهند شد. … ما همگی با نفس های در سینه حبس شده منتظر می مانیم و نگاه می کنیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 186]