واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > امین، شاهین - شاهین امین بخشی از حرف های جواد شمقدری معاون جدید سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را از رادیو فرهنگ شنیدم. ایشان عنوان داشتند، سال 1375 در سینماهای ایران 57 میلیون بلیت فروخته شده است و در سال 1387 این تعداد به 20 میلیون رسیده است.بر مبنای این آمار که امیدوارم دقیق باشد، در عرض 13 سال سینما ایران 37 میلیون تماشاگر خود را از دست داده است.ایشان دلیل این کاهش را عدم توجه به نیاز خانواده ها، کاهش ساخت فیلم های دفاع مقدس و کودک ،ساخت بیش از اندازه فیلم های تین ایجری و کمدی رمانتیک و در یک جمله نبود تنوع در تولیدات سینمای ایران دانستند. البته تاحدی درست است اما همه دلایل این کاهش نیست.دیگر هم واضح است و بسیاری می دانند بیشتر زیان هایی که در عرصه های مختلف می بینیم، بابت همه جانبه ندیدن و تحلیل های ناقص است.تا آن جا که یادم هست اغلب سینماگران و سینماداران در همان سال 1375 از تماشاگر اندک و نبود تنوع در تولیدات سینمایی می نالیدند. بسیاری از فیلم های جنگی هم به دلیل کیفیت پایین یا فضای شعارزده جزو آثار نفروش بودند. از طرف دیگر به غیر از موارد ذکر شده توسط آقای شمقدری، رسانه های جدیدمانند اینترنت،گسترش استفاده از ماهواره، افزایش برنامه های نمایشی شبکه های تلویزیونی ، بالا رفتن هزینه فیلم دیدن به خصوص برای خانواده ها در سینما،گسترش شبکه نمایش خانگی ،دسترسی به نسخه های ارزان باکیفیت و همراه با زیرنویس فارسی فیلم های روز جهان ،تغییر ذائقه جماعت فیلم بین ، تغییر مخاطبان و سلیقه مخاطبان ،توجه نکردن بسیاری از فیلم سازان به این تغییرات، ممیزی روز به روز افزون شده، رواج بساز بفروشی سینمایی ،کمبود سالن مناسب در سراسر کشور ونه فقط در تهران ،مشکلات رفت و آمد ، وقت تلف شده در ترافیک و.... اخلال تلویزیون در عرصه تولید با گسترش بی رویه و بی کیفیت تله فیلم؛ از دیگرعوامل مهم کاهش تماشاگران سینما هستند. آقای شمقدری احتمالا خود بهتر می دانید سینما تابعی است از متغیرهای فراوان، پس عامل کاهش مخاطبان آن را نباید دلایل محدود و تنها در داخل بدنه سینما جست و جو کرد. راستی شما گویا در جایی گفته اید« فیلم فرهنگی و غیر فرهنگی نداریم. فیلم یا خوب است یابد.» خب حرف حساب جواب ندارد. اما از این جنس حرف ها قبلا هم زده شده اما با که کلی پاسخ و عتاب مواجه شدند. حرف های مرحوم سیف الله داد در زمانی که بر همان صندلی امروز شما نشسته بودند یادتان هست؟بحث اقتصاد آزاد در سینما، نحوه حمایت ها، بود یا نبودش، مواجهه بی واسطه اثر سینمایی با مخاطب بازهم داغ شده است. این که فیلم خوب خودش باید راهش را پیدا کند و در عرصه عرضه و تقاضا نباید اخلال شود، را تقریبا همه قبول داریم. در این میان دوستم امیر قادری هم هیجان زده شده است_چه خوب که هنوز هیجان زده می شود_ و می نویسد: «اتفاقی که سال ها منتظرش بودیم حالا دارد می افتد و طبیعی است اولین انکارکنندگان و موضع گیران همان فیلم سازانی باشند که می خواهند با کمک های دولتی افکار ظاهرا روشنفکرانه شان را با مردم در میان بگذارند....»همان طور که پیشتر نوشتم از جنس چنین تلاش هایی به صورت جدی قبلا هم انجام شده است. باز هم به فعالیت های مرحوم داد و بخشی از بدنه سینما بین سال های 1376تا 80 اشاره می کنم.من به نیت خیر آقای شمقدری و نگاه سینما دوستانه امیر قادری شک ندارم ، اما در کشوری که بیش از 80 درصد اقتصاد آن یا دولتی است یا خصوصی نما، بحث بازار آزاد عرضه و تقاضا در سینما می تواند جاری و ساری باشد؟ آیا ممیزی هیچ نقشی ندارد؟آیا عدم نمایش تعداد زیادی از فیلم ها که مشکل پروانه نمایش هم ندارند، حتی در دو سالن نمایش فقط به نداشتن مخاطب برمی گردد یا فضای ناسالم عرضه؟و آیاهای دیگر... در واقع چیزی که خیلی ها دنبالش هستند سلف خری و بساز و بندازی سینمایی است و گرنه بازار آزاد قواعد جدی و خاص خودش را دارد،این را همه می دانیم. در این باره به تفصیل در هفته های آینده می نویسم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 388]