تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838087664
ميرحسين ، ملي مي ماند يا جناحي مي شود ؟
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: ميرحسين ، "ملي" مي ماند يا "جناحي" مي شود ؟ گذشته از این ، میر حسین به تنهایی ، به اندازه ای وزن و اعتبار دارد که بدون انتساب به این حزب یا آن گروه و جریان اعلام کاندیدتوری کند و به برنده شدن در انتخابات به طور جدی امیدوار باشد. به بیان دیگر در بازشناسی نسبت میر حسین با جناح ها ، این جناح ها هستند که به او نياز دارند نه میر حسین به آنها.
عصرايران ، مصطفي بدرالسادات - میر حسین موسوی ، هر چند به لحاظ خاستگاه سیاسی ، متعلق به جناح چب است ، اما تاریخ چپ گرایی وی ، مربوط به زمانی است که تقابل جناحی در ایران ، تا بدین حد گسترش نیافته و نهادینه نشده بود .از این رو ،هر چند کارگزاران نظام جمهوری اسلامی در دهه نخست انقلاب ، عمدتاَ در یکی از دو طیف موسوم به "چپ" و "راست" قرار داشتند اما این مسئله ، نه در تقسیم قدرت ، نقش کلیدی و نهایی را بازی می کرد و نه مردم اصولاً توجه جدی بدان داشتند زیرا در آن روزگار ، از یک سو ، کشور در حال و هوای انقلابي سالهای نخست پیروزی قرار داشت و از دیگر سو ، در گیر جنگ بزرگی بود که تمام ابعاد اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی کشور را تحت الشعاع قرار داده بود.بنابر این ، میر حسین دهه اول انقلاب ، به عنوان نخست وزیر جناح چپ مطرح نبود (برعکس سالهای بعد که مثلاًخاتمی رییس جمهور متعلق به اصلاح طلبان یا احمدی نژاد رییس جمهور متعلق به اصولگرایان شمرده شدند.)ار این رو ، میر حسین در حافظه تاریخی ملت ایران ، به عنوان یک چهره ملی“ ثبت شده و نه یک شخصیت جناحی“ و این ، وجه تمایزی است که دراغلب سیاستمداران امروز ، نمی توان سراغی از آن گرفت و اتفاقاً برگ برنده میر حسین نیز همین است.با این حال ، با توجه به خاستگاه تاریخی میر حسین که ریشه در جناح چپ دهه اول انقلاب دارد، طبیعی است که دعوت وی برای حضور در انتخابات آتی ریاست جمهوری ، از سوی جناح چپ که در سالهای اخیر "اصلاح طلب" خوانده می شود ، صورت گیرد .تا بدین جای کار ، آسیبی متوجه میرحسین نیست ، اما سیر پرونده کاندیداتوری احتمالي میر حسین به این سمت که او را به عنوان کاندیدای یک جناح خاص“ تعریف کند ، نه تنها از نظر تاریخی ، جایگاه منحصر بفرد میر حسین به عنوان یک "چهره ملی "را از بین می برند و به یک " چهره جناحی " تقليل مي دهد ، بلکه از وزن سبد آرای وی خواهد کاست زیرا طبیعی است که شخصیت ملی“ بیشتر مورد اقبال مردم است تا یک شخصیت جناحي“ ، به ویژه آنکه به یاد بیاوریم کارنامه جناح های "چپ" و " راست " ( اصلاح طلب و اصولگرا ) آکنده از خطاهای فاحشی است که با انتساب به هر کدام از این دو جناح ، گریزی از نشستن لکه این خطاها ، بر دامن منتسبان نیست .گذشته از این ، میر حسین به تنهایی ، به اندازه ای وزن و اعتبار دارد که بدون انتساب به این حزب یا آن گروه و جریان اعلام کاندیدتوری کند و به برنده شدن در انتخابات به طور جدی امیدوار باشد.به بیان دیگر در بازشناسی نسبت میر حسین با جناح ها ، این جناح ها هستند که به او نياز دارند نه میر حسین به آنها.اینکه احزاب اصلاح طلب از میر حسین برای کاندیداتوري دعوت نمایند ، برخی جریان های اصولگرا از وی حمایت نمایند ، فی نفسه نه تنها اشکال ندارد ، بلکه مطلوب و بخشی از قواعد بازی است اما اگر میر حسین بخواهد همچنان همان "میر حسین ملی" باقی بماند قطعاً در اعلام کاندیداتوری اش به عنوان " مستقل " وارد عرصه می شود تا در همین بدو امر ، وامدار کسانی نباشد که خود رابه او می چسبانند تا بلکه از رهگذر پیروزی او در انتخابات ، پستی بگیرند و چند سالی را در زمامداری سهیم باشند.بي گمان ، اگر مردم به میر حسین راي بدهند ، تنها به دلیل اعتمادی است که به او دارند نه به خاطر توصيه فلان حزب یا جناح . و این ، کار میرحسین را در تعامل با سیاسيون که هیچ حقی بر او ندارد ، آسان تر و مسؤولیتش بر این مردم را البته سخت تر می کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]
-
گوناگون
پربازدیدترینها