واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > عصرآزاد، سحر - هفته گذشته پس از فوت مرحوم محمدرضا اعلامی و در مراسم تشییع وی حرفهای مهم و البته آشنائی شنیده شد که مهمترین نکته، زمان و مقطع طرح آنها است. چرا «نقطه ضعف» در کارنامه مرحوم اعلامی تکرار نشد؟ این پرسش در زیرمتن خود این سئوالها را به دنبال دارد: چرا «افعی» سرفصل کپیبرداری ضعیف از فیلمهای خارجی در سینمای ایران شد؟ و ... چرا «رازها» نقطه آخر را در کارنامه محمدرضا اعلامی گذاشت؟ همه این پرسشها اساسی است و از جائی شکل میگیرد که «نقطه ضعف» با گذشت سه دهه همچنان جایگاه تعیینکننده خود را در سینمای ایران حفظ کرده است. یک اقتباس هوشمندانه از اثری ادبی که به گونهای زیرپوستی آداپته شده بود و بدون تکیه بر زمان، مکان و اسامی مشخص (همچون رمان اصلی) رابطه خاص بین سه شخصیت اصلی را در موقعیتی اضطراری به تصویر میکشد. یادم هست در جلسه نقد و بررسی «نقطه ضعف» که دو سال قبل از سوی انجمن منتقدان و نویسندگان سینمائی در خانه سینما برگزار شد، مرحوم اعلامی پس از مدتها که همواره او را رنجیده خاطر از شرایط موجود میدیدیم، خود را در قالب همان کارگردان جوان دهه شصت که کار اولش درخشیده رها کرد و از زوایای پنهان تجربه ای گفت که شاید فکر میکرد این روزها کسی توجهی به آن ندارد. همه اینها در حالی بود که در سالن کوچک خانه سینما تنها چند مخاطب جدی آنهم از اعضای انجمن منتقدان بودند و البته علاقه و توجه همین تعداد کافی بود تا اعلامی خود را در قاب «نقطه ضعف» همچنان آماده اوج گرفتن بداند و «افعی» و ... را فراموش کند. اما واقعیت این است که این نشست تخصصی و پروندهای که ماهنامه «صنعت سینما» برای فیلم «نقطه ضعف» پس از گذشت 30 سال منتشر کرد و احتمالاً فعالیتهای محدودی در همین زمینه، نتوانستند «نقطه ضعف» دیگری را به کارنامه اعلامی اضافه کنند و او همچنان اندر خم این اثر درخشان باقی ماند. چراکه شرایط و موانع چیزی نبودند که با تحلیل و تعریف و تمجید، مساعد و برطرف شوند. باید چیز مهمتری تغییر میکرد که ناشی از همان پرسشی است که در مراسم تشییع مرحوم اعلامی مطرح شد: چرا «نقطه ضعف» نقطه اوج کارنامه این فیلمساز باقی ماند؟ به نظر میآید اگر این سئوال در زمان حیات اعلامی مطرح میشد و فقط یکی از این مسئولان دلسوز به پاسخ آن فکر میکرد و درصدد رفع نسبی -نه قطعی- آن برمی آمد، این افسوس و وااسفهای تکراری را کمتر میشنیدیم. افسوس از اینکه چرا مرحوم مهدی نوربخش در قاب فیلم دیده نشده «رأی باز» متوقف ماند؟ چرا (...) در کارنامه (...) تکرار نشد؟ در جای خالی اول میتوانید نام فیلمهای درخشان و تکرارنشدنی ایرانی و در جای خالی دوم نام فیلمسازان در حال حیات را قرار بدهید... به نظر طبیعی میآید خود فیلمساز اولین کسی باشد که این پرسش کلیدی را از خودش مطرح کند ولی واکنش افراد مختلف به این سئوال متفاوت است. یکی فکر میکند، تلاش میکند و میخواهد خود را به اثبات برساند، اما درهای بسته او را به پله اضطراری مرگ میکشاند. یکی فکر میکند، تلاش میکند و وقتی نمیتواند خود را در قابی که به آن اعتقاد دارد اثبات کند قاب دیگری برای خود انتخاب میکند و دور میشود از خودش، ایدهآلهایش و انتظار علاقهمندانش. یکی هم در برزخ مردن و تن به شرایط دادن سرگردان میماند که به هر کدام تن بدهد، بازی را باخته است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 342]