پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1850835048
مستقیمگویی یا لفافهگویی؟ مسئله این است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > عصرآزاد، سحر - سحر عصرآزاد در فیلم‌های "گزارش یک جشن" و "خیابان‌های آرام" نگاه دو فیلمساز صاحب نام کشورمان نسبت به اتفاقات سیاسی یک سال اخیر، با دو رویکرد مختلف به تصویر کشیده شده است.در واقع این فیلم‌ها با تکیه بر غیر مستقیمگویی، برای فرار از تیغ ممیزی دو رویکرد مختلف را از ابراهیم حاتمی‌کیا و کمال تبریزی ثبت کردند که هر یک در نوع قابل بحث است.حاتمی‌کیا که سابقه کار با نمادها و استعاره‌ها بر بستر قصه‌هایی رئال و امروزی را دارد و این رویکرد معمولاً در فیلم‌هایش جواب داده، این بار برای گفتن از اتفاقات ملتهب یک سال اخیر کشور نیز به تمهید لفافهگویی پناه برده است. همانطور که تبریزی ترجیح داده قصه خود را با بردن به یک ناکجا آباد از قید زمان و مکان آزاد کرده و بر بستری از طنز و کمدی نگاهی غیر مستقیم به همین اتفاقات داشته باشد. این دو رویکرد از این دو فیلمساز علاوه بر اینکه می‌تواند محدودیت‌های پیش رو برای دست گذاشتن بر این مقطع را برجسته کند، به نوعی هوشمندی آنها را برجسته کرده و برآمده از علایق و دغدغه‌های قبلی آنها است. همانطور که حاتمی‌کیا فیلم‌های نمادین و استعاری در کارنامه‌اش کم ندارد، تبریزی هم از کمدی متعارف تا کمدی‌های نامتعارف و غیر کلاسیک همچون "همیشه پای یک زن در میان است" را در کارنامه دارد. این ویژگی کمک می‌کند تا از آثار جدید این کارگردان‌ها انتظاری خاص داشته باشیم."گزارش یک جشن" حاتمی‌کیا هرچند در راستای همان فیلم‌ها است اما نکته‌ای که فاصله این فیلم را با آثار استعاری چون "روبان قرمز" یا "موج مرده" برجسته می‌کند دور شدن از مابه ازاء‌های واقعی و گام نهادن در فضایی است که تنها در درون فضای نمایشی و استعاری فیلم می‌تواند مفهوم پیدا کند و ارتباطش با زمان حال کمرنگ است. هرچند رمزگشایی مولفه‌های چیده شده در فیلم حاتمی‌کیا می‌تواند به کشف جذابی از چیدمانی هوشمندانه و ظریف بینجامد اما به دلیل اینکه روایت داستانی فیلم رابطه خود را با زمان حال قطع می‌کند، جذابیت خود را هم برای پیگیری از دست می‌دهد. از همین روست که بیشتر این رمزگشایی است که مخاطب را تا انتها همراه می‌کند نه قصه‌ای که در طول فیلم در حال روایت شدن است.اما در فیلم تبریزی انتخاب یک بستر بی‌زمان و مکان و جاری شدن قصه با جنسی خاص از کمدی، فضایی ایجاد می‌کند تا داستانی که در طول فیلم در حال روایت شدن است جذابیت خاص خود را پیدا کرده و مخاطب را همراه سازد. همچنین ارجاعات مستقیم و غیر مستقیم فاصله خود را با مابه ازاء‌های واقعی کم کرده و مخاطب را در یک کشف همراهی می‌کنند.این نکات صورت مسئله رویکرد دو فیلمساز صاحب‌نام نسبت به اتفاقات سیاسی یک سال اخیر در کشورمان است که برای رسیدن به یک تحلیل منصفانه می‌توانند کمک کنند. اما قبل از هر چیز این دو فیلم می‌توانند چرایی تمایل آنها به غیر مستقیمگویی را ثبت کنند و طرح یک یک سوال ساده...
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-