واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سیاهچاله سیر نشدنی و آخرین فریاد یك ستاره دانشمندان موسسه فیزیك فرا زمینی ماكس پلانك آلمان با استفاده از داده های دریافتی از تلسكوپ دیجیتالی آخرین جیغ مرگ یك ستاره در حال بلعیده شدن را ردیابی كردند. در یك كهكشان دور دست ، یك ستاره كه در اطراف یك سیاهچاله غول آسا چرخش می كرد با سرگردان شدن به سوی این هیولا خیلی به آن نزدیك شد. نتیجه این سرگردانی از هم پاشیده شدن ستاره بود. اما این ستاره قبل از بلعیده شدن آخرین فریاد خود را بصورت فورانی از نور گسیل كرد و این فریاد به آرامی در پهنه كهكشان طنین انداخت. ستاره شناسان این فریاد ضعیف را دریافت و با استفاده از آن هسته كهكشانی كه فریاد از آن منشا گرفته بود را نقشه برداری كردند. اصلا نباید تصور كرد كه این سناریو بخشی از یك رمان علمی تخیلی است. گروهی از ستاره شناسان با استفاده از رصدهای دقیق تلسكوپ "نقشه برداری دیجیتالی آسمان (SDSS) " این واقعه نادر و دراماتیك را كشف كردند كه جزئیات مربوط به آن در نسخه ماه مه (اردیبهشت) Astrophysical Journal Letters بچاپ رسیده است. این گروه هنوز در حال رصد این "پژواك نور" هستند و برای نخستین بار یكی از این اتفاقات را می توان با جزئیات كامل مشاهده كرد. این تحقیق می تواند به دانشمندان كمك كند تا مناطق مختلف كهكشان را مورد كاوش قرار دهند.
در حال حاضر این "پژواك نور" در میان كهكشان SDSSJ0952+2143 جریان دارد. این ستاره نگون بخت كه در اطراف سیاهچاله می چرخید توسط یك ستاره دیگر كه با آن بر هم كنش داشت به خارج از مسیر چرخش خود "هل" داده شد. سپس به سمت هیولا سرگردان و در نتیجه جاذبه سیاهچاله از هم پاشیده شد. اما قبل از اینكه مواد ستاره ای به درون صفحه تجمع كشیده شوند ، این مواد یك انفجار از پرتو ی پر انرژی را ایجاد كردند. سرپرست این گروه می گوید" این انتشار ناگهانی نور مانند انداختن "چوب خشك" بر روی آتش زیر خاكستر است. تصور كنید كه یك آتش تقریبا خاموش است و بنابراین نور زیادی در اطراف آن نیست و شما نمی توانید پیرامون خودتان را تشخیص بدهید. این تصویر مانند هسته یك كهكشان معمولی است. اگر شما مقداری چوب بر روی آتش بریزید خیلی زود روشن می شود و می توانید محیط را بخوبی ببینید. به همین شكل ، ما هم یك ستاره را مشاهده كردیم كه به درون سیاهچاله انداخته شد : مانند انداختن یك تكه چوب بر روی آتش. درست مانند آتش كه افراد دورتادور آن و درختهای زمینه را روشن می كند ، این انفجار به مناطقی از این كهكشان برخورد و آنها را روشن كرد. اما وسعت كهكشان باعث تاثیر "تاخیر زمان" شد. بدین معنی كه نور به زمان زیادی نیاز دارد تا از میان هسته كهكشان طی كند. و زمانیكه نور به ناحیه خاصی از كهكشان می رسد ، گاز آن ناحیه بصورت موقت ولی با روشنائی زیاد می درخشد و دوباره كم رنگ و خاموش می شود. تصور می شود نوری كه این گروه از دانشمندان در حال دنبال كردن آن هستند در سال 2004 شروع شده باشد یعنی زمانیكه تلسكوپ SDSS بطور روزمره در حال تصویربرداری و قرائت طیفهائی از پرتوهای این كهكشان و هزاران كهكشان دیگر بود. فرشید کریمیhttp://www.parssky.com/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 212]