تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865678755
صادرات میوههای کال
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: صادرات ميوههاي کال
اگر تا چند سال پيش فيلمهاي ايراني در جشنواره كن، جوايزي چون نخل طلا و دوربين طلايي را بهخود اختصاص ميدادند مدتي است كه حضور سينماي ايران در مهم‌ترين فستيوال سينمايي جهان كمرنگ شده است. در توضيح دلايل كم فروغي حضور سينماي هنري ايران در كن به نكات فراواني اشاره شده است، از جمله اينكه سينماي ايران در دام تكرار افتاده و ديگر فاقد جذابيت و پويايي براي مديران كن است. برخي هم معتقدند كه از ابتدا هم نبايد خيلي توجه فرانسو‌ي‌ها را جدي مي‌گرفتيم و موفقيت‌هاي سينماي ايران در كن، تب تندي بوده كه خيلي زود فروكش كرده است. برخي هم به رقباي قدرتمند سينماي ايران اشاره ميكنند و اينكه راه نيافتن به كن دليل ضعف سينماي ما نيست، بلكه ناشي از حضور فيلمهاي قابل توجهي است كه از سراسر جهان به اين فستيوال ارسال مي‌شوند.در برآيند نهايي اما، تقريبا اغلب سينماگران و كارشناسان بر ضعف سينماي جشنواره‌اي ايران در اين سال‌ها اذعان دارند، ضعفي كه نمودش را مي‌توان در بي‌اعتنايي كن به اين سينما مشاهده كرد. تجربه اين سال‌ها نشان داده كه ديگر فرمول‌هاي قديمي براي جلب اعتناي مديران جشنواره‌هاي رده Aجواب نمي‌دهد و سينماي جشنواره‌اي نيازمند تغيير مسير است.سامان سالور، كارگردان «ترانه تنهايي تهران» تنها نماينده سينماي ايران در كن 61، معتقد است: برخورد مديران كن امسال با سينماي ما به معناي بيتوجهي به اين سينما نيست و بايد به سليقه هر هيات انتخابي احترام گذاشت. او ميگويد: سال‌ها بود كه جشنواره كن توجه زيادي به سينماي ايران نشان مي‌داد و انگار رسم شده بود و قرار بود اگر فيلمي از ايران در اين جشنواره نباشد، جشنواره كن برگزار نشود. شايد دوستان سياستگذار فرهنگي ما قصد ندارند از فيلمهاي مستقل و فرهنگي حمايت كنند و اين برخورد دلسرد‌كننده نسبت به اين فيلم‌ها باعث شده در اين بخش، سينماي مطرح و مهم و قابل توجهي نداشته باشيم و از مديران كن هم نمي‌توانيم انتظار داشته باشيم.اين كارگردان راه نيافتن فيلم «شيرين» عباس كيارستمي به كن را نه تنها اتفاق بدي ارزيابي نمي‌كند بلكه با ذكر يك نقل قول از كيارستمي، اين مسئله را سند خوبي بر اثبات ارزشمندي كارهاي راه يافته از اين كارگردان به جشنواره كن مي‌داند و ميگويد: من نقل قولي از آقاي كيارستمي شنيدم كه مي‌گفت بعد از اين اتفاق ثابت شد كه مديران كن اهل تعارف و معامله و مصالحه نيستند و فيلم‌هايي كه از لحاظ كيفي و فرهنگي فيلمهاي مطرحي هستند به اين جشنواره راه پيدا ميكنند. برخلاف تصور همگان فيلم‌ها مطابق نظر هيات انتخاب پذيرفته مي‌شوند و در اين ميان عباس كيارستمي نيز ثابت كرده كه در سينماي ايران حرف‌هاي بسياري در محافل بين‌المللي دارد. اين اتفاق بايد هشداري باشد براي كساني كه سعي ميكنند از موفقيت‌هاي ديگران استفاده كنند و قصد دارند با كپي‌كاري به شهرت و پيروزي برسند. مي‌توان گفت ممكن است حتي نمونه اصلي يك فيلم تجربي هم موفق نباشد.كارگردان «ترانه تنهايي تهران» پيشي‌گرفتن سينماي آسيا از سينماي ايران در سال‌هاي اخير را نشانه‌اي از بيتوجهي به سينماي فرهنگي و هنري در كشور دانسته و ميگويد: در سينماي ما همين بخش كوچك و فرهنگي هم به زور نفس مي‌كشد. اين بخش به اين دليل كه مستقل عمل مي‌كند به هيچ عنوان حمايت نمي‌شود. حتي وقتي در جشنواره‌هاي جهاني هم به اين قبيل فيلم‌ها توجه مي‌شود، در داخل كشور هيچ حمايتي از آنها نمي‌شود.اگر فيلمي در فستيوال‌‌هاي جهاني موفقيتي كسب كند اين باعث سربلندي كشور ما و بالا رفتن پرچم سه رنگ ايران و غرور ملي است. اين شايد مهم‌تر از يك پيروزي ورزشي باشد. حالا كه هيچ اتفاقي نمي‌افتد سينماي كشورهاي ديگر كه به سينماي مستقل تجربي و هنري اهميت مي‌دهند چهار نعل مي‌تازند. هيچ‌كس نمي‌ايستد تا ما به حركت لاك پشت وار خود ادامه بدهيم. ما بايد براي فيلم‌ها هزينه و از آنها حمايت كنيم تا موفق شويم، در غيراين صورت هيچ اتفاقي نمي‌افتد. گاهي تك ستاره‌هاي ما در اين سينما نيز بعد از موفقيت در مجامع جهاني در محاق مميزي و عدم‌اكران قرار گرفتند.سالور برجسته شدن نقش بازار‌كن را از سوي برخي سينماگران داخلي كار بيهوده‌اي دانسته و ميگويد: در اين دو سال اخير كه ما فيلمي در جشنواره نداشتيم، بازار كن از سوي برخي برجسته شده و داراي اهميت تلقي مي‌شود در حالي كه متأسفانه بايد اعتراف كرد كه بازار فيلم اغلب براي فيلم‌هايي مفيد است كه در يكي از 4 بخش اصلي كن پذيرفته شده‌اند و من فكر مي‌كنم مي‌خواهيم با اين كار روي ناكامي‌هاي خود سرپوش بگذاريم. بازار فيلم كن هيچ كنكوري ندارد و تنها فيلم‌هايي كه در بخش مسابقه هستند مورد توجه قرار مي‌گيرند. درست است كه امسال فيلم من «ترانه تنهايي تهران» در كن پذيرفته شده اما باز هم مي‌گويم كه كن آخر دنيا نيست هر چند اين جشنواره اهميتي دارد كه نمي‌توانيم منكر آن شويم. در اين سال‌ها اگر فيلمي در4 بخش اصلي كن پذيرفته مي‌شد مي‌توانست شانسي در بازار كن هم داشته باشد؛ ولي در غيراين صورت خير. شانس فروش جهاني به شركت فيلم‌ها در جشنواره برمي‌گردد.سينماي ايران، سينماي متوسطي است فرزاد موتمن در پاسخ به‌دليل كم توجهي مديران كن به فيلمهاي ايراني معتقد است: بايد اين سؤال را اين طور برگردانيم كه دليل توجه آنها در سال‌هاي گذشته چه بوده است. او ميگويد: اصولا سينماي ايران، سينماي متوسطي است يعني نه خيلي اوج گرفته و نه بد شده است. همين طور هم به راه خود ادامه ميدهد و هيچ اتفاقي در سينماي ما نمي‌افتد. در دوره‌اي سياست‌هاي جشنواره كن در راستاي توجه و حمايت از نوع به‌خصوص سينماي ايران بود كه حالا فروكش كرده است. بايد اين جشنواره نكته‌اي در سينماي ما ببيند كه به آن توجه كند يا خير؟ شايد كن در سال‌هاي گذشته با ارفاق به سينماي ما نگاه مي‌كرد؛ ولي حالا طبيعي عمل مي‌كند.كارگردان «جعبه موسيقي» بيتوجهي كن به فيلم كيارستمي را هم اتفاق عجيبي ندانسته و ميگويد: آخرين فيلمي كه از اين فيلمساز ديدم «بليت» بود كه اتفاقا آن را خيلي هم دوست داشتم اما واقعيت اين است كه «شيرين» را نديده‌ام. به هر حال كيارستمي از بزرگان سينماي ماست. اتفاقي كه امسال براي فيلم كيارستمي افتاده پيش از اين براي بسياري از بزرگان سينما نيز افتاده بود كه طبيعي است. اين دوره تغييراتي در مديريت كن به وجود آمده و احتمالا بعضي از اعضاي مديريت جديد اين فيلم و نوع نگاه آن را دوست نداشتند ولي در دوره‌هايي فيلم‌هايي از ژان‌لوك‌گدار هم رد شده و به نمايش در نيامده است. به‌عنوان مثال امسال در جشنواره برلين فيلم «زندگي ديگران » كه در كشور آلمان بسيار مورد توجه قرار گرفت و از منتقدين نمره مثبت گرفت، در اين جشنواره پذيرفته نشد. به هر حال اين مسئله بسيار ساده و طبيعي است. اما با اين حال باز هم مديران كن عباس كيارستمي و سينماي او را بسيار دوست دارند.اين كارگردان در مورد دلايل اقبال كن به فيلمهاي كشورهاي شرق آسيا در دوره‌هاي اخير ميگويد: فكر مي‌كنم شرق دور وكشورهايي مثل هنگ كنگ و تايوان پيش از اين هم از سينماي ايران درخشان‌تر بوده‌اند. سادهترين استوديوهاي فيلمسازي هنگ كنگ صد سال قدمت توليد دارند و صد سال است كه فيلم داستاني مي‌سازند اما تاريخ آن در سينماي ما شايد 60 سال و از زمان دكتر كوشان است. آنها بهطور مستمر از صد سال پيش صنعت سينما را داشتند و در اين مدت آهسته رشد كردند و نوعي از سينما را به وجود آوردند كه در اوايل شكل‌هاي ابتدايي آن در سينماي رزمي به نمايش گذاشته شد. بعد آن را رشد دادند و در اواخر دهه 70 فيلم‌سازان بهتر، فيلمهاي بهتري ساختند كه در سال 79 يكي از بهترين‌هاي آن در كن نمايش داده شد. بعد از آن متوجه پتانسيل‌هاي سينمايي رزمي خود شدند و به يك سينماي ملي رسيدند كه با مفاهيم جادويي آميخته است.آنها در اين سينما كار كردند و سرمايه‌هاي غربي را هم جذب كردند. در حال حاضر بسياري از اين كشورها كه از سينماي ايران در كن جلو زده‌اند سينماي خوب و قابل‌قبولي دارند.موتمن در پاسخ به اين سؤال كه به‌نظر شما دلايل برجسته كردن اهميت بازار كن از سوي برخي سينماگران داخلي چيست؟ ميگويد: بازار كن خيلي پر‌اهميت نيست. من هم «شب‌هاي روشن» را در بازار كن ارائه دادم. در اين بازار يك عده از خريداران و مديران جشنواره‌ها فيلم‌ها را مي‌بينند و براي بعضي موقعيت‌هاي خوبي به وجود مي‌آيد و در مقابل براي بعضي فيلم‌ها هم جو‌سازي مي‌شود و در نتيجه آينده فيلم‌ها نابود مي‌شود. به‌عنوان مثال در مورد فيلم «شب‌هاي روشن» از سوي مدير بخش انتخاب جشنواره كارلوويواري نامه‌اي آمد مبني بر اينكه ما از ايران فيلم روشنفكرانه نمي‌خواهيم ما فيلم‌هايي مي‌خواهيم كه مردم را در نيازهاي روزمره‌شان نشان بدهد. در نهايت بازار كن بسيار در حاشيه است و همه نگاه‌ها متوجه بخش مسابقه است. بخش مسابقه كن، ستاره كن است. حتي فيلمهاي بسيار كم ارزش هندي هم به اين بازار راه پيدا ميكنند پس اين بازار حرفي براي گفتن ندارد.كن به‌دنبال جريان‌هاي تازه استتهماسب صلح‌جو نيز تحليلي مشابه ديگران دارد، به‌نظر او فيلمهاي ايراني ديگر آن طور كه مديران كن مي‌خواهند نيستند. جشنواره‌ها اهداف و سياست‌هاي فرهنگي، هنري و... را دنبال ميكنند. او ميگويد: من تصور مي‌كنم اين بخش از فيلم‌هايي كه در جشنواره‌هاي مطرح دنيا به‌عنوان آثار چشمگير سينمايي و فرهنگي مورد توجه قرار مي‌گرفتند دچار تكرار شده‌اند و كپي برابر اصل هستند. اتفاق تازه‌اي كه در بخش سينماي جشنواره‌اي ايران نيفتاده و از طرفي شايد تحت‌تأثير سياست‌هاي جهاني اين اتفاق براي ما افتاده است. شايد هم اين واكنش‌ها دلايل مختلف ديگري دارد كه ما از آن بي‌خبريم. اما در حوزه سينما، فيلمهاي ما دچار تكرار شده‌اند. زماني الگويي از نظر نوع روايت و تصوير براي كن جذاب بود ولي تكرار آن ظاهرا ديگر جذابيتي ندارد.اين منتقد در مورد پيشي گرفتن سينماي شرق آسيا از سينماي ايران در جشنواره كن ميگويد: به‌نظر مي‌رسد يكي از اهداف جشنواره‌ها كشف جريان‌هاي نو و اتفاق‌هاي جديد در سينماي دنياست. آنها توجهشان در يك دوره‌اي بيشتر به ايران معطوف بود چون اتفاقات تازه‌اي در آن رخ مي‌داد حالا اين اتفاقات در جاي ديگري مي‌افتد و براساس سياست‌هاي فرهنگي و جست‌وجو در سينماي آسيا اين مسئله دنبال مي‌شود. ما نبايد توقع داشته باشيم كه جشنواره‌ها براي سينماي ايران سينه چاك كنند. سينما تا وقتي براي آنها تازگي دارد به آن اهميت مي‌دهند در غيراين صورت اين نوع سينما برايشان ارزشي ندارد.به‌نظر اين منتقد، بازار كن آنقدرها هم كه عده‌اي قصد دارند آن را بي‌اهميت جلوه دهند كم ارزش نيست و ميگويد: اگر سينماي ايران صرف‌نظر از موفقيت در جشنواره در اين بازار شركت كند مي‌تواند برخي از فيلمهاي قابل اعتناي توليد شده در داخل را به بازار جهاني عرضه كند و در اين ميان ره توشه‌اي بگيرد. البته اين به شرطي خوب است كه براي مخاطب و جشنواره‌هاي بين‌المللي تبليغات مؤثري صورت بگيرد. درست است كه پذيرفته شدن در بخش اصلي جشنواره در موفقيت فيلم‌ها در بازار مهم و يك امتياز است اما بدون اين امتياز هم اين فيلم‌ها مي‌توانند نماينده خوبي براي سينماي ايران در جشنواره‌هاي بين‌المللي باشند. اين از بي‌تفاوتي بهتر است ولي بستگي به روش‌ها و سياستگذاري‌ها دارد. همين كه سينماي ما در يك دوره‌اي در اين جشنواره حضور خوبي داشته كافي است كه ما در بازار هم فعال باشيم.سينماي ايران فاقد برنامه‌ريزي استعليرضا رئيسيان اما جشنواره كن را از دو جهت از جمله حجم و تاثير جهاني بخش‌هاي مختلف اين جشنواره و بازار گسترده آن حائز اهميت دانسته و آن را مستحق عنوان معتبرترين جشنواره رده A در دنيا مي‌داند. رئيس كانون كارگردانان سينماي ايران عدم‌حضور سينماي ايران در بخش رقابتي كن را ناشي از تكراري بودن حركت‌هاي سينماي ايران براي حضور در جشنواره‌هاي بين‌المللي دانسته و ميگويد: هميشه مسئولان بين‌الملل مي‌نشينند و فيلم‌ها را همانطور كه مديران بخش توليدي سياستگذاري كردند، به جشنواره‌هاي خارجي عرضه ميكنند. يكي از فاكتورهاي اساسي براي حضور مؤثر در جشنواره‌هاي خارجي برنامه براي توليد است. هر كشوري كه قصد دارد براي المپيك نماينده داشته باشد، بايد در رشته‌هاي ورزشي خود سرمايه‌گذاري بكند و در اين راستا جشنواره فيلم كن در سينما نيز از لحاظ اعتبار و جايگاه همچون المپيك در ورزش است. بنابراين زماني كه ما نه برنامه‌ريزي و نه سرمايه‌گذاري داريم؛ چرا بايد توقع داشته باشيم كه فيلم‌هايمان اتفاقي به جشنواره كن بروند. ما به سه فاكتور اساسي براي موفقيت بين‌المللي سينماي ايران نياز داريم كه شامل توليد با برنامه، حجم زياد سرمايه‌گذاري براي موفقيت و فروش فيلم‌ها و ديگري امكان استفاده از ارتباط فردي يا گروهي براي پيروزي يك فيلم در يك جشنواره معتبر است.كارگردان «ايستگاه متروك» عدم‌موفقيت سينماي ايران طي چند سال اخير در جشنواره كن و پيشي گرفتن سينماي كشورهاي شرق آسيا از سينماي ايران را به عدم‌برنامه‌ريزي و به وجود نيامدن جريان مؤثري در اين زمينه مرتبط دانسته و ميگويد: نه بخش خصوصي كه قدرت مالي كمتري دارد و نه بخش دولتي كه وضعيت مالي خوبي دارد مقصر نيستند بلكه فقدان برنامه‌ريزي باعث ناكامي‌هاي ماست. اين درحالي است كه بسياري از كارگردانان در دنيا، تاريخ اتمام طرح‌شان را با جشنواره فيلم «كن» هماهنگ ميكنند چون مي‌دانند وقتي فيلمي در بخش رسمي كن حضور پيدا كند يك ميليون دلار تبليغات مجاني دارد و اين يك امتياز بزرگ است. فيلم‌هايي كه از كشوري همچون چين در جشنواره‌هاي معتبر مطرح شده، اغلب فيلم‌هايي است كه در داخل كشور چين ممنوع نمايش شدند، اما مسئولان كشورشان براي برافراشته شدن پرچم كشور خود روي نمايش اين فيلم‌ها در جشنواره‌ها سرمايه‌گذاري ميكنند، چون معتقدند هر حضوري در آنجا به موفقيت كل سينمايشان مي‌انجامد. به اعتقاد اين كارگردان عدم‌سرمايه‌گذاري براي بهره‌برداري در بازار كن نيز يكي از دلايل ناكامي ايران در اين بازار است. او ميگويد: در بازار 15 ساله گذشته فيلم كن، هيچ پخش‌كننده داخلي نتوانسته مستقيما فيلمي بفروشد. اغلب فيلمهاي كارگردان‌هاي معتبر ايراني در خارج از كشور تهيه‌كننده و پخش خارجي داشتند چون نمي‌توان منكر اهميت رايزني‌هاي خارجي در اين جشنواره‌ها شد.ما زياد حاضر نيستيم براي محصولاتمان پول خرج كنيم. يك گروه ثابت از مراكز سينمايي دولتي از جمله كانون پرورش فكري، حوزه هنري، مركز سينمايي مستند و تجربي، بنياد سينمايي فارابي و...چمدان‌هايشان را هر ساله مي‌بندند و به جشنواره‌هاي خارجي همچون كن مي‌روند و چون از قبل هيچ برنامه‌ريزي نكرده ايم، سرنوشت مناسبي براي فيلم‌هايمان در پخش و بازار جهاني به‌وجود نمي‌آوريم. پرچم هر كشوري در هر جشنواره رده A كه برافراشته شود، يك حضور موفقيت آميز براي آن كشور است، حتي اگر فيلم به نمايش درآمده در آن جشنواره مطابق سليقه مسئولان نباشد. منبع : همشهري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 276]
-
گوناگون
پربازدیدترینها