واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > معزی، محمدحسین - نگاهی به مواضع سیاسیون با نگاهی نسبتا دقیق به حوادثی که این چند روزه اتفاق افتاد, ومقایسه با نظایر آن در طول تاریخ نسبتا کوتاه سیاسی جمهوری اسلامی ایران خیلی چیزها برای انسان روشن می شود. حوادث سیاسی بیشماری که در این مدت کوتاه, که به بیان یک رند نکته سنج که تعجب خود از سرعت وتعداد آنها را در قالب این جمله طنز می گفت که مردیم از بس حادثه بزرگ دیدیم , حداقل اثری که از خود به جای میگذارد اندک تأمل و دقت و پس از آن هم عبرت, لازمه آن است. داستان از ایجاد یک نسبتا بحران سیاسی آغاز شد, که البته در این چند سال هم بی نظیر نبود, کنش ها و واکنش ها در نوع خود عجیب بود ولی جدید نبود.مطالعه نه چندان عمیق تاریخ سیاسی معاصر ما پر از این زنده بادها و مرده بادهاست, اما کو چشم و گوش عبرت گیر. حضرات حامیان سینه چاک رئیس جمهور که با تمام قوای ممکن از جان و مال گرفته و بعضی حتی با سرمایه گذاری دین خود به میدان حمایت و دفع رقبای ایشان وارد شدند و از هیچ گونه تلاشی هم کوتاهی نکردند. افراد بسیاری که با تهییج افکار عمومی و احساسات مذهبی, توده های مردم ایران را همراه کردند, با به دست گرفتن سکان به تکمیل فرایند بازی سیاسی خود پرداختند. البته بسیاری از ایشان به ثمرات تلاششان هم رسیدند و مزد زحمت دریافت نمودند که آنقدر بسیاری از حق الزحمه ها بزرگ بود که صدایش به خیلی جاها رسید. خب البته طبیعی بود دولت نو ارکان نو می طلبید. این ها به ظاهر عادی بود در همه جای دنیا هم نظیر دارد. اما بعید می دانم که به این زودی ها کسی رفتار خارج از عرف و حتی شرع بسیاری از این حامیان و حتی پدر خوانده های سیاسی را فراموش کند که چه کردند.تلخ تر آنکه نام دین را هم با تمام ابعادش, چاشنی رفتار سیاسی می کردند. روزگار خوش با همه شیرینی هایش برای خیلی از ایشان زودگذر بود. خب قاعده سیاست زد و خورد داردوعقل سیاسی مراعات قواعد بازی سیاسی را پیشنهاد می کند. با پیش آمد اخیر در عرصه کشور خیلی چیزها, آنهم خیلی زود عوض شد. سیل انتقادها و متأسفانه توهین ها به سوی رئیس جمهور روانه گشت.البته قصد داوری و تحلیل موضوع را در اینجا ندارم. نکته ام این است که اگر دقت کنید اولین و تند ترین این انتقادها از سوی بعضی از همان حامیان با قدرت و سرعت دیروز رئیس جمهور بود. تقریبا باز هم از هیچ تلاشی کوتاهی نکردند. جالب نیست که عمده بازیگران عرصه های افراط و تفریط غیر از اینکه خیلی شبیه به هم هستند, هیچ , که همگی در عرصه های تند روی و کندروی, یکی هستند!! فقط تاریخ و ساعتهای مواضع متفاوت هستند. جالب تر آنکه باز هم نام دین در این مواضع خودنمایی می کند. حضراتی از این صاحبان مواضع مدعی حمایت, همه گونه انتقاد, برخی توهین, بعضی حتی تهمت را هم تقدیم نمودند. حال شما جای ما کدام یکی را باور می کنید , آن تأیید مطلق دیروز را, یا این سرکوب و نقد بعضا غیر منصفانه امروز را؟ اما تعالیم گهر بار دین چیز دیگری را به ما گوشزد می کند, اولا به غیر از حضرات معصومین همگی انسانها جایزالخطا هستند, ثانیا حق پیش داوری و قضاوت را نداریم,ثالثا افراط و تفریط کار انسان جاهل است. بالاخره در این فضا افراد مختلفی را شاهد بودیم که از سر دغدغه های اصیل حمایت و اطاعت از رهبری وارد میدان هم شدند. کسانی که با رئیس جمهور از سر دلسوزی سخن گفتند, ملاقات کردند و حتی انتقاد. قطعا این دسته از افراد حسابشان از کسانی که تأیید و نفی آنها مطلق است جداست.شاهد بودیم که در بسیاری از موارد بعض آقایانی که دم از ولایت می زدند به توصیه های ایشان در درست سخن گفتن , منصفانه موضع گرفتن ,توجهی نمی کردند.سیاست بدون اخلاق در محیط حکومت دینی جایی نباید داشته باشد.متأسفانه سؤال اصلی من این است که آیا با این شتابزدگی های این طیف بازیگران عرصه سیاست ما, دشمنان فردای رئیس جمهور همان بعض حامیان مطلق دیروز و منتقدین مطلق و بی محابای امروز نیستند؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 370]