محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802707247
هوای ابری حوصله
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > شهبازی، رامتین - این یادداشت به دو اتفاق این روزهای سینما و تئاتر یعنی اکران همزمان چهار فیلم خوب در بدترین زمان اکران و ترک مجمع عمومی اهالی خانه تئاتر بعد از دریافت بن شهروند! 1- این روزها با توجه به اکران همزمان چند فیلم سینمایی با هم، اصطلاحی تکرار شونده را از اهالی سینما میشنویم مبنی بر فیلم سوزی و فرصت سوزی اکران فیلم ها. این اصطلاح را عمدتا تهیه کنندگان فیلم ها به زبان می آورند. در سوی دیگر بازار هم صاحبان سینما هستند که دائم نگران فروختن فیلم ها و روشن ماندن چراغ سالن هایشان هستند که این دغدغه نیز تا حدود زیادی باید مورد توجه قرار بگیرد، اما نه تا جایی که سفارش تولید فیلم از سالن سینما به بدنه تولیدی سینما تزریق شود. اما در این میان هیچکس صحبتی از حقوق معنوی فیلم که متعلق به کارگردان است نمی کند. این روزها چند فیلم خوب سینمای ایران روی پرده است. پرسه در مه، آتشکار، برخورد خیلی نزدیک و حوالی اتوبان. هر چهار فیلمی که جزو آثار قابل قبول سینمای ایران هستند، اما با این وضع اکران فرصت هایی را که یک فیلم برای دیده شدن نیاز به آنها دارند را از دست می دهند. نمایش این چهار فیلم در این زمان از سال تضییع حقوق کارگردان هایی است که اتفاق فیلم هایشان نیاز به دیده شدن و بحث و نقد دارند. اتفاقی که در روزهای شلوغ پایان سال گم می شود و نشریات نیز بیشتر انرژی خود را در پی گیری فیلم های اکران نوروز می گذارند. دو فیلم از این مجموعه، ساخته نخست کارگردان هایشان هستند که اتفاقا نشان داده اند نگاهشان به سینما جدی است و حرفی برای گفتن دارند.، حرف هایی که به گوش هیچکس نرسید و طبیعی است که این دو کارگردان یعنی اسماعیل میهن دوست و سیاوش اسعدی برای فیلم های بعدی خود به راهی دیگر بروند. دو فیلم دیگر نیز که از آثار متفاوت سینمای ایران هستند و اصولا جزو فیلم های بحث انگیز چند سال اخیر محسوب می شوند. فیلم آتشکار مسئله مهمی را مطرح می کند و از تقابل همیشگی سنت و مدرنیسم می گوید، که این بار کارگردان آن را در قالبی از طنز و بستری نو ارائه داده است و فیلم دیگر یعنی پرسه در مه از پدیده های جشنواره سال گذشته فیلم فجر بود و این اکران باعث شد بهرام توکلی آنگونه که باید نتواند فیلم خود را به مخاطب مناسب اش عرضه کند. سینمای ایران هیچگاه روی مسئله مطالعه سینمای بعد از اکران سرمایه گذاری نکرده است. این فصل سال با توجه به عادت حضور مردم در خیابان ها برای خرید اتفاقا همان فیلم های کمدی را طلب می کند که در طول سال اکران می شوند و بهترین زمان را به خود اختصاص می دهند. مخاطبین این روزهای سینما، گذری هستند و فیلم هایی را طلب می کنند که گذری ساخته شده است. فیلم های جدی به هیچ وجه در این فصل سال مناسب اکران نیست. ای کاش کمی این سینما حقوق معنوی کارگردان ها را جدی می گرفت تا در آینده ای نه چندان دور با حضور تکنسین به جای کارگردان در سینما مواجه نباشیم. 2- در اخبار خواندیم و شنیدیم که در جلسه مجمع عمومی خانه تئاتر، اعضای محترم این خانه پس از دریافت مقداری بن شهروند جلسه را ترک کرده اند و حاضر به شنیدن گزارش های یک ساله مدیر عامل نشده اند. این خبر از دردناک ترین اخبار پایانی سال بود. این مقدار علاقه به صنف بسیار جالب توجه است و حرکت هنرمندان تئاتر که هنر فرهیخته ای است در این باره کمی عجیب می نماید! نکته جالب اینجاست که برخی از اعضای این خانه عضو مشترک خانه دیگری هستند به نام خانه سینما. بد نیست اتفاقاتی را که خانه سینما در این ماه ها از سر گذرانده پیش چشم داشته باشیم. معاونت سینمایی وزارت ارشاد تنگناهایی را برای خانه سینما موجب شده که بسیار جای تاسف دارد. حواسمان باشد که تئاتر بسیار از سینما آسیب پذیر تر است. یعنی اگر خانه سینما هنوز مقاومت می کند که قدرت صنف از دست نرود، خانه تئاتر با این شکل حمایت اعضا! به سرعت می تواند از میان برداشته شود. زمانیکه اهالی صنف، آن را تضعیف می کنند انتظار از دیگری وجود ندارد. مراقب باشیم که خانه تئاتر با مشکلات خانه سینما مواجه نشود که ابراز ناراحتی در آینده بسیار دیر است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 377]
-
گوناگون
پربازدیدترینها