واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: از قانون طبيعت سرپيچي نكنيد محققان به اين سؤال پاسخ ميدهند: بهترين سن براي بچه دار شدن كدام است؟ «من تازه وارد 30 سالگي شدهام و تازه ازدواج كردهام. هنوز يك سال نشده خانوادهام اصرار دارند كه حامله شوم، اما ما هنوز شرايط مالي خوبي نداريم. ميخواهم بدانم به تاخير انداختن اين امر تا كي امكانپذير است؟ با توجه به 30سال سن ميتوانم بيشتر صبر كنم يا نه؟» به دليل افزايش مشكلات اجتماعي و اقتصادي، ادامه تحصيل، بالا رفتن سطح توقع دختران و پسران و بسياري دلايل ديگر، سن ازدواج بالا رفته. اين يك واقعيت است. طبيعتا، سن بارداري هم بالا ميرود و آن وقت است كه سوالهايي مثل اين در ذهن زوجهاي «نسبتاً» جوان شكل ميگيرد. البته اين سوالات فقط مختص كبوترهاي عاشق نيست! «از اخبار پزشكي شبكه خبر شنيدم كه محققان متوجه شدهاند بعضي ناهنجاريهاي مادرزادي، اگر اشتباه نكنم، ناهنجاريهايي مثل لب شكري با بالارفتن سن والدين بالا ميرود. من و همسرم يك پسر داريم و حالا باز هم ميخواهيم بچه دار شويم، ولي اين جور خبرها دل آدم را ميلرزاند...» خيلي از پدرو مادرهاي «نسبتاً» پا به سن گذاشته هم در مورد بچه دار شدن در دفعات دوم و سوم (و البته نه بيشتر!) همين مشكل را دارند. اين مساله هنوز هم براي خيلي از زوجها حل نشده باقي مانده. واقعا بهترين زمان فاصلهگذاري بين فرزندان چقدر است؟ مدتي پيش خبري منتشر شد مبني بر اين كه متخصصان زنان و زايمان ميگويند زناني كه از 35 سالگي به بالا بچهدار ميشوند از دستور طبيعت سرپيچي كردهاند و ممكن است از كرده خود پشيمان شوند. متخصصان انگليسي كه اين ادعا را كرده بودند طي تحقيقاتشان متوجه شدند در اين كشور طي 20 سال گذشته بارداري در زنان 35 ساله به بالا به طور چشمگيري افزايش يافته و سن متوسط زناني كه براي نخستين بار بچه دار ميشوند از 26 به 29سال رسيده است. آنها طي مقالهاي در بريتيش مديكال جورنال نوشتند: بهترين سن براي آبستن شدن از 20 تا 35سالگي است. همچنين آنها در مقاله خود اخطار دادند مشكلات آبستني پس از 35سالگي افزايش مييابد و پس از 40سالگي درصد اين خطرات به شدت بالا ميرود. نكتهاي كه اين گروه از متخصصان در نشريه پزشكي بريتانيا بر آن تاكيد كردند اين بود: ممكن است در حالي كه زنان در انتظار يافتن شريك مناسبي براي زندگي خود هستند يا بر پيشرفت شغلي و رسيدن به امنيت مالي و يك زندگي راحت ميكوشند، آسودگي خاطر از وجود شيوههاي لقاح مصنوعي آنها را در خواب غفلت فرو ببرد و كار به ناباروري كشيده شود. اما شيوههاي لقاح مصنوعي به هيچ وجه تضمين شده نيست، درصد ناكامي اين شيوه بالاست و در صورت موفقيت خطر حاملگيهاي چندگانه را به همراه دارد، ضمن اين كه زماني كه زنان در سنين بالاتر باردار ميشوند، خطر سقط جنين، مشكلات جنيني و كروموزومي و بيماريهاي مربوط به حاملگي افزايش مييابد. آنها ميافزايند: ماجراي اين دسته از زنان يادآور يك بام و دو هواست، اما بيولوژي تغييري نكرده است؛ تاخير در بارداري سرپيچي از كار طبيعت است. اگرچه خبرهايي مثل باردار شدن يك زن رومانيايي در 68 سالگي و ساخت اسپرم از مغز استخوان، ميتواند آدم را به اين فكر بيندازد كه ديگر محدوديتي براي باروري در هيچ سن و سال و هيچ شرايطي وجود ندارد، اما محققان ميگويند زنان در بين سنين 20 تا 24 سالگي بالاترين قابليت باروري را دارند و با افزايش سن احتمال بچهدار شدن آنها كاهش مييابد و در واقع احتمال ناباروري آنان بيشتر ميشود. تحقيقات نشان داده افزايش سن، قابليت باروري را در زنان بيش از مردان تحت تاثير قرار ميدهد، طوري كه زنان سريعتر از مردان قدرت بچهدار شدن را از دست ميدهند. تقريبا 90 درصد زوجها در صورتي كه از وسايل پيشگيري از بارداري استفاده نكنند و بهطور منظم در روزهاي معيني از چرخه قاعدگي زن، روابط جنسي داشته باشند، تا 2سال بعد از ازدواج باردار ميشوند. روابط جنسي در روزهاي معيني از يك چرخه كه معمولاً در روزهاي قبل از تخمكگذاري است، شانس باروري را افزايش ميدهد و تقريباً 10درصد زوجين، بعد از 2 سال اول بارداري بچه دار نميشوند. اما در صورتي كه زني بالاي 35سال ازدواج كند و يك سال ديگر هم از بارداري جلوگيري كند، تحقيقات نشان داده كه شانس بچهدار شدن او كاهش مييابد. اما چرا قدرت باروري به سرعت كاهش مييابد؟ اولين عامل، اختلال در تخمكگذاري است. عملكرد فوليكولها در تخمدانها دچار مشكل ميشود. با افزايش سن، تعداد تخمكهاي تازه و با قابليت باروري كم ميشود و تخمكها بسيار سريعتر از قبل رها ميشوند. همچنين با افزايش سن و نزديكترشدن به سن يائسگي، نظم چرخه قاعدگي به هم ميخورد و قاعدگي نامنظمتر ميشود. با افزايش سن، بافت رحم هم كه آندومتر ناميده ميشود، ممكن است نازكتر شده و توانايي كمتري براي نگهداري تخم لقاح يافته داشته باشد. نكته ديگر اين كه ترشحات واژن هم كمتر و غلظت آن بيشتر ميشود و از حالت مايع رقيق در ميآيد به طوري كه اسپرم قدرت حركت و شنا در اين مايع را ندارد. و همه اينها گذشته از بيماريهايي است كه روي باروري تاثير ميگذارند: با افزايش سن، گاهي بعضي بيماريها بدتر ميشود و بعضي بيماريها نيز كه بهصورت مناسب درمان نميشوند، باروري را تحت تاثير قرار ميدهند. بيماريهايي مانند تخمدان پلي كيستيك، كلاميديا و يا بيماري آندومتريوز يا بيماريهاي مزمن و ساير عوامل خطر ميتوانند روي باروري اثر بگذارند. 19 سالگي ايدهآل دكتر حسين ملك افضلي، معاون تحقيقات و فناوري وزارت بهداشت كه به تازگي برنده جايزه جمعيت سازمان ملل شده است، در اين باره ميگويد: 19 سالگي سن ايدهآل براي شروع بارداري زنان است و با فاصله هر 4سال يكبار تا 35 سالگي زنان، هر خانواده ميتواند 3 فرزند داشته باشد. البته اين الگو فقط از نظر پزشكي و فيزيولوژيكي است و مسائل مهمتر ديگري هم وجود دارند مانند اشتغال، درآمد و مسائل فرهنگي كه با توجه به آنها ممكن است يك خانواده به علت نداشتن درآمد كافي نتواند از چنين الگويي پيروي كند، اما اگر اين الگو در كشور پياده شود نه با رشد منفي جمعيت و پير شدن جامعه و نه با افزايش ناگهاني و گستردگي جمعيت مواجه ميشويم. دكتر ملكافضلي اضافه ميكند: در كنار مسائل فيزيولوژيكي جمعيت مسائل اجتماعي به عنوان آيتمهاي بسيار مهمتر نيز وجود دارند، زيرا يك زوج براي تشكيل زندگي و داشتن خانواده سالم هر چقدر هم كه ازدواج سادهاي داشته باشد، بعد از ازدواج نيازمند درآمد مناسب، غذا و پوشاك مناسب و سرپناه است و متاسفانه گاهي داشتن حداقلهاي اين نيازها نيز سخت است. چالش فاصلهگذاري بين فرزندان جديدترين مطالعات نشان دادهاند فاصله خيلي كم و يا خيلي زياد بين بچهها باعث بروز مشكلاتي در دومين كودك شده و احتمال اين خطرها بسيار زياد ميشود. مطالعهاي كه چندي پيش در مجله انجمن پزشكي آمريكا به چاپ رسيده و توسط محققان دانشگاه كلمبيا انجام شده است، نشان ميدهد، اگر فاصله بين بچهها كمتر از 18 ماه و يا بيشتر از 59 ماه باشد، امكان بروز مشكلات متعدد براي فرزند دوم افزايش پيدا ميكند. در اين مطالعه سن مادر و حتي وضعيت اجتماعي- اقتصادي او هم در نظر گرفته شده است. محققان بر اين باورند كه اگر فاصله بارداريها كمتر از 18 ماه باشد، 40 درصد خطر تولد نوزاد نارس بيشتر شده، امكان كم بودن وزن نوزاد حين تولد 61 درصد افزايش پيدا كرده و سن تولد نوزاد هم در 26 درصد موارد كمتر از يك نوزاد طبيعي ميشود. شايد جالب باشد كه به اين نتايج بيشتر و دقيقتر توجه كنيم. اگر فاصله بين بارداريها كمتر از 18 ماه باشد به ازاي هر يك ماه كه اين فاصله كوتاهتر ميشود، بايد منتظر اين اتفاقات باشيم: خطر تولد نوزاد نارس تا 2 درصد و خطر تولد نوزاد با وزن كم تا 3/3 درصد بيشتر ميشود. از طرف ديگر اگر فاصله بارداريها بيش از 59 ماه (يا 5 سال) باشد، خطر تولد نوزاد نارس تا 6/0 درصد و نوزاد با وزن كم تا 9/0 درصد بيشتر ميشود. در بررسيهاي ديگري مشخص شده است وقتي فاصله بين كودكان كمتر از 2 سال باشد احتمال كاهش بهره هوشي IQ بيشتر از خانوادههايي است كه فاصله بين بچههايشان بيشتر از 2 سال است. استدلال اين است كه وقتي فاصله سني بچهها از هم بسيار زياد باشد امكان برقراري ارتباط و بازي با هم در آنها كم ميشود. به همين دلايل است كه متخصصان زنان و زايمان معتقدند براي فاصلهگذاري بين بچهها بايد عاقلانه تصميم گرفت. به هرحال، هنوز20 تا 30سال پرطرفدارترين سالها براي بچهدار شدن است و با وجود آنكه ميانگين سن بارداري دارد بالا ميرود، دهه دوم هنوز در نقطه اوج قرار دارد. در سالهاي دهه 70 مادران آمريكايي معمولاً در سن 21 سالگي براي اولين بار، بچهدار ميشدند، ولي در حال حاضر اين روز بزرگ بهطور متوسط در 25 سالگي آنها فرا ميرسد. بنابر تحقيقات اخير 80درصد زنان در دهه دوم، زايمان طبيعي دارند و اين در حالي است كه در زناني كه در دهه سوم زندگي هستند اين آمار به 40 درصد و آنها كه در دهه چهارم هستند به 43درصد ميرسد. از سوي ديگر، بنابر آمار مركز ملي بهداشت آمريكا، ميزان بارداري زنان بين 35 تا 39 ساله طي سالهاي 1978 تا 2000 دو برابر شده است. محققان ميگويند اگر در سالهاي اوليه دهه سوم زندگيتان بچهدار ميشويد لازم نيست خيلي نگران باشيد، چراكه بارداري در اين سنين خيلي شبيه بارداري در دهه دوم زندگي است؛ سلامت شما، انرژيتان، باروريتان، همه هنوز در سطح بالايي است، علاوه بر اينها تخمكها هنوز سالم هستند و خطر ناهنجاريهاي ژنتيكي را تخفيف ميدهند. اما در سنين بين 35 تا 39سالگي بهدليل افت كيفيت تخمكها خطر تولد ناقصالخلقه تا 20درصد افزايش پيدا ميكند. يكي از دلايل اين است كه خطر ناهنجاريهاي هنگام تولد در 35 سالگي بالا ميرود و احتمال اينكه فرزندي با نشانگان داون داشته باشيد يك در 400 ميشود. بارداري در دهه پنجم زندگي اما علاوه بر خطرات جسمي، مشكلات روحي هم دارد. همچنين در 40 سالگي احتمال اينكه جنين نشانگان داون داشته باشد يك به صد ميشود. خطر عدم تعادل كروموزومي يكي از دلايل سقط جنين است و به همين خاطر است كه با شروع 42سالگي اين سقط جنينها 50درصد بيشتر ميشود. پژوهشي در دانشگاه كاليفرنيا نشان ميدهد احتمال ابتلا به فشارخون بالا در مادران 40 ساله كه براي اولين بار بچهدار ميشوند نسبت به ديگر مادران 60 درصد بيشتر است. اين مادران همچنين 4 برابر بيشتر از مادران 20 ساله با خطر ابتلا به ديابت دوران بارداري مواجهند. بنابر همين پژوهش اين مادران 8 برابر مادران 20 ساله با مشكل جفت سرراهي مواجه ميشوند. جفت سرراهي وضعيتي است كه جفت در قسمت پائين رحم و گاهي حتي در دهانه آن جا ميگيرد و مانع خروج نوزاد ميشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3725]