تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848175695
آخرین نماد بمباران شیمیایی ایران تخریب میشود
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: آخرین نماد بمباران شیمیایی ایران تخریب میشود به گفته مزین انجمن از سه سال پیش گفتوگو با مالك را آغاز كرده است و مالك حاضر شده است با هر قیمتی به انجمن و با پایین‌ترین نرخ برای تبدیل آن به موزه آن را به ارگان‌ها بفروشد. کارگزاران: آخرین بنای به جا مانده از بمباران شیمیایی ایران توسط عراق در حال تخریب است و هیچ یك از نهادهای مسوول تاكنون اقدامی در زمینه بازسازی، نگهداری یا خرید آن انجام نداده‌اند. بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس كه به‌نظر می‌رسد اصلی‌ترین متولی خرید و نگهداری این بنا باشد به گفته مسوول امور یادمان‌های این بنیاد خرید این بنا را در دستور كار ندارد. خانه نریمانی در ورودی شهر سردشت در بمباران شیمیایی شهرهای ایران، تیرماه سال 1366 یكی از پنج نقطه‌ای است كه مورد اصابت بمب‌های شیمیایی عراق قرار گرفت. خانه نریمانی در چهارراه هلال‌احمر برای اینكه مردم بیشتری را هنگام خروج از شهر و فرار از بمباران به گازهای شیمیایی آلوده كند، هدف قرار گرفت. خانه خانواده نریمانی كه اكنون در تملك مالكی جدیدی است از 21 سال پیش كه با بمب شیمیایی تا حدودی تخریب شد تنها دیوارهایش به جا مانده است و در طبقه زیرین آن چند دهنه مغازه قرار دارد كه همچنان فعالیت دارند. عثمان مزین، دبیر كمیته حقوقی انجمن دفاع از مصدومین شیمیایی سردشت در مورد وضعیت این خانه به كارگزاران می‌گوید: «بعضی از كارگران در هنگام بازسازی و تخریب خانه‌های آسیب‌دیده در بمباران شیمیایی دچار مصدومیت‌های ناشی از ارتباط با گاز خردل شده‌اند و گفته میشود در درز دیوارها و گچ‌های داخل آن گازهایی از زمان بمباران شیمیایی باقیمانده و باعث مصدومیت شیمیایی این كارگران شده است. بنابراین برخی از مردم در طول این سال‌ها با تردید و اضطراب خانه‌هایشان را بازسازی كرده‌اند. خانه نریمانی هم احتمالا به همین دلیل تاكنون مثل 20 سال پیش باقیمانده است.» مردم سردشت و انجمن دفاع از مصدومین شیمیایی سردشت از مسوولان می‌خواهند كه این خانه كه آخرین بنای بجا مانده از بمباران شیمیایی شهر است به موزه تبدیل شود یا برای برپایی نمایشگاه‌هایی توسط یكی از نهادها خریداری شود. مزین در این‌باره می‌گوید: «ما در شهر نمادی همچون موزه در مورد بمباران شیمیایی سردشت نداریم. هر بار كه مقامات قضایی هلند یا خبرنگاران به مناسبت روز ملی مبارزه با سلاحهای شیمیایی به سردشت می‌آیند ما به عنوان انجمن یا بنیاد شهید باید سریع دو سه مغازه را اجاره كنیم و نمایشگاه‌های عكس‌مان را آنجا برپا كنیم یا از شهرداری جایی را اجاره كنیم. وجود این خانه آنقدر مهم است كه وقتی بازدیدكنندگان به سردشت می‌آیند همیشه یكی از نقاطی كه بازدید می‌كنند همین خانه آقای نریمانی است.» به گفته مزین انجمن از سه سال پیش گفتوگو با مالك را آغاز كرده است و مالك حاضر شده است با هر قیمتی به انجمن و با پایین‌ترین نرخ برای تبدیل آن به موزه آن را به ارگان‌ها بفروشد. مزین درخصوص پیگیری تبدیل خانه نریمانی به موزه می‌گوید: با بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس مكاتبه كردیم و از آنها خواستیم با خریداری این ساختمان آن را به موزه بمباران شیمیایی سردشت تبدیل كنند. بنیاد ما را به استانداری آذربایجان غربی و استانداری آذربایجان غربی ما را به فرمانداری سردشت ارجاع داد. در نهایت فرمانداری سردشت مسوولیت را متوجه شهرداری كرد. شهرداری سردشت هم می‌گوید ما درآمد آنچنانی نداریم و لذا پولی نداریم كه بخواهیم برای خرید آن خانه خرج كنیم.» مزین معتقد است نگهداری این خانه تنها مربوط به سردشت نیست. این خانه به‌عنوان آخرین خانه بمباران شیمیایی شده قابلیت تبدیل شدن به موزه را دارد. تقاضای ما این است كه بحث تبدیل این خانه به موزه یا نمایشگاه توسط مقامات آن كلان‌نگر دیده شود. به گفته مزین انجمن تاكنون مكاتبه‌ای با بنیاد شهید نداشته است چون بنیاد معمولا در این امور وارد نمی‌شود و خود بنیاد هم هر سال هنگام برگزاری سالگرد بمباران شیمیایی سردشت تا زمان برگزاری نمایشگاه فكری برای نمایشگاه ندارند و به دنبال جایی برای برگزاری نمایشگاه‌هایشان هستند. در این‌باره كه خانه از سوی مردم خریداری و به موزه تبدیل شود، مزین می‌گوید: «مسوولان هنوز مردم سردشت را به عنوان یك شهر قربانی بمباران شیمیایی نمی‌شناسند. خیلی از مردم سردشت همچنان پشت نوبت كمیسیون تعیین درصد مانده‌اند. خیلی از افرادی كه به‌عنوان سند مظلومیت مردم ایران هنوز زنده‌اند پرونده جانبازی در بنیاد شهید ندارند.» مطابق با آمارها شهر سردشت در بمباران شیمیایی بین هشت تا 10 هزار نفر شهید و مصدوم داشت. اما افراد تحت پوشش بنیاد شهید به عنوان جانباز 1360 نفر هستند كه از این تعداد تنها 400 نفر دارای درصد جانبازی و آن هم بالای 25 درصد و برخوردار از تمام خدمات بنیاد شهید هستند. پس از برپایی چندین كمیسیون برای تعیین درصد جانبازی مردم سردشت از 4500 نفری كه معاینه شدند تنها 24 نفر موفق به دریافت درصد جانبازی شدند كه البته برای همه آنها زیر 25 درصد تعیین شده است. مردم سردشت از سال 80 و 81 هنوز منتظر گرفتن حق انسانی خود هستند. به گفته مزین برخی از مردم كه به مراتب وضعیت وخیم‌تر نسبت به كسانی كه در سال‌های قبل 30 تا 35 درصد جانباز شناخته شده‌اند، دارند در كمیسیون‌های اخیر 10 تا 15 درصد تعیین درصد جانبازی شده‌اند. به‌نظر می‌رسد بنیاد شهید با پایین آوردن پارامترهای تشخیص جانبازی درصدد كاهش تعداد جانبازان است. باید با شاخص‌هایمان بخواند با به راه افتادن كاروان راهیان‌نور در ماه‌های سال مردم امكان بازدید از مناطق جنگی را پیدا كرده‌اند. تازگی هم صحبت از گردشگری جنگ میشود. كاروان راهیان‌نور تاكنون راهی این مناطق شمال‌غربی نشده‌اند و با وجود حملات شیمیایی، این مناطق به حساب مناطق جنگی قابل بازدید نمی‌آیند. هر چند كه سال‌هاست مردم سردشت برای اعلام مظلومیت و متاثر شدن از جنگ و عواقب آن به دنبال گوش شنوایی می‌گردند و حق خود را می‌جویند. در این سال‌ها هر بار از مسوولی پرسیده شد تكلیف مردم سردشت چه میشود پاسخ شنیده شد كه باید بررسی شود. اكنون كه از مسوولی می‌پرسیم چرا خانه نریمانی را به عنوان آثار دفاع مقدس ثبت نمی‌كنید می‌شنویم مردم سردشت خود سند زنده تجاوز و خشونت عراق به ایران هستند و هنوز قربانیان حملات شیمیایی در قید حیاتند آنوقت ما چگونه می‌توانیم به یك ساختمان بها دهیم. برای ثبت یك اثر به نام دفاع مقدس در بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس قاعدتا باید ویژگی‌هایی مدنظر باشد. آقای كشاورز، مسوول امور یادمان‌های بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس در این‌باره به كارگزاران می‌گوید: «در خوزستان نقاطی كه به‌عنوان آثار دفاع مقدس شناسایی و ثبت شده‌اند آن نقاطی هستند كه در آن یك حماسه خلق شده باشد یا یك اتفاق خاصی در آنجا افتاده یا فتح خوبی در آن صورت گرفته باشد. یا مكانی باشد كه منطقه اعزام نیرو به جبهه بوده یا منطقه مقاومت سربازان بوده باشد.» كشاورز در مورد سردشت می‌گوید: «ما در سردشت یك اداره كل داریم كه مسوولیت ثبت آثار این منطقه به عهده آنهاست. طی یك فراخوان عمومی در سال 86 طرح‌های خوبی برای ساخت یادمان به دست ما رسید و اكنون این یادمان در میدان مركزی شهر سردشت بنا شده است. در مورد خرید آن ساختمان بحث‌هایی وجود دارد و باید بیشتر بررسی كنیم. باید ببینیم این ساختمان با شاخص‌های ما همخوانی دارد یا خیر. چون ما هر ساختمانی را نمی‌توانیم همین‌طوری نگهداری كنیم. در سردشت ما هنوز نمی‌دانیم مشخصات ساختمان و عقبه آن چیست. چون كل شهر در آن زمان شیمیایی شده است و هر كسی كه بیاید بگوید ساختمان من شیمیایی شده است كه ما نمی‌توانیم سریع اقدام كنیم باید بررسی كنیم ضمن اینكه بنیاد شهید هم ظاهرا با آنها بحث‌هایی دارند.» كشاورز با اشاره به اینكه دید بنیاد در تشخیص ثبت یك اثر به عنوان اثر دفاع مقدس از نوع دید میراثی نیست می‌گوید: «وقتی ما منطقه‌ای را به‌عنوان منطقه ماندگار دفاع مقدس ثبت ملی می‌كنیم و پلاك می‌زنیم دیگر هیچ فرد حقیقی یا حقوقی اجازه دخل و تصرف در آن را ندارد. ساختمان نریمانی در سردشت هم اگر با شاخص‌های ما بخواند آن را ثبت می‌كنیم.» مسوول امور یادمان‌های بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع مقدس تاكید می‌كند: «جنگ ایران و عراق در منطقه‌ای حدود چهار هزار كیلومتر اتفاق افتاد و ما نمی‌توانیم كل مرز را ثبت كنیم اما مناطقی كه نقاط شاخص دفاع مقدس بودند باید مدنظر قرار دهیم، با در نظر گرفتن اولویت خلق حماسه، منطقه مقاومت یا تجاوز دشمن، پیشروی دلاور‌مردان ایران. در خرمشهر هم ساختمانی را كه مخروبه بوده و جای گلوله در آن بجا مانده مونتاژ كردیم و به صورت مركز فرهنگی و موزه جنگ درآوردیم. یا در خرمشهر دیواری را كه مورد اثابت گلوله توپ قرار گرفته بود با شیشه و قاب نگهداری كردیم. در حال حاضر ما درخصوص دفاع مقدس حدود 3 یا 4 هزار نقطه را شناسایی كردیم كه قابلیت ثبت به عنوان اثر دفاع مقدس را داشته‌اند. به گفته كشاورز بنیاد باید در انجام امر شناسایی آثار دقت عمل به خرج دهد تا كسانی به عنوان مالك ساختمان‌ها به خاطر دریافت امتیازهای ثبت اثر مدعی ثبت یك نفر جعلی نباشند. مسوول امور یادمان‌های بنیاد حفظ آثار و ارزش‌های دفاع تاكید می‌كند: «این بنیاد تنها مسوولیت ثبت آثار و مناطق جنگی را ندارد بلكه به‌طور مثال چندی پیش اتوبوس‌های طبس را هم خریداری كرد با اینكه این اتوبوسها مربوط به موضوع جنگ نیستند آنها را بازسازی كرد و به نمایش درآورد، تنها به این علت كه این آثار در خاطره‌ها بماند و ثبت نمادین شود.» كشاورز می‌گوید: «در بعضی مناطق خرید ساختمان دردی را دوا نمی‌كند ما در سردشت بیشتر بار كار را روی احداث یادمان گذاشتیم. باید خانه نریمانی را بیشتر بررسی كنیم هنوز خرید این ساختمان در دستور كار ما قرار نگرفته است. ضمن اینكه ما در سردشت عزیزانی را داریم كه برای ما خیلی مهمتر از ساختمان هستند. جانبازان شیمیایی سردشت سند گویای تجاوز شیمیایی عراق هستند.» كشاورز به یكی دیگر از آثار ثبت شده دفاع مقدس اشاره می‌كند: «برای نشان دادن عمق تجاوز دشمن در یك فراخوان 200 طرح را در مورد هواپیمای ایرباس كه مورد حمله آمریكا قرار گرفت دریافت كردیم.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 252]
-
گوناگون
پربازدیدترینها