واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: حماسه باليوودي
ابهت، شكوه و زرق و برق اين داستان تاريخي حماسي، به ندرت در فيلمهاي امروزي ديده ميشود.موضوع اين داستان عشقي- حماسي كه در قرن شانزدهم در هند در زمان حكمراني امپراطور مغول «اكبر» روايت شده، علاقه و نهايتا ازدواج او با شاهزاده خانواده راج پوت، جودا است؛ يك پيوند بحث برانگيز كه بيشتر به منظور اتحاد 2فرهنگ و دين مختلف براي رسيدن به مقاصد سياسي انجام ميگيرد. پيروزيهاي متعدد اين سلطان، براي او لقب اكبر يا بزرگ را به ارمغان ميآورد، اما دستمايه اصلي فيلم، داستان علاقه اين پادشاه مقتدر به يك شاهزاده هندوي سركش(جودا) است. جودا به ازدواج با سلطان اكبر بزرگ رضايت ميدهد به شرطي كه اجباري براي تغيير دين وي در كار نباشد و او بتواند بدون توجه به مذهب درباريان، اعمال ديني خود را به پا دارد و اين آغاز داستان است. اكبر به دليل موفقيتهاي بيشمارش در حكمراني، يكي از برجستهترين فرمانروايان مغول محسوب ميشود. وي در سن 13سالگي به تخت نشست و در 14سالگي اولين نبرد را پيروز شد، و حتي در آن زمان به عنوان فرمانروايي عاقل، نيك انديش و خيرخواه شناخته شد.در ابتداي فيلم ميبينيم كه سربازان اكبر، ارتش مجهز و برتر همو ويكرام آديتيا را در جنگ دوم پانيپات در سال 1556 شكست ميدهند. هنگامي كه همو(سردار دشمن) بيهوش و زخمي به قصر آورده ميشود، سلطان اكبر در قصر حضور ندارد و جانشين امپراطور دستور سربريدن او را صادر ميكند، اما پادشاه اين دستور را بيعدالتي، بيتمدني و برخلاف قوانين جنگ ميخواند كه اين نشان دهنده وجدان قوي اين امپراطور و يك امتياز برجسته در پيروزيهاي جنگي است.در همان حال كه كشورگشايان مغول به سمت ايران و ممالك عربي پيش ميآورند، جنگهاي خونيني رخ داد و ايالتهاي فراواني به شبه قاره هند اضافه شد و تحت كنترل آنها درآمد. در شرايطي مشابه جنگهاي صليبي در اروپا ، جنگهاي خونين در مشرق زمين در مقابل نيروهاي افغان و ترك پيشرونده در گرفت.
پيشينيان چنگيزخان از قرن 16 بر جنوب آسيا، از افغانستان تا دورترين قسمتهاي هند را اشغال كرده و تا 2 قرن بر آنها حكم راندند. به عنوان يك پادشاه مسلمان در هند، سياست سلطان جلال الدين اكبر يكي از روشنفكرانهترين سياستها در زمينه سازش با مذاهب مختلف است. وي بيشباهت به پيشينيان و شاهان پس از خود، با ديگر اديان به خوبي مدارا ميكرد.در جامعهاي متشكل از گروههاي مختلف، اكبرخان جو مدارا و احترام به تمام عقايد و اديان مردم را برانگيخت و مناظراتي با سران تمام اديان ترتيب داد. او تلاش كرد تمايز موجود ميان مسلمان و غير مسلمان را در كشورش از ميان بردارد تا حدي كه براي ايجاد و حفظ صلح و اتحاد و به خاطر صلاح مردم كشورش تصميم به ازدواج با شاهزاده هندوي خانواده راج پوت گرفت. اكبر يك شخصيت بسيار قدرتمند بود. او از عواقب احتمالي كارها و تصميماتش – و ميدان جنگ- واهمه نداشت.اين فيلم با هر مقياسي كه سنجيده شود يك فيلم حماسي تمام عيار است. هر سكانس سرشار از رنگهاي بسيار جذاب، منظرههاي زيبا و پراحساس است و در يك كلام بايد گفت كه كارگردان به خوبي از پس تعريف كردن داستان برآمده است.اغراق نيست كه آغاز فيلم را شگفتآور بخوانيم چون به هر حال جودا - اكبر يكي از پرهزينهترين فيلمهاي هندي است كه تا به حال ساخته شده؛ از زينت آلات ارزشمند و گران قيمت ( به عنوان مثال يك جواهر 40كيلويي از طلاي خالص به قيمت 7/5 ميليون پوند) و قلعههاي مزين به جواهرات و قصرهاي مجلل گرفته تا ارتشهاي مجهز به انواع ابزار آلات جنگي و با هزاران سرباز. جودا - اكبر همه اينها را دارد، به علاوه يك داستان عاشقانه كه بخش رسمي از فيلم است. توجه خاصي به جزئيات معطوف شده كه البته از كارگردان «لاگان» نميتوان كمتر از اين انتظار داشت. كارگردان در تعريف داستان صبر و حوصله زيادي به خرج داده و به حق هم آن را بسيار جذاب به تصوير كشيده است. شايد بتوان زمان 3ساعت و نيم اين فيلم را اينچنين توجيه كرد.
البته اين زمان طولاني محاسني هم دارد. باوجود سكانسهاي بينقص (يا كم نقص) جنگي،نبردهاي تن به تن، توطئههاي درون قصر و يك تصنيف فوقالعاده هيچ صحنه خسته كنندهاي وجود ندارد و البته ما تاريخ را براي مقايسه در پيشرو داريم. «آشواريا راي» در نقش جودا، مهربان اما مردد است (همانطور كه بايد باشد) و نبرد دروني خود را به خوبي به تصوير ميكشد.«هرتيك روشن» به حق در خور نقش «اكبر» است و نقش خود را با تمام وجود و با به كارگرفتن تمام جذابيتهايي كه بر ايفاي تمام و كمال اين نقش شاهانه مورد نياز است بازي ميكند. گزينش ساير هنرمندان نيز با دقت خاصي انجام شده و در كل، گروه انتخابي براي كار، گروه بينقصي است. آميتاب باچان – بازيگر سينماي هند- در مورد اين فيلم گفته است: باتوجه به منابع متعدد تاريخي نميتوان اين فيلم را صددرصد مستند دانست... اما آنچه در آن ترديدي نيست شأن و مقامي است كه ما همواره براي «اكبر» قائل بودهايم و هستيم، امتيازات او به عنوان يك جنگاور بزرگ و يك پادشاه مقتدر كه تمام ايالتهايي كه امروزه به نام هند ميشناسيم را يكپارچه كرد ، غير قابل انكار است.اين فيلم او را واقع گرايانه، بخشنده، شريف و در عين حال تا حدي ظالم و سنگ دل به تصوير كشيده. با تمام اين اوصاف اين فيلم تمام جنبههاي شخصيتي او را به تصوير نكشيده، مانند علاقه او به هنر و حمايت از هنرمندان يا اين حقيقت كه او با تركيب بخشهايي از صوفيگري هندو و مسيحيت، مذهبي به نام «دين الهي» را بنيان نهاده است. شقاوت و ظلمذاتي او در جنگها نيز از ديد تماشاگر پنهان مانده است. اكبر خان اغلب از سرهاي بريده شده مردمان سرزميني كه اشغال ميكرد هرم ميساخت. قصد ما مقايسه «جودا –اكبر» با لاگان نيست ولي از اين طريق ميتوان به پيشرفت چشمگير كارگردان (آشوتوش گواريكر) در اين چند سال اخير پي برد، زيرا آخرين اثر او «سوادس»( وطن در نسخه دوبله شده به فارسي) اصلا قابل مقايسه با اين فيلمها نيست.جودا- اكبر يك فيلم عالي و سرگرم كننده است، از آن دسته فيلمها كه بايد حضور آن بر پرده نقرهاي را مغتنم و قابل قدرداني دانست. اگر شما بتوانيد از زمان طولاني فيلم و پايان آن (اگرچه خوشايند است) چشم بپوشيد جودا- اكبر حداقل ارزش يك نگاه اجمالي را دارد. آن را بسيار باشكوه خواهيد يافت، اما بهتر است يك بالش همراه خود داشته باشيد!منبع : همشهري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 722]