شرايط اكران روي فيلم خوب تاثير نمي‌گذارد

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: نشست "انتهاي خيابان هشتم"-1/تهيه‌كننده قدرت انتخاب ندارد/ شرايط اكران روي فيلم خوب تاثير نمي‌گذارد
تهيه‌كننده قدرت انتخاب ندارد/ شرايط اكران روي فيلم خوب تاثير نمي‌گذارد
سيد جمال ساداتيان تهيه‌كننده "انتهاي خيابان هشتم" درباره زمان اكران فيلم عنوان كرد، با توجه به محدوديت سالن براي اكران فيلم ها قدرت انتخاب ندارم تا به زمان ايده‌آل فكر كنم. همه در تلاش هستند در اولين زمان ممكن فيلم خود را نمايش دهند.

فيلم "انتهاي خيابان هشتم" ساخته عليرضا اميني و به تهيه كنندگي سيد جمال ساداتيان نوروز امسال بعد از دو سال كه مشكلاتي براي اكران داشت، روي پرده رفت. اين فيلم يك كار اجتماعي است كه در آن ترانه عليدوستي، حامد بهداد و صابر ابر بازي مي كنند.

اين فيلم با تعداد سينماهاي محدودي در تهران اكران خود را آغاز كرد اما با گذشت چند هفته به تعداد سالن هاي نمايش دهنده آن اضافه شد و فروش نيز سير سعودي پيدا كرد. در بخش اول گفتگو مهر با كارگردان و تهيه كننده "انتهاي خيابان هشتم" در ارتباط با شرايط اكران و رضايت آنها از فروش فيلم صحبت كرديم.

خبرگزاري مهر- گروه فرهنگ و هنر: شما براي يك فيلم اجتماعي اكران نوروزي را انتخاب كرديد. فيلمي كه به واسطه موضوعي كه مطرح مي‌كند تند و تيز است و ممكن است به دليل فضاي تلخي كه دارد مخاطب آن را پس بزند. در صورتي كه در اكران نوروزي عمدتاً فيلم‌هايي روي پرده مي رود كه مفرح است.

- سيد جمال ساداتيان تهيه كننده "انتهاي خيابان هشتم": در جايي كه ما حدود 270 سينما در كشور داريم و حدود 100 فيلم نيز در طول سال توليد مي‌شود در بهترين شرايط ما فقط حدود 40 فيلم مي‌توانيم اكران كنيم. در اين شرايط من به عنوان تهيه كننده قدرت انتخاب ندارم تا به زمان ايده‌آل اكران فكر كنم.

با توجه به اين محدوديت‌ها همه در تلاش هستند در اولين زمان ممكن فيلم خود را اكران كنند. ولي چند ماهي بود كه در حال رايزني براي اكران "انتهاي خيابان هشتم" بوديم. پيش از اين قرار بود نوروز 90 فيلم به روي پرده برود كه موكول شد به اول تابستان و بعد عيد فطر و همين طور زمان تغيير كرد. از طرفي مدام در حال از دست دادن فرصت‌ها بوديم و از جهت ديگر بايد به خود فيلم هم فكر مي‌كرديم. ما نمي خواستيم خيلي از زمان توليد "انتهاي خيابان هشتم" دور شويم به همين دليل از فرصت نوروز 91 استفاده كرديم.

البته تنوع اكران در هر شرايطي مي‌تواند موجب جذب مخاطب شود. امسال هم اكران نوروز بر همين اساس طراحي شد كه در آن از هرگونه سينمايي، فيلم قرار گرفت. ما هم يكي از اين فيلم‌ها بوديم كه به اين تنوع نوروزي كمك مي‌كرد. نوع استقبال هم نشان مي‌دهد با مردم ارتباط برقرار كرده است. به لحاظ موضوعي شايد كمي مخاطبان نوروزي اذيت شدند. اما باز هم به ديدن فيلم مي‌رفتند. البته ما در ابتداي اكران خيلي تبليغات مناسب نداشتيم اما بيشتر فيلم در همان ابتدا از طريق تبليغات دهان به دهان ديده شد. واكنشي كه ما گرفتيم خوب بوده است چون مردم همه راضي هستند.فكر مي‌كنم زمان بدي را براي اكران انتخاب نكرديم. با اين كه سالن‌هايي كه در اختيار داشتيم كوچك بوده اما فروش قابل قبول است.

ما مي‌‌خواستيم فيلم در سينما فرهنگ هم اكران شود. چون به لحاظ فضاي فيلم اگر در اين سالن روي پرده مي‌رفت ما با مخاطب جدي‌تري روبرو بوديم. ولي متاسفانه اين مميزي كه در بنياد فارابي براي فيلم‌ها اعمال مي‌شود فرصت نمايش در اين سالن هم از ما گرفت.

* به هر حال افتتاح مجتمع فرهنگي قلهك كه متعلق به شما است همزمان با آغاز اكران "انتهاي خيابان هشتم" باعث شد كه شما مخاطبين اين منطقه را هم پوشش دهد.

- بله. درست است كه افتتاح اين سالن با نمايش "انتهاي خيابان هشتم" همزمان بود. اما زياد براي مخاطب شناخته شده نيست. يك ماه است از افتتاح سالن مي‌گذرد و چون منطقه‌اي كه در آن قرار گرفته است فرعي است زياد مردم آن را نمي‌شناسند. سينما فرهنگ قدمت طولاني دارد و در خيابان اصلي هم قرار دارد و براي مردم شناخته شده است. اما جالب است همزمان يك فيلمي در سينماي جوان روي پرده رفت و چند قدم بالاتر در سينما فرهنگ نيز نمايش داده مي‌شد.

بنياد فارابي مجوزهايي كه وزارت ارشاد صادر مي‌كند را هم به عنوان مركز زيرمجموعه وزارت ارشاد به رسميت نمي‌شناسد. جالب است كه آنها براي اينكه فيلمي در فرهنگ نمايش دهند يك بار ديگر فيلم را مميزي مي‌كنند. در اين شرايط كه يك مركز زير مجموعه وزارت ارشاد است و چنين شرايطي دارد بايد توقع داشته باشيم كسي كه از خارج از سينما بيايد و در اين هنر دخالت مي‌كند.

* اما شروع خوبي به لحاظ تعداد سينما و تبليغات نداشتيد؟

- بله. ما روزي كه اكران خود را با 7 سينما آغاز كرديم و هيچ سالني هم در شهرستان در اختيار نداشتيم. در همان ابتدا حتي يك بيلبورد خياباني نصب نكرده بوديم. تيزرهاي فيلم‌ هم خيلي خيلي محدود از تلويزيون پخش مي‌شد. آنقدر هزينه‌هاي تيزر گران است كه ما فقط توانستيم در يك تايم كوتاه، سه بازيگر اصلي فيلم را معرفي كنيم. ما مثل برخي فيلم‌هاي ديگر با تخفيفات ويژه در اين بخش روبرو نبوديم كه به جاي تيزر براي آنها تلويزيون آنونس پخش مي‌كردند.

حقيقتا ما اين شرايط را نداشتيم. بيشتر تبليغات را مديون مخاطب هستيم. همين تبليغات دهان به دهان نشان مي دهد اكران "انتهاي خيابان هشتم" در نوروز تصميم اشتباهي نبوده است.در حال حاضر كه سه هفته است از اكران مي گذرد هر روز به موقعيت اجتماعي فيلم اضافه مي‌شود.

* وقتي متوجه شديد كه قرار است كنار فيلم شما آثاري به روي پرده برود كه به نوعي دولتي يا سفارشي هستند احساس نكرديد ممكن است با رقيب‌هايي روبرو شويد كه به هر حال به لحاظ شرايط از شما چندين پله بالاترند و فيلم‌ در موقعيت برابري اكران نمي‌شود.

- بله. اين موضوع درست است. ما در شهر يا استاني كه مي‌خواستيم "انتهاي خيابان هشتم" را اكران كنيم با اين موضوع مواجه شديم كه سينماداران مي‌گفتند بايد يك فيلم ديگر را اكران كنيم به صراحت ما اين موضوع را مي‌شنيديم. اين معضلات در اكران در هر زماني وجود دارد و راه مقابله با آن نيز مشخص نيست. از 270 سينمايي كه در كشور داريم حدود 150 سالن دولتي است كه متعلق به شهرداري، حوزه هنري، بنياد مستضعفان و ... است. تقريباً در اين سالن‌ها نيز فيلم‌ها دستوري اكران مي‌شوند. اما وقتي يك فيلم ظرفيت خوبي براي اكران داشته باشد ديگر اين شرايط نمي‌توانم بگويم اهميت ندارد اما خيلي تاثير گذار نيست.

اين فيلم با تعداد سينماهاي كمي اكران خود را آغاز كرد اما در زمان جايگاه خود را پيدا كرد و به نوعي خودش را توسعه داد. به همين دليل حالا ما 14 سالن در تهران داريم و اين تعداد اوليه افزايش پيدا كرده است. شهرستان‌ها هم همينطور. مطبوعات هم خيلي كمك مي‌كنند. حمايت مردمي از فيلم‌هاي مستقل هم اتفاق خوبي است. مطبوعات هم با نقدها،‌ گزارش و مصاحبه به نوعي به اطلاع رساني فيلم كمك كردند.

*توقف اكران دو ساله فيلم چقدر به گيشه آن كمك كرد. آيا مخاطب منتظر اكران "انتهاي خيابان هشتم" بود.

- من نمي‌خواهم بگويم مخاطب منتظر نبوده است.

* شما و عليرضا اميني كارگردان "انتهاي خيابان هشتم" هيچ وقت صراحتاً در اين دو سال درباره اتفاقات پيش آمده براي فيلم صحبت نكرديد.

- عليرضا اميني : همه فكر مي‌كردند نظارت و ارزشيابي ارشاد و يا معاونت سينمايي اجازه اكران فيلم را به ما طي اين دو سال نمي‌داد. ولي فشارهايي از بيرون به ارشاد وارد شده بود كه آنها بيشتر نگران بودند. وقتي با معاونت سينمايي صحبت مي‌كرديم متوجه مي شديم آنها حامي فيلم هستند ولي بيشتر نگران هستند كه نمونه آن را هم درباره فيلم هايي كه در اكران متوقف شدند، ديديم. اگر من مي‌دانستم كه شخصاً سجادپور و يا شمقدري با فيلم مشكل دارند مي رفتم و اعتراض مي كردم. در صورتي كه فشار از بيرون بود و ما نمي‌دانستيم به چه كسي بايد اعتراض كنيم. من مطمئن بودم اينها بيشتر نگران فيلم هستند.

- ساداتيان: به فيلم بايد مثل يك انسان نگاه كنيم. هر فردي كه در جامعه زندگي مي‌كند از يك حقوق اجتماعي برخوردار است. اگر مجرم است بايد قانون با او برخورد كند اما وقتي حكم بر عليه او نيست پس فرد از آن موضوع مبرا است و بايد مثل همه زندگي كند. همه هم در برابر قانون مساوي هستند.

معيار ما در كشور ارشاد است. هر فيلمي كه از يك مجراي قانوني عبور مي‌كند بدين معني است كه يك حقوق اجتماعي دارد و هيچ فردي نمي‌تواند اين حقوق اجتماعي را از او سلب كند. هر فيلمي كه مجوز ساخت و يا نمايش مي‌گيرد يك سري افراد كه معتمد نظام هستند زير پروانه ساخت و يا نمايش شما را امضا مي‌كنند. پس شما اين مراحل را طي كرده‌ايد. در اين شرايط كار پسنديده‌اي نيست كه افرادي در قالب افراد دلسوز وارد موضوع مي‌شوند. از كجا معلوم فردي كه اين فيلم را ساخته است دلسوز نظام نباشد. شايد فردي كه سازنده فيلم است اعتقادات ديني محكمتري از افراد معترض داشته باشد.

يك جامعه پويا و خلاق نبايد اين گونه چكشي برخورد كند. يك كارگرداني آمده يك اثري را ساخته و حالا اگر عده‌اي ديگر با آن مشكل دارند بيايند فيلم را نقد كنند و يا درباره آن صحبت كنند. اتفاقاً رسانه‌ها هم نقش كليدي خود را اينجا مي‌توانند نشان دهند. من اين موضوع را بارها در مصاحبه‌هاي خود عنوان كردم. يك فيلم قرار است چه كاري انجام دهد. قرار نيست معجزه كند. ساده‌ترين بحثي كه عنوان مي‌كند اين است كه يك صورت مساله را مي‌تواند در 100 دقيقه بيان كند.

اگر اين صورت مساله درست مطرح شود مي‌تواند توجه افكار عمومي را به خود جلب بكند. نقش رسانه‌ها اين است كه اگر توجه افكار عمومي به اين مسئله جلب شده بهتر است پيرامون آن صحبت كنند.

"جدايي نادر از سيمين" در دنيا و در ايران مخاطبين را به خود جلب كرد. آيا موضوعي كه در فيلم مطرح مي‌شود را فقط يك جامعه شناس و يا روان شناس مي‌تواند درباره آن صحبت كند؟ اما از زواياي متعدد افراد مختلف مي‌توانند موضوع را باز و اطلاع رساني كنند و باعث افزايش سطح ارتقاء حوزه‌هاي اجتماعي جامعه شوند. خيلي هشدارها را مي توان از اين طريق در قالب بحث‌هاي اجتماعي ارائه داد. شما فرض كنيد 10 ميليون در تهران زندگي مي‌كنند آيا همه اين افراد بايد تابع 300 نفري باشند كه معترض هستند و تجمع مي‌كنند. آيا بايد 10 ميليون نفر تابع معترضين باشند؟

يك اثري زائده ذهن بشر است و موضوعي را مطرح مي‌كند، اما ممكن است افرادي مخالف آن باشند. پس استدلال مي‌دهند و از نگاه فكري به آن حمله مي‌كنند. اما در يك جامعه پويا و خلاق بهتر است افراد از زواياي مختلف عقايد خود را مطرح كنند. ممكن است يك فيلمساز انديشه‌اي دارد و درباره آن فيلم مي‌سازد اما يك كارگردان ديگر با انديشه‌‌اي مخالف آن، اثر ديگري مي‌سازد. در دنيا هم به اين شكل است. اين تضارب آرا در جامعه وجود دارد پس ما اجازه دهيم با بحث‌هاي اجتماعي درباره آن صحبت كنيم.

* شما معتقديد كه معترضين هيچ واكنشي در قبال فيلم يا اثر شما نداشته باشند؟

- ما نمي‌ خواهيم مطلق گرايي كنيم. همه چيز در اعتقاد ما نسبي است. بهتر است يك فيلم وقتي به نمايش در مي‌آيد از زواياي مختلف بررسي شود. همه يك راهكاري ارائه كنند تا از اين طريق خودمان را اصلاح كنيم و در كارهاي بعدي اين موارد را لحاظ كنيم. از طرفي ممكن است جامعه آنقدر به انفعال روي بياورد كه كسي اصلاً جرات اظهار نظر نداشته باشد. اين گونه ما نيز در جريان واكنش‌ ها قرار نمي‌گيريم چون نظرات مثبت يا منفي را نمي دانيم.

من معتقدم اين گونه برخوردهاي سلبي شوكي به جامعه وارد مي‌كند. و باعث مي شد ما در جريان واكنش‌هاي نخبه‌ها قرار نگيريم. من به عنوان تهيه كننده تلاش مي‌ كنم در سال دو يا سه فيلم توليد كنم. اما حالا با اين شرايط نمي‌دانم بايد سراغ چه فيلمي با چه موضوعي بروم و بلاتكليف هستم. من فيلم ديگري به عنوان "برف روي كاج‌ها" دارم فيلمي بوده كه در جشنواره مورد توجه مخاطبان قرار گرفت و تنديس بهترين فيلم از نگاه تماشاگران هم گرفت. اين برآيند مخاطب است.

فضا را بهتر است آنقدر تنگ نكنيم كه در انتها متوجه نشويم چه كاري را قرار است انجام دهيم. اين ذهن بشر ماشين نيست كه مدام يك مدل كه سفارش شده است توليد كند. بهتر است آنقدر فضا را بسته نكنيم به طوري كه توليد سال 91 يا 92 ما خنثي شود و مخاطبان هم با آنها ارتباط برقرار نكنند.

به طور نمونه در دو سال اخير هجمه به سمت آثار تلويزيوني زياد شد به طوري كه بيشتر آثار خنثي شدند. از اين طرف اين اتفاق باعث شد كه شبكه‌هاي ماهواره‌اي به شدت در خانواده‌ها رخنه كنند. قطعاً سهولت شبكه‌هاي داخلي بيشتر از خارجي است اما مردم اين شبكه‌ها كه دسترسي به آنها برايشان آسان است را كمتر نگاه مي‌كنند و با مشقت شبكه‌هاي خارجي را مي‌گيرند و حتي حاضرند هزينه كنند در صورتيكه قانون هم با آنها برخورد مي‌كند.

من معتقدم چرا بايد شرايطي ايجاد كنيم كه مردم خلاف قانون عمل كنند. ما نبايد بسترهاي عمومي جامعه را به گونه‌اي به وجود آوريم كه مردم به خود اجازه دهند كه تخلف كنند.

سينماي ملي ما اگر قرار باشد تهي شود مردم كم كم به سينما نمي‌روند. از طرف ديگر فيلم‌هاي خارجي در دسترس هست و اين خلاء را پر مي‌ كند. اما همين توليدات داخلي بومي و ملي صد در صد از آثار خارجي براي ما بهتر است حتي اگر نقص داشته باشد. بهتر است كاري نكنيم كه فيلم ها را به طور كل از فرهنگ عمومي جامعه حذف كنيم و جاي آن را آثار خارجي پر كند. فكر مي‌كنم بايد كمي تجديد نظر در رفتار بكنيم.

ادامه دارد...

گفتگو از بيتا موسوي

© 2003 Mehr News Agency .

يکشنبه|ا|27|ا|فروردين|ا|1391

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 192]