واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: میم مثل ملاقلیپور...
ملاقلیپور با نگاهی واقعگرایانه و به دور از كلیشهها به جنگ از منظری دیگر نگریست، به آدمها و روابط میان آنها نزدیك شد و تصوری ملموس و خاكستری از دشمن نشان داد. از این منظر میتوان پرواز در شب را نقطه عطف كارنامه ملاقلیپور به حساب آورد، كارنامهای كه فراز و فرود بسیار داشت و با توجه به شیوه غریزی او در كار چندان غیرقابل پیشبینی نیز به نظر نمیرسید. نویسنده وبلاگ"چیزی شبیه روزنامه" به مناسبت نخستین سالگرد درگذشت رسول ملاقلیپورنوشته است: به هر حال هر فیلم او حتی ناموفقترین آنها نیز از ویژگیهایی قابل توجه برخوردار بود، لحظههایی داشت كه بر مخاطب تأثیر بگذارد، دست روی احساسش بگذارد، بغض بر گلو بیاورد و یا اینكه همچون تلنگری آنها را به فكر وادارد. سادگی، صمیمیت و صداقت فردی او نیز به روشنی در آثارش نمود داشت. از سر همین صداقت و سادگی بود كه بدون هیچ ملاحظهكاری یا محافظهكاری آنچه را كه طبع حساسش از اتفاقات دریافته بود در آثارش به شكلی تند و گزنده و در عین حال تلخ منعكس میكرد. همین مسئله باعث شده بود كه آثارش از ویژگیهایی منحصر به فرد برخوردار باشند، به گونهای كه نه تنها در عرصه سینمای دفاع مقدس، بلكه در دیگر فیلمهای او میتوان این ویژگیهای خاص را مشاهده و از ساختههای دیگران متمایز ساخت. دوران اوج كار ملاقلیپور را باید سالهای پس از پایان جنگ به حساب آورد. در این زمان بود كه در هر نظر به طور مستقیم و غیرمستقیم شرایط برای بارور شدن یك قریحه استثنایی در میان فیلمسازانی كه از دل جنگ بیرون آمده بودند، مهیا شد. در آثار ملاقلیپور عصبیتی پرخاشگرانه وجود دارد كه گاه با پراكندهگوییهایی نیز همراه است. اما این مسئله همانقدر كه ضعف آثار او به حساب آمده، حسن آنها نیز بوده است، حسنی كه باعث تأثیرگذاری هرچه بیشتر این فیلمها شده است. این عصبیت فیالنفسه نشان از میزان حساسیت و تاثیرپذیری او از مسائل و مشكلات درونی و بیرونی اوست كه در آثارش نیز در هر دوره به شكلی منعكس شدهاند. حساسیتی كه سرانجام او را از پای درآورد. گویی سرنوشت خود نیز با سرنوشت آدمهای فیلمهایشان كه در معرض فشار و تهدید درونی و بیرونی قرار داشتند گره خورده بود و خود نیز سرانجام بر همین پایه، غیر منتظره و زودهنگام درگذشت. ملاقلیپور برای ساختن فیلمهایش اغلب با دشواری روبهرو بود، رویكرد غیرگیشه محورانهاش، تلخی نگاه او و حركت در خلاف جهت جریان و... باعث میشد كمتر سرمایهگذاری تمایل به تولید فیلمهایش داشته باشد. اما اگر اینگونه بود، دیگر رسول ملاقلیپور نبود، تمام قدر و ارزش او درمقام فیلمساز و همچنین آثارش به دلیل ویژگیهایی بود كه ما در خود او و فیلمهایش شناختیم؛ اینكه صادق بود و صمیمی، سرسخت وسركشیده، عصبی و تلخ ... او رسول ملاقلیپور بود. اختصاص بخشی از جشنواره فیلم فجر امسال به بزرگداشت رسول ملاقلیپور نوشدارو پس از مرگ سهراب بود، چنین ادای دینهای دیرهنگامی خرسندكننده اما حزنانگیزاست، بهویژه در مورد فیلمسازی كه به دلیل وسعت كمی و كیفی كارنامهاش پیش از اینها میتوانست موضوع چنین بزرگداشتهایی باشد. منبع : ایسنا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 287]