تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه میتواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851349875
وقتی سینما تلویزیونی میشود !
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: وقتی سینما تلویزیونی میشود !
علیرضا داودنژاد: « نكته‌یی كه به نظر می‌رسد این روزها بیش از هر زمانی دیگری جای طرح و بحث و گفتگو دارد، موضوع تفاوت بین رسانه و هنر است.» این كارگردان سینمای ایران در یادداشتی با عنوان «وقتی سینما تلویزیونی میشود!» كه اختصاصا در اختیار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گذاشته آورده است:« افكار، گفتار و رفتار ما چه بخواهیم و چه نخواهیم تابعی است از ذهنیت و زاویه دیدی كه ما نسبت به موضوعات داریم. مثلا ما همه قبول داریم كه معمولا سیاستمدار، مدیر، سینماگر و مردم هر كدام از سالن خوب، فیلم خوب و اكران خوب تصوری متفاوت از آن دیگری دارند. سیاستمدار تبلیغات‌چی می‌خواهد، مدیر به مقامات بالاتر فكر می‌كند، سینماگر به مخاطب می‌اندیشد و مردم صمیمیت، صداقت و احترام می‌خواهند. بنابراین هرگونه پژوهش، طراحی و اجرا در برنامهها تابعی است از ذهنیت و زاویه دیدی كه بر آن برنامه حاكمیت دارد.» كارگردان «نیاز» نوشته است:« تاریخ سینما در ایران آلبوم رنگارنگی از انواع این ذهنیت‌ها و زوایای دید است. سیاستمداران، مدیران، سینماگران و نسل‌های پی‌درپی مخاطبان هر یك تعاریف خاص خود را از سالن خوب، فیلم خوب و اكران خوب به همراه آورده‌اند و برای ما این عبرت را به جا گذاشته‌اند كه به دام كلی‌گویی یا توجیحات روزمره و گذرا نیفتیم و به پدیده تولید داخلی فیلم با ذهنیتی وطن‌دوستانه و زاویه دیدی كارشناسانه بنگریم.» داودنژاد به تفاوت بین رسانه و هنر اشاره داشته و آورده است: «نكته‌یی كه به نظر می‌رسد این روزها بیش از هر زمانی دیگری جای طرح و بحث و گفتگو دارد، موضوع تفاوت بین رسانه و هنر است. تفاوت‌های آثار تلویزیونی و سینمایی فقط در كیفیت رابطه مخاطب با اثر و یا در شگردهای متفاوت سمعی و بصری آثار خلاصه نمیشود؛ بلكه تاثیرات ویژه نظام مدیریتی حاكم بر حوزه فرهنگ و سیاست و اقتصاد و اجتماع نیز عواقب و آثار مقتضی خود را در این چشم‌انداز آشكار می‌كند. مثلا در نظام مستبد و وابسته گذشته سانسور و واردات فیلم خارجی سینمای ملی را به سمت بریدگی از جامعه ایرانی و انفعال و تقلید در مضمون و اجرای سینمایی كشاند و عاقبت تولید داخلی را در پیشگاه تسلط فیلم وارداتی بر نظام نمایش فیلم در ایران قربانی كرد . همچنان كه گرایش به استقلال، آزادی و اعتلای سلیقه هنری در بعد از انقلاب سلطه فیلم خارجی را شكست و زمینه‌ساز تجربه‌هایی تازه در مضمون و زبان و بیان سینمایی فیلم‌های ایرانی شد.» به گزارش ایسنا، داودنژاد معتقد است: «نحوه برخورد با حقوق فرد و جامعه در دو حوزه رسانه و هنر از جمله معیارهایی است كه میتواند در شرایط متحول اجتماعی ما را به شناخت دقیق‌تری از آثار و عواقب سیاست‌گذاری‌های فرهنگی هدایت كند. تفاوت رسانه با هنر بیشتر ناشی از گرایش رسانه به تبلیغ ضرورت‌های اجتماعی و هماهنگی بخشیدن به سلوك فردی با الزامات زندگی جمعی است، در صورتی كه هنر بیشتر ناظر به حدود و حقوق افراد انسانی و نقد زندگی اجتماعی بر مبنای مولفه‌های فردی است، هنر نگاه فرد به جامعه و رسانه پیام جامعه به فرد است. مسالمت و یا تنازع در این دو حوزه معیاری برای فهم وضعیت فرد و جمع در یك نظام اجتماعی به دست می‌دهد. ذهنیتی كه به صلح و عدالت تمایل دارد و زاویه دیدی كه انسان را مستقل و آزاد می‌پسندد بی‌تردید به هر دو حوزه هنر و رسانه احترام می‌گذارد و از مخدوش كردن مرزهای آن می‌پرهیزد؛ همچنان كه گرایش به وابستگی و استبداد به همدستی با جهان سلطه می‌انجامد و با شكستن حریم‌ها و حرمت‌ها فضای میلتیاریستی را در هر دو حوزه هنری و رسانه‌یی تسری می‌بخشد. اعتلای آواشناسی، زبان ، موسیقی، شعر، قصه، رمان، كتاب، هنرهای تجسمی، معماری، نمایش و سینما در یك جامعه بیانگر احترام به حقوق افراد و اجتماعات انسانی است و از هویت نظامی خبر می‌دهد كه فعال كردن استعدادهای انسانی را در چشم‌انداز وظایف خود می‌بیند.» او مطرح كرده است: «در واقع احترام به انسان و قانون از جمله نشانه‌های روش شناختی برای تشخیص و ارزیابی گرایش‌هاست. گرایشی كه به دنبال تامین منافع مردم و حفظ مصالح آنان است، بی‌تردید از ایجاد فضای ظلم، تبعیض، تحقیر، توهین، نفی، انكار، طرد و انزوا خودداری می‌كند و برعكس گرایش‌های وابسته و مستبد از این مولفه‌ها برای تحكیم پایه‌های قدرت خود استفاده می‌كنند. از رونق افتادن رسانه با خودداری آن از بیان آنچه مردم در دل دارند و بسته شدن زبان هنر در بازنمایی حیات زنده و جاری مردمان از نشانه‌های غلبه جهان سلطه و تفوق آن در اعمال سیاست‌هاست. بستن دایره متنوع موضوعات به روی هنر و محروم كردن رسانه از زبان زنده مردم در واقع مهیا كردن زمینه برای نابودی و كفن و دفن تولید كننده كالای فرهنگی در داخل كشور است. اگر فرهنگ محصول دست، مغز و دل آدمیزاد است باید از بستن دست، تعطیل كردن مغز و شكستن دل‌ها پرهیز كرد و با رعایت حقوق هنر در كنار رسانه برای فرد و جامعه احترام قائل شد و كرامت انسانی را به رسمیت شناخت.» كارگردان مصائب شیرین در بخشی از این یادداشت تاكید كرد: «سینمایی كردن تلویزیون و تلویزیونی كردن سینما اشتباهی ویرانگر و جبران‌ناپذیر است. باید به یاد داشت كه رشد هر یك از این دو قلمرو در گرو وفاداری آنها به كاركردهای اصلی خودشان است، تفاهم سینما و تلویزیون در كنار آمدن با شرح وظایف متفاوت خود و همكاری آنها برای تقویت مهارت‌های رسانه‌یی و تبلیغ آثار هنری روشی است كه میتواند ما را نسبت به جایگاه هنر و رسانه در چشم‌انداز 1404 امیدوار كند. اگر من و تویی از بین تلویزیون و سینما برداشته شود و هر دو بر حول منافع ملی و مصالح فرهنگی كشور به توافق و همدلی برسند، می‌توان به بازگرداندن بازارهای از دست رفته اینترنتی ، ماهواره‌یی، تلویزیونی، ویدئویی و سینمایی به قلمرو تولید داخلی امیدوار شد و برای دسترسی به 60 میلیون مخاطب بالفعل در 1404 برای محصولات هنری و رسانه‌یی داخلی امید بست راه آثار هنری و رسانه‌یی ما به بازارهای جهان از موفقیت در بازار داخل و حضور موثر در منطقه می‌گذرد. از سینمایی كردن تلویزیون و تلویزیونی كردن سینما بپرهیزیم. لازمه‌ی نزدیك و همدلی این دو حوزه سلب كاركردهای واقعی آنها نیست. دوست داشتن مردم، دوست داشتن كشور و دوست داشتن هنر به طور طبیعی به داشتن فیلم خوب، سالن خوب، اكران خوب و شبكههای تلویزیونی خوب منجر خواهد شد.» او ادامه داد: «ایران ما از جهت وسعت مخاطبان علاقمند و نیروهای انسانی خوش قریحه، متخصص و خلاق، كم و كسری ندارد، آنچه ما نیاز داریم مدیریتی است كه هر دو حوزه هنر و رسانه را به خوبی بشناسد، از نحوه تعامل سازنده آنها با خبر باشد و از ارتباط آنها برای تقویت همه گونه آثار هنری و رسانه‌یی سود بجوید. آیا در 1404 هنر ایرانی جایگاه خود را در بازارهای منطقه بدست آورده و طعم پیروزی در بازارهای جهانی را چشیده است؟ در این صورت تردید نباید كرد كه در آن هنگام رسانه‌های ما نیز در منطقه فراگیر و در دنیا اثرگذار شده‌اند.» او اظهار امیدواری كرده است:« در قسمت دوم این مطلب شرح دقیق از چگونگی برنامه‌هایی كه در حوزه سرمایه‌گذاری، تولید، توزیع و نمایش میتواند به تلویزیونی شدن سینما منجر شود ارایه گردد. دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باك منت خدای را كه نیم شرمسار دوست!»منبع : ایسنا
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 324]
-
گوناگون
پربازدیدترینها