واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: اگر ایرانشناس نمیشدم، عكاس هم نمیشدم
ریكاردو زیپولی عكاس ایتالیایی كه قرار است عكسهایش از ایران در قالب نمایشگاه «چشم درون» به نمایش درآید، معتقد است كه اگر ایرانشناس نمیشد عكاس هم نمیشد. به گزارش فارس، «ریكاردو زیپولی» عكاس ایتالیایی و مدرس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه ونیز قرار است نمایشگاهی از آثارش را درباره ایران با موضوع «چشم درون» در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار كند. وی صبح امروز در قالب یك نشست خبری در جمع خبرنگاران درباره عكاسی از ایران توضیح داد: من اولین بار در سال 1972 میلادی به ایران آمدم و آن زمان نمیتوانستم تصور كنم كه روزی عكسهای من از ایران در چنین موزهای به نمایش گذاشته شود. اگر ایرانشناس نمیشدم،عكاس هم نمیشدم وی با تأكید بر این كه اگر ایران شناس نمیشدم، عكاس هم نمیشدم گفت:اولین عكسها را از ایران در سال 1972 گرفتم و آن زمان من هیچ عشق وعلاقهای به عكاسی نداشتم ولی چون میخواستم كه زیباییهای ایران را به همگان نشان دهم از این زیباییها عكاسی كردم. آن زمان تا سالها بعد احساس میكردم غیر از ایران از هیچ كشور دیگری نمیتوانم و نمیخواستم كه عكاسی كنم و به این ترتیب به مدت 4 سال از زیباییهای ایران عكس گرفتم. بعد از آن فعالیت عكاسیام را گستردهتر كردم و به دیگر كشورها نیز سفر كردم و اكنون آرشیو بسیار بزرگی دارم كه شامل عكسهایی از 35 كشور جهان است و اغلب آنها را در وب سایتم گذاشتهام. وی ادامه داد: تاكنون روی 10 كشور كار كردهام و هر ماه سعی میكنم كه با سفرهایم عكسهای یك كشور دیگر را نیز به این آمار اضافه كنم. این عكاس ایتالیایی با بیان این كه همیشه با دوربین آنالوگ عكاسی كرده است گفت: همیشه آنالوگ كار كردهام ولی شاید مجبور باشم در آینده به دنیای دیجیتال به ناچار وارد شوم ولی عكسهایی كه گرفته و میگیرم، همه رنگیاند چون دنیا رنگی است و من هم بدون رنگ نمیتوانم كار كنم. تحصیل در ایران زیپولی درباره فعالیتهایش نیز توضیح داد: من سال 1972 وارد دانشگاه ونیز شدم و پس از آن به ایران سفر كردم و در سال 1974 در بورس تحصیلی یك ساله در ایران وارد دانشگاه تهران شدم و نزد استادانی چون «منوچهر ستوده» و «خطیب رهبر» در زمینه زبان وادبیات فارسی تحصیل كردم و بعد از آن به ایتالیا بازگشتم و در دانشگاه ونیز به عنوان استاد گروه ادبیات فارسی استخدام شدم و هماكنون نیز در این دانشگاه زبان فارسی تدریس میكنم. زیپولی كه به شیوایی به زبان فارسی سخن میگفت در ادامه از تجربیاتی كه در كارهای اداری داشته است گفت و این كه به عنوان رییس گروه تحقیقات آسیای مركزی كارهایی را انجام داده است كه به اعتقاد خودش بسیار شغل مزخرفی بوده است. تا سال 2004 جرأت عكاسی از ونیز را نداشتم زیپولی گفت: من در شهری نزدیك فلورانس به دنیا آمدم و بعدها در سال 1972 به ونیز آمدم و تا سال 2004 مرتب به كار عكاسیام ادامه دادم ولی هیچ وقت جرأت نداشتم از شهر ونیز عكاسی كنم چرا كه ونیز شهر بسیار زیبایی است كه هر عكاس تنها میتواند یك عكس معمولی از این شهر بگیرد و زیباییهای این شهر خود برای یك عكس زیبا كفایت میكند ونیازی به دخالت عكاس و هنرمندی او ندارد و به همین دلیل هم كمتر عكاسی است كه جرأت داشته باشد به این زیباییهای طبیعی ونیز در عكسهایش دست ببرد.
انعكاسی كه به عكاسی از ونیز منجر شد این عكاس ایتالیایی به جرقهای كه منجر به عكاسی او از شهر ونیز شد اشاره كرد و گفت: نوامبر سال 2004 از میدانی در شهر ونیز عبور میكردم كه ناگهان انعكاس یك برج را در پنجرهای دیدم كه این انعكاس شبیه صورت بسیار عجیب و غریبی بود كه بلافاصله از آن عكس گرفتم كه عكس بسیار زیبایی شده بود. از آن پس نگاهم نسبت به عكاسی از شهر ونیز تغییر كرد و از آن روز به بعد به مدت دو سال از شهر ونیز وانعكاسهای شهر در پنجرهها عكاسی كردم. زیپولی با بیان این كه حدود هزار قطعه عكس از این انعكاسها در پنجرههای شهر ونیز دارد گفت: از آن زمان كه این انعكاسها را در ونیز عكاسی كردم دیگر شهر ونیز برای من یك شهر تغییر ناپذیر نبود و رفته رفته تبدیل به شهری شكستنی شد كه میشد از آن عكس گرفت. فضایی تخیلی در عكسهای واقعی از ونیز زیپولی عامل تخیل را نیز در عكاسی از شهر ونیز دخیل دانست و گفت: حدود هزار عكس از این انعكاسها در شهر ونیز گرفتهام،كه با توجه به انعكاس شهر در پنجرهها و عناصری كه از پشت این شیشهها پیداست فضایی تخیلی ایجاد میكند و درنهایت ونیزی تخیلی ساخته شد كه با ونیز واقعی بسیار متفاوت بود. تأثیر «بیدل دهلوی» بر آثار زیپولی زیپولی در ادامه به بهرهگیری از اشعار «بیدل دهلوی» در آثارش اشاره كرد و گفت:عكسهایی كه از ایران گرفتهام و قرار است در نمایشگاه «چشم درون» به نمایش درآید به همراه اشعاری از «بیدل دهلوی» كه بسیار به او علاقهمندم خواهد بود. وی اشعار بیدل را از مشكلترین اشعار فارسی خواند وگفت: به اشعار این شاعر بسیار علاقهمندم و كتابی هم درباره اشعار این شاعر به ایتالیایی ترجمه كردهام. این عكاس ایتالیایی در ادامه به تحقیقاتش درباره ادبیات و شعر فارسی اشاره داشت و گفت: به همراه یكی از دوستانم تحقیق مفصلی درباره كلمه «آینه» در اشعار بیدل دهلوی انجام می دهیم كه این ذهنیت و تحقیق سالها پیش از آن كه به عكاسی از انعكاسهای شهر ونیز بپردازم آغاز شده بود و قطعاً این ذهنیت درباره آینه و شعر فارسی در یافتن این نوع عكاسی در شهر ونیز بسیار مؤثر بود. وی در ادامه به ارتباط كلمه آینه در اشعار بیدل با شهر ونیز اشاره كرد وگفت: این ارتباط به دوران رنسانس بازمیگردد چرا كه آینهای كه بیدل در اشعارش به آن اشاره كرده است در آن زمان در شهر ونیز ایتالیا ساخته میشد. دعوتی برای دیدار غیرمعمولی از ونیز ریكاردو زیپولی در انتهای صحبتهایش تأكید كرد: این نمایشگاه دعوتی است برای دیدار غیرمعمولی ونیز چرا كه اغلب توریستهایی كه به شهر ونیز سفر میكنند با سرعت از آن عبور میكنند در حالی كه دیدن زیباییهای شهر ونیز نیاز به دقت،تمركز و صرف وقت بسیار دارد. زیپولی نمایشگاه «چشم درون» را یك نمونه از نمایش دو تمدن ایران و ایتالیا دانست و گفت:این دو كشور از گذشتههای دور با هم ارتباط فرهنگی داشتند و برخلاف آن چه تصور میشود دو تمدن متضاد از شرق و غرب دنیا نیست. نمایشگاه «چشم درون» شامل 40 قطعه عكس درباره ایران از آثار ریكاردو زیپولی سه شنبه 30 بهمنماه در موزه هنرهای معاصر تهران برپا میشود. دركنار این نمایشگاه آثار عكاسان خارجی گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران نیز به نمایش درمیآید و همچنین آثاری از عكسهای تاریخ عكاسی ایران به همراه عكسهای 200 عكاس معاصر ایران به نمایش گذاشته خواهد شد. این نمایشگاه تا پایان فروردینماه سال 1387 برپا خواهد بود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 707]